Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Zapis rozmowy, ukazującej prywatne i zawodowe życie Jana Kobuszewskiego, powstawał w miejscu szczególnie bliskim wszystkim Polakom - na Jasnej Górze. A okazja była po temu wyjątkowa! Jan Kobuszewski przybył do Jasnogórskiej Matki, by złożyć dziękczynienie za przeszło 50 lat pracy scenicznej, za równie długie lata udanego małżeństwa, za wszystkie wielkie i małe radości - za życie. Niewątpliwie zawiedzie się ten, kto szukałby w książce ujawnienia skrzętnie skrywanych dotąd tajemnic czy nowego oblicza aktora. Odsłaniając kulisy własnego życia, Jan Kobuszewski prowadzi nas do źródła radości, a jednocześnie daje świadectwo o Bogu. Swoją opowieść snuje ze szczerością i - oczywiście - z właściwym sobie humorem.

Ojciec Pio Ojciec PioOjciec Pio (1887?1968), włoski kapłan katolicki i kapucyn, święty Kościoła katolickiego.Czasem Bóg pozwala mi zajrzeć do swojego zeszytu. Matka Boża otwiera nie tylko serca, ale i portfele. Modlitwa jest kluczem do przebaczenia, ale nie módlcie się ze smutkiem, nie zanudzajcie naszego Pana, On jest Bogiem radości. Módlcie się z uśmiechem. W życiu za wszystko się płaci, za dobro i za zło. Za wszystko. Zbawić duszę grzesznika, to tak jak uratować usychające drzewo. O Ojcu Pio Ojciec Pio był przede wszystkim "człowiekiem Bożym". Od dzieciństwa czuł się powołany przez Boga i odpowiedział Mu "z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił" (Pwt 6, 5). Dzięki temu miłość Boża mogła zawładnąć tym skromnym człowiekiem i uczynić go wybranym narzędziem w swym planie zbawienia. Niech będzie błogosławiony Bóg, który we wszystkich epokach wybiera ludzi prostych i wielkodusznych, by dokonać wielkich rzecz (por. Łk 1, 48?49)! W Kościele wszystko pochodzi od Boga, a bez Niego nic się nie ostoi. Dzieła Ojca Pio są tego doskonałym przykładem: "Dom Ulgi w Cierpieniu" słusznie można nazwać "cudem". Któż po ludzku mógłby pomyśleć, że przy małym klasztorze w San Giovanni Rotondo powstanie jeden z największych i najnowocześniejszych szpitali południowych Włoch? Któż, jeśli nie człowiek Boży, który patrzy na rzeczywistość oczami wiary i z wielką nadzieją, ponieważ wie, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych?

Ojciec Pio Ojciec Pio (1887?1968), włoski kapłan katolicki i kapucyn, święty Kościoła katolickiego. Czasem Bóg pozwala mi zajrzeć do swojego zeszytu. Matka Boża otwiera nie tylko serca, ale i portfele. Modlitwa jest kluczem do przebaczenia, ale nie módlcie się ze smutkiem, nie zanudzajcie naszego Pana, On jest Bogiem radości. Módlcie się z uśmiechem. W życiu za wszystko się płaci, za dobro i za zło. Za wszystko. Zbawić duszę grzesznika, to tak jak uratować usychające drzewo. O Ojcu Pio Ojciec Pio był przede wszystkim "człowiekiem Bożym". Od dzieciństwa czuł się powołany przez Boga i odpowiedział Mu "z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił" (Pwt 6, 5). Dzięki temu miłość Boża mogła zawładnąć tym skromnym człowiekiem i uczynić go wybranym narzędziem w swym planie zbawienia. Niech będzie błogosławiony Bóg, który we wszystkich epokach wybiera ludzi prostych i wielkodusznych, by dokonać wielkich rzecz (por. Łk 1, 48?49)! W Kościele wszystko pochodzi od Boga, a bez Niego nic się nie ostoi. Dzieła Ojca Pio są tego doskonałym przykładem: "Dom Ulgi w Cierpieniu" słusznie można nazwać "cudem". Któż po ludzku mógłby pomyśleć, że przy małym klasztorze w San Giovanni Rotondo powstanie jeden z największych i najnowocześniejszych szpitali południowych Włoch Któż, jeśli nie człowiek Boży, który patrzy na rzeczywistość oczami wiary i z wielką nadzieją, ponieważ wie, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.

?Nie czekać na szczęście wieczne, ale być szczęśliwym każdego dnia w ziemskim świecie? - Jan XXIII?Człowiek jest istotą stworzoną do radości, nie do smutku? - Jan Paweł IIAutorka prezentując sylwetki Papieży, wskazuje na potrzebę przekazywania radości i humoru w głoszeniu Słowa Bożego.?Chrześcijanin XXI wieku nie powinien bać się śmiechu i uśmiechu. Przeciwnie, powinien o nim światu dawać świadectwo, zachowując w głębi serca radość i dobry humor, zwłaszcza w lęku i rozpaczy? (B. Boisson ?Uśmiech Pana Boga?).Oba pontyfikaty ? choć jeden z nich krótki, a drugi rekordowo długi ? oceniane są jako rewolucyjne w historii Kościoła. Pokazują, że dokonywanie wielkich dzieł nie musi odbywać się w atmosferze trwogi i nabożnego skupienia. Być może Janowi XXIII i Janowi Pawłowi II udało się dokonać tak wielu zmian ze względu na dystans, jaki mieli do siebie samych, do swojego urzędu, do ludzi, a nawet do spraw Kościoła.Jan XXIII i Jan Paweł II to uśmiechnięci papieże pełni poczucia humoru i dystansu zarówno do siebie, jak i do innych ludzi, oraz do rozmaitych spraw towarzyszących ich posłudze. W pamięci wielu osób zapisali się jako ludzie o ogromnej dawce wesołości i optymizmu, które na dodatek udzielały się innym.