Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Wymiary: ⌀ 13 cm X 17 cm. Pojemność:Instrukcja użytkowania garnka glinianego w środku opakowania. Garnki Rzymskie, czyli Terra Sigillata [tłum.: glina stemplowana]Określenie to w starożytności miało kilka znaczeń, a najdawniej używano je na wyspie Lemnos. Nazywano tak ziemię, którą wykorzystywana była w celach leczniczych. Znaczono ją stemplami z podobizną Artemidy, mitologiczną boginią płodności. W obrębie Cesarstwa Rzymskiego przez Terra Sigillata rozumiano wszelkie ceramiczne naczynia użytkowe, które zostały wykonane z czerwonej gliny o połyskliwej powierzchni. Występowały odmiany naczyń z wypukłymi, „nastemplowywanymi” ornamentami przedstawiającymi motywy mitologiczne, roślinności i zwierząt. Wykonywano również naczynia, które nie posiadały ornamentacji, lecz w podobny sposób jak te zdobione, były określane mianem Gliny Stemplowanej. Artystyczne i użytkowe wyroby Vitos Keramia z Csíkszereda z Siedmiogrodu, wykonywane są tradycyjną technologią, która przekazywana jest z pokolenia na pokolenie i rozpowszechniała się na terenach Europy przez wieki, wraz z ruchami ludów. Jak dowodzą wykopaliska archeologiczne, to właśnie garncarze rzymscy udoskonalali technologie przetwórstwa gliny. Ich warsztaty w bardzo szybkim tempie rozrastały się, do takich wielkości, że można by je nazywać manufakturami, bądź nawet fabrykami. Rzymianie produkowali Terra Sigillata nie tylko na własne potrzeby, ale również rozbudowali eksport produktów, które licznie docierały na tereny zamieszkałe przez ludy barbarzyńskie. Na ziemie dzisiejszej Polski napływała ceramika produkowana głównie w ośrodkach zachodnich, zlokalizowanych na terenie obecnej Francji i Niemiec. Świadczą o tym zachowane stemple imienne garncarzy i dekoracja naczyń, której analiza umożliwia ustalenie kręgu. Z ośrodka w Lezoux pochodzi misa, niemal w całości zrekonstruowana z ułamków odkrytych w jednym z grobów na cmentarzysku kultury przeworskiej w Wymysłowie koło Gostynia. W rzymskich prowincjach Pannonii i Dacii, czyli dzisiejszych Węgier i Siedmiogrodu, znaleziono naczynia z II w. pne., lecz najbardziej znane i najlepiej zachowane dzieła garncarza Pacatus’a z II w. ne.., znajdują się w Aquincum (w Budapeszcie). Wszystkie gliniane naczynia wykonane były z jednego rodzaju gliny. Charakteryzowała się ona czerwonym kolorem i naturalnym połyskiem, ponadto z powodzeniem nadawała się do wielokrotnego gotowania oraz przechowywania cieczy i pokarmów. Glina stanowiła także izolację termiczną. Wewnątrz naczyń występowała niższa temperatura, aniżeli otoczenia. Ze względu na skład gliny, naczynia nie przepuszczały wody, czy wina. Napełnione w gliniany dzban wino, utrzymywało niską temperaturę przez kilka godzin, od chwili nalania go wewnątrz piwnicy winnej i wyniesienia go na skwar palącego słońca. Zapraszamy do obejrzenia krótkiego filmu o Zakładzie Ceramiki Vitos: