[Czarne]
Kategoria: Literatura / Literatura faktu, reportaż
Po nie jest kolejnym podręcznikiem z cyklu ,,jak żyć". To wyjątkowo
szczera opowieść kobiety, która po rozstaniu z mężem
wnikliwie przygląda się swojemu życiu. Czy aby na pewno jest to
nowa
Pełen opis produktu 'Po. O małżeństwie i rozstaniu' »
Po nie jest kolejnym podręcznikiem z cyklu ,,jak żyć". To wyjątkowo
szczera opowieść kobiety, która po rozstaniu z mężem wnikliwie
przygląda się swojemu życiu. Czy aby na pewno jest to nowa
rzeczywistość? A może to funkcjonowanie na wstecznym biegu? Rachel
Cusk zastanawia się nad tym, jak zaledwie w kilkanaście tygodni
udało jej się wraz z mężem przekreślić ich wspólną przeszłość i
zniszczyć wszystko, co ich łączyło. Nie daje gotowej odpowiedzi,
nie stwarza pozorów uniwersalności, nie epatuje uczuciami, a jednak
intymny ton Po kusi pewnego rodzaju pociechą, którą przynieść może
zanurzenie w kulturowym archetypie żalu i żałoby."Skalpel Rachel
Cusk dokonuje cięcia na organizmie rodziny. Popycha ją do tego
prywatna katastrofa: dogorywanie małżeństwa, rozwód, wylizywanie
emocjonalnych ran swoich i dzieci. Pisarka mówi wprost: trzeba
społecznie umrzeć - zrzucić kostium kobiety, żony, matki,
pracownicy - aby zobaczyć w sobie człowieka. Wtedy dopiero
porozsypywane części ponownie zaczynają scalać się w nowy porządek.
I nie tylko w przeszłości rodziców znajdziemy początek naszego
dzisiejszego losu. Został on ustalony i opowiedziany o wiele
wcześniej, w mitach, zwierciadłach zawiłych relacji międzyludzkich.
Przenikliwy esej Cusk na swój sposób rani, ale tylko po to, aby
oczyścić".Katarzyna Kubisiowska"Opowieść Rachel Cusk o rozstaniu z
mężem jest obrazem depresji, z którą tak wielu z nas się dziś
zmaga. Jeśli tracimy kogoś ważnego, kogoś, z kim przeżyliśmy wiele
lat, z kim mamy dzieci, z kim dzielimy wspólne wspomnienia -- jakaś
część nas umiera. A gdy coś umiera, przychodzi żałoba. Rachel Cusk
opisuje wewnętrzny krajobraz tej żałoby. Czuje się uboższa,
pomniejszona, zdruzgotana, jakby wewnątrz były już tylko ruiny.
Dzieli się z nami burzą sprzecznych uczuć -- bezradności, winy,
wstydu, wściekłości -- broniąc się pisaniem przed wewnętrznym
rozpadem".Justyna Dąbrowska