Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Miała to być pierwsza powieść Gabriela Garcii Marqueza. Dzięki swym dziadkom znał historię Macondo i dzieje rodziny Buendia, prześladowanej fatum kazirodztwa. Świat, w którym rzeczy nadzwyczajne miały wymiar szarej codzienności, zwyczajność zaś przyjmowana była jako zjawisko nadprzyrodzone, świat bez czasu, gdzie wiele rzeczy nie miało jeszcze nazw, był też jego światem. Potrzebował aż dwudziestu lat, by wreszcie spisać te rodzinne opowieści z całym dobrodziejstwem i przekleństwem odniesień biblijnych, baśniowych, literackich, politycznych; uświadomił nam, że "plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi".

Przedmiotem rozważań zawartych w niniejszym tomie są motywy samotności i wspólnoty. Autorzy artykułów, działający w rozmaitych ośrodkach uniwersyteckich w Polsce, są specjalistami dawnych literatur romańskich: francuskiej, hiszpańskiej i włoskiej. Połączyło ich poszukiwanie realizacji wspomnianych motywów literackich z jednej strony poprzez wieki, od Średniowiecza do końca epoki Oświecenia, z drugiej w rozmaitych kulturach romańskich dawnej Europy. Tematy: samotność postrzegana jako istotna, a czasem nawet zbawienna wartość zarówno dla filozofujących mężczyzn jak i dla rozważnych kobiet, zagadnienia związane z przeciwstawianiem samotności bohatera określonej wspólnocie, teksty dotyczące sytuacji jednostki, która staje w opozycji wobec wspólnoty, sytuacji jednostki we wspólnocie oraz roli miłości, która nierzadko alienuje bohaterów, związki łączące tekst literacki z określoną społecznością, zwłaszcza w sytuacji, kiedy to właśnie literatura taką wspólnotę współtworzy.

Na statku było nas mnóstwo. Dziewczęta i chłopcy w różnym wieku (...). Zakonnice powiedziały nam, że wyruszamy do Australii, ale równie dobrze mogliby nas wieźć na Księżyc. Mały Arthur po stracie rodziców zostaje rozdzielony ze starszą siostrą Kitty i wraz z innymi sierotami wysłany do Australii, na farmę nowych opiekunów. Mija dużo czasu, nim udaje mu się zadomowić w zielonej krainie, w której dzika przyroda bywa bardziej przyjazna od ludzi. Na szczęście spotyka kogoś, kto pomaga mu rozwinąć talent do projektowania łodzi... i odnaleźć właściwą życiową drogę. Niespełna sześćdziesiąt lat później, tuż po śmierci Arthura, jego córka Allie płynie w samotny rejs do Anglii. Czy nastoletnia żeglarka zdoła przemierzyć przestwór oceanu na jachcie zbudowanym przez ojca? Czy w jego rodzinnych stronach spotka zaginioną przed laty Kitty?

Co zrobić, żeby przestać czuć się wśród ludzi jak ufoludek w brudnych kaloszach, a zamiast tego być osobą pewną siebie, wartościową i przyjaźnie nastawioną do świata?I właściwie dlaczego człowiek gubi swoją prawdziwą tożsamość i oddala się od swojego prawdziwego "ja" zamiast się do niego przybliżać?Takie pytania zadałam sobie pewnego dnia lecąc samolotem na Wyspę Wielkanocną. I tak rozpoczęło się detektywistyczne śledztwo prowadzone w powietrzu na trasie między Warszawą, Wyspą Wielkanocną i Bombajem.

To dalsze losy bohaterów Livii. Blanford wyrusza z księciem Hassadem do Egiptu, by objąć posadę jego osobistego sekretarza, wkrótce spotyka tam odkomenderowanego na Bliski Wschód Sama, który nie kryje swej radości z udziału w wojnie. Wspólna wycieczka przyjaciół na pustynię kończy się tragicznym wypadkiem... Constance znajduje schronienie w Genewie, gdzie jej drogi nieoczekiwanie krzyżują się z "fikcyjnymi" bohaterami powieści Monsieur. Autor kreśli przejmujący obraz ujarzmionej Francji, która tak jak cała Europa, pogrąża się w mrokach hitlerowskiej okupacji. Jej symbolem jest w powieści złowroga, choć nie pozbawiona ludzkich odruchów postać ambitnego generała von Esslina.

Miała to być pierwsza powieść Gabriela Garcii Marqueza. Dzięki swym dziadkom znał historię Macondo i dzieje rodziny Buendia, prześladowanej fatum kazirodztwa. Świat, w którym rzeczy nadzwyczajne miały wymiar szarej codzienności, zwyczajność zaś przyjmowana była jako zjawisko nadprzyrodzone, świat bez czasu, gdzie wiele rzeczy nie miało jeszcze nazw, był też jego światem. Potrzebował aż dwudziestu lat, by wreszcie spisać te rodzinne opowieści z całym dobrodziejstwem i przekleństwem odniesień biblijnych, baśniowych, literackich, politycznych; uświadomił nam, że "plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi".

Nowa powieść Stanisława Srokowskiego to wnikliwe studium samotności, obsesji i lęków współczesnego człowieka. Odbijają się w niej rozliczne nasze złudzenia i miraże świata. Ta na wskroś nowoczesna książka to także hołd złożony tradycji i homeryckim mitom o miłości, cierpieniu i pięknie. Metafora ludzkiego losu, w której strach i zagubienie poszukują harmonii i ładu. A życie bohaterów ujawnia się w języku barwnym i pełnym zmysłowej urody, w obrazach przenikniętych liryzmem i subtelną ironią. Porywająca opowieść dla tych, którzy cenią metafizykę jak i dla tych, którzy czerpią radość z intelektualnej maestrii.

Paraliżujący lęk przed każdym meczem. Koszmarna presja ze strony kolegów z drużyny, trenerów, kibiców, mediów. Świadomość, że błędy są nieuniknione. Zawodowa kariera taka sama jak każda inna - z wyrachowania, nie z miłości do piłki. Pozwól się zaskoczyć tej książce. Daj się jej zainspirować. Poznaj autorską "metodę", która uczyniła Víctora Valdésa niepokonanym w bramce i w życiu. Wykorzystaj ją, aby realizować Twoje własne cele. Najmocniej krytykowany i najbardziej utytułowany bramkarz w historii FC Barcelony na pożegnanie z Katalonią zdradza źródła swoich niewyobrażalnych sukcesów.

Peter Diamond został zwolniony z policji za pobicie podejrzanego. Gliniarz z niezłomnymi zasadami, który nie ufa komputerom i zdobyczom techniki, źle się czuje jako bezrobotny. Nie lepiej też jako ochroniarz w Harrodsie. Tu na nic się zda jego sztuka dedukcji. Zwłaszcza gdy w nocy rozlega się alarm, stawiając na nogi londyńską policję. Czyżby strażnik Diamond wpuścił terrorystę lub włamywacza? Nie - po prostu nie zauważył małej dziewczynki. Dziewczynki, której nikt nie szuka, która nie mówi, tylko rysuje dziwne symbole. Intuicja podpowiada Diamondowi, że za tajemniczym porzuceniem dziecka kryje się coś więcej. Zwłaszcza kiedy dziewczynka znika. Diamond rozpoczyna własne nieoficjalne śledztwo, które zawiedzie go na dwa kontynenty i w świat wielkich afer.

"Dwunastoletnia Kari, ośmioletnia Edi i sześcioletni Szczurek najbardziej obawiają się genetyki. No bo tak: mama choruje na astmę odziedziczoną po dziadku, tata ma żylaki w spadku po swoim tacie, a Kari ma wpisaną w genach samotność. Co robić?!Zabawne perypetie trójki rodzeństwa, które wspólnie z tatą pokonuje codzienne kłopoty, zajmuje się domem i koresponduje z mamą, przebywającą w sanatorium. Pełna rodzinnej miłości, ciepła i humoru powieść o pierwszych pasjach, miłości, szkolnych zmartwieniach i radościach. A w tle pamiętnik mamy z czasów, kiedy czuła się samotna jeszcze bardziej niż Kari."...

Już prawie rozwódka, samotna matka maleńkiej córeczki, lekarka miotana niczym liść po różnych miastach Polski pierwszych lat powojennych - oto bohaterka książki. Przychodzi jej borykać się z własnym zawikłanym losem szukając pomocy u bliskich. Nie wszystko układa się różowo, a w kolejnych miejscach pobytu śmiech gości radziej niż łzy. Równocześnie spotykamy wielu starych znajomych z kart Małżeństwa niedoskonałego i Rozwodu niedoskonałego. Komiczny Busio, straszliwy tatunio, zły duch całej rodziny Wykolejeniec, a także nowa postać słynnego sześcioksięgu autorki, tajemniczy angielski korespondent głównej bohaterki, umościli sobie w życiu młodej kobiety po przejściach wcale wygodne gniazdka.

Samotność jest w pewnym wymiarze nieunikniona, ale dzisiaj obserwujemy wręcz epidemię samotności. Wielu ludzi ucieka przed nią, nie zważając nawet na Boże przykazania.Samotność może być źródłem udręki, ale może też być twórcza. Autorz...

Książka Katarzyny Dybeł zaskakuje przede wszystkim oryginalnością pomysłu: w obszernej literaturze krytycznej poświęconej francuskiej twórczości narracyjnej ?klasycznego? średniowiecza nie pojawiło się do tej pory żadne zbiorcze studium poświęcone powtarzającemu się wielokrotnie w tekstach motywowi samotności bohaterów epickich czy powieściowych. Postrzega się ich na ogół raczej w aspekcie wspólnotowym, w relacjach z innymi ludźmi, indywidualnych czy społecznych. Autorka proponuje więc nową perspektywę spojrzenia na rozległe obszary starofrancuskiej literatury: obejmują one epopeję rycerską, hagiografię, różne odmiany powieści wierszem i prozą, powieść antyczną, arturiańską, orientalną, w tym również krótkie formy narracyjne. (Prof. dr hab. Anna Drzewiecka)

To jest realistyczna opowieść, ale ma także walor symboliczny. Pewna epoka trwała kilkaset, a może i tysiąc lat, i Hanta jest akurat na przełomie, ranią go drzazgi z tej pięknej deski. Można czytać tę książkę jak SZWEJKA Haska, choć jest ona trochę bardziej literacka.

„Samotność – zaborcza przyjaciółka, która nie lubi dodatkowego towarzystwa. Zazdrosna o każdą, choćby najmniejszą chwilę. Wierna… Przyjmie każdą łzę, smutek, gorycz. Zawsze wysłucha. Nie oceni, nie skarci. Niczym cierpliwy spowiednik najskrytszych marzeń i myśli. Jednak nic nie odpowie. Nie potrafi mówić. To jej największa wada. Przytuli nutą melancholii, nostalgii. Pozwala na odrobinę myśli, rozważań. Nieoceniony kompan ludzkiego losu”.Fragment książki„O trwaniu i samotności” to dla mnie zaproszenie na wędrówkę w głąb samego siebie. Gdzie cisza i samotność są naszymi przewodnikami po najpiękniejszych i najtrudniejszych ludzkich uczuciach. W zgiełku i pędzie można wiele i wielu zgubić, zapomnieć, wiele nas może ominąć…Kiedy potrafimy trwać w samotności, mamy szansę odnaleźć samego siebie i siłę, aby napisać swoją nową lepszą historię. Mnie się udaje, miłej lektury!Czytelniczka...

Pierwszy tomik poetycki Krzysztofa KotowskiegoWypowiedź poetycka Kotowskiego nie jest podporządkowana żadnej idei czy gatunkowemu celowi. Rozumieć ją raczej należy, jak to on sam ją ujął - jako opowieść o zupełnie innym świecie niż ten z dotychczasowych (jego) książek. Rozmowę, dialog zapisany nieco innym językiem, o innych sprawach... bardziej osobistych.

GDZIE WYBÓR JEST BUNTEMZakazana miłość na przemierzającym kosmiczną pustkę statku,z którego nie ma ucieczkiCzy w nieskończonej ciemności można mieć wciąż nadzieję?Szesnastoletnia Seren marzy, żeby poczuć dotyk słońca na skórze –choć wie, że to niemożliwe. Tylko to pozwoliłoby jej zachować zdrowezmysły. Ale kiedy mkniesz przez kosmiczną pustkę tysiące kilometrówna godzinę, musisz pogodzić się z tym, że nie możesz niczmienić...„Ventura” to gigantyczny statek kosmiczny. Osiemdziesiąt cztery latatemu wyruszył z Ziemi z galaktyczną misją. Za 262 lata dotrze do celu,planety, skąd odebrano tajemniczy sygnał. Nikt z załogi nie zna Ziemii nie pozna kresu podróży. Na „Venturze” się urodzili i na „Venturze”umrą. Mają tylko jeden obowiązek: przekazywać ziemską wiedzę kolejnympokoleniom.Tylko Seren odczuwa beznadziejność tej egzystencji. Życia, które niedaje wyboru.Osiemnastoletni Domingo staje się jej wymarzonym słońcem. Ale na„Venturze” ich miłość jest zakazana. Bo to system wybiera każdemużyciowego partnera.Seren i Dom będą musieli dokonać wyboru. Czy zaryzykują wszystkodla prawdziwej miłości i prawdziwego życia, wiedząc, to, czego ichuczono: że poza „Venturą” nie ma życia…Samotność odległych gwiazd, pierwsza powieść KATE LING i pierwszytom planowanej trylogii, to wiodący tytuł młodzieżowy 2016 dużegobrytyjskiego wydawnictwa. Prawa do publikacji kupili jeszczeprzed premierą najwięksi wydawcy w Europie.Kate Ling stworzyła piękną i wzruszającą powieść o miłości i oryginalnąwizję świata pustki i osamotnienia, która przemówi do fanów Niezgodnej.Uwięzieni w nim bohaterowie buntują się i walczą o prawodo wolności i szczęścia.„Nigdy nie byłam w kosmosie, ale mieszkałam w wielu różnychodległych krajach. Więc tak jak moi bohaterowie wiem, jak to jestzostawić za sobą wszystko i wyruszyć ku nieznanemu, zostać rzuconymw miejsce, gdzie wszystko jest obce, żeby poczuć się jednocześniestraszliwie uwięzionym i przerażająco wolnym”. Kate Ling...

Czy to Ja? Czy nie ja? Staję bezradny wobec lat, wydarzeń i tych wszystkich słów, które może miały jakiś sens a może nie miały. Jakże mogłem uniknąć straszliwej pychy i wiary w samego siebie, jak mogłem nie odrzucić lęku przed śmiesznością? To prawda, wierzyłem w siebie, rościłem sobie prawo do własnego losu, a moje psychiczne napięcie wciąż było wzmagane przez jakiś wir, w którym były i dzikość, i wyrafinowanie.