Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Hureau de Sénarmont uznał, że nadeszła stosowna chwila dla niego i włączył się do boju z 36 działami I korpusu. Sformował je w dwie baterie po 15 dział i 6-działową rezerwę pod osłoną 1. batalionu 9. pułku piechoty i dywizji dragonów Lahoussaye`a (4 pułki). Wprowadził całość do bezpośredniej walki, zmuszając najpierw do milczenia rosyjskie działa ustawione na przeciwnym brzegu Łyny. Zajechał następnie na 600 m od pozycji przeciwnika, bijąc w ścieśnione masy i odpłacając za straty VI korpusu. Napoleon, obawiając się, że Hureau de Sénarmont nierozważnie narazi baterię na zniszczenie, posłał do niego gen. Moutona, ale ten otrzymał krótką odpowiedź: Pozwól tylko mi i moim kanonierom działać, odpowiadam za wszystko. Gdy ten wrócił z taką odpowiedzią cesarz rzekł: Artylerzyści to ludzie uparci, zostawmy ich w spokoju. Marion zanotował: Za przyzwoleniem Victora, ale wbrew protestom generałów dywizji, zebrał on (Sénarmont – przyp. TR) całą artylerię złożoną z 36 dział pod swoim dowództwem i ruszył galopem na drugą stronę mamelonu, który osłaniał trzy dywizje 1 korpusu. Artylerię ustawił w baterię o 400 metrów od wroga; po pięciu czy sześciu salwach podprowadził ją na 200 metrów i rozpoczął straszliwy ogień.

Książka jest pierwszą publikacją na temat architektury i wyposażenia ponad 350 kościołów protestanckich wzniesionych na terenie dawnego zaboru pruskiego oraz roli mecenatu państwa w dziedzinie architektury na tym terenie. Jest to nie tylko szkic historii reformacji XIX wieku i teorii budownictwa ewangelickiego na tym obszarze, ale przede wszystkim dzieje wielu inwestycji kościelnych, w większości przypadków odtworzone po raz pierwszy. Autor rekonstruuje procesy inwestycyjne, identyfikuje architektów, rzeźbiarzy, malarzy i witrażowników biorących udział w budowie setek kościołów i kaplic. Przedstawia też historię wielu nieistniejących już ołtarzy, ambon, chrzcielnic, dzwonów, organów i złotnictwa kościelnego (ujawnia m.in. inspiracje sztuką bizantyjską czy twórczością Albrechta Dürera). Monografię kończy temat związków pomiędzy państwem pruskim a Kościołem unijnym, który stał się silnym narzędziem cesarskiego wpływu politycznego na społeczeństwo Niemiec. Poznajemy proces budowania Ewangelickiej Rzeszy Narodu Niemieckiego przez cesarza Wilhelma II, skupiającego w swym ręku władzę polityczną i religijną.

"Lalka " Bolesława Prusa- opracowanie powieści Andrzej I. Kordela W zestawie: opracowanie powieści "Lalka" na płycie CD/mp3 (czas trwania 91:30) - kalendarium życia i twórczości oraz biografia Bolesława Prusa - charakterystyka epoki pozytywizmu - omówienie- streszczenie treści powieści Lalka - geneza i budowa powieści Lalka - charakterystyka głównych bohaterów utworu -omówienie najważniejszych problemów powieści Lalka - przykładowe tematy do wykorzystania w szkole - wybór najważniejszych cytatów z powieści - bibliografia - wybrana literatura przedmiotowa książeczka z tekstem opracowania powieści Lalka i z ilustracjami

Obszerne studium Józefa Włodarskiego jest poświęcone przedstawicielom trzeciego pokolenia katolickiej linii Wejherów – Jakubowi, Mikołajowi i Ludwikowi – znakomitym dowódcom wojskowym i mężom stanu Prus Królewskich. W poszczególnych rozdziałach prezentuje prawie półwieczną historię przedstawicieli rodu Wejherów, oddanych swojej ziemi obywateli-patriotów, których aspiracje rodowe i osobiste przekładały się także na szeroko pojęty mecenat. Podziw budzi obfitość wykorzystanych źródeł, zwłaszcza korespondencji pomiędzy Jakubem Wejherem a królami, najpierw Władysławem IV Wazą, a później Janem Kazimierzem, oraz znakomita ich interpretacja.

Przez długi czas w podejściu do Prus Wschodnich obowiązywał bezwzględny prymat politycznej instrumentalizacji. Historia tych ziem musiała być albo niemiecka, albo litewska, albo polska, albo od niedawna także rosyjska, przez co Prusy Wschodnie stały się igrzyskiem badaczy dochodzących narodowych uprawnień. W swoim historycznym eseju Andreas Kossert patrzy na Prusy Wschodnie jak na element historii Niemiec i Europy. Przezwyciężenie narodowych wzorców interpretacji otwiera spojrzenie na krainę o wielu obliczach, fascynującą w kontekstach i różnorodności. Andreas Kossert – ur. w 1970 r., studiował historię, slawistykę i politologię w Niemczech, Szkocji i w Polsce. Jest doktorem nauk historycznych. W latach 2001–2009 pracował w Niemieckim Instytucie Historycznym w Warszawie. Od 2010 r. kieruje działem dokumentacji i badań w Federalnej Fundacji Ucieczka, Wypędzenie, Pojednanie w Berlinie. W 2004 r. w Wydawnictwie Naukowym Scholar ukazał się polski przekład jego książki Mazury. Zapomniane południe Prus Wschodnich (wyd. oryg. 2001). Z kolei za prezentowaną pracę Prusy Wschodnie. Historia i mit (wyd. oryg. 2005) Autor otrzymał w 2008 r. nagrodę literacką im. Georga Dehio. W tymże roku opublikował również: Kalte Heimat. Die Geschichte der deutschen Vertriebenen nach 1945, a także Damals in Ostpreußen. Der Untergang einer deutschen Provinz.

Zawarte w tej książce szkice o literaturze polskiej końca XIX wieku podejmują temat dojrzewania i dojrzałości w wymiarze narodowym, społecznym, kulturowym i egzystencjalnym. Mowa tu więc o dorastających bohaterach Prusa, Świętochowskiego, Brzozowskiego czy Witkiewicza-ojca, ale też o autorach, którzy z jednej strony demaskują filisterską "dojrzałość", a z drugiej boleśnie odczuwają fakt, że Polacy wyrokiem historii skazani są na niedojrzałość.

Bolesław Prus nie pozwala o sobie zapomnieć. Wygrywa z czasem, nowoczesnością i zmiennością mód. Zaskakuje pisarską sprawnością, poczuciem humoru i powagą w stawianiu kwestii społecznych. Nadaje imiona ludzkim losom, nazywa historyczne doświadczenia, wybiega myślą w przyszłość. W centrum tej książki znajdują się gatunki literackie przez Prusa uprawiane. W nich realizują się reguły i sposób postrzegania świata, ujmowania go w figury semantyczne, przypisywania mu znaczeń. Gatunki humorystyczne i obrazkowe, powieść realizmu klasycznego, powieść typu flaubertowskiego i realistyczna powieść historyczna są etapami wędrówki pisarza-realisty w poszukiwaniu prawdy o współczesnych, o każdym z nas.

Siedzący w celi Otton odliczał dni dzielące go od niechybnej śmierci. Odrastającymi i twardymi jak blacha paznokciami codziennie wydrapywał na ścianie kolejne kreski. To samo robili inni przebywający w celi skazańcy. Średnio co trzy dni otwierały się ze zgrzytem drzwi jakiejś celi i ktoś był wywoływany do wyjścia. Po chwili rozlegał się znany już osadzonym odgłos strzału, który oznaczał, że skazaniec nie opuścił murów tego budynku. W każdym razie, nie na własnych nogach. Pięć dni przed upływem dnia sześćdziesiątego, drzwi celi znowu zazgrzytały. Siedzący na pryczy Otton nerwowo poderwał głowę, a jego serce nabrało tempa, jakby chciało wyskoczyć z piersi. Dużo nie brakowało, a doznałby zawału. Przeczuwał, że przyszli po niego. I nie mylił się. – Otton Westphal! – ostro zabrzmiał głos więziennego strażnika. Ottona sparaliżowało. Przez parę sekund ani drgnął, a w ustach natychmiast poczuł straszliwą suchość. – Otton Westphal! – zniecierpliwionym głosem powtórzył strażnik. – Natychmiast do wyjścia! Otton podniósł się powoli, jakby ciążyły mu wszystkie grzechy świata, przeżegnał się i skierował w stronę drzwi. Po drodze podał rękę siedzącym najbliżej współtowarzyszom. Któryś z nich poklepał go delikatnie po plecach i szepnął: Es dauert nicht lang. (To nie trwa długo) Książka ukazuje pięćdziesięcioletni wycinek z życia rodu Westphalów, którego przodkowie sprowadzili się na tereny Kaszub około 1795 roku. Poznajemy nie tylko burzliwe, często przejmująco tragiczne, losy poszczególnych członków tego rodu, losy dyktowane skomplikowaną polityką i najtragiczniejszymi wojnami, pierwszą i drugą wojną światową, lecz także niełatwe, a tak głęboko ludzkie współżycie przedstawicieli dwóch zwaśnionych od wieków narodów, polskiego i niemieckiego. Z ukazanych tu, opartych na faktach, wspólnych przeżyć tych ludzi płynie optymistyczne przesłanie, że nawet najbardziej niesprzyjająca dobrym stosunkom pomiędzy narodami polityka i tak tragicznie dzielące ich kataklizmy historyczne nie są w stanie zniszczyć tego, co dobre w człowieku. Bo przecież „nie ma złych narodów, mogą być tylko źli ludzie”. EK

Edward Pieścikowski – profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu – jest badaczem literatury polskiej XIX w. Pierwsza publikacja książkowa to biografia literacka romantycznego poety Romana Zmorskiego („Poeta-tułacz”, 1964), książki następne dotyczą pozytywistycznej prozy, głównie twórczości Bolesława Prusa (pisarza „portret literacki" – 1977, 1985, nowa wersja – 1998; monografie "Emancypantek” – 1970 i „Dzieci” – 1980; tom studiów „Nad twórczością Bolesława Prusa” – 1989). Z prac edytorskich m.in. antologie „Prus. Z dziejów recepcji twórczości” (1988) i „Arcydzieła nowelistyki pozytywizmu” (1989, 1992). Badaniom nad literaturą okresu pozytywizmu towarzyszyły stałe zainteresowania kulturą regionu wielkopolskiego XIX w. Ich podsumowaniem jest książka „Ach! W tym Poznańskiem... Życie literackie XIX wieku” (2003).

Jedną z najwybitniejszych osobistości wśród książąt litewskich był bez wątpienia wielki książę Witold. W historii powszechnej stawia się go w jednym rzędzie z najznakomitszymi mężami stanu, jakich wydała Europa Wschodnia, postaciami tego formatu, co na przykład Piotr Wielki. Okres rządów Witolda (1401-1430) stanowi najświetniejszą epokę w dziejach Litwy. Jego znaczenie dla tego kraju polega na tym, że to dzięki niemu księstwo dojrzało politycznie do zrozumienia i uznania wyższych celów oraz dalekosiężnych interesów, a także na tym, że zrozumiał on, iż polityka mocarstwowa uprawiana być musi „wytrwałą konsekwencją i bezwzględną nieustępliwością, przede wszystkim jednak to, że zmieniające się warunki wymagają mądrze obrachowanej rozwagi”. Jego nieugięta natura władcy, zakorzeniona głęboko w pierwotnej sile ludu litewskiego, od dawna już stawiała przed sobą najwyższe i najbardziej ambitne cele, w których realizacji nie wahał się sięgnąć po wszelkie możliwe środki. Bez skrupułów i bez zawracania sobie głowy moralnością przystępował do działania – jak prawdziwe dziecko pierwotnego ludu, z którego się przecież wywodził! Zadaniem, które absorbowało wszystkie jego siły, była wpierw jedynie kontynuacja realizacji przejętych wprost planów ojca: utworzenie silnego, zjednoczonego państwa litewskiego, rozszerzenie własnej potęgi kosztem wielu słabszych państewek leżących na wschód od jego granicy oraz zachowanie odrębności i dumy narodowej Litwinów. Poza tym jednak dalekowzrocznie rozumiał konieczność podniesienia swojego narodu z niskiego poziomu jeszcze na wpół barbarzyńskiego ludu wojowników na wyższy stopień społeczeństwa kulturalnego. Dałby mu w ten sposób możliwość podjęcia walki z sąsiednimi państwami chrześcijańskimi, której stawką byłaby hegemonia w Europie Wschodniej, a przynajmniej zapewnienia sobie roli lidera regionu i zyskania w ten sposób wpływu na bieg dziejów.

Problematyka związana z historią zakonu krzyżackiego i jego państwa w Prusach i Inflantach nadal budzi duże zainteresowanie w Polsce, o czym świadczą licznie pojawiające się na rynku księgarskim i szybko znikające z półek publikacje – zarówno tłumaczenia książek autorów zagranicznych na język polski, jak i prace polskich autorów, wśród których obok specjalistów można znaleźć także historyków amatorów. Niewątpliwie książki ukazujące się w ostatnim dwudziestoleciu przyczyniły się do zmiany tradycyjnego obrazu Krzyżaków, obciążonego negatywnymi stereotypami ukształtowanymi w dużym stopniu w XIX w. Nadal jednak można zauważyć, że sposób postrzegania zakonu krzyżackiego w Polsce, jego wizerunek w środkach masowego przekazu, w publikacjach internetowych, a nawet w podręcznikach szkolnych znacznie odbiega od aktualnego stanu wiedzy naukowej. Winę za niedostateczne i zbyt wolne przenikanie wyników badań historycznych do zainteresowanych czytelników ponoszą w pierwszym rzędzie historycy, którzy zbyt mało uwagi poświęcają popularyzacji wyników swoich badań. Mając świadomość tych zaniedbań, badacze historii zakonu krzyżackiego związani z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu podjęli przed dziesięciu laty inicjatywę (skierowaną głównie do nauczycieli, studentów i uczniów) przygotowania publikacji, które przedstawiałyby podstawowe zagadnienia z dziejów państwa zakonu krzyżackiego w Prusach, ze szczególnym uwzględnieniem jego struktury wewnętrznej oraz organizacji administracji świeckiej i kościelnej. Efektem tego przedsięwzięcia były dwa zbiory esejów bogato ilustrowane mapami i szkicami oraz zbiór tłumaczonych na język polski tekstów źródłowych wydanych przez Towarzystwo Naukowe w Toruniu oraz Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Ponieważ nakłady tych publikacji zostały już wyczerpane, Autorzy, wychodząc naprzeciw projektowi Wydawnictwa Naukowego UMK, podjęlisię przygotowania na bazie trzech wzmiankowanych prac nowej książki, w której uaktualniono stan wiedzy oraz poszerzono pewne fragmenty ze względu na zainteresowania szerszego czytelnika. Roman Czaja, Andrzej Radzimiński

Niniejsza publikacja, zawierająca edycję stu jedenastu testamentów szlachty Prus Królewskich z XVII wieku, stanowi przyczynek do dalszych badań nad nowożytnym społeczeństwem Rzeczypospolitej. Jest kolejną z prac prezentujących zbiór dokumentów testamentowych w układzie określonym kryteriami: grupa społeczna — terytorium — czas — źródła. Jest to jednak pierwsze tego typu wydawnictwo, które obejmuje pomijaną do tej pory szlachtę prowincji ściśle związanej z Koroną od II połowy XV wieku. Wypełnia więc częściowo lukę w badaniach nad stanem szlacheckim Prus Królewskich, dostarczając uczonym „surowy” materiał do dalszego wykorzystania w badaniach nad społeczeństwem XVII wieku i jego kulturą materialną. Wydawcy zdecydowali się opatrzyć testamenty obszernym aparatem naukowym, pokazującym kontekst publikowanych źródeł. Dzięki niemu dowiadujemy się o nieoczywistych na pierwszy rzut oka związkach osób występujących w testamentach. Dołożyli też wszelkich starań, by dokonać identyfikacji pojawiających się w nich postaci i w większości wypadków starania te zakończyły się powodzeniem. Publikacja jest więc jednocześnie ogromną bazą danych szlachty Prus Królewskich, uwzględniającą osoby znane dotychczas wyłącznie ze źródeł i po raz pierwszy zaistniałe w druku dopiero w tym zbiorze testamentów. Zgromadzone tu informacje powinni docenić więc nie tylko historycy, ale również miłośnicy historii lokalnej, amatorsko ba-dający dzieje „małych ojczyzn” lub odtwarzający losy rodzin zamieszkujących obszar dawnych Prus Królewskich.

Książka w serii „Świadectwa. Niemcy XX wiek” – niemiecka literatura faktu, opowieści o XX wieku z nowej dla polskiego czytelnika perspektywy. Ostatnie dni wojny w Prusach Wschodnich, zwycięstwo 1945 roku i sowiecka okupacja, polskie początki na Mazurach. Hans von Lehndorff, lekarz z powołania, wrażliwy obserwator i głęboko wierzący chrześcijanin odbywa swą wielką odyseję po spustoszonych ziemiach i daje wyjątkowe świadectwo ocalenia człowieczeństwa w czasach schyłku i katastrofy.

Mimo że od ukazania się „Faraona”, czwartej powieści Bolesława Prusa, minęło prawie 120 lat, wciąż nie jest to utwór wnikliwie przebadany i zanalizowany. Powieść z całą pewnością zasługuje na ponowną uwagę historyka literatury – nie tylko z racji faktu, iż napisał ją jeden z najważniejszych prozaików polskich XIX wieku i najoryginalniejszych myślicieli swego czasu. Już pobieżne rozpoznanie utworu pozwala dostrzec jego bogatą problematykę: historiozoficzną, polityczną, socjologiczną. Nadto uwagę badacza zwracają ciekawi bohaterowie, sposób prowadzenia narracji, znakomita kompozycja, nietypowe ujęcie czasu i przestrzeni. Zaskakujące więc, że wciąż nie znamy odpowiedzi na pytania w kontekście tej powieści, rzec można, fundamentalne. Nie potrafimy ustalić jej genezy: skąd tak nagły zwrot Prusa ku przeszłości? Zastanawiamy się, dlaczego Faraon, jako jedyna powieść Prusa, nie był pisany metodą odcinkową. Większość postaci nie doczekała się należytej uwagi, podobnie jak zagadnienia czasu i staroegipskich realiów. „Białych plam” można więc wskazać, jak widzimy, aż nadto. „Jedno jest pewne: dzięki Roksanie Blech otrzymaliśmy najlepszą, bo najpełniejszą, solidnie, ze znawstwem i con amore opracowaną monografię arcydzieła powieściowego, na którą daremnie czekaliśmy. I nareszcie doczekaliśmy się.” prof. Józef Bachórz

Celem redaktorów i autorów książki W 500-lecie Reformacji (1517–2017). Z dziejów Kościołów ewangelickich w dawnych Prusach Królewskich i Książęcych było ukazanie szerokiej panoramy miejscowego ewangelicyzmu, zarówno w aspekcie chronologicznym, jak i tematycznym. Pierwszy z tomów, który prezentujemy Czytelnikowi, dotyczy krainy znanej na przestrzeni wieków głównie jako Pomorze Gdańskie, Prusy Królewskie, Prusy Zachodnie, a po II wojnie światowej także jako Pomorze Nadwiślańskie. Wyznania katolickie i ewangelickie na tym terenie od czasów Reformacji aż do 1920 roku miały porównywalną liczbę wiernych. Na niektórych zaś obszarach, np. w Gdańsku, Elblągu czy na Żuławach, protestanci stanowili większość miejscowej ludności aż do 1945 roku. Oprócz przedstawienia uporządkowanych pod względem chronologicznym losów Kościoła, duchownych oraz wiernych, przedstawiono także uwarunkowania, w jakich żyli i działali. Informacje o tych zagadnieniach Czytelnik znajdzie w artykułach Piotra Bireckiego, Lucyny Żukowskiej, Jarosława Kłaczkowa, Jerzego Domasłowskiego, Tadeusza Stegnera i Michała Dzimiry. Kwestie społeczne i demograficzne zostały omówione w tekście Agnieszki Zielińskiej, a zagadnienia związane z architekturą i sztuką kościelną – w kolejnych studiach Piotra Bireckiego. Po 1945 roku zbory ewangelicko-augsburskie na Pomorzu miały charakter diaspory liczącej kilka tysięcy osób. Mimo trudnych warunków rozwijały one życie parafialne i starały się zaznaczyć swoją obecność na mapie wyznaniowej Pomorza, nawiązując do tradycji protestantyzmu na tych ziemiach od czasów Reformacji do II wojny światowej.

Marion hrabina Donhoff (1909 - 2002) - niemiecka publicystka i wieloletnia redaktorka tygodnika "Die Zeit". Przewodnicząca zarządu stowarzyszenia Deutches Polen - Institut, wielka przyjaciółka Polski i Polaków. W czasie II wojny światowej była uczestniczką niemieckiego ruchu oporu. Brała udział w przygotowaniach do zamachu na Hitlera w 1044 roku. Przez wielu uważana jest za "akuszerkę" polityki wschodniej i pojednania polsko - niemieckiego. Dla byłego ministra spraw zagranicznych USA. Henry`ego Kissingera, Marion Donhoff jest nawet "jedną z dziesięciu sprawiedliwych" na tym świecie. Urodzona we Friedrichstein pod Królewcem, Marion spędziła dzieciństwo i młodość w Prusach Wschodnich. Mieszkała wprawdzie w pałacu, ale czas wolny wolała spędzać w stajni, w rzemieślniczych warsztatach i w ogrodzie. Jej ukochane miejsce na Mazurach - "Wielka Dzicz nad Jeziorem", gdzie mieszkało jej kuzynostwo Lehndorffowie - to Steinort. Jest to również nasz ukochany, zwłaszcza przez żeglarzy, Sztynort. "Dzieciństwo w Prusach Wschodnich" to książka ciepła, miła i wzruszająca. U nas na półce z książkami ma specjalne miejsce. Z jej powodu zaczęłam nawet jeździć konno. Aga Paszkot - Zgaga

"Nowele" Bolesława Prusa to lektura z sugerowanego przez nową podstawę programową spisu utworów literackich do omawiania w gimnazjum. Nasze wydanie zawiera tekst utworu oraz omówienie.

Opracowanie lektur: Antek, Kamizelka, Katarynka, Na wakacjach, Omyłka, Przygoda Stasia, Z legend dawnego Egiptu. Szczegółowe i obszerne streszczenie, dokładna analiza, charakterystyka bohaterów, ważne pojęcia niezbędne przy omawianiu lektury, przykładowe zagadnienia, testy sprawdzające z kluczem, krzyżówki. Doskonała pomoc w przygotowaniu do lekcji, testów sprawdzających, prac klasowych i matury.

Zapraszamy do lektury pisma „Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”. Nawiązuje ono do tradycji „Pamiętnika Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”, redagowanego przez Romana Pilata, ukazującego się w latach 1887–1898 we Lwowie, poświęconego – według deklaracji jego założycieli – „epoce Mickiewicza”, ale także do „Rocznika Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”, wydawanego od 1966 przez TLiAM.

Szczegółowe i obszerne streszczenie, dokładna analiza. Charakterystyka postaci. Przynależność gatunkowa – powieść realistyczna, cechy charakterystyczne. Problematyka utworu – panoramiczny obraz wielkiego miasta; socjologiczny portret społeczeństwa epoki przejściowej; powieść rozrachunkowa; losy jednostki wybitnej, wyrastającej ponad przeciętność; trzej idealiści; klęska ideologii romantycznej. Charakterystyczne motywy, analogie do innych utworów – kamienica; kapitalista, kapitalizm; kobieta; lalka, marionetka; miasto; miłość; ojczyzna; praca; Żydzi. Wybrane zagadnienia: Wokulski wobec utraty złudzeń; poglądy Wokulskiego na temat Paryża. Istotne cytaty. Słowniczek, pojęcia takie jak: idealizm, język ezopowy, realizm krytyczny, powieść tendencyjna, realizm, scjentyzm. Zadania sprawdzające. Pomoc w przygotowaniu do lekcji, testów sprawdzających i prac klasowych. Konsultacja merytoryczna z nauczycielami języka polskiego z wieloletnim doświadczeniem zawodowym.