Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Samotność jest wyborem serca, a nie stanem, na który jesteśmy skazani.Do książeczki dołączona jest torebka oraz kartka....

Przedmiotem rozważań zawartych w niniejszym tomie są motywy samotności i wspólnoty. Autorzy artykułów, działający w rozmaitych ośrodkach uniwersyteckich w Polsce, są specjalistami dawnych literatur romańskich: francuskiej, hiszpańskiej i włoskiej. Połączyło ich poszukiwanie realizacji wspomnianych motywów literackich z jednej strony poprzez wieki, od Średniowiecza do końca epoki Oświecenia, z drugiej w rozmaitych kulturach romańskich dawnej Europy. Tematy: samotność postrzegana jako istotna, a czasem nawet zbawienna wartość zarówno dla filozofujących mężczyzn jak i dla rozważnych kobiet, zagadnienia związane z przeciwstawianiem samotności bohatera określonej wspólnocie, teksty dotyczące sytuacji jednostki, która staje w opozycji wobec wspólnoty, sytuacji jednostki we wspólnocie oraz roli miłości, która nierzadko alienuje bohaterów, związki łączące tekst literacki z określoną społecznością, zwłaszcza w sytuacji, kiedy to właśnie literatura taką wspólnotę współtworzy....

Tom Tożsamość i samotność. Komentarze młodego pokolenia poświęcony dotyczy ważnej, choć jednocześnie stanowiącej niebagatelne badawcze wyzwanie, kwestii konstruowania i podtrzymywania tożsamości. Spojrzenie, z którym zetknie się Czytelnik, dalekie jest od wyważenia i chłodnego spokoju, jaki charakteryzuje perspektywę doświadczonego uczonego, obeznanego z wieloma teoriami naukowymi i koncepcjami „ja”. Zebrane tutaj teksty zawierają refleksje młodych, obiecujących przyszłych badaczy kultury i stanowią świeży powiew, jeśli chodzi o problematykę tak często eksplorowaną w środowisku socjologów, kulturoznawców i antropologów. Opublikowane eseje bronią się oryginalnością podejścia do niełatwego przecież i mocno wyeksploatowanego w naukach społecznych tematu, wnikliwością analizy poruszanych problemów i wielowątkowym zróżnicowaniem podejmowanych zagadnień. Mamy tutaj do czynienia z wielostronnym ujęciem kategorii tożsamości – jej kształtowania, utrwalania i przekazywania. A także z ciekawą próbą zrozumienia związku tych socjokulturowych procesów z postępującym osamotnieniem jednostki we współczesnym świecie, z jej wyobcowaniem z grona najbliższych, ale też z postępującą alienacją w środowisku społecznym – w grupach, które poddają ją pierwotnej i wtórnej socjalizacji. Oczami młodych badaczy Czytelnik może również śledzić konfrontację z Obcością, która coraz częściej staje się naszym udziałem na różnych wymiarach i wykracza poza zewnętrzne przeciwstawienia, odsłaniając Innego, który mieszka w nas samych. (...)prof. zw dr hab. Marek S.Szczepański...

To powieść tak współczesna, że bardziej nie można: z Internetem, pagerem, elektronicznymi biletami lotniczymi, dekodowaniem genomu i SMS-ami. A przy tym tak tradycyjna jak klasyczna historia miłosna. Powieść o miłości w Internecie. Tej ostatecznej, tej o której się marzy. Wiśniewski analitycznie i urzekająco relacjonuje tę miłość wprowadzając na przemian nastrój to niemal uroczystej czułości, aby kilka linijek dalej zadziwić odważnym erotyzmem. "Samotność w Sieci" to także hołd składany wiedzy - splecione z wątkiem miłosnym historie o molekułach emocji, o tym, kto odkrył DNA, i co się stało z mózgiem Einsteina....

Jak budować wzajemne relacje, pielęgnować miłość i dlaczego nie zawsze jest tak, jak sobie wymarzyliśmy? Maja i Adam uchodzą za wzorowe małżeństwo. Jednak myśląc o swoim życiu oboje czują... niedosyt. Szukając spełnienia zapominają o tym, że związek to nie tylko wspólne spacery i kolacje… Jak to jest, że się zakochujemy, bierzemy ślub i żyjemy szczęśliwie… ale czegoś nam brakuje? Jak to jest, że jako małżonkowie kochamy się... ale żyć ze sobą nie potrafimy? I w końcu, czy poczucie samotności w związku to coś, do czego trzeba się przyzwyczaić?...

Kryzysy i samotność dość często goszczą w dzisiejszym świecie i w nas samych. Nie zawsze potrafimy sobie z nimi radzić. W konferencji Autor podejmuje się próby odpowiedzi na pytania:Jakie są rodzaje kryzysów i samotności?Jaki jest ich sens i jak sobie z nimi radzić?Co mówi o nich Pismo Święte?Jak wielka może być samotność człowieka poszukującego modlitewnego spotkania z Bogiem?Jaka modlitwa może mu towarzyszyć w tym trudnym czasie?...

Nowa książka Marty Bucholc to socjologiczna monografia dotycząca jednego z najbardziej znanych socjologów XX wieku – Norberta Eliasa (1897–1990), twórcy socjologii procesów społecznych i socjologii figuracyjnej. Obecnie od kilku lat można zaobserwować w socjologii renesans zainteresowania twórczością Eliasa, który w przekrojowy sposób analizował przemiany obyczajów, emocji i zachowań, wysuwając tezę o przejściu od kontroli zewnętrznej do samokontroli. Pasjonujące miniaturki socjologiczne łączył on z historycznym długim trwaniem, przenikliwość badawczą z erudycją, opisy smarkania z poezją, pokazując, jak drobne detale życia codziennego mają tak naprawdę szeroki społeczny i historyczny wymiar.„Miłośnik antyku i klasycznej niemieckiej poezji, piszący o spluwaniu, defekacji i smarkaniu przy stole. Stateczny mieszczanin ukształtowany przez kulturę międzywojennych Niemiec, który swoje miejsce na ziemi znalazł w kosmopolitycznym tyglu amsterdamskim. Emeryt, którego sława dosięgła dopiero po wielu latach, a który zdołał jednak zebrać owoce sukcesu za życia, nie zaś w formie pośmiertnych laurów. Uczony przekonany, że tylko w poezji można wypowiedzieć to, co naprawdę ważne. Żyd, który na wygnaniu z nazistowskich Niemiec pisał o głębokiej duchowości kultury niemieckiej. Autor dzieła traktującego o rozwoju cywilizacji, które wydano w roku wybuchu barbarzyńskiej wojny. Człowiek słowa, skazany na życie w obcym języku. Dziewięćdziesięciolatek niepogodzony ze śmiercią rodziców. Starzec, wzorem starożytnych mędrców dyktujący na łożu śmierci swoje myśli uczniom, których twarze przesłaniał mu mrok. Wiele ról pomieściło długie życie Norberta Eliasa, ogromny nagromadził się w nim potencjał narracyjny. Nic dziwnego, że cieszy się sławą największego skandalisty wśród dwudziestowiecznych socjologów”.[z tekstu]...

OSHO – charyzmatyczny mistrz duchowy pochodzący z Indii. Znakomity mówca swobodnie posługujący się zarówno wschodnimi tradycjami mistycznymi, jak i zachodnią psychoterapią. Jego nauki dotyczą nie tylko indywidualnego poszukiwania sensu, lecz także najbardziej palących spraw społecznych i politycznych. Książka pomaga zrozumieć, czym tak naprawdę jest miłość, i wyjaśnia, ze jedynie pełne zdemaskowanie lęków przed samotnością i wolnością sprawi, ze będziemy umieli godnie żyć obok drugiego człowieka i stworzyć zdrowy związek. Autor przekonuje, że miłość jest najlepszym sposobem na osiągnięcie spełnienia. Osho mówi: BĄDŹ SOBĄ. Nieustannie poznawaj siebie, zaakceptuj siebie, kochaj siebie. Nie bądź niczyją kopią. Masz własny, potężny i wyjątkowy potencjał – nigdy wcześniej nie było takiego jak ty człowieka i nie będzie nigdy w przyszłości. Pokochaj siebie, abyś mógł prawdziwie kochać innych....

To jest realistyczna opowieść, ale ma także walor symboliczny. Pewna epoka trwała kilkaset, a może i tysiąc lat, i Hanta jest akurat na przełomie, ranią go drzazgi z tej pięknej deski. Można czytać tę książkę jak Szwejka Haska, choć jest ona trochę bardziej literacka. Mój styl jest niekiedy niemal poetycki, ale to nie przeszkadza mi ukazać czytelnikowi sedna spraw, o których piszę.Każdą moją książkę można czytać dwa razy - można je rozumieć dosłownie albo symbolicznie. Aczkolwiek mnie nie chodzi o symbole. Dla mnie to jest real.Z książki Drybling Hidegkutiego, czyli rozmowy z Hrabalem...

Wartości wyznaczają horyzont rozwoju człowieka. (…) Młody człowiek otwiera się na wartości, zwykle w specyficzny tylko dla siebie sposób. Bywa, że deterministyczne nastawia się na ideał, pragnie być najlepszy, podziwiany, ważny. Sposób bycia i wyrażania siebie jest zatem odpowiedzią na tę potrzebę i daje również obraz tego, co jest dla niego prymarne, a więc wartościowe. Z tego też powodu, mając na uwadze istotne funkcje wartości, w wymiarze zarówno subiektywnym, jak i obiektywnym, podjęto próbę ustalenia, na czym koncentruje się młodzież licealna. (…) w perspektywie problematyki podjętej w tej książce ważne było również poznanie, w jakim zakresie młodzież doświadcza lub doświadczała samotności i jak sobie z nią radzi. Nie bez powodu dociekano również zainteresowań i pasji młodzieży, które wypełniają jej wolny czas, a ponadto stanowią podstawę i przestrzeń rozwoju, autoafirmacji i samourzeczywistnienia.[…] Przedmiot badań stanowiły zatem trzy kategorie: wartości, samotność i pasje....

Szczęście nie istnieje, gdy się nim nie dzielimy, niekiedy jednak nie mamy z kim go współdzielić.Harry Ambrose, student literatury, za sprawą swojego przyjaciela Evana zostaje siłą wyrwany z marazmu, w którym tkwi od wielu lat. Zyskując nowych przyjaciół odnajduje na nowo siebie, a także poznaje tajemniczą dziewczynę o imieniu Esme, która staje się obiektem jego pożądania. Na Harry’ego spada niespodziewanie obowiązek opiekowania się małą dziewczynką o imieniu Pati, która dla niego samego staje się najważniejszą osobą w jego dotychczasowym życiu. Wszystko układa się idealnie do czasu, gdy bohaterowie, stojąc u progu realizacji swoich życiowych marzeń, powoli opuszczają dotychczasowe środowisko, pozostawiając niewygodną pustkę…„Przestrzeń samotności” to powieść o przemijaniu i emocjach, które towarzyszą człowiekowi w odosobnieniu.Zanim opuściliśmy lokal, długo przyglądałem się Esme. Zauważyłem, że noc zawsze zmienia kształt moich myśli. Wieczorem czy późną nocą wszyscy wydają się łagodniejsi, bardziej tajemniczy, ale i zarazem otwarci, szukający oparcia, pocieszenia, miłości lub zwyczajnego spokoju i bezpieczeństwa, jakie może dać obecność przyjaciela siedzącego obok nas. To właśnie tak deformuje się nasz świat za każdym razem, gdy zachodzi słońce. Esme w tym nocnym kalejdoskopie myśli wydawała się błyszczeć jeszcze bardziej niż zwykle....

Zbiór esejów metropolity lubelskiego z lat 2003 i 2004 publikowanych na łamach "Rzeczpospolitej". Autor podejmuje w nich podstawowy problem samotniczego wyboru wartości we współczesnym świecie. W kulturze epoki liberalizmu wielkie wartości kulturowe niezmiennie odgrywają ważną rolę, wyznaczając horyzont ludzkiego sensu....

Samotność jest w pewnym wymiarze nieunikniona, ale dzisiaj obserwujemy wręcz epidemię samotności. Wielu ludzi ucieka przed nią, nie zważając nawet na Boże przykazania.Samotność może być źródłem udręki, ale może też być twórcza. Autorzy poszczególnych rozdziałów przeanalizowali ten temat na podstawie Biblii i życiorysów świętych. Książka zawiera też świadectwa osób nam współczesnych. Dla jednych z nich samotność jest doświadczeniem pozytywnym, a dla innych — negatywnym. Jednych pogrążyła w złu, a u innych zaowocowała miłością. Piszą osoby bardzo młode, jak i będące w sile wieku czy czekające już tylko na śmierć. Jedni czują się samotni dlatego, że nie mają dzieci, a inni dlatego, że je mają. Są tu świadectwa osób, które nie mogą otrząsnąć się z przeżyć związanych z wojną, jak i świadectwa tych, którzy znaleźli się na marginesie życia społecznego. Swoją refleksją podzieliło się też kilku kapłanów.Lektura tej książki może pomóc zrozumieć, dlaczego ludzie czują się samotni i kiedy samotność może rodzić dobre owoce....

Książka Katarzyny Dybeł zaskakuje przede wszystkim oryginalnością pomysłu: w obszernej literaturze krytycznej poświęconej francuskiej twórczości narracyjnej „klasycznego” średniowiecza nie pojawiło się do tej pory żadne zbiorcze studium poświęcone powtarzającemu się wielokrotnie w tekstach motywowi samotności bohaterów epickich czy powieściowych. Postrzega się ich na ogół raczej w aspekcie wspólnotowym, w relacjach z innymi ludźmi, indywidualnych czy społecznych. Autorka proponuje więc nową perspektywę spojrzenia na rozległe obszary starofrancuskiej literatury: obejmują one epopeję rycerską, hagiografię, różne odmiany powieści wierszem i prozą, powieść antyczną, arturiańską, orientalną, w tym również krótkie formy narracyjne. (Prof. dr hab. Anna Drzewiecka)...

Dzieło Rousseau było – i jest – szczególnie otwarte na różnorodne ludzkie sprawy, myśli, postawy i konflikty, przenika je bowiem pełne dramatycznego napięcia bolesne dążenie do uzyskania jednoznacznego stosunku wobec świata, który jawi się jako niejednoznaczny i nieprzejrzysty, jako zarazem własny i obcy. Równocześnie zaś przenika je świadomość, iż jak długo świat zachowuje taki właśnie charakter, każde samookreślenie pozostanie wieloznaczne i paradoksalne, a „istnienie człowieka dla siebie” – nietrwałe i niezakończone. Może to właśnie zadecydowało, iż dzieło Jana Jakuba nie przekształciło się nigdy w fakt – pozostało problemem....

Niemiły zapach taksówki przypominał jej w jaki sposób opuściła rodzinne miasto. Tak samo śmierdziała ta, którą jechała na dworzec kolejowy, ale wspomnienie to wydawało się być bardziej odległe, jakby minęły dni czy nawet miesiące.A może w ogóle już nie kochała swego męża?Przypomniała sobie jak wpadła na chłopaka wysiadając z pociągu. Mogłaby być z kimś takim jak on. Był przystojny i miał miły wyraz twarzy. Może nim zapełniłaby pustkę w swoim sercu, którą wcześniej próbowała zatuszować sztuczną bliskością i ciepłymi, równie sztucznymi uśmiechami…...

Ludzkość wynalazła broń stukrotnie bardziej śmiercionośną niż głowice nuklearne i neutronowe i użyła jej, doprowadzając do wyjałowienia Ziemi. Tylko garstka wybrańców otrzymała szansę przeżycia – w tym żołnierze stacjonujący w podziemnych bazach, z których odpalono pociski trineutrinowe.Jednym z takich szczęśliwców jest Adam, wybudzony ze snu hibernacyjnego wiele lat przed terminem. Zmuszony do opuszczenia bunkra wyrusza w długą podróż przez kompletnie wyludnioną Amerykę, by dotrzeć do miejsca, w którym może znaleźć schronienie....

Książka ta realizuje w pełni żywe wśród językoznawców postulaty badań języka i człowieka, dla którego i dzięki któremu język istnieje. Przedstawiona propozycja badawcza to solidne językoznawstwo humanistyczne. Praca wypełnia metodologiczne postulaty lubelskiej szkoły językoznawczej, która od wielu lat jest znakomicie postrzegana w polskim środowisku naukowym. Sam przedmiot dociekań teoretycznych oraz badań empirycznych - leksem "samotność" i wyrazy pokrewne - jest fascynujący z różnych powodów. Najpierw są to powody językowe. Wybrany do analizy leksem jest bardzo ciekawy i tworzy duże pole semantyczne, mające skomplikowane relacje także pragmatyczne i kulturowe. Po wtóre, są to powody wchodzące w zakres psychologii społecznej: człowiek przeżywa swoją samotność wobec świata, wobec innych, wobec siebie, własnych ograniczeń, słabości, wreszcie wobec śmierci, bo umiera się zawsze w najgłębszej samotności. Wszystko to odbija się w znakach językowych. Z jednej strony człowiek to istota społeczna, jednak z drugiej strony jest często sam, zresztą samotność wpisuje się w istnienie każdego z nas przez naszą odrębność, indywidualność, swoistość.Z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Ożoga...

Jeden z najbardziej charakterystycznych głosów na mapie polskiej literatury powraca. „Hop! Hop! Hop! Traktat o samotności” Tamary Bołdak-Janowskiej to obszerny zbiór tekstów poetyckich, który swoim ciężarem gatunkowym może zachwycić – albo przytłoczyć nadmiarem zapomnianych tropów i środków poetyckich, których w polskiej liryce nie spotykano od dawna.Feministyczna, witalna, postulatywna. I bezczelna – taka, mniej więcej, jest ta książka. Jakby nie patrzeć, mamy wreszcie tom poetycki na wiele lektur, bo jedno podejście nie wystarczy, żeby zdekodować przynajmniej część chwytów, które olsztyńska autorka wykorzystuje w swoim nadzwyczajnym literackim projekcie.„Pokoleniowa rówieśniczka poetów Nowej Fali, Bołdak-­Janowska ignoruje ich ewolucję, odrzuca późną światową elegancję, nawracając do punktu wyjścia – do swobody od politycznych zniewoleń myślowych i językowych, do kultu konkretu, do materialnego wymiaru realnej egzystencji. Nawet u Wata nie ma takiej furii” – pisze w posłowiu książki Adam Pomorski.?...

Autor przedstawia historyczne i filozoficzne tło, na którym toczyły się ubiegłowieczne spory o kondycję cywilizacji europejskiej doby nowoczesności. W tym kontekście analizuje główne wątki dyskusji między zwolennikami ?wiary a obrońcami ?rozumu. Stara się ukazać mocne i słabe strony obu tych stanowisk, inspiracje, jakie niosą, i zawarte w nich ograniczenia.Krzysztof Tyszka stara się odpowiedzieć na pytania: Czy w czasach zwątpienia w przewodnie idee i wielkie narracje spór o wiarę i rozum ma jeszcze sens? Czy w warunkach ?płynnej rzeczywistości warto podejmować dyskusje nad kondycją świata...