Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Przedmiotem tej politologicznej pracy jest porównanie historii, programów i podstawowych działań dwóch typowych partii populistycznych ? holenderskiej Listy Pima Fortuyna i polskiej Ligi Polskich Rodzin ? dotyczących jednej kwestii: relacji ze Wspólnotami Europejskimi, a następnie Unią. Okazuje się, że mimo różnic kulturowych między Polską a Niderlandami i różnic pozycji obu krajów wobec i w Unii Europejskiej, partie populistyczne skazane są niejako z definicji na bazowanie w swych działaniach na dwóch (nieważne, jak pracowicie i pokrętnie racjonalizowanych) emocjach: ksenofobii i nacjonalizmie.

Populizm w Europie - w poszukiwaniu mglistego pojęciaPopulizm jako kategoria politologiczna - elementy debatyPopulizm a kwestia migracji we współczesnej EuropiePopulizm jako element strategii partii politycznych w Polsce

Europa obawia się populizmu. Uważamy, że jest to choroba demokracji, łączymy z powrotem nacjonalizmu, demagogią, zagrożeniem dla liberalnych wartości. Dostrzegamy populistyczne hasła nie tylko pośród radykalnych polityków, ale również w "miękkiej" postaci w centrum. Populizm rozwija się wówczas, gdy tracimy zaufanie do polityków, widząc, że klasa polityczna nas nie reprezentuje. Boimy się populizmu, choć samo zjawisko jest trudne do zdefiniowania. W przedstawionej książce po raz pierwszy w Polsce prezentowanych jest tak wiele tekstów pokazujących różne oblicza, jak i odmienne konteksty funkcjonowania populizmu.

Czy Weberowskie odczarowanie świata rozwiało wreszcie złudzenia, że demokracja jest lekiem na całe zło? W ciągu minionej dekady sława i chwała triumfu zachodniego modelu nad reżimami socjalistycznymi wyparowała. Pojawiły się natomiast liczne symptomy powszechnego zwątpienia w demokratyczne instytucje i wzory partycypacji politycznej. W wielu demokracjach zachodnich przejawami tego rozczarowania jest niedowład demokratyczny, polityka resentymentu i polityczna anomia, a także ruchy protestu. Różne wyzwania stoją przed demokratycznymi rządami. Wspólnym problemem jest jednak spadek wyborczego poparcia dla rządzących partii politycznych, znaczący wzrost absencji wyborczej, niestabilność elektoratu, postępujące rozdrobnienie systemów partyjnych, erupcja ruchów społecznych, które omijają system tradycyjnych przedstawicielskich instytucji politycznych, a także powstawanie partii radykalnych i/lub partii jednej sprawy.W ciągu minionej dekady populizm często stosowano jako wygodny sposób opisywania zjawisk politycznych, które odbiegały od normy. Tak jakby samo użycie tego terminu wystarczająco jasno tłumaczyło powstawanie nowych form politycznej mobilizacji. Populizm stał się, zwłaszcza w mediach, sloganem odnoszącym się do nowo powstałych ruchów politycznych lub społecznych występujących przeciwko uznanym wartościom, zasadom i instytucjom demokratycznej ortodoksji. W ten sposób w ciągu kilku lat populizm został uznany za ekwiwalent patologii demokracji.Yves Mény, Yves Surel, "Zasadnicza dwuznaczność populizmu" (fragmenty)

Populizm penalny, który w ostatnich latach opanował tzw. klasę polityczną i media w Polsce, uważany jest za podstawową przyczynę procesu gwałtownego ?psucia prawa karnego?, jaki zapoczątkowany został wkrótce po wejściu w życie kodyfikacji karnej z 1997 roku. Niniejsza publikacja stanowi pierwsze w literaturze polskiej monograficzne i kompleksowe opracowanie tej problematyki. Jej szczególnie wartościową cechą jest interdyscyplinarny charakter, łączący analizę z zakresu socjologii prawa i kryminologii z analizą politologiczną i medioznawczą. W tym sensie książka adresowana jest do bardzo szerokiego grona odbiorców, którzy często mają jedynie fragmentaryczną wiedzę i znajomość literatury dotyczącej tej kwestii. Książka przekazuje niejako w pigułce obraz funkcjonowania dzisiejszych polityków i współczesnych mediów. Codzienna obserwacja zjawisk związanych z populizmem penalnym może oczywiście budzić sprzeciw, złość, oburzenie, natychmiastową chęć sprostowania itp., dostarcza jednak niejako ?rozcieńczonego? obrazu tego problemu. Dopiero kompleksowe przedstawienie zagadnienia przez pryzmat wypowiedzi polityków i mediów, prezentowane w skondensowanej formie, uświadamia całą grozę sytuacji. Czytając dwa ostatnie rozdziały pracy, można zdać sobie sprawę z degrengolady, jakiej doznał w Polsce w ostatnich latach publiczny dyskurs na temat przestępstwa, przestępczości, przestępcy i polityki kontroli tych zjawisk.Z recenzji prof. dr. hab. Krzysztofa Krajewskiego

Rakiem, błyskotliwe eseje jednego z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych myślicieli i krytyków kultury, opisują polityczne, obyczajowe i kulturowe przemiany naszego świata w epoce globalizacji. Głównym tematem zbioru złożonego z felietonów i komentarzy publikowanych począwszy od 2000 roku jest regres cywilizacyjny, ogarniający zdaniem Eco nie tylko Włochy pod rządami Berlusconiego i populistycznych mediów, ale całą kulturę Zachodu. Żyjemy przecież w czasach, kiedy odżywa idea krucjat, na nowo podważa się teorię ewolucji, znów zaczęły się wielkie wędrówki barbarzyńców, wracają stare lęki. Z właściwą sobie bezlitosną przenikliwością i złośliwością autor wskazuje i analizuje kolejne niepokojące objawy regresu: powszechną ignorancję, za sprawą której walczymy z wrogami, których nie znamy, obskurantyzm w Kościele katolickim, nowoczesne zabobony, każące wierzyć w alchemię i templariuszy, nowe formy rasizmu. Ironia i dystans, ale i tradycyjne we Włoszech polityczne zaangażowanie intelektualisty, pozwalają Umberto Eco ostrzegać przed nowymi niebezpieczeństwami kryjącymi się w populistycznych tendencjach epoki mediów. Bo to, że nasza współczesna kultura kręci się w kółko (czy jak chcą inni ? zjada własny ogon) jest, zdaniem Eco, wiadome od dawna. Pytanie zatem, czy nie poruszamy się idąc rakiem? "Można w tej książce dostrzec typowe cechy pisarstwa Eco: aluzje historyczne, odniesienia do średniowiecza i okultyzmu, dziwaczne paradoksy, zestawienia tematów ultratradycyjnych i arcynowoczesnych, wątki autobiograficzne. To mieszanka przyprawiająca czasem o ból głowy." napisał ?Il Messagero?

Trump, Berlusconi, Erdogan, Le Pen, Orbán, Kaczyński ? gdzie nie spojrzeć, tam populiści. Ale co to właściwie jest populizm? Czy każdy, kto krytykuje Wall Street i komu nie podoba się coś w Unii Europejskiej, jest populistą? Jaka jest różnica między prawicowym i lewicowym populizmem? Czy populizm zbliża rząd do ludzi, czy jest zagrożeniem dla demokracji? Kim są w ogóle ci ?ludzie? i kto mówi w ich imieniu?Co to jest populizm? to prowokacyjna i przystępna w lekturze książka, która pokazuje, jak demokraci powinny radzić sobie z populistami, a w szczególności, jak przeciwstawić się ich pretensjom do tego, że mówią w imieniu ?milczącej większości? lub ?prawdziwych ludzi?.

Penalny populizm. Perspektywa polityczna i społeczna jest ważną, potrzebną i oczekiwaną książką. Zwłaszcza w swym wymiarze empirycznym wypełnia ona dotkliwą lukę w polskim piśmiennictwie w przedmiocie badań nad postawami wobec polityki kryminalnej oraz zwrotnie ? wpływu tejże na społeczną percepcję przestępczości, a także ocenę reakcji państwa i społeczeństwa na przestępczość. Praca wskazuje, jakie podmioty są zainteresowane tym rodzajem oddziaływania, jakie są najlepsze narzędzia, metody oraz możliwości kreacji populizmu penalnego. Jednocześnie Czytelnik poznaje sposoby i narzędzia przeciwdziałania temu niewątpliwie negatywnemu zjawisku. W warstwie teoretycznej publikacja ułatwia rozpoznanie istoty omawianego, aktualnego i skomplikowanego zagadnienia. Dołożono starań, aby opisywany fenomen ukazać z kilku perspektyw i uchwycić go w jego różnorodności.Z recenzji dr. hab. Wojciecha Zalewskiego, prof. UG