Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Podniszczona okładka (przybrudzenia, niewielkie przetarcia). Przybrudzone boki bloku. Wnętrze książki - stan bardzo dobry minus. Miejscami drobne przybrudzenia, plamki, zagniecenia. Na stronie tytułowej podpis byłego właściciela.

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.Reprint wydania z 1926 r.: PRZYSPOSOBIENIE WOJSKOWE W HARCERSTWIEW 1925 roku hm. Adolf Heidrich otrzymał urlop na czas pełnienia służby wojskowej, który wykorzystał do przygotowania rozwiązań pozwalających na prowadzenie przysposobienia wojskowego w harcerstwie zgodnie z harcerską metodyką. Po powrocie z wojska z ramienia Głównej Kwatery Męskiej odpowiadał za sprawy wychowawcze i wyszkolenia harcerskiego podczas centralnego obozu przysposobienia wojskowego w Terle w dniach 10 lipca–20 sierpnia 1926 roku. Przeszkolono wówczas 250 uczestników.Heidrich pisał w raporcie poobozowym: „Od szeregu lat pragnęliśmy, ażeby taki obóz doszedł do skutku”. A we wnios­kach stwierdzał: „Kierownictwo obozu pw powinno być wyłącznie harcerskie. Wskazane jest, ażeby instruktorami byli oficerowie – byli harcerze lub przyjaciele harcerstwa znający harcerski system wychowawczy albo też harcerze oficerowie i podoficerowie rezerwy”*.).Podsumowaniem aktywności Heidricha było określenie i uporządkowanie zasad współpracy z wojskiem i szkolenia harcerzy i instruktorów w ramach przysposobienia wojskowego, które przypominamy w formie reprintu autorskiej broszury, poprzedzonego jego artykułem opublikowanym w miesięczniku „Harcmistrz”....

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.Reprint wydania z 1929 r.: PRZYSPOSOBIENIE WOJSKOWE HARCEREKPrzysposobienie wojskowe kobiet, jako idea nowa, toruje sobie zwolna drogę w społeczeństwie i nie jest jeszcze wolne od różnych błędnych tłomaczeń. Dlatego, gdy o niem się mówi, potrzebne jest ścisłe określenie tego, co się przez te słowa rozumie. A więc przedewszystkiem przypomnieć trzeba raz jeszcze dla rozproszenia wszelkich wątpliwości, że niema tu mowy o czynnym udziale kobiet w walce zbrojnej, ale idzie o pomoc w obronie Państwa w tych dziedzinach, które kobiecie odpowiadają i w których ona może zastąpić mężczyznę (pomoc sanitarna, obrona przeciwgazowa, praca kancelaryjna, gospodarcza, służba łączności, praca oświatowa w wojsku). Skrót P. W. K. (Przysposobienie Wojskowe Kobiet) oznacza właściwie „przysposobienie kobiet do obrony kraju”.Dalej można mówić o przysposobieniu wojskowem w znaczeniu szerokiem, obejmującem ogólne, tak fizyczne jak moralne wychowanie dziewczyny w takim duchu i w taki sposób, by, na wypadek wojny, była ona jednostką przydatną w obronie Państwa i można mówić o przysposobieniu wojskowem w znaczeniu wąskiem, t. j. rozumiejąc przez to pewne przeszkolenie praktyczne. To ostatnie ma się zwykle na myśli, gdy się używa skrótu P. W. K.Przysposobienie wojskowe kobiet wysunęło się po wojnie ostatniej, jako zagadnienie we wszystkich niemal krajach i rozwój tej idei jest nadzwyczaj szybki. Przyczyny tego zjawiska są zupełnie jasne: 1-o kobiety uzyskały równe prawa obywatelskie, a więc tem samem pragną i domagają się równych obowiązków. Kobieta w ostatnich czasach wystąpiła jako czynnik w życiu społecznem i politycznem — nie może nie wystąpić jako czynnik pomocniczy w obronie narodowej. 2-o Zmieniona forma wojny współczesnej, która tembardziej w przyszłości będzie prawdopodobnie walką już nie wojsk, ale społeczeństw, może w dużej mierze oprzeć się na pomocy kobiecej (znaczenie pracy kancelaryjnej w działaniach wojennych, obrona przeciwgazowa ludności cywilnej i t. p.)....

Seria wydawnicza ?Przywrócić Pamięć? ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911?1939.Reprint wydania z 1926 r.: PRZYSPOSOBIENIE WOJSKOWE W HARCERSTWIEW 1925 roku hm. Adolf Heidrich otrzymał urlop na czas pełnienia służby wojskowej, który wykorzystał do przygotowania rozwiązań pozwalających na prowadzenie przysposobienia wojskowego w harcerstwie zgodnie z harcerską metodyką. Po powrocie z wojska z ramienia Głównej Kwatery Męskiej odpowiadał za sprawy wychowawcze i wyszkolenia harcerskiego podczas centralnego obozu przysposobienia wojskowego w Terle w dniach 10 lipca?20 sierpnia 1926 roku. Przeszkolono wówczas 250 uczestników.Heidrich pisał w raporcie poobozowym: ?Od szeregu lat pragnęliśmy, ażeby taki obóz doszedł do skutku?. A we wnios­kach stwierdzał: ?Kierownictwo obozu pw powinno być wyłącznie harcerskie. Wskazane jest, ażeby instruktorami byli oficerowie ? byli harcerze lub przyjaciele harcerstwa znający harcerski system wychowawczy albo też harcerze oficerowie i podoficerowie rezerwy?*.).Podsumowaniem aktywności Heidricha było określenie i uporządkowanie zasad współpracy z wojskiem i szkolenia harcerzy i instruktorów w ramach przysposobienia wojskowego, które przypominamy w formie reprintu autorskiej broszury, poprzedzonego jego artykułem opublikowanym w miesięczniku ?Harcmistrz?.

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprint wydania z 1929 r.: PRZYSPOSOBIENIE WOJSKOWE HARCEREK Przysposobienie wojskowe kobiet, jako idea nowa, toruje sobie zwolna drogę w społeczeństwie i nie jest jeszcze wolne od różnych błędnych tłomaczeń. Dlatego, gdy o niem się mówi, potrzebne jest ścisłe określenie tego, co się przez te słowa rozumie. A więc przedewszystkiem przypomnieć trzeba raz jeszcze dla rozproszenia wszelkich wątpliwości, że niema tu mowy o czynnym udziale kobiet w walce zbrojnej, ale idzie o pomoc w obronie Państwa w tych dziedzinach, które kobiecie odpowiadają i w których ona może zastąpić mężczyznę (pomoc sanitarna, obrona przeciwgazowa, praca kancelaryjna, gospodarcza, służba łączności, praca oświatowa w wojsku). Skrót P. W. K. (Przysposobienie Wojskowe Kobiet) oznacza właściwie „przysposobienie kobiet do obrony kraju”. Dalej można mówić o przysposobieniu wojskowem w znaczeniu szerokiem, obejmującem ogólne, tak fizyczne jak moralne wychowanie dziewczyny w takim duchu i w taki sposób, by, na wypadek wojny, była ona jednostką przydatną w obronie Państwa i można mówić o przysposobieniu wojskowem w znaczeniu wąskiem, t. j. rozumiejąc przez to pewne przeszkolenie praktyczne. To ostatnie ma się zwykle na myśli, gdy się używa skrótu P. W. K. Przysposobienie wojskowe kobiet wysunęło się po wojnie ostatniej, jako zagadnienie we wszystkich niemal krajach i rozwój tej idei jest nadzwyczaj szybki. Przyczyny tego zjawiska są zupełnie jasne: 1-o kobiety uzyskały równe prawa obywatelskie, a więc tem samem pragną i domagają się równych obowiązków. Kobieta w ostatnich czasach wystąpiła jako czynnik w życiu społecznem i politycznem — nie może nie wystąpić jako czynnik pomocniczy w obronie narodowej. 2-o Zmieniona forma wojny współczesnej, która tembardziej w przyszłości będzie prawdopodobnie walką już nie wojsk, ale społeczeństw, może w dużej mierze oprzeć się na pomocy kobiecej (znaczenie pracy kancelaryjnej w działaniach wojennych, obrona przeciwgazowa ludności cywilnej i t. p.).

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprint wydania z 1926 r.: PRZYSPOSOBIENIE WOJSKOWE W HARCERSTWIE W 1925 roku hm. Adolf Heidrich otrzymał urlop na czas pełnienia służby wojskowej, który wykorzystał do przygotowania rozwiązań pozwalających na prowadzenie przysposobienia wojskowego w harcerstwie zgodnie z harcerską metodyką. Po powrocie z wojska z ramienia Głównej Kwatery Męskiej odpowiadał za sprawy wychowawcze i wyszkolenia harcerskiego podczas centralnego obozu przysposobienia wojskowego w Terle w dniach 10 lipca–20 sierpnia 1926 roku. Przeszkolono wówczas 250 uczestników. Heidrich pisał w raporcie poobozowym: „Od szeregu lat pragnęliśmy, ażeby taki obóz doszedł do skutku”. A we wnios­kach stwierdzał: „Kierownictwo obozu pw powinno być wyłącznie harcerskie. Wskazane jest, ażeby instruktorami byli oficerowie – byli harcerze lub przyjaciele harcerstwa znający harcerski system wychowawczy albo też harcerze oficerowie i podoficerowie rezerwy”*.). Podsumowaniem aktywności Heidricha było określenie i uporządkowanie zasad współpracy z wojskiem i szkolenia harcerzy i instruktorów w ramach przysposobienia wojskowego, które przypominamy w formie reprintu autorskiej broszury, poprzedzonego jego artykułem opublikowanym w miesięczniku „Harcmistrz”.

Seria wydawnicza ?Przywrócić Pamięć? ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911?1939.Reprint wydania z 1929 r.: PRZYSPOSOBIENIE WOJSKOWE HARCEREKPrzysposobienie wojskowe kobiet, jako idea nowa, toruje sobie zwolna drogę w społeczeństwie i nie jest jeszcze wolne od różnych błędnych tłomaczeń. Dlatego, gdy o niem się mówi, potrzebne jest ścisłe określenie tego, co się przez te słowa rozumie. A więc przedewszystkiem przypomnieć trzeba raz jeszcze dla rozproszenia wszelkich wątpliwości, że niema tu mowy o czynnym udziale kobiet w walce zbrojnej, ale idzie o pomoc w obronie Państwa w tych dziedzinach, które kobiecie odpowiadają i w których ona może zastąpić mężczyznę (pomoc sanitarna, obrona przeciwgazowa, praca kancelaryjna, gospodarcza, służba łączności, praca oświatowa w wojsku). Skrót P. W. K. (Przysposobienie Wojskowe Kobiet) oznacza właściwie ?przysposobienie kobiet do obrony kraju?.Dalej można mówić o przysposobieniu wojskowem w znaczeniu szerokiem, obejmującem ogólne, tak fizyczne jak moralne wychowanie dziewczyny w takim duchu i w taki sposób, by, na wypadek wojny, była ona jednostką przydatną w obronie Państwa i można mówić o przysposobieniu wojskowem w znaczeniu wąskiem, t. j. rozumiejąc przez to pewne przeszkolenie praktyczne. To ostatnie ma się zwykle na myśli, gdy się używa skrótu P. W. K.Przysposobienie wojskowe kobiet wysunęło się po wojnie ostatniej, jako zagadnienie we wszystkich niemal krajach i rozwój tej idei jest nadzwyczaj szybki. Przyczyny tego zjawiska są zupełnie jasne: 1-o kobiety uzyskały równe prawa obywatelskie, a więc tem samem pragną i domagają się równych obowiązków. Kobieta w ostatnich czasach wystąpiła jako czynnik w życiu społecznem i politycznem ? nie może nie wystąpić jako czynnik pomocniczy w obronie narodowej. 2-o Zmieniona forma wojny współczesnej, która tembardziej w przyszłości będzie prawdopodobnie walką już nie wojsk, ale społeczeństw, może w dużej mierze oprzeć się na pomocy kobiecej (znaczenie pracy kancelaryjnej w działaniach wojennych, obrona przeciwgazowa ludności cywilnej i t. p.).

Opis - Przysposobienie wojskowe kobiet, jako idea nowa, toruje sobie zwolna drogę w społeczeństwie i nie jest jeszcze wolne od różnych błędnych tłomaczeń. Dlatego, gdy o niem się mówi, potrzebne jest ścisłe określenie tego, co się przez te słowa rozumie. A więc przedewszystkiem przypomnieć trzeba raz jeszcze dla rozproszenia wszelkich wątpliwości, że niema tu mowy o czynnym udziale kobiet w walce zbrojnej, ale idzie o pomoc w obronie Państwa w tych dziedzinach, które kobiecie odpowiadają i w których ona może zastąpić mężczyznę (pomoc sanitarna, obrona przeciwgazowa, praca kancelaryjna, gospodarcza, służba łączności, praca oświatowa w wojsku). Skrót P. W. K. (Przysposobienie Wojskowe Kobiet) oznacza właściwie przysposobienie kobiet do obrony kraju. Dalej można mówić o przysposobieniu wojskowem w znaczeniu szerokiem, obejmującem ogólne, tak fizyczne jak moralne wychowanie dziewczyny w takim duchu i w taki sposób, by, na wypadek wojny, była ona jednostką przydatną w obronie Państwa i można mówić o przysposobieniu wojskowem w znaczeniu wąskiem, t. j. rozumiejąc przez to pewne przeszkolenie praktyczne. To ostatnie ma się zwykle na myśli, gdy się używa skrótu P. W. K. Przysposobienie wojskowe kobiet wysunęło się po wojnie ostatniej, jako zagadnienie we wszystkich niemal krajach i rozwój tej idei jest nadzwyczaj szybki. Przyczyny tego zjawiska są zupełnie jasne: 1-o kobiety uzyskały równe prawa obywatelskie, a więc tem samem pragną i domagają się równych obowiązków. Kobieta w ostatnich czasach wystąpiła jako czynnik w życiu społecznem i politycznem nie może nie wystąpić jako czynnik pomocniczy w obronie narodowej. 2-o Zmieniona forma wojny współczesnej, która tembardziej w przyszłości będzie prawdopodobnie walką już nie wojsk, ale społeczeństw, może w dużej mierze oprzeć się na pomocy kobiecej (znaczenie pracy kancelaryjnej w działaniach wojennych, obrona przeciwgazowa ludności cywilnej i t. p.). Nazwa - Przysposobienie wojskowe harcerek Autor - Praca zbiorowa Oprawa - Twarda Wydawca - Impuls Kod ISBN - 9788378508205 Kod EAN - 9788378508205 Rok wydania - 2014 Język - polski Format - 11.9x15.8 Ilość stron - 36 Podatek VAT - 5% Premiera - 2015-05-05

Opis - W 1925 roku hm. Adolf Heidrich otrzymał urlop na czas pełnienia służby wojskowej, który wykorzystał do przygotowania rozwiązań pozwalających na prowadzenie przysposobienia wojskowego w harcerstwie zgodnie z harcerską metodyką. Po powrocie z wojska z ramienia Głównej Kwatery Męskiej odpowiadał za sprawy wychowawcze i wyszkolenia harcerskiego podczas centralnego obozu przysposobienia wojskowego w Terle w dniach 10 lipca20 sierpnia 1926 roku. Przeszkolono wówczas 250 uczestników. Heidrich pisał w raporcie poobozowym: Od szeregu lat pragnęliśmy, ażeby taki obóz doszedł do skutku. A we wnioskach stwierdzał: Kierownictwo obozu pw powinno być wyłącznie harcerskie. Wskazane jest, ażeby instruktorami byli oficerowie byli harcerze lub przyjaciele harcerstwa znający harcerski system wychowawczy albo też harcerze oficerowie i podoficerowie rezerwy*.). Podsumowaniem aktywności Heidricha było określenie i uporządkowanie zasad współpracy z wojskiem i szkolenia harcerzy i instruktorów w ramach przysposobienia wojskowego, które przypominamy w formie reprintu autorskiej broszury, poprzedzonego jego artykułem opublikowanym w miesięczniku Harcmistrz. Nazwa - Przysposobienie wojskowe w harcerstwie Autor - Adolf Heidrich Oprawa - Miękka Wydawca - Impuls Kod ISBN - 9788378508106 Kod EAN - 9788378508106 Rok wydania - 2014 Język - polski Format - 11.9x15.9 Ilość stron - 2014 Podatek VAT - 5% Premiera - 2015-05-05

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprint wydania z 1926 r.: PRZYSPOSOBIENIE WOJSKOWE W HARCERSTWIE W 1925 roku hm. Adolf Heidrich otrzymał urlop na czas pełnienia służby wojskowej, który wykorzystał do przygotowania rozwiązań pozwalających na prowadzenie przysposobienia wojskowego w harcerstwie zgodnie z harcerską metodyką. Po powrocie z wojska z ramienia Głównej Kwatery Męskiej odpowiadał za sprawy wychowawcze i wyszkolenia harcerskiego podczas centralnego obozu przysposobienia wojskowego w Terle w dniach 10 lipca–20 sierpnia 1926 roku. Przeszkolono wówczas 250 uczestników. Heidrich pisał w raporcie poobozowym: „Od szeregu lat pragnęliśmy, ażeby taki obóz doszedł do skutku”. A we wnios­kach stwierdzał: „Kierownictwo obozu pw powinno być wyłącznie harcerskie. Wskazane jest, ażeby instruktorami byli oficerowie – byli harcerze lub przyjaciele harcerstwa znający harcerski system wychowawczy albo też harcerze oficerowie i podoficerowie rezerwy”*.). Podsumowaniem aktywności Heidricha było określenie i uporządkowanie zasad współpracy z wojskiem i szkolenia harcerzy i instruktorów w ramach przysposobienia wojskowego, które przypominamy w formie reprintu autorskiej broszury, poprzedzonego jego artykułem opublikowanym w miesięczniku „Harcmistrz”.

W 1925 roku hm. Adolf Heidrich otrzymał urlop na czas pełnienia służby wojskowej, który wykorzystał do przygotowania rozwiązań pozwalających na prowadzenie przysposobienia wojskowego w harcerstwie zgodnie z harcerską metodyką. Po powrocie z wojska z ramienia Głównej Kwatery Męskiej odpowiadał za sprawy wychowawcze i wyszkolenia harcerskiego podczas centralnego obozu przysposobienia wojskowego w Terle w dniach 10 lipca20 sierpnia 1926 roku. Przeszkolono wówczas 250 uczestników.Heidrich pisał w raporcie poobozowym: Od szeregu lat pragnęliśmy, ażeby taki obóz doszedł do skutku. A we wnioskach stwierdzał: Kierownictwo obozu pw powinno być wyłącznie harcerskie. Wskazane jest, ażeby instruktorami byli oficerowie byli harcerze lub przyjaciele harcerstwa znający harcerski system wychowawczy albo też harcerze oficerowie i podoficerowie rezerwy*.).Podsumowaniem aktywności Heidricha było określenie i uporządkowanie zasad współpracy z wojskiem i szkolenia harcerzy i instruktorów w ramach przysposobienia wojskowego, które przypominamy w formie reprintu autorskiej broszury, poprzedzonego jego artykułem opublikowanym w miesięczniku Harcmistrz.

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprint wydania z 1929 r.: PRZYSPOSOBIENIE WOJSKOWE HARCEREK Przysposobienie wojskowe kobiet, jako idea nowa, toruje sobie zwolna drogę w społeczeństwie i nie jest jeszcze wolne od różnych błędnych tłomaczeń. Dlatego, gdy o niem się mówi, potrzebne jest ścisłe określenie tego, co się przez te słowa rozumie. A więc przedewszystkiem przypomnieć trzeba raz jeszcze dla rozproszenia wszelkich wątpliwości, że niema tu mowy o czynnym udziale kobiet w walce zbrojnej, ale idzie o pomoc w obronie Państwa w tych dziedzinach, które kobiecie odpowiadają i w których ona może zastąpić mężczyznę (pomoc sanitarna, obrona przeciwgazowa, praca kancelaryjna, gospodarcza, służba łączności, praca oświatowa w wojsku). Skrót P. W. K. (Przysposobienie Wojskowe Kobiet) oznacza właściwie „przysposobienie kobiet do obrony kraju”. Dalej można mówić o przysposobieniu wojskowem w znaczeniu szerokiem, obejmującem ogólne, tak fizyczne jak moralne wychowanie dziewczyny w takim duchu i w taki sposób, by, na wypadek wojny, była ona jednostką przydatną w obronie Państwa i można mówić o przysposobieniu wojskowem w znaczeniu wąskiem, t. j. rozumiejąc przez to pewne przeszkolenie praktyczne. To ostatnie ma się zwykle na myśli, gdy się używa skrótu P. W. K. Przysposobienie wojskowe kobiet wysunęło się po wojnie ostatniej, jako zagadnienie we wszystkich niemal krajach i rozwój tej idei jest nadzwyczaj szybki. Przyczyny tego zjawiska są zupełnie jasne: 1-o kobiety uzyskały równe prawa obywatelskie, a więc tem samem pragną i domagają się równych obowiązków. Kobieta w ostatnich czasach wystąpiła jako czynnik w życiu społecznem i politycznem — nie może nie wystąpić jako czynnik pomocniczy w obronie narodowej. 2-o Zmieniona forma wojny współczesnej, która tembardziej w przyszłości będzie prawdopodobnie walką już nie wojsk, ale społeczeństw, może w dużej mierze oprzeć się na pomocy kobiecej (znaczenie pracy kancelaryjnej w działaniach wojennych, obrona przeciwgazowa ludności cywilnej i t. p.).