[ASPRA]
Kategoria: PrawoWysyłka: od ręki
Czarna opaska na oczach, imię i pierwsza litera nazwiska, a obok
tego informacja o zajmowanym stanowisku, wykonywanym zawodzie czy
innych charakterystycznych dla osoby elementach to powszechnie
stosowana...
Pełen opis produktu 'Zakaz publikacji w prasie danych osobowych...' »
Czarna opaska na oczach, imię i pierwsza litera nazwiska, a obok
tego informacja o zajmowanym stanowisku, wykonywanym zawodzie czy
innych charakterystycznych dla osoby elementach to powszechnie
stosowana w mediach praktyka dla oznaczenia osoby podejrzanej lub
oskarżonej o przestępstwo.
Ten pozorny kamuflaż nie uniemożliwia ustalenia, o kogo chodzi, co
więcej, mamy bowiem w tym wypadku do czynienia z rodzajem
łamigłówki, jaką dziennikarze w pełni świadomie stosują w
określonych sytuacjach. Jej rozwiązanie nie jest skomplikowanym
działaniem. Zwykle techniki kamuflujące stosowane są wtedy, gdy
podejrzany lub oskarżony to tzw. osoba publiczna, czyli znany
polityk, osoba piastująca, w przeszłości lub obecnie, jakieś inne
stanowiska publiczne. Odnosi się to także do działaczy sportowych i
znanych sportowców, dziennikarzy, aktorów czy innych
artystów.
Media podejmują czynności kamuflujące, dążąc pozornie do ukrycia
tego, czego ukryć się nie da, co skłania do refleksji nad przyczyną
takich działań i nad tym, czy w takich przypadkach informacje o
tym, kim jest osoba, której postawiono zarzut i jakiego rodzaju
przestępstwo miałaby popełnić, nie powinny być przesłanką do
ujawnienia jej tożsamości, zwłaszcza że dla należytego zrozumienia
treści materiału prasowego jest to zasadnicza wiadomość. Jak się
bowiem słusznie zauważa, istotą informacji jest wówczas nie fakt,
że postępowanie się toczy, ale to, przeciwko komu i w związku z
jakim czynem.
Tego zagadnienia, na tle regulacji pomieszczonej w art. 13 prawa
prasowego, dotyczy oddawana do rąk czytelników monografia. Autorka
analizuje to unormowanie przez pryzmat jego zgodności z Konstytucją
RP i standardami strasburskimi. Patrzy na nie także od strony
racjonalności i potrzeby jego istnienia. Odnosi się do kwestii
stygmatyzacji podejrzanego (oskarżonego), podnoszonej jako jeden z
argumentów na rzecz utrzymywania kamuflażu. W zamierzeniu Autorki
książka ma też stanowić głos w dyskusji o konieczności nowelizacji
tej normy, wskazując kierunki, w jakich prace winny przebiegać ze
wstępu.