Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

„Być przedmiotem" znaczy przede wszystkim być w egzystencjalnej gotowości, do dyspozycji: jego teoria kształtowana jako eine daseinsfreie Wissenschaft powierza istnienie uznawaniu. Powierzanie staje się w niej możliwe dzięki zastąpieniu tego, co jest-myślane (Tauton d' esti noein te kai houneken esti noema) bytowo niezdeterminowanym obiektem namysłu. Zaprojektowaną w ten sposób nowożytną i współczesną przedmiotowość zwykło się przeciwstawiać jej rzekomo wcześniejszym, średniowiecznym i starożytnym wcieleniom. Jednakże „przedmiot namysłu" nie oznacza w istocie obiektu usytuowanego na-myśli, lecz myśl pojmowaną jako przedmiot, dlatego sugestia zawarta w wyrażeniu „współczesny przedmiot namysłu" - sugestia obeności jego średniowiecznych i antycznych odpowiedników, okazuje się nieuprawniona: w żadnej z tych epok istnienie nie zostało powierzone uznawaniu; w żadnej z nich myśl nie została oddana do egzystencjalnej dyspozycji. To nie przedmiot zmienił się z niegdyś starożytnego w średniowieczny, a potem - w nowożytny i współczesny, istotnej przemianie uległ natomiast sposób ujmowania tego, co myślane. Aktualnie wiąże się on z uznaniowością i dyspozycyjnością, te zaś wskazują na możliwość przyjmowania założeń o charakterze ontological commitment. Eksponowana w rozprawie bezprzedmiotowość nie oznacza zatem zaniku myślowej materii czy treściowego nieukierunkowania. Nie oznacza braku rzeczy myślenia - tej nigdy mu nie brakuje; traktowana a-przedmiotowo, nie daje się przyłapać na absencji i nie powierza swojego istnienia jakiejkolwiek nadrzędnej instancji: gdy myślana, nie-być-myślaną nie może. Spis treści WSTĘP Rozdział pierwszy WSKAZYWANIE I WYSŁAWIANIE TEGO, CO JEST: KONIECZNOŚĆ 1. Przesłanki sporu o Parmenidejską zasadę identyczności     2. Ujmowanie bytu i bycia: ograniczenia     3. U źródeł różnicy między egzystencjalną a nieegzystencjalną interpretacją przedmiotu: poetycka relacja i kreatywny projekt     4. Dwie drogi Parmenidejskiego poznania. Spór o podmiot domyślny 5. Między dwoistością będącego a różnicą ontologiczną Martina Heideggera     A.    Zwroty Heideggerowskiej filozofii w świetle różnicy między egzystencjalną a nieegzystencjalną interpretacją przedmiotu myślenia     B.    Zapomnienie i tematyzacj a bycia: Martin Heidegger i Charles Rahn     6. Konieczność będącego w konfrontacji z nieegzystencjalną interpretacją przedmiotu     Rozdział drugi KONIECZNOŚĆ BĘDĄCEGO I KONIECZNOŚĆ MYŚLANEGO: TO SAMO     7. Między dwoistością będącego a „rożnorzędnoscią" istnienia i tego, co istnieje, Romana Ingardena     A.    Przedmiotowa dyspozycyjność     B.    Nieegzystencjalną interpretacja przedmiotu jako spektrum sporu o istnienie     C.    Bycie: dodawanie i odejmowanie      8. Fikcyjne alter ego Kartezjusza: niepowątpiewalność istnienia     9. Strategie nieegzystencjalnej reinterpretacji Parmenidęjskiego poematu     10. Warunki rozumienia identyczności myślanego i będącego     11. Ontologiczna pewność i ontyczna zawodność: demarkacja proparmenidejska     Rozdział trzeci ZGODNOŚĆ I TOŻSAMOŚĆ: RÓŻNICA     12. Prawda ontyczna: możliwość porównania, domniemanie zgodności, nośnik wartości logicznej     13. Aletheiczna i ontyczna postać prawdy. Warunki współwystępowania      14. Od Meinonga do Russella: ontologiczne implikacje zobowiązań lingwistycznych     15. Z punktu widzenia ontologii: Wilard van Orman Quine     16. Semantyczne implikacje Parmenidejskiej ontologii bez przedmiotu     17. Z aletheicznego punktu widzenia: zgodność nie jest tożsamością myśli i bytu     A.    Zgodność jako następstwo porównania dwóch myślowo-bytowych momentów wobec teorii redundancji     B.    Zgodność jako następstwo porównania dwóch myślowo-bytowych momentów wobec recentywistycznej formuły adaeąuans     18. Identyczność myślenia i bycia: bytowy charakter myślanego i myślowy charakter będącego     A.    Parmenides Heideggera - teza o przynależności bycia do Tego Samego     B.    Między prawdą ontyczną a identycznością     ZAKOŃCZENIE     LITERATURA CYTOWANA     INDEKS POJĘĆ