Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Od roku 1989, stanowiącego cezurę polskich przemian ustrojowych, zakres i formy obecności pierwiastka religijnego w sferze publicznej oraz relacje między państwem a kościołami i innych związkami wyznaniowymi1są zagadnieniami budzącymi ciągłe kontrowersje społeczne w Polsce.W debacie publicznej zagadnieniom tym towarzyszy zarazem wysoki poziom zaangażowania i emocji po stronie jej uczestników. W toczącej się od lat polemice argumenty merytoryczne i racjonalne adwersarzy częstosplatają się ze stereotypami oraz tendencyjnymi uogólnieniami. Nic nie wskazuje na to, aby stan ten uległ zmianie w dającej się przewidzieć przyszłości.Ze Wstępu...

Państwo wyznaniowe stanowi, jak się zdaje, nieco zapomniany już przedmiot zainteresowania ze strony prawa wyznaniowego. Tymczasem wielość postaci, w jakich państwo to może występować, z jednej strony, z drugiej zaś – stosunkowo liczne przykłady ustanawiania w praktyce tzw. faktycznych państw wyznaniowychpowodują, że refleksja badawcza nad fenomenem państwa wyznaniowego wydaje się być szczególnie potrzebna. Okazuje się bowiem, że państwo wyznaniowe nie jest bynajmniej wyłącznie rekwizytem historycznym. Państw, które zarówno de iure, jak i de facto utrzymują różnego rodzaju związki z kościołem (mieszczące się w pojemnej klasie, nazwijmy to, „orientacji konfesyjnej”) jest wciąż bardzo wiele. Studiowanie fenomenu państwa wyznaniowego nie jest więc jedynie przysłowiową lekcją historii. Połączenie państwa, kościoła i religii, przybierające bardzo rozmaite kształty, w dużej ilości przypadków jest wciąż aktualne, a sama kategoria państwa wyznaniowego nie jest wcale – jak mogłoby się wydawać na początku – wartością wyłącznie archiwalną. Jest tak tym bardziej, że w szerokiej, a przez to i pojemnej formule państwa konfesyjnego mieści się również państwo ideologiczne czy ideokratyczne, w przypadku którego określone poglądy, wartości i idee uzyskują status wyjątkowy, często do złudzenia przypominający religię oficjalną znaną z modelu państwa łączącego sferę sacrum ze sferą profanum. Dowodzą tego najlepiej liczne przykłady państw totalitarnych, w których rozmaite ideologie zastępowały wcześniejszą religię państwową, stając się swoistego rodzaju oficjalnym wyznaniem wiary. Te tzw. „religie polityczne” tworzyły niezwykle ciekawy – szczególnie z teoretycznegopunktu widzenia – wariant państwa wyznaniowego a rebours, którym również należy się zająć.Ze Wstępu...

Recenzowane opracowanie jest pożyteczną pozycją wypełniającą dotkliwą lukę, jaka występuje w odniesieniu do nierzymskokatolickich związków wyznaniowych. Stanowią one niewielki odsetek, jeśli chodzi o strukturę ludzi wierzących w Polsce, ale reprezentują ogromną różnorodność światopoglądowo-kulturową naszego społeczeństwa, co ma niebagatelne znaczenie dla jego wizerunku. Opracowanie to - ponadto - będzie stanowić cenną pomoc dla tych wszystkich, którzy zajmują się prawem wyznaniowym oraz dyscyplinami pokrewnymi, jak religioznawstwo, socjologia religii, stosunki wyznaniowe etc.Z recenzji prof. zw dr hab. Janusza Osuchowskiego

Od roku 1989, stanowiącego cezurę polskich przemian ustrojowych, zakres i formy obecności pierwiastka religijnego w sferze publicznej oraz relacje między państwem a kościołami i innych związkami wyznaniowymi1są zagadnieniami budzącymi ciągłe kontrowersje społeczne w Polsce.W debacie publicznej zagadnieniom tym towarzyszy zarazem wysoki poziom zaangażowania i emocji po stronie jej uczestników. W toczącej się od lat polemice argumenty merytoryczne i racjonalne adwersarzy częstosplatają się ze stereotypami oraz tendencyjnymi uogólnieniami. Nic nie wskazuje na to, aby stan ten uległ zmianie w dającej się przewidzieć przyszłości.Ze Wstępu

Recenzowane opracowanie jest pożyteczną pozycją wypełniająca dotkliwą lukę, jaka występuje w odniesieniu do nierzymskokatolickich związków wyznaniowych. Stanowią one niewielki odsetek, jeśli chodzi o strukturę ludzi wierzących w Polsce, ale reprezentują ogromną różnorodność światopoglądowo-kulturową naszego społeczeństwa, co ma niebagatelne znaczenie dla jego wizerunku. Opracowanie to -ponadto - stanowić będzie cenną pomoc dla tych wszystkich, którzy zajmują się prawem wyznaniowym oraz dyscyplinami pokrewnymi, jak religioznawstwo, socjologia religii, stosunki wyznaniowe etc.

Recenzowane opracowanie jest pożyteczną pozycją wypełniającą dotkliwą lukę, jaka występuje w odniesieniu do nierzymskokatolickich związków wyznaniowych. Stanowią one niewielki odsetek, jeśli chodzi o strukturę ludzi wierzących w Polsce, ale reprezentują ogromną różnorodność światopoglądowo-kulturową naszego społeczeństwa, co ma niebagatelne znaczenie dla jego wizerunku. Opracowanie to - ponadto - będzie stanowić cenną pomoc dla tych wszystkich, którzy zajmują się prawem wyznaniowym oraz dyscyplinami pokrewnymi, jak religioznawstwo, socjologia religii, stosunki wyznaniowe etc.Z recenzji prof. zw dr hab. Janusza Osuchowskiego...

Od roku 1989, stanowiącego cezurę polskich przemian ustrojowych, zakres i formy obecności pierwiastka religijnego w sferze publicznej oraz relacje między państwem a kościołami i innych związkami wyznaniowymi1są zagadnieniami budzącymi ciągłe kontrowersje społeczne w Polsce.W debacie publicznej zagadnieniom tym towarzyszy zarazem wysoki poziom zaangażowania i emocji po stronie jej uczestników. W toczącej się od lat polemice argumenty merytoryczne i racjonalne adwersarzy częstosplatają się ze stereotypami oraz tendencyjnymi uogólnieniami. Nic nie wskazuje na to, aby stan ten uległ zmianie w dającej się przewidzieć przyszłości.Ze Wstępu...

Państwo wyznaniowe stanowi, jak się zdaje, nieco zapomniany już przedmiot zainteresowania ze strony prawa wyznaniowego. Tymczasem wielość postaci, w jakich państwo to może występować, z jednej strony, z drugiej zaś – stosunkowo liczne przykłady ustanawiania w praktyce tzw. faktycznych państw wyznaniowych powodują, że refleksja badawcza nad fenomenem państwa wyznaniowego wydaje się być szczególnie potrzebna. Okazuje się bowiem, że państwo wyznaniowe nie jest bynajmniej wyłącznie rekwizytem historycznym. Państw, które zarówno de iure, jak i de facto utrzymują różnego rodzaju związki z kościołem (mieszczące się w pojemnej klasie, nazwijmy to, „orientacji konfesyjnej”) jest wciąż bardzo wiele. Studiowanie fenomenu państwa wyznaniowego nie jest więc jedynie przysłowiową lekcją historii. Połączenie państwa, kościoła i religii, przybierające bardzo rozmaite kształty, w dużej ilości przypadków jest wciąż aktualne, a sama kategoria państwa wyznaniowego nie jest wcale – jak mogłoby się wydawać na początku – wartością wyłącznie archiwalną. Jest tak tym bardziej, że w szerokiej, a przez to i pojemnej formule państwa konfesyjnego mieści się również państwo ideologiczne czy ideokratyczne, w przypadku którego określone poglądy, wartości i idee uzyskują status wyjątkowy, często do złudzenia przypominający religię oficjalną znaną z modelu państwa łączącego sferę sacrum ze sferą profanum. Dowodzą tego najlepiej liczne przykłady państw totalitarnych, w których rozmaite ideologie zastępowały wcześniejszą religię państwową, stając się swoistego rodzaju oficjalnym wyznaniem wiary. Te tzw. „religie polityczne” tworzyły niezwykle ciekawy – szczególnie z teoretycznego punktu widzenia – wariant państwa wyznaniowego a rebours, którym również należy się zająć. Ze Wstępu

Recenzowane opracowanie jest pożyteczną pozycją wypełniającą dotkliwą lukę, jaka występuje w odniesieniu do nierzymskokatolickich związków wyznaniowych. Stanowią one niewielki odsetek, jeśli chodzi o strukturę ludzi wierzących w Polsce, ale reprezentują ogromną różnorodność światopoglądowo-kulturową naszego społeczeństwa, co ma niebagatelne znaczenie dla jego wizerunku. Opracowanie to - ponadto - będzie stanowić cenną pomoc dla tych wszystkich, którzy zajmują się prawem wyznaniowym oraz dyscyplinami pokrewnymi, jak religioznawstwo, socjologia religii, stosunki wyznaniowe etc. Z recenzji prof. zw dr hab. Janusza Osuchowskiego

Od roku 1989, stanowiącego cezurę polskich przemian ustrojowych, zakres i formy obecności pierwiastka religijnego w sferze publicznej oraz relacje między państwem a kościołami i innych związkami wyznaniowymi1 są zagadnieniami budzącymi ciągłe kontrowersje społeczne w Polsce. W debacie publicznej zagadnieniom tym towarzyszy zarazem wysoki poziom zaangażowania i emocji po stronie jej uczestników. W toczącej się od lat polemice argumenty merytoryczne i racjonalne adwersarzy często splatają się ze stereotypami oraz tendencyjnymi uogólnieniami. Nic nie wskazuje na to, aby stan ten uległ zmianie w dającej się przewidzieć przyszłości. Ze Wstępu