[noir sur blanc]
Kategoria: Beletrystyka>Sensacja. Thriller. Kryminał>Kryminał. Literatura detektywistycznaWysyłka: do 3 dni
Viviane Lancier, 37-letnia singielka, nie znosi nie tylko
poezji. Nie znosi przede wszystkim własnego odbicia w
lustrze, zwłaszcza gdy nie może się wcisnąć w dopiero co kupiony
elegancki kost...
Pełen opis produktu 'Pani komisarz nie znosi poezji' »
Viviane Lancier, 37-letnia singielka, nie znosi nie tylko poezji.
Nie znosi przede wszystkim własnego odbicia w lustrze, zwłaszcza
gdy nie może się wcisnąć w dopiero co kupiony elegancki kostium.
Wszystkie diety przegrywają bowiem ze stresem, jaki nieustannie
towarzyszy komisarzowi III Wydziału Kryminalnego Policji w Paryżu.
Nie dość, że trwa pościg za przebiegłym bandytą poszukiwanym przez
Europol, to jeszcze zaczyna się kolejna sprawa. Podczas próby
rabunku ginie pewien kloszard, do złudzenia przypominający Wiktora
Hugo. W śledztwie jednak częściej będzie się powtarzać nazwisko
innego koryfeusza literatury francuskiej – Charles’a Baudelaire’a.
Wszystko bowiem wskazuje na to, że w posiadaniu ofiary był
niezwykle cenny dokument, spisany ręką wielkiego poety. Można by
sądzić, że sprawa zdoła zainteresować co najwyżej członków
szacownej Akademii Francuskiej. Tymczasem afera zyskuje
nieoczekiwany medialny rozgłos. Mało tego – giną następne powiązane
z nią osoby, a pozostałym ktoś grozi śmiercią. Przed nieco
przysadzistą panią komisarz i jej młodym partnerem o aparycji
amanta przetacza się korowód podejrzanych: pazerna była żona
zabitego kloszarda, jej niefrasobliwy syn marzący o karierze
celebryty, zadufany w sobie kryptolog o nieświeżym oddechu,
kolekcjoner i ceniony znawca rękopisów, jego brzydka córka, chyba
zakochana w pięknej czarnej służącej, medium nawiązująca kontakt ze
zmarłymi pisarzami i jej tajemniczy asystent (w najpełniejszym tego
słowa znaczeniu), a także odległy kuzyn poety, producent odżywek
witaminowo-mineralnych dla krów. Pilnie śledzone przez media
dochodzenie raz po raz zbacza na niewłaściwy tor, obfitując w
zarówno humorystyczne, jak i groźne sytuacje.Georges Flipo,
urodzony w Marcq-en-Baroeul w północnej Francji, mieszka w tej
miejscowości do dwudziestego roku życia. Następnie przenosi się do
Paryża, gdzie kończy studia menedżerskie w Essec, Wyższej Szkole
Handlowej, i podejmuje pracę w reklamie. Nadal utrzymuje więzi z
rodzinnymi stronami i często tam bywa. W 2002 roku zaczyna próbować
swoich sił w pisarstwie i tworzyć nowele. Bierze udział w licznych
konkursach literackich i jest laureatem wielu nagród. Kontynuuje
działalność pisarską w radiu (Radio France, Radio Bleu). W audycji
„Les petits polars” („Kryminałki”) zostanie w ten sposób nadanych
około siedemdziesięciu jego tekstów. W 2007 roku ukazuje się jego
pierwsza powieść, za którą otrzymuje Grand Prix de l’Humour Noir.
Każda z jego książek (wydał do tej pory trzy zbiory nowel i pięć
powieści) cieszy się przychylną opinią krytyków, k tórzy
podkreślają różnorodność jego inspiracji, płynność stylu,
przenikliwość spojrzenia, a także kąśliwe poczucie humoru....