Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

?Wyniki II wojny światowej były dla Polski nie porażką, nawet nie klęską ? były katastrofą na rzadko spotykaną w nowożytnej Europie skalę. Z tej katastrofy wyłonił się nowy naród, wyłoniło się w dużej mierze nowe społeczeństwo, które krok po kroku odbudowywało swoją pamięć, próbując zachować nieliczne nitki, jakie przetrwały i łączyły je z dziedzictwem minionych pokoleń. W czasie drugiej wojny światowej Polacy stanęli po właściwej stronie, opierali się dwom totalitaryzmom, walczyli u boku aliantów na wszystkich europejskich frontach. Heroizm wielu naszych rodaków do dziś budzi niedowierzanie i podziw, wielu wzniosło się na wyżyny moralne dostępne jedynie męczennikom. Nic dziwnego, że potworna klęska zrodziła wiele gorzkich myśli w głowach bohaterów zderzonych z cynizmem zwycięzców. Po II wojnie światowej Polacy stali się społeczeństwem homogenicznym, stali się narodem o amputowanej świadomości dotyczącej nie tylko Kresów i znaczenia Europy Środkowej i Wschodniej, ale także znaczenia i wielkości polskiej przeszłości, znaczenia wielkiego projektu cywilizacyjnego, jakim była Rzeczpospolita, czy wielkiego projektu kulturalnego, jakim był polski romantyzm?. (fragment wprowadzenia Arkadego Rzegockiego)

Wybór tekstów klasyków polskiej myśli ? m.in. Piotra Skargi, Stanisława Staszica, Michała Bobrzyńskiego, kard. Stefana Wyszyńskiego, Ignacego Czumy, Zygmunta Balickiego, Pawła Popiela, Bronisława Trentowskiego, Edwarda Abramowskiego, Jana Ostroroga ? rozważających różne aspekty władzy politycznej, jej teorię i praktykę. Ich analizy i koncepcje ukazują kluczowy w polskiej tradycji politycznej dylemat: jak pogodzić pragnienie zapewnienia możliwie największej wolności jednostkom z potrzebą silnych, skutecznych rządów. Pozwalają również zrozumieć, dlaczego w dziejach Polski próby znalezienia równowagi między tymi dążeniami kończyły się często niepowodzeniem.

„Wyniki II wojny światowej były dla Polski nie porażką, nawet nie klęską – były katastrofą na rzadko spotykaną w nowożytnej Europie skalę. Z tej katastrofy wyłonił się nowy naród, wyłoniło się w dużej mierze nowe społeczeństwo, które krok po kroku odbudowywało swoją pamięć, próbując zachować nieliczne nitki, jakie przetrwały i łączyły je z dziedzictwem minionych pokoleń. W czasie drugiej wojny światowej Polacy stanęli po właściwej stronie, opierali się dwom totalitaryzmom, walczyli u boku aliantów na wszystkich europejskich frontach. Heroizm wielu naszych rodaków do dziś budzi niedowierzanie i podziw, wielu wzniosło się na wyżyny moralne dostępne jedynie męczennikom. Nic dziwnego, że potworna klęska zrodziła wiele gorzkich myśli w głowach bohaterów zderzonych z cynizmem zwycięzców. Po II wojnie światowej Polacy stali się społeczeństwem homogenicznym, stali się narodem o amputowanej świadomości dotyczącej nie tylko Kresów i znaczenia Europy Środkowej i Wschodniej, ale także znaczenia i wielkości polskiej przeszłości, znaczenia wielkiego projektu cywilizacyjnego, jakim była Rzeczpospolita, czy wielkiego projektu kulturalnego, jakim był polski romantyzm”. (fragment wprowadzenia Arkadego Rzegockiego)...

Wybór tekstów klasyków polskiej myśli – m.in. Piotra Skargi, Stanisława Staszica, Michała Bobrzyńskiego, kard. Stefana Wyszyńskiego, Ignacego Czumy, Zygmunta Balickiego, Pawła Popiela, Bronisława Trentowskiego, Edwarda Abramowskiego, Jana Ostroroga – rozważających różne aspekty władzy politycznej, jej teorię i praktykę. Ich analizy i koncepcje ukazują kluczowy w polskiej tradycji politycznej dylemat: jak pogodzić pragnienie zapewnienia możliwie największej wolności jednostkom z potrzebą silnych, skutecznych rządów. Pozwalają również zrozumieć, dlaczego w dziejach Polski próby znalezienia równowagi między tymi dążeniami kończyły się często niepowodzeniem....