Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

''Allegro concertante'' to utwór na fortepian i orkiestrę symfoniczną powstały w 1944 r. w czasie, gdy Kompozytor przebywał w Szwecji. W pierwotnym zamierzeniu miało ono stanowić pierwszą część planowanego koncertu fortepianowego, a skomponowana wkrótce potem ''Kołysanka'' na fortepian i orkiestrę - część drugą. Ostatecznie Kompozytor zaniechał tego zamiaru, pozostawiając wykonawcom swobodę, co do koncepcji wykonań (w przypadku wykonywania łącznego obu utworów przyjęło się rozpoczynanie powolną ''Kołysanką'' jako wstępem do wielkiego ''Allegra''). Niniejsza postać utworu ''Allegro concertante'' jest oryginalną wersją Kompozytora, w której partia orkiestry sprowadzona została do partii drugiego fortepianu. Brak elementu kolorystyki orkiestrowej, z natury rzeczy absorbującego ucho słuchacza, czyni bardziej wyrazistym partnerskie dialogowanie obu partii, pozwala też skupić większą uwagę na zawiłościach harmoniki. Forma utworu, to tradycyjne allegro sonatowe z ekspozycją, przetworzeniem i repryzą. Kilkadziesiąt taktów wstępu przygotowuje pojawienie się pierwszego tematu o charakterystycznej motywice (grupa szesnastkowa i synkopy), będącej znakomitym materiałem do przetworzeń. W części utworu bazującej na tym materiale aż roi się od progresji z niuansami chromatyczno-harmonicznymi, od zmian trybu durowego na molowy, od ostrych współbrzmień o charakterze groteskowym. Całkowitą zmianę nastroju przynosi pojawienie się drugiego tematu, wykorzystanego następnie przez Kompozytora w repryzie jako materiał, z którego zbudowana została kadencja o wyjątkowej głębi wyrazu. Utwór wieńczy efektowna, wirtuozowska koda. Materiał dźwiękowy, podobnie jak w innych utworach fortepianowych Maciejewskiego, niesie ogromne bogactwo inwencji; czerpiąc z tego, co najlepsze i najcenniejsze w literaturze fortepianowej od baroku po współczesność [wiek XX], Kompozytor tworzy własnym językiem, błyskotliwym, niekiedy brawurowym, pełnym niespodzianek, w którym spiętrzenia chromatyczne sąsiadują z klarownymi przebiegami i współbrzmieniami mono- i politonalnymi, rozciągnięty do skrajnych rejestrów ambitus - z prostym jedno- czy dwugłosem w środkowym rejestrze, szesnastkowe szeregi pełne są zaskakujących akcentów, a pozornie gładkie gamki nieoczekiwanie załamują się. Wszystko to utrzymane w ryzach bezwzględnej logiki formy, stawia przed wykonawcami wymagania kunsztu artystycznego i doskonałej techniki. Niniejsza edycja przygotowana została na podstawie autografu. Rozbieżności w fortepianie solo między partyturą a wersją na dwa fortepiany są wynikiem zmian, które wprowadził sam Kompozytor. Wydawca dokonał jedynie korekty nielicznych oczywistych błędów i przeoczeń. [Elżbieta Widłak]

W Czterech miniaturach spotkały się dwie wielkie miłości Romana Maciejewskiego: miłość do muzyki fortepianowej i do tańca. Powstały one w czasach, kiedy kompozytor współpracował – jako akompaniator oraz autor muzyki – ze szkołami baletowymi. Dziś nie wiemy czy Miniatury były wykonywane jako cykl, niezależne utwory, czy może były towarzyszeniem muzycznym do układów tanecznych. Nie wiadomo także, ile razy je wykonano, gdzie, przez kogo i czy w ogóle… Jedno jest pewne – taneczne przeznaczenie utworów sprawia, że niezwykle ważną rolę odgrywa w nich element rytmiczny i ilustracyjny. Być może podobne utwory kompozytora leżą jeszcze w czyichś szufladach, wszak sam Maciejewski mówił: „Trochę komponowałem dla tańca, więc mam porozpraszanych trochę kompozycji po świecie. Nawet nie wiem, gdzie to się znajduje”. Pozostaje nam mieć nadzieję, że – jeśli istnieją – ujrzą kiedyś światło dzienne. Utwory w publikacji: Echo Marzenie Preludium Spętany

Lamentatio IV jest fragmentem monumentalnego dzieła Romana Maciejewskiego pt. Requiem. Lamentacja Oro suplex jest modlitwą o zakończenie trudów ziemskiego życia. O samym Requiem Roman Maciejewski powiedział: pod przytłaczającym wrażeniem ogromu ludzkich cierpień i morza przelanej krwi postanowiłem pod koniec drugiej wojny światowej skomponować dzieło, które stałoby się jednym z licznych przyczynków do utrwalenia w ludzkiej świadomości przeświadczenia o tragicznym nonsensie wojen. Requiem poświęcone jest ofiarom ludzkiej niewiedzy, w pierwszym zaś rzędzie pamięci poległych w wojnach wszech czasów.

Edycja, obejmująca 40 Mazurków na fortepian Romana Maciejewskiego (1910-1998), ukazuje się w dwóch częściach. Utwory te komponował twórca w czasie całego swojego życia. Opracowania Mazurków podjął się Michał Wesołowski, profesor Malmo Academy of Music Lund University. Jego zdaniem: ''Roman Maciejewski był kompozytorem niezwykłym, niestety nadal jeszcze nie zajmuje należnego miejsca w polskiej historii kultury. Jestem jednak przekonany, że seria publikacji w ostatnim dziesięcioleciu i coraz większe zainteresowanie muzyków wykonywaniem utworów Romana Maciejewskiego, zmieniają sytuację, ukazują wartość, bogactwo i ponadczasowość jego twórczości''.

Edycja, obejmująca 40 Mazurków na fortepian Romana Maciejewskiego (1910-1998), ukazuje się w dwóch częściach. Utwory te komponował twórca w czasie całego swojego życia. Opracowania Mazurków podjął się Michał Wesołowski, profesor Malmo Academy of Music Lund University. Jego zdaniem: ''Roman Maciejewski był kompozytorem niezwykłym, niestety nadal jeszcze nie zajmuje należnego miejsca w polskiej historii kultury. Jestem jednak przekonany, że seria publikacji w ostatnim dziesięcioleciu i coraz większe zainteresowanie muzyków wykonywaniem utworów Romana Maciejewskiego, zmieniają sytuację, ukazują wartość, bogactwo i ponadczasowość jego twórczości''.

Roman Maciejewski znany jest dziś przede wszystkim jako autor monumentalnego Requiem, gdy tymczasem jego twórczość, zwłaszcza muzyka fortepianowa, w tym pisane aż do śmierci mazurki (ok. 60), stanowi ważne ogniwo w muzyce polskiej. Tryptyk fortepianowy powstał w 1932 r., w okresie studiów u Kazimierza Sikorskiego w Warszawie. Składa się z Preludium (Allegro), Intermezza (Adagio) i Fugi (Allegro ma non troppo).

Pieśni Bilitis na sopran i fortepian do słów Pierrea Louysa w przekładzie Leopolda Staffa, które Roman Maciejewski skomponował w 1932 r., niestety zaginęły. W 1935 r. kompozytor dokonał orkiestracji Pieśni, jednak również wersja orkiestrowa nie przetrwała w całości do naszych czasów. Zachowały się część I (Fletnia) oraz ok. 2/3 części III (Wspomnienie Mnasidiki). Część II (Nagrobek Bilitis) zaginęła. Poza tym zachowała się kompletna partia sopranu z polskim tekstem. Obecne wydanie jest wyciągiem fortepianowym z wersji orkiestrowej, uzupełnionej przez Sebastiana Krajewskiego w 2001 r. Sebastian Krajewski jest autorem wyciągu oraz opracowania muzycznego oryginalnych wierszy Pierrea Louysa.

Kompozycja powstała w Anglii, w 1938 roku na zamówienie Kurta Joossa - niemieckiego choreografa. W 1944 roku powstała wersja Kołysanki na fortepian i orkiestrę, która wraz z Allegro concertante weszła w skład dyptyku, wykonywanego dziś często jako całość, a w programach koncertów figurującego czasem nawet pod nazwą Koncertu fortepianowego. Doskonałe wyczucie instrumentu, które Maciejewski, sam będąc pianistą, posiadał w stopniu najwyższym, sprawia, że jego kompozycje fortepianowe mogą dostarczyć satysfakcji zarówno wykonawcom, jak i słuchaczom.

Negro spirituals to cykl czterech transkrypcji popularnych pieśni religijnych czarnoskórych Amerykanów. Zaletą tych kompozycji jest z jednej strony respektowanie pierwotnego charakteru pieśni (wiodąca rola melodii, swobodna, jazzowa harmonia), z drugiej, stworzenie samodzielnych miniatur fortepianowych dzięki autorskiemu opracowaniu. Najniższa cena z ostatnich 30 dni: 44,85 zł.