Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Praca poświęcona recepcji romantyzmu polskiego ujmowanego w kategoriach granicy i pogranicza, oraz konstytuujących go licznych granic: nacji, kultur, religii, duchowości, prądów estetycznych, rodzajów sztuk i gatunków dzieł, kształtujących główne i poboczne zjawiska tego nurtu kulturowego. 21 tekstów zgrupowanych w 3 rozdziałach: Pogranicza kultur Pogranicza sztuk Pogranicza prądów estetycznych Książka Olafa Krysowskiego, wytrawnego znawcy, krytyka oraz wybitnego badacza romantyzmu, przywraca tej epoce naukową atrakcyjność i wartość jako ważnego składnika rodzimej tradycji kulturalnej, pozostającej w różnych relacjach z literaturą i kulturą powszechną. Napisana jest świetnym językiem, ilustrowana, zaopatrzona w indeks nazwisk i tytułów. academia

Wyniki badań prezentowane w niniejszej książce to zapis stanu współczesnego po 25 latach przemian społeczno-cywilizacyjnych, które swym oddziaływaniem objęły społeczności zarówno Polaków, jak i Czechów. Główny tytuł tomu eksponuje sfery życia duchowego dzieci i młodzieży i – być może – pozwoli lepiej dostrzec swoistą wartość płynącą z połączenia różnych wymiarów, z synergii całościowego (czy wielowymiarowego) postrzegania funkcjonowania człowieka w warunkach pogranicza. Autorzy tomu żywią nadzieję, że porównanie wyników badań z lat 1990/1991 oraz 2014/2015 i zgromadzony w ten sposób obszerny materiał empiryczny mogą zainteresować wielu badaczy zagadnień pogranicza, badaczy zaolziańskiej kultury i oświaty, administrację terytorialną i edukacyjną, mieszkańców pogranicza, jak również inne grupy zajmujące się problemami mniejszości narodowych zarówno w Polsce, jak i w Republice Czeskiej.

W kolejnej pozycji z serii Biblioteka Katyńska przypominamy o tych spośród ofiar Zbrodni Katyńskiej, którzy służyli w Korpusie Ochrony Pogranicza (kresy wschodnie przedwojennej Polski) i w Straży Granicznej (pozostałe granice). Książka kreśli plastyczny obraz pogranicza, strukturę stacjonujących tam oddziałów, szczegółową ich dyslokację, historię obu formacji, ale także jednostkowe losy obrońców. Jej niezaprzeczalnym walorem są obszerne biogramy, zdjęcia, listy i wspomnienia dotyczące wybranych bohaterów. Publikacja powstała dzięki pasji i zaangażowaniu Autorów – osób na co dzień związanych ze Strażą Graniczną. Dotarli oni do wielu nieznanych wcześniej archiwaliów i zbiorów rodzinnych. Bogata dokumentacja, zestawiona z imienną listą pomordowanych, pozwala zdać sobie sprawę z faktu jaką stratą dla naszego życia społecznego była Zbrodnia Katyńska.

Pojęcie dybuka, wywodzące się z mistyki żydowskiej, z wiary w wędrówkę dusz, stało się niezwykle ważnym elementem żydowskiej tradycji ludowej, kultury popularnej głównie wśród Żydów wschodnioeuropejskich. Religijne aspekty żydowskiej wiary w gilgul, metempsychozę, są głównym tematem referatu rabina Szaloma Ber Stamblera z polskiego centrum chasydzkiego ruchu Chabad Lubawicz. Za sprawą pierwszych dziewiętnastowiecznych etnografów i etnologów (m.in. Henryka Lewa, którego artykuł opublikowany w 1896 roku w warszawskim tygodniku „Izraelita” przedrukowujemy w niniejszym tomie) motyw grzesznej duszy nawiedzającej żywego człowieka stał się toposem kulturowym obecnym nie tylko w kulturze i sztuce żydowskiej, ale też chrześcijańskiej i – w pewnym stopniu – laickiej. Dzięki „legendzie dramatycznej” An-skiego (właśc. Szlojme Zajnwel Rapoport) temat dybuka zagościł na stałe w szeroko rozumianej europejskiej literaturze i sztuce.

Topór i skała - oto skarby Północy. Wiedzą o tym nieustraszeni żołnierze Szóstej Kompanii, górskiego oddziału strzegącego północnych granic Imperium Meekhańskiego. A jeśli istnieją starcia nie do wygrania? Jedyne, na co może wtedy liczyć Górska Straż to honor górali. Miecz i żar - tylko tyle pozostało zamaskowanemu wojownikowi z pustynnego Południa. Kiedyś, zgodnie ze zwyczajem, zasłaniał twarz, by nikt nie wykradł mu duszy. Dziś nie ma już duszy, którą mógłby chronić. Czy z bogami można walczyć za pomocą mieczy? Tak, jeśli jesteś Issarem i nie masz nic do stracenia. "Opowieści z meekhańskiego pogranicza" to książka o Wojnach Bogów i wojnach ludzi. Poznaj plemiona, które trwają na pustyni od 3500 lat, Aspektowaną Moc, którą można okiełznać żywioły i ludzi, którym, gdy wszystko zawodzi, zostaje jeszcze miecz i topór w dłoni, a w sercu duma, honor i wytrwałość.

Zespół autorów książki proponuje wstępne rozpoznanie mozliwości badań trzech aspektów performatywności niedramatycznej. Przeprowadzony rekonesans badawczy objął wybrane przykłady dziedzictwa z całej Europy, nie tylko średniowiecznej. Wielopoziomowość problematyki i bogactwo znanych i oczekujących materiałów skutecznie zapowiadają, że proponowany nurt zespołowych badań nad pograniczami teatralności ma potencjał znaczny i zróżnicowany.

W monografii zostały podjęte ważne i aktualne problemy, które zajmują również ukraińskich naukowców, w tym socjologów, politologów, pedagogów oraz wszystkich tych, którym nie jest obojętny los współczesnego młodego pokolenia, szczególnie w realiach obecnie dla Ukrainy tak trudnych. Dlatego niewątpliwie prezentowana monografia ma ważne znaczenie tak teoretyczne, jak i praktyczne. z recenzji dr hab. Liudmyły Krywaczuk, prof. Uniwersytetu Lwowskiego W moim przekonaniu opiniowana książka ma podwójny walor. Pierwszy to kontynuacja badań nad nierównościami oświatowymi mającymi w polskiej socjologii i pedagogice społecznej długą tradycję, sięgającą okresu międzywojennego, gdy stanowiły one rzeczywisty problem społeczny, ponieważ system edukacyjny miał wyraźnie klasowy charakter i były w niego wmontowane skuteczne bariery selekcyjne. Równie bogaty materiał przyniosły badania realizowane już po wojnie, szczególnie od początku lat sześćdziesiątych, nasilone w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Ich wyniki […] pokazywały, że nierówności o społecznym charakterze nadal się utrzymują, a szczególnie, że młodzież wiejska, w tym głównie chłopska, ma znacznie gorsze warunki do realizacji swoich edukacyjnych aspiracji. Drugi walor tej pracy to próba wypełnienia luki, jaka pojawiła się w badaniach nad nierównościami edukacyjnymi, których źródeł trzeba szukać nie w historii i przeszłości, ale w teraźniejszości. Zmiany wywołane transformacją systemową nie są jeszcze do końca rozpoznane i udokumentowane. Odnosi się to także do problematyki nierówności edukacyjnych – czy pojawiły się jakieś nowe mechanizmy, które je generują? Badania na pograniczu polsko-ukraińskim i powstała na ich bazie książka wpisują się w nurt poszukiwania odpowiedzi na takie pytania. z recenzji dr. hab. Mariana Niezgody, prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego

Zamieszczone w niniejszym tomie rozprawy dedykowane są profesorowi Tadeuszowi Wasilewskiemu i nawiązują wprost lub pośrednio do interesującej go tematyki badawczej, czyli Litwy. Są wyrazem ogromnego uznania dla jego dokonań naukowych i dydaktycznych.

Wyniki badań przeprowadzonych w latach 2014/2015 to zapis obecnego stanu religijności i postaw młodzieży zamieszkującej region pogranicza polsko-czeskiego wobec Inności religijnej, ale również – poprzez porównanie obecnych wyników z wynikami badań z lat minionych (rok 1998 i rok 2009) – skonfrontowanie tego stanu z przemianami społeczno-cywilizacyjnymi, które swym oddziaływaniem objęły społeczności Polaków po obu stronach Olzy, a także Czechów. Autorzy tomu żywią nadzieję, że zgromadzony bogaty materiał empiryczny oraz wnioski wynikające z badań porównawczych mogą zainteresować badaczy polsko-czeskiego pogranicza, badaczy kultury i religii społeczności pogranicza, jak również szeroki krąg osób zawodowo związanych z oświatą i edukacją młodzieży z pogranicza Śląska Cieszyńskiego.

Monografia sytuuje się na pograniczu szeroko rozumianej psychopatologii oraz psychologii religii. Autorka postawiła przed sobą zadanie o charakterze eksploracyjnym, a mianowicie zidentyfikowanie w oparciu o znaną psychoanalityczną koncepcję Any-Marii Rizzuto charakterystycznych cech obrazu Boga u osób z organizacją osobowości typu borderline. Badania prowadzone przez autorkę miały charakter jakościowy, a ich efektem była analiza szesnastu przypadków klinicznych pod kątem poszukiwanej zależności. Jak się wydaje, zamierzony i zrealizowany w ten sposób projekt naukowy powinien zainteresować zarówno psychiatrów oraz psychologów, jak i księży gdyż obie te grupy zawodowe najczęściej stykają się z problemami na styku psychopatologii i religii.

... Tym razem wyzwaniem dla mnie stało się rozszerzające się zjawisko prostytucji nieletnich. Docierając do rozmaitych środowisk, stosując wielorakie metody badawcze, próbowałem dokonać nie tylko ilościowego pomiaru zjawiska, ale ukazać jego jakościowy charakter. Poznając niemalże sto pięćdziesiąt jednostkowych przypadków, interesuję się między innymi tym, kim są młodzi prostytuujący się ludzie, z jakich pochodzą domów, co takiego się działo w tych domach, że zdecydowali się właśnie na taką aktywność. No i - czemu to robią, jakie są motywacje ich postępowania.

Książka jest kontynuacją publikacji Polskie pogranicza w procesie przemian, t. I, red. Z. Kurcz, Wydawnictwo WWSZiP, Wałbrzych 2008, a także Polskie pogranicza w procesie przemian, t. II, red. Z. Kurcz, Wydawnictwo WWSZiP, Wałbrzych 2011. III tom Polskich pograniczy w procesie przemian, podobnie jak wymienione wcześniej, skupia teksty wielu autorów reprezentujących prawie wszystkie ważniejsze ośrodki zajmujące się na co dzień badaniem pograniczy. Podejmują oni następujące kwestie: teoria pogranicza; socjologia pogranicza; sąsiedztwo narodowe; tożsamość na pograniczach; gospodarka, kultura, geopolityka w sytuacji pogranicza; południowe, wschodnie i zachodnie pogranicza Polski; polskie pogranicza z perspektywy czeskich i niemieckich badaczy. Problematykę tomu należy postrzegać w świetle podobnych publikacji, jakimi są kolejne roczniki pisma „Pogranicze. Studia Społeczne” oraz cykliczne publikacje Transgraniczność w perspektywie socjologicznej. Rozważania i analizy zawarte w III tomie Polskich pograniczy w procesie przemian świadczą o tym, że socjologowie pogranicza i przedstawiciele pokrewnych subdyscyplin panują nad wyzwaniami będącymi konsekwencją otwartych granic, masowych migracji, rywalizacji nacjonalizmów i prób stanowienia transgranicznego ładu.

Justyna Pokojska w pełni przekonuje do podstawowego dla pracy założenia, że to charakter granicy decyduje o ładzie społecznym wśród mieszkańców pogranicza. W rozważaniach konsekwentnie sięga do wielu aspektów życia codziennego, poddając analizie cztery rodzaje relacji – rodzinne, religijne, sąsiedzkie i gospodarcze. Należy przy tym podkreślić, że każda z nich została potraktowana z uwzględnieniem wewnętrznego zróżnicowania. z recenzji prof. dr. hab. Zbigniewa Kurcza Prezentowana książka jest bogatym w warstwie empirycznej i oryginalnym studium funkcjonowania społeczności transgranicznych i pogranicznych, opartym na dobrej znajomości historii regionu, sprawnym wykorzystaniu teorii społecznej oraz gruntownych badaniach własnych (…). Mimo zachowania w pracy godnej pochwały rzeczowości i powściągliwości, Autorka zdradza w niej również fascynację regionem, będącym przedmiotem jej badań. Nie dostrzegam w tym bynajmniej uchybienia, uważam wręcz, że dzięki temu otrzymaliśmy pracę rzetelną, napisaną dodatkowo w sposób niebywale przystępny i zachęcający do lektury. z recenzji dr. hab. Marcina Lubasia Justyna Pokojska – socjolog, doktor nauk społecznych, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i koordynator programu Jobs & Skills for the Future w DELab UW. Dwukrotna stypendystka Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Pasjonatka badań terenowych. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół kwestii budowania i podtrzymywania tożsamości kulturowych i etnicznych, szczególnie w kontekście postępujących zmian cywilizacyjnych i technologicznych.

Bardzo interesujące i pouczające spojrzenie na bardzo słabo rozumiany naród. — „The Telegraph” Kto nie zna dziejów Ukrainy, ten nie zrozumie wydarzeń, które obecnie rozgrywają się za naszą wschodnią granicą. Lecz czym jest historia Ukrainy, skoro ukraińska niepodległość istnieje, nie licząc epizodów, dopiero od dwudziestu trzech lat? Jak tę historię napisać, by powstała spójna, zrozumiała opowieść o losach nierozumianego narodu? Z tym problemem niewielu odważyło się zmierzyć, i chyba nikt nie osiągnął tak dobrego efektu, jak Anna Reid, autorka cenionej w Polsce i na świecie książki o oblężonym Leningradzie. Pogranicze jest nietuzinkowym połączeniem książki historycznej i reportażu. Opowieść Anny Reid jest zarazem podróżą po współczesnej Ukrainie i wędrówką przez jej dzieje, inspirowaną odwiedzanymi miejscami. Od Rusi Kijowskiej, przez rządy mongolskie, litewskie, polskie i rosyjskie, niemieckie i sowieckie, po dzień dzisiejszy, krytycznie – nie ulegając idealizującej ukraińskiej autokreacji ani tradycyjnej i współczesnej propagandzie rosyjskiej – Anna Reid scala chaotyczną ukraińską przeszłość w barwny, zapadający w pamięć, tragiczny i pouczający obraz nierozerwalnie związany z naszą narodową historią. Od polskich kościołów Lwowa po rosyjskojęzyczny przemysłowy Donbas, autorka ukazuje Ukrainę dawną i obecną wraz z jej mieszkańcami: babuszką pamiętającą czasy Wielkiego Głodu, donieckim górnikiem, krymskim Rosjaninem, Polakiem z Kamieńca Podolskiego, Żydem z Iwano-Frankiwska, dysydentem z czasów sowieckich czy współczesnymi mieszkańcami Kijowa.

W żywy i malowniczy sposób Hine i Faragher opowiadają o barwnych dziejach amerykańskiego Zachodu, od pierwszych kontaktów pomiędzy rdzennymi Amerykanami i Europejczykami, aż po początki XXI wieku. Książka przybliża szereg ludów i kultur amerykańskiego Zachodu, oraz śledzi wpływ, jaki na mężczyzn i kobiety z rozmaitych grup etnicznych miały ich spotkania i wzajemne relacje, a często także konflikty. Przywołując autentyczne postaci z dziejów pogranicza, poruszają zagadnienia sięgające od wczesnych wypraw badawczych po współczesną problematykę ochrony środowiska. Ta bogato ilustrowana książka będzie prawdziwym skarbem dla każdego czytelnika zainteresowanego jedyną w swoim rodzaju epopeją amerykańskiego Zachodu. Pogranicza to nie tylko i nie przede wszystkim obraz utarczek z Indianami czy Meksykanami, lecz w pierwszym rzędzie panorama procesów transformacji całego kontynentu w domenę cywilizacji technicznej i stopniowej urbanizacji. (…) Autorzy pokazują też ewolucję lokalnych społeczności, z początku opartych na prawie rewolweru, przemiany gospodarcze, rozwój demograficzny oraz napływ dużych grup narodowościowych i etnicznych z Europy, niekiedy po dziś dzień przesadzający i obliczu rozległych terytoriów. Z recenzji prof. dr hab. Marka Wilczyńskiego Taka syntetyczna praca o historii amerykańskiego Zachodu – opisana barwnie i z innej perspektywy – jest potrzebna, a jej warsztat naukowy i walory poznawcze, a zwłaszcza dydaktyczne są jej niewątpliwym atutem. Z recenzji prof. dr hab. Haliny Parafianowicz

Książka jest kontynuacją cyklu Polskie pogranicza w procesie przemian i podobnie jak poprzednie tomy zawiera teksty autorów reprezentujących prawie wszystkie ważniejsze ośrodki na co dzień zajmujące się badaniem pograniczy. Podjęli oni kwestie skupiające uwagę socjologii pogranicza, takie jak: teoria pogranicza, sąsiedztwa narodowe, tożsamość i przestępczość na pograniczach, propagowanie i praktykowanie transgraniczności, współpraca i rywalizacja gospodarcza na pograniczach, sprawy mniejszościowe czy społeczne problemy południowego, wschodniego i zachodniego pogranicza Polski. Procesy występujące na polskich pograniczach analizują też badacze z zagranicy (teksty tłumaczone), szczególnie liczni są przedstawiciele niemieckich ośrodków naukowych. Dla zaspokojenia oczekiwań znawców problematyki w książce zamieszczono spisy treści z poprzednich tomów Polskich pograniczy w procesie przemian. Problematykę tomu należy postrzegać w świetle podobnych publikacji, między innymi kolejnych roczników pisma „Pogranicze. Studia Społeczne” oraz książki z monograficznej serii Transgraniczność w perspektywie socjologicznej. Rozważania i analizy zawarte w IV tomie Polskich pograniczy w procesie przemian świadczą o tym, że socjologowie pogranicza i przedstawiciele pokrewnych subdyscyplin starają się sprostać wyzwaniom będącym konsekwencjami otwartych granic, masowych migracji, rywalizacji nacjonalizmów i prób stanowienia transgranicznego ładu.

Jeszcze niedawno, po "pomarańczowej rewolucji", wydawało się, że chociaż Ukraina nie ma szans na szybkie członkostwo w Unii, to nowe typy relacji i więzi, budowane niejako w poprzek granicy, pod wieloma względami bardziej łączą niż dzielą społeczności zamieszkałe po obu jej stronach. Chociaż obserwowaliśmy odradzanie się i umacnianie partykularyzmów i fundamentalizmów, wznoszących nowe mury w świadomości swoich wyznawców, sądziliśmy, że ta granica może się stać dobrym przykładem globalnych zmian. Dlatego postanowiliśmy opisać codzienność mieszkańców zmarginalizowanych terenów pogranicza, sposób, w jaki komponują i komentują swoje strategie przetrwania, zmagając się z brakiem środków do życia i z brakiem perspektywy; z eksploatacją przez centra bliskie i oddalone, a zwłaszcza z migracją zarobkową, która przekształca się w trwałą emigrację, rujnując więzi społeczne i życie lokalnych społeczności; z dramatyczną sytuacją ludzi, którzy stają przed alternatywą: praca "na granicy" albo praca za granicą.

Dziesięciolecie 1815–1825 przyniosło w literaturze polskiej wiele zmian. Pojawiły się zwiastuny „poezji nowej epoki” i wszystko, co nowe, złożyło się na całość, którą później nazwano romantyzmem. Wszystko zaś, co stare, utożsamiono z oświeceniem. Literatura przełamała się na dwoje – i przełom ten określono jako oświeceniowo-romantyczny. Żeby wyraźnie odgrodzić obie części, mówiono o „walce klasyków z romantykami”. Czy jednak ta rewolucja była rzeczywistym przewrotem w literaturze? Może okazać się, że doszło nie tyle do rewolucji w literaturze, ile do rewolucji literackiej: powstała opowieść o „walce”, przekazywana przez krytykę kolejnym pokoleniom. Tymczasem kiedy czyta się czasopisma kulturalne ukazujące się w Warszawie w latach 1815–1825, trudno natrafić na jakiekolwiek odgłosy wrzawy wojennej. Nie ma w tej prasie walki ani kłótni. Są zjawiska dużo ciekawsze. Oświecenie nie zakończyło się przecież sporem, a romantyzm nie zaczął się od sporu. Na pograniczu wielkich formacji w historii kultury polskiej toczyły się poważne dyskusje o poezji, a prądy literackie wzajemnie przenikały się i wzbogacały. Ta książka – wbrew tradycji mówienia o tej dekadzie jako okresie walki i konfrontacji – chce odsłonić kilka ważnych idei i zjawisk łączących pisarzy z różnych, by użyć dawnej i niezbyt fortunnej terminologii, obozów. Już ówcześni twórcy i publicyści zdawali sobie sprawę, że „nowe” (romantyczne) w literaturze wcale nie jest takie nowe; jest równie stare co „stare” (klasyczne), a może nawet jeszcze starsze. Co więcej, teksty klasyczne mogły być zarazem romantyczne, a romantyczne – klasyczne. A i można by zaryzykować tezę, że każdy poeta nadążający za swoją epoką – przynajmniej do 1825 roku – był jednocześnie klasykiem i romantykiem. Albo też nie był ani jednym, ani drugim.

Projekt tej monografii jest bardzo ambitny, gdyż stara się zestawić dwa do tej pory niezależnie od siebie badane obszary: pogranicze polsko-niemieckie i polsko-ukraińskie (z niewielkim odwołaniem do transgranicza polsko-czeskiego). Stosunki etniczne i procesy transgraniczne na tych obszarach dość istotnie się różnią, zaś problemy badawcze akcentowane przez autorów referujących wyniki badań z pogranicza z Niemcami (integracja i współpraca transgraniczna, tożsamość na pograniczu) oraz pogranicza z Ukrainą (konflikt, pamięć, pojednanie) poczucie odmienności pogłębiają. Oczywiście patrząc na całość pracy widać, że na obu obszarach pojawiają się też zjawiska i problemy podobne (wpływ integracji europejskiej na kontakty transgraniczne, wpływ relacji międzykulturowych na tożsamość), które są odpowiednio reprezentowane w niektórych podrozdziałach.