Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Seria wydawnicza Przywrócić Pamięć ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 19111939.Harcerstwo nasze pod względem metod i organizacji bezsprzecznie znacznie poszło naprzód w porównaniu z tem, co było w jego lwowskich początkach. A jednak jakżesz często słyszy się głosy o niskim poziomie harcerskim harcerzy, jakżesz często wspomina tego ducha, ten nastrój ideowy pracy, jaki był w Harcerstwie w okresie przedwojennym. Różne podaje się powody i przyczyny i bezsprzecznie, zjawisko to nie jest proste. Do różnych przyczyn niezadawalniającego nas poziomu moralnego, ideowego, jak się zwykło mówić, mniemam, śmiało można dodać jedną i to nie najmniej ważną: właśnie to, że w dziedzinie pogłębienia ideologji, znacznie mniej zrobiliśmy, niż w dziedzinie metodyki i organizacji. Można nawet zaryzykować twierdzenie, że w dziedzinie ideologji nie potrafiliśmy niczego dodać do prac Małkowskich, Grodyńskich, Kozielewskich, Strumiłłów i innych z początkowego okresu Harcerstwa. A nawet gorzej: bywały okresy, kiedy ta ideologja starych harcerzy była jakby w defensywie przed atakami większego przystosowania do życia.Zaatakować to moje twierdzenie o zastoju w dziedzinie ideologji można od jednej strony i to bardzo poważnie (proszę o to żyjących dziś starych).Mianowicie: walczono w początkach harcerstwa o to, czy ono ma mieć Prawo i Przyrzeczenie z Bogiem czy bez Boga, zdawałoby się, że nawet już po wprowadzeniu do przyrzeczenia obowiązku służby Bogu (do Prawa jednak go nie włączono) kwestja religijności harcerzy i praktyk religijnych pozostawała jakoś skromnie w ukryciu podczas gdy dziś mamy za sobą szereg uchwał i deklaracyj o chrześcijańskim charakterze Z. H. P., mamy oficjalną opiekę duchowną, cieszymy się poparciem sfer kościelnych, które powołują kapelanów harcerskich, a nawet tworzą osobną komisję dla spraw opieki duchownej nad Z. H. P. Więc może w tej dziedzinie, bardziej szczerego i wyraźnego stosunku do religji poszliśmy naprzód w porównaniu ze starem Harcerstwem? Może dałby Bóg, wydaje mi się jednak, że i pod tym względem prawdziwi harcerze starzy byli głębsi od nas.Z nami jest gorzej: bardzo często ideologji harcerskiej nie znamy, jakżesz możemy ją rozumieć, pokochać i przejąć się nią na całe życie? Opowiadają, że to, co na ten temat referowałem na kursach związkowych, dla ogółu kandydatów na podharcmistrzów było rewelacją, odkrywało przed nimi niespodziewanie głębokie myśli, zmieniało ich pogląd na Harcerstwo, którego dotychczas, podobno nawet na najlepszych kursach uczono ich uczyć, a nie uczono poznawać, przemyśleć, gruntować, przejmować za najgłębszą treść swego życia, za jego normę i busolę. Znów powiecie: przesadzasz. Znów odpowiem: Daj Boże, że się mylę.Pracę tę traktuję jako wstępną; przedstawia ona poglądy twórcy skautingu, generała Roberta Baden-Powella, naogół bez uwag krytycznych. Ma to być wstęp i podstawa do rozważania ideologji naszego, polskiego, Harcerstwa i do prac nad jej rozwinięciem i pogłębieniem. Zasady Harcerstwa naszego ujmują: Przyrzeczenie i Prawo Harcerskie (patrz Rocznik Harcerski na r. 1928, str. 14 i n.) oraz uchwały i rezolucje zjazdów harcerskich i konferencyj, zebrane w zeszycie Nr. 2 3 Organizacji Harcerstwa (St. i I. Sedlaczkowie, Warszawa 1927). Źródłami do badań nad nią jest literatura harcerska (patrz Bibljografja Harcerska, St. Sedlaczek, Warszawa 1927), zwłaszcza zaś roczniki czasopism, szczególnie Skauta lwowskiego i Harcmistrza.

Książka Skauting i harcerstwo. Wybór pism charakteryzujących ruch młodzieży i system wychowawczy ma swoją prawie siedemdziesięcioletnią historię. Powstała w momencie, kiedy Związek Harcerstwa Polskiego liczył prawie 200 tysięcy członków, ale na jednego instruktora przypadało 450 harcerzy, co ograniczało skuteczność harcerskiego wychowania. Straty w przedwojennym korpusie instruktorskim były olbrzymie. W czasie wojny naczelnicy Szarych Szeregów mianowali 68 harcmistrzów, a aż 25 z nich zginęło. Do tego dodać należy fakt, że wielu wybitnych instruktorów pozostało na emigracji. Sprawą kluczową było wyszkolenie nowych kadr instruktorskich. Kamiński postanowił pokazać podstawy metody harcerskiej poprzez teksty Roberta Baden-Powella, wybitnych skautmistrzów francuskich i angielskich oraz Andrzeja Małkowskiego, Eugeniusza Piaseckiego, Adama Ciołkosza i Stanisława Sedlaczka. Jak pisał we Wstępie: Zbiorek niniejszy pragnie być zachętą i pomocą w refleksji na temat skautingu i harcerstwa. Praca skierowana była do pedagogów i teoretyków wychowania, ale była też doskonałą lekturą dla starszyzny harcerskiej. Publikacja miała się ukazać w ramach Biblioteki Tekstów Pedagogicznych wydawanej przez Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, jednak do tego nie doszło. Możemy się tylko domyślać, że skauting, osoby Baden-Powella i Ciołkosza wówczas bardzo aktywnego polityka emigracyjnego były dla ówcześnie rządzących nie do przyjęcia. 15 listopada 1973 roku Kamiński przekazał jedyny chyba zachowany egzemplarz z dedykacją: Druhowi W. Błażejewskiemu do jego archiwów. Kiedy współpracowałem z druhem Wacławem nad wydaniem jego Z dziejów harcerstwa polskiego, w 1983 roku otrzymałem od niego ten maszynopis z nieśmiało wyrażoną nadzieją, że kiedyś uda się go udostępnić czytelnikom. Po raz drugi książkę przygotowano do druku w 1986 roku. Chciałem ją umieścić w redagowanej przeze mnie serii Prace Zespołu Historycznego. Niestety władze harcerskie pod silną presją aparatczyków z Komitetu Centralnego PZPR chciały wyciszyć zainteresowanie historią harcerstwa i uniemożliwiono mi kontynuowanie prac wydawniczych. Maszynopis oddałem do konserwacji i oprawy. Minęło prawie 30 lat. Wydaje się, że warto dzisiaj wydać tę książkę, dlatego że przybliża ona podstawy skautingu, ale też pokazuje poglądy Kamińskiego na wartości pedagogiczne i wychowawcze skautingu i harcerstwa. Co to jest skauting? Pełną odpowiedź na to pytanie wyrobi sobie czytelnik dopiero po zapoznaniu się z tekstami zestawionymi w całej tej pracy. Wydaje się jednak celowe już we wstępie podanie kilku najbardziej podstawowych o istocie skautingu wiadomości...

Ojczyzną skautingu jest Anglia. Początkowo był on wojskową organizacyą wywiadowczą młodzieży, powstałą w czasie wojny boerskiej; później rozwinął się za inicyatywą i kierownictwem jenerała Baden-Powella w organizacyę o charakterze wyłącznie wychowawczym. Zachowano zewnętrzną formę wojskową w celu łatwiejszego zrzeszenia młodzieży i w celu wyrobienia karności. Z Anglii przeszedł ten ruch do wszystkich prawie krajów Europy i do Ameryki. W Polsce rozwinął się najpierw w jej południowej części zwanej "Galicyą" na gruncie "Sokoła". Przy końcu ostatniego dziesiątka lat powstały przy Sokole Macierzy we Lwowie t. zw."Związki młodzieży sokolej", z których w roku 1910 zorganizowano pierwsze drużyny skautowe. Popiera je gorliwie Sokół-Macierz, Tow. Naucz. Szk. Wyższ. i Rada Szk. Kraj. Zgodzono się tu na oddanie patronatu nad całą organizacyą skautową gniazdom sokolim pod naczelnem kierownictwem "Związku" tych gniazd. W r. 1911 wychodzi pierwszy podręcznik skautowy ("Skauting" A. Małkowskiego) a od 15/X. tego samego roku zaczyna wychodzić organ urzędowy "Naczelnictwa skautowego" p. t. "Skaut", ukazujący się z przerwą roczną (1915) po dziś dzień. Młodzież przeważnie szkolna przystąpiła do skautingu z wielkim zapałem i to tak młodzież męska jak i żeńska, ta ostatnia tworząc własne oddzielne drużyny. Również i w zaborze pruskim powstaje ten ruch tłumiony przez zaborców, a w ubiegłym roku przez władze pruskie rozwiązany. W Królestwie Polskiem przed wojną były związki skautowe tajne, obecnie podczas wojny rozwinął się liczebnie, lecz pod względem rzeczywistej wartości przedstawia wiele do życzenia z powodu usunięcia tu i ówdzie na drugi plan momentu wychowawczego a wysuwanie innych mniej pożądanych. Wśród Polonii amerykańskiej zakładają skauting księża i nauczyciele polskich szkół parafialnych pod patronatem "Pol. Zw. Katol." i "Pol. Biura Rady narod."... więcej znajdziecie w książce... zapraszamy do lektury

Nazwa skaut oznacza w pierwszej linii wywiadowcę wojskowego, a potem równie dobrze oddaje pojęcie: pioniera i zdobywcy nowych widnokręgów na polu: wiedzy, wynalazków, przemysłu i odkryć.Atrakcya skautingu polega na silnej organizacyi, która ujęła młodzież w posłuszne, karne zastępy i gromadzi ją pod sztandarem szczytnej myśli Chrystusowej, która wypowiedziała wojnę chuciom, zmysłowości, ciemnocie i sobkostwu.Celem skautingu: wykształcenie młodzieży na dzielnych synów ojczyzny, na obywateli przekładających dobro publiczne nad prywatę, obowiązek nad wygodny sybarytyzm, poświęcenie mienia i życia nad egoizm, zasklepiony w ciasnocie swego rodu lub własnego: ja.Celem skautingu: otrząśnięcie ludzkości z prochu i pyłu, którym potoki wieków zamuliły i wypaczyły nauki i szkołę humanistyczną, zrzucenie z piersi młodzieży dusznej atmosfery nocnych cieni i zgubnych wyziewów zepsucia, rozlegających się bezkarnie w ciasnych ulicach miast i gniotących jak zmora, piersi młode, spragnione ideału, prawdy i słuszności.Celem skautingu: utrzymywanie i ciągłe odświeżanie poczucia sprawiedliwości, staranie się o mądre ustawy i słuszne wykonywanie lub tłumaczenie paragrafów.

"Podręcznik skautingu" to doskonały przewodnik opisujący podstawowe sprawności harcerskie. Powstał we współpracy z brytyjską Scout Association i jest najbardziej inspirującym podręcznikiem na rynku dla osób, które lubią wędrówki na świeżym powietrzu, kemping i przygody na łonie przyrody. Podręcznik jest rekomendowany przez samego naczelnika brytyjskiej The Scout Association Beara Gryllsa, autora słowa wstępnego do książki. "Podręcznik skautingu" zawiera praktyczne instrukcje dotyczące doskonalenia umiejętności, takich jak trekking, nawigacja, kemping, rozpalanie ogniska i gotowanie. Zawiera setki kolorowych fotografii i tabel oraz gotowe, rozpisane krok po kroku projekty, takie jak budowa schronienia, rozpalanie ognia, wiązanie liny lub budowa turystycznej kuchenki z puszek po napojach. Książka ta, będąca kompendium wiedzy wielu pokoleń harcerzy i skautów, stanowi doskonałe wprowadzenie do opanowania umiejętności harcerskich dla każdego, kto chce przeżyć swoją przygodę z dziką przyrodą. Podręcznik został skonsultowany merytorycznie oraz dostosowany do polskich realiów przez Łukasza Jędrasiaka z portalu dla podróżników i harcerzy Skauting.pl.

Seria wydawnicza Przywrócić Pamięć ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 19111939. Reprint wydania z 1936 r.: Geneza skautingu i harcerstwa Wstęp Ruch harcerski w Polsce obejmuje przeszło 160 tysięcy chłopców i dziewcząt, skauting w świecie prawie 21/2 miljona chłopców, ok. miljona dziewcząt. Już sama liczebność tego ruchu wychowawczego uzasadnia zainteresowanie niem społeczeństwa. Zainteresowanie nauczycielstwa ma jeszcze inne motywy: harcerstwo współpracuje ze szkołą, ma z nią zatem wiele punktów stycznych, czasami zdarzają się płaszczyzny tarcia; dalej, harcerstwo przyswoiło sobie z skautingu, a także wyrobiło własną 25-letnią pracą, szereg metod i sposobów wychowawczych, zasługujących na poznanie, nieraz dających się zastosować w pracy szkolnej). Jednem z pierwszych pytań, jakie się nasuwają przy rozpoczynaniu badań nad nowym ruchem społecznym, jest pytanie: dlaczego ten ruch powstał, jakie potrzeby i warunki społeczne go wywołały, a zaraz następne nasuwa się zagadnienie co do pierwszych początków ruchu, źródeł jego odrębności, środków krzewienia się, więc w ruchu wychowawczym źródeł pomysłów metodycznych i organizacyjnych. Nie są to zagadnienia mające teoretyczne tylko znaczenie, przeciwnie, wniknięcie w genezę ruchu daje podstawy do jego lepszego zrozumienia, do głębszego wniknięcia w podstawy ideologji, metod i środków, materjałów i form wychowania oraz oddziaływania społecznego. Mając te zasadnicze wiadomości, zbierzemy nie tylko dane do oceny ruchu, do stwierdzenia, czy i jakie wnosi nowe wartości, nie tylko lepiej zrozumiemy dodatnie i ujemne zjawiska w nim zachodzące, ale i zdobędziemy ważną pomoc w planowaniu oddziaływania polepszającego stan spraw, jeżelibyśmy je zamierzali. Ten ostatni moment ma znaczenie głównie dla działaczy na samym terenie harcerstwa, szkic ten jednak zapewne i w te sfery trafi, więc warto to było zaznaczyć. Aby uzasadnić, dlaczego trzeba się zająć genezą skautingu), a nie poprzestać na studjowaniu naszego harcerstwa, albo odwrotnie, mówić tylko o harcerstwie, nie zajmując się skautingiem, muszę wybiec nieco przed to, o czem traktuję niżej: Harcerstwo powstało jako synteza różnych prądów narodowo-wychowawczych, a skauting jest tylko jednem jego źródłem genetycznem. Trzeba zatem i to źródło zbadać, ale nie można na niem poprzestać.

  Seria wydawnicza ,,Przywrócić Pamięć" ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911-1939. Reprint wydania z 1913 r.: HARCERSTWO (SKAUTING) A WYCHOWANIE CZŁOWIEKA Harcerstwo (skauting) jest niezwykle ważnym zjawiskiem, i w naszym życiu narodowym, w zagadnieniu naszego niepodległego bytu może być czynnikiem nieomal decydującym. Wielkie zagadnienie wychowania, zagadnienie wytworzenia nowego, lepszego typu człowieka, urobienia dobrych członków społeczeństwa, dobrych członków narodu jest wiecznie aktualne, a w naszych warunkach tymbardziej budzić musi czujną roztropność. Wychowanie pojmować można w różny sposób, sądzę, że sprowadza się ono do urobienia całokształtu człowieka i Polaka. Kultura miasta wypacza zwykle naturę człowieka, jest przyczyną zwyrodnienia. Nadmiar życia sztucznego, dalej nadużycia wszelkiego rodzaju, wstrętne wdychanie kurzu, pyłu, dymu, brak naturalnego ruchu i szerszego na świat widoku -- to przeogromne czynniki obniżające sprawność jednostek i społeczeństwa, stopniowego niszczenia całej wielkości i piękna Życia, to -- karlenie. Trzeba z nim walczyć. Urobienie człowieka i Polaka oraz, jako dodatkowy motyw, walka z fałszywą kulturą miejską stanowić musi punkt wyjścia do rozważań nad wychowaniem narodowym.

Widzieliśmy, że celem skauta jest służenie społeczeństwu. Tak. Ale już od społeczeństwa samego zależy, żeby umiało skautom każdego pokolenia postawić wymagania danej chwili i wedle nich je sobie przystosować. Niemniej jednak, niech skaut pozostanie skautem. Tu właśnie leży najboleśniejsze i najszkodliwsze skoszlawienie idei, które miało miejsce u nas, przed wojną obecną. Zasłoniono charakter ogólny wymaganiami chwili. Zamiast na tle owego charakteru ogólnego wyakcentować i wydobyć te wymagania. Bo choć bez wątpienia były one pierwszorzędnej wagi, nie wolno im było odbierać wychowaniu skautowemu jego znaczenia i wartości pod narodową specie aeternitatis. Niech skauting nie obiera drogi niech wskaże tylko jak iść każdą drogą. Niech nie tylko mówi tak a tak narodowi przydać się dziś możesz ale wpoi przedewszystkiem realnie i głęboko czem jest przydatność narodowa. Wtedy skaut sam już będzie gotów na wezwanie. Nie kazać mu daną ideę kochać jako własną ale pozwolić sercem i rozumem pojąć, czem jest miłość narodowa a bezwątpienia pokocha tę ideę która wtedy czekać będzie na wcielenie. Krócej: Potrzebni są dziś żołnierze? Naucz skautów być żołnierzami. Ale niech wiedzą, że choć każdy skaut może być żołnierzem nie każdy żołnierz będzie przez to skautem. I jeśli krajowi potem potrzebni będą chociażby zamiatacze ulic skaut będzie zamiatał ulice. Więcej przeczytacie w książce... zapraszamy!

  Seria wydawnicza ,,Przywrócić Pamięć" ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911-1939. Reprint wydania z 1913 r.: SKAUTING Skauting jako system wychowania moralnego To, co człowieka wyróżnia pośród zwierząt, jest to niezawodnie jego zdolność do celowego działania; posiada on mianowicie rozum do samodzielnego obrania sobie celu i środków do niego prowadzących i wolną wolę skierowania swych wysiłków ku obranemu celowi i przez odpowiadające mu środki. Pojęcie moralności z tą zdolnością ludzką ściśle jest związane: kwalifikacyę moralną mogą mieć tylko te działania, które z wolnej woli rozumem kierowanej pochodzą. Działania te są moralnie dobre, jeżeli prowadzą człowieka do jego przeznaczenia zaświatowego, są moralnie złe, niemoralne -- jeśli go z drogi tego przeznaczenia sprowadzają, jeśli człowiek cel swoich wysiłków założy sobie sprzeczny z typem doskonałości (szczęśliwości wiekuistej) dla którego osiągnięcia najwyższe władze duszy zostały mu dane. Wolność wyboru jest koniecznym warunkiem należenia pewnego czynu do dziedziny moralnej. Wychowanie moralne sprowadza się też do tego, aby wolę wychowanka tak urobić, żeby dobrowolnie chciał dążyć do dobra, a walczyć ze złem, i aby potrafił tę walkę zwycięsko prowadzić.