Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Skolimowski był gwiazdą, idolem pokolenia, choćby przez to, że otaczała go aura niezwykłości. Bardzo dobrze znał ówczesną śmietankę artystyczną: Agnieszkę Osiecką, Zbigniewa Cybulskiego, Bogumiła Kobielę czy Krzysztofa Komedę, dla którego robił scenografię i oświetlenie koncertów. Z drugiej strony, w swojej twórczości ucieleśniał mit outsidera i egzystencjalisty. Fragment książki

Czy światowej sławy mistrz kina artystycznego może robić filmy interwencyjne? Skolimowski. Przewodnik Krytyki Politycznej to ilustrowana wieloma zdjęciami opowieść o reżyserze niepokornym, twórcy kina zbuntowanego, którego europejska krytyka jednym tchem wymieniała obok Godarda, Polańskiego czy Antonioniego. Co wkurza go tak bardzo, że musi zrobić o tym film? Czy pokazuje nam jakieś uniwersalne prawdy o społeczeństwie? Jaka rolę odgrywa u niego płeć? Dlaczego Skolimowski pisał wiersze? Wśród autorów Jaś Kapela, Cezary Michalski, Jakub Majmurek, Tymon Tymański, Bartosz Żurawiecki. Skolimowski portretuje buntowników, którzy przypominają dzisiejszych dezerterów ze społeczeństwa konsumpcji. Agnieszka Wiśniewska Od obejrzenia filmu "Ręce do góry" z większą sympatią obserwuję próby ludzi o pokolenie młodszych ode mnie, którzy chcą być feministkami, nową lewicą, neokonserwatystami i neoliberałami czy wreszcie zdepolityzowanymi „niewinnymi czarodziejami”. Cezary Michalski W filmach Skolimowskiego ciało ucieka przed Formą, a jednocześnie Formę goni. Jest to – dodajmy – ciało męskie, przeważnie młode i wysportowane. Nieustający bieg wykształcił w nim mięśnie, odpowiednio zaokrąglił łydkę i pupę. Bartosz Żurawiecki Jerzy Skolimowski (1938) – reżyser, scenarzysta i aktor filmowy; poeta i malarz. Zaliczany do polskiej Nowej Fali w kinie. Studiował polonistykę i etnografię na UW, ukończył Wydział Reżyserii PWSTiF w Łodzi. Współautor scenariusza do Niewinnych czarodziejów Andrzeja Wajdy i Noża w wodzie Romana Polańskiego. Sławę przyniosły mu pierwsze filmy: Rysopis (1964), Walkower (1965) i Bariera (1966). Opuścił Polskę w 1969, gdy nie uzyskał zgody na premierę filmu Ręce do góry. Na emigracji zrealizował między innymi: Start (1967), Wrzask (1978) i Fuchę (1982). Powrócił do kraju filmem Ferdydurke (1991), a po przerwie na twórczość malarską zrealizował docenione przez krytykę Cztery noce z Anną (2008). Jako aktor poza swoimi filmami zaprezentował się także w produkcjach innych reżyserów: m.in. Marsjanie atakują Tima Burtona (1996), Operacja Samum Władysława Pasikowskiego (1999) oraz Wschodnia obietnica Davida Cronenberga (2007). Otrzymał wiele nagród filmowych, w tym Złotego Niedźwiedzia w Berlinie (1967).