Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

(). Niniejszą monografię oceniam jednoznacznie pozytywnie. Po pierwsze za oryginalność i aktualność podjętej w niej problematyki dotyczącej uwarunkowań poznawczych w procesie uczenia się uczniów oraz z powodu ukazania istoty linii diagnostyczno - interwencyjnej w pedagogice poznawczej. Po drugie za ukazanie nie tylko teoretycznego, ale też praktycznego aspektu koncepcji stosowania podejścia poznawczego w edukacji, polegającego na wczesnej diagnozie i indywidualnie ukierunkowanej interwencji. Po trzecie jako wartościowe uważam stworzenie nowego obszaru badawczego w zakresie pedagogiki kognitywnej Doc. PhDr. Bibiany Hlebovej, PhD. (z recenzji)

Komunikacja społeczna w edukacji od wielu lat jest obiektem różnego rodzaju dydaktycznych badań eksperymentalnych. "Podstawy komunikacji społecznej w edukacji" jest jedną z pierwszych na polskim rynku księgarskim publikacji prezentujących charakter interdyscyplinarny - przeznaczona jest dla osób interesujących się zagadnieniami komunikacji społecznej, dla nauczycieli róznych typów szkół zreformowanego systemu edukacji...

Opis - Na publikację Podstawy edukacji ignacjańskiej składają się dwa dokumenty. Pierwszy - "Charakterystyczne cechy jezuickiego wychowania" - stanowi znakomitą syntezę jezuickiej myśli pedagogicznej. Wyrasta ona z duchowego doświadczenia św. Ignacego Loyoli, z jego wizji Boga, świata i człowieka. Czerpiąc natchnienie z postawy Jezusa Chrystusa, dokument proponuje ideał wychowania "człowieka dla innych" - człowieka wewnętrznie scalonego, otwartego, szukającego prawdy, żyjącego dla Boga i bliźnich. Drugi dokument - "Pedagogia ignacjańska - podejście praktyczne" - stanowi praktyczne zastosowanie pierwszego dokumentu. Ma pomóc nauczycielom i uczniom w zastosowaniu ideału w konkretnej rzeczywistości. Warto dodać, że do tej polskiej publikacji napisał specjalną przedmowę Generał zakonu jezuitów - o. Peter-Hans Kolvenbach. Nazwa - Podstawy edukacji ignacjańskiej Oryginalny tytuł - THE CHARACTERISTICS OF JESUIT EDUCATION Autor - Praca zbiorowa Oprawa - Miękka Wydawca - WAM Kod ISBN - 9788373188020 Kod EAN - 9788373188020 Rok wydania - 2012 Język - polski Tłumacz - Steczek Bogusław Format - 15.5x23.0cm Ilość stron - 176 Podatek VAT - 5%

Gdybyśmy zaczęli naszą analizę od zasadni­czego dla tematu terminu ?alternatywa", okazałoby się bardzo szyb­ko, że już w odniesieniu do samej jego definicji stoimy przed pewnym dylematem. Jedni bowiem akcentują w swojej definicji tego terminu dwuwariantowość sytuacji wyboru, inni zaś dopuszczają wielorakość tak określonego zjawiska. Można zatem mówić o edukacji alter­natywnej, gdy stwarza ona wybór między tylko dwiema lub co najmniej dwiema możliwościami w sferze uczenia się człowieka. Innymi słowy, edukacja alternatywna to edukacja conajmniej dwu-wariantowa, sprowadzona do jednoznacznych antynomii edukacyj­nych i stwarzająca odmienność typu ?albo ? albo", ?to lub tamto" lub też edukacja wyborów pomiędzy różnymi, ale wzajemnie się wykluczającymi ofertami. Autor sądzi, że w odniesieniu do edukacji bar­dziej zasadne są obie kategorie jej rozumienia. Można bowiem mówić o takich alternatywach w edukacji, jak:? kształcenie publiczne i niepubliczne;? kształcenie tradycyjne i innowacyjne;? kształcenie adaptacyjne i emancypacyjne;? wychowanie autorytarne i antyautorytarne;? wychowanie dyrektywne i niedyrektywne? pedagogika i antypedagogika itd. Nurt refleksji i praktyki oświatowej nazywany edukacją alternatywną od lat podtrzymuje nadzieję na ukształtowanie (się) modelu szkoły, która będzie coraz lepiej służyć rozwojowi dzieci i młodzieży, a także wypełniać swoje funkcje ogólnospołeczne. Próba spojrzenia na dzieje i na współ­czesność rozmaitych rozwiązań alternatywnych prowadzi do spostrzeżenia, że alternatywność ta była różnie pojmowana i przybierała różną postać. Również obraz inspiracji ruchów alternatywnych w edukacji oraz oddziaływań tych ru­chów na modele oświaty jest dość zróżnicowany. Niejednoznaczne wydają się re­lacje między zjawiskiem określanym mianem edukacji alternatywnej a reformami oświatowymi. Rozważając dylematy teorii i praktyki edukacji alternatywnej, warto odnieść się do dotychczasowych doświadczeń, przywołać przynajmniej niektóre wątki oświatowych inspiracji, nadziei i miraży. Może to nas przybliżyć do określe­nia istotnych cech i obszarów współczesnych poszukiwań alternatywnej edukacji.

Warsztaty, jako spotkanie podczas kreacji, są swego rodzaju szczególną okazją do rozwoju, zarówno dla uczestników, jak i dla animatora. W przypadku spotkań prowadzonych przeze mnie ich projektowanie odbywa się na dwóch obszarach. Pierwszy z nich to ten, w którym warsztaty są w swej istocie propozycją artystyczną, czyli rodzajem twórczości, a drugi - związany jest ze stosowaniem ich jako metody pracy w praktyce dydaktycznej. Czasami dochodzi do przenikania tych obszarów ze względu na jakość oferowanych i przeżywanych doświadczeń.

Dziecko w świecie edukacji Podstawy uczenia się kompleksowego nowe kształty i wymiary edukacji XVIII tom serii: Nauczyciele – Nauczycielom Kraków 2009, wydanie 1, Format 165 x 235, objętość 276 str., oprawa miękka W książce: "Dziecko w świecie edukacji - Podstawy uczenia się kompleksowego", (XVIII tom serii Nauczyciele-Nauczycielom) autorka prezentuje sprawdzoną, innowacyjną, spójną koncepcję pracy, zwaną uczeniem się - nauczaniem kompleksowym. Książka dotyczy nie tylko cech dobrej edukacji, ale stanowi opis przyjaznych relacji pomiędzy osobami, które ją tworzą. Jest klarownym, wielorako uzasadnionym wykładem o procesie tworzenia więzi i wspólnoty w szkole z ludzką twarzą, a więc przestrzeni kultury, pozbawionej przemocy, opartej na współdziałaniu, tolerancji, poczuciu swobody i zaangażowaniu. W części pierwszej (r. I-II) ukazano krótką historię długich prób i badań (1966-2006), bogactwo form współudziału uczniów w procesie tworzenia cykli zajęć (od 5-15 lekcji), a więc sztukę przekładu idei pedagogicznych na konkretne działania edukacyjne. W części drugiej (r. III-VII) opisano strukturę kompleksów, ich zróżnicowanie, cechy lekcji projektujących, ćwiczeniowo-badawczych i kontrolno-oceniających; stosowany system oceny i samooceny, warsztat pracy ucznia i nauczyciela. Także nowatorskie techniki pracy, oparte na znajomości dziecka oraz synektyki i heurystyki, a więc: techniki działań równoległych twórcze formy wyzwalania talentów, indywidualizacji pracy i jej dokumentowania (system fiszek, klasowe księgi wypracowań itd.). Opisano także nowe zasady nauczania i zasadę zadaniowości, współdziałania, progresywności oraz funkcjonalnej strukturalizacji. W części końcowej (r. VIII-IX) próbowano odpowiedzieć na pytanie: Czy szkoła może mieć duszę? Tu też uzasadniono, że przesunięcie priorytetów w kompleksowej edukacji i całej serii o dziecku w różnych światach, pozwala wprowadzić do nauki nowa odmianę pedagogiki personalistycznej, zwana pedagogiką współbycia. Jest ona oparta na trzech filarach: inteligencji emocjonalnej, intelektualnej i woli samokształcenia. Współbycie opiera się na siedmiu przestrzeniach interpersonalnych. Są to: przestrzeń realna, intelektualna, mentalna, emocjonalna, a więc meto przestrzeń, łącząca człowieka ze światem w oparciu o synergetyczne podłoże wzajemnej życzliwości ludzi wobec siebie.Spis treściWstępRozdział I. Narodziny koncepcji książki a rzeczywistość 1. Tytuł książki a rzeczywistość 2. Krótka historia długich badań i poszukiwań 3. Pojęcie kompleksu i jego konteksty 4. Poszukiwanie prób kompleksowych działań w pedagogice. Doskonalenie systemu klasowo-lekcyjnego czy rewolucja w nauczaniu? 5. Praktykowanie personalizmu w szkole i życiu społecznym. Marzenie czy rzeczywistość?Rozdział II. Pedagogika a edukacja 1. Różnorodne stosowanie pojęcia edukacja 2. Pedagogika i jej niektóre odmiany 3. Pedagogika jako źródło edukacyjnych działań i narzędzie działania 4. Sztuka przekładu pedagogicznych idei na działania praktyczne 5. Czy natura nauki jest rzeczywiście nienaturalna?Rozdział III. Uczenie się — nauczanie kompleksowe — podstawy teoretyczne 1. Uczenie się — nauczanie kompleksowe. Koncepcja? Metoda? Proces? 2. Cele, zadania i temat kompleksu — poszukiwanie związków i zależności. Zadania poznawcze jako podstawa współdziałania uczniów i nauczyciela 3. Zadania poznawcze obowiązkowe i zadania do wyboru. Indywidualizacja niepozorna z bliska 4. Cztery zasady uczenia się — nauczania. Oswajanie światów dziecka 5. Supernauczanie? Rewolucja w nauczaniu? Czy odnajdywanie nowych sensów edukacji?Rozdział IV. Kompleks, jego struktura i realizacja 1. Kształtowanie struktury kompleksu 2. Trójdzielna budowa kompleksów i ich warianty 3. Niektóre cechy lekcji projektujących, ćwiczeniowo-badawczych i kontrolno-oceniających 4. Lekcje kontrolno-oceniające podstawą samokształcenia i więzi 5. Dziecko jako twórca. Czy heurystyka i synektyka da się oswoić w pedagogice stosowanej?Rozdział V. Formy współdziałania i obszary integracji w toku kompleksowej edukacji 1. Współdziałanie i współbycie zamiast „twardej” rywalizacji 2. Organizacja współpracy uczniów z uczniami. Porządek i swoboda w komunikacyjnej czasoprzestrzeni 3. Charakterystyka typowych form i technik pracy 4. Tworzenie warsztatu pracy ucznia i nauczyciela inspiracją do samokształcenia oraz samowychowania 5. Cztery obszary integracji osoby wychowanka. Jak żyć w świecie i ze światemRozdział VI. Udział uczniów w procesie kontroli, oceny i samooceny wyników 1. Potrzeba współudziału uczniów w procesie oceny i kontroli 2. Proces przekształcania systemu kontroli i oceniania w samokontrolę i samoocenę. 3. Bogactwo i elastyczność uczniowskich form oceny i samooceny 4. Znaczenie systemu oceniania w kompleksowej edukacji dla samokształcenia oraz samowychowania 5. Jaka szkoła? Jakie ocenianie? Moralne i społeczne skutki złych sposobów wartościowania ludzkich dokonańRozdział VII. Sztuka bycia nauczycielem i uczniem we współczesnej szkole 1. Sztuka bycia nauczycielem nauczycieli (od perfekcji do sztuki...) 2. Spory o nauczycielskie i uczniowskie kompetencje 3. Nauczyciel i uczeń jako twórcy, czyli o sztuce pytania i nadziei 4. Rozluźnienie systemu klasowo-lekcyjnego, jako rezultat kompleksowych działań 5. Jak poszukiwać, kształtować i wzmacniać pasjonatów nauczycielskiej sztuki?Rozdział VIII. Pedagogika współbycia jako odmiana personalizmu 1. Ten Inny, czyli o personalizmie z daleka i z bliska 2. WOJNA. MUR. DIALOG w szkole i... życiu 3. Bliżej dziecka — ucznia. Odmiany i barwy edukacyjnego dialogu 4. Dalekie i bliskie światy dziecka... Istota dziecięcości 5. Siedem przestrzeni — dróg w pedagogice współbyciaRozdział IX. Czy szkoła może mieć duszę? 1. Instytucjonalne przestrzenie szkoły 2. Walka o duszę szkoły w przestrzeniach społecznych 3. Szkoła jako przestrzeń tworzenia kultury 4. Szkoła jak dom otwarty 5. Dlaczego trzeba walczyć o duszę szkoły?Problemy — Poszukiwania — Inspiracje ...

Na publikację Podstawy edukacji ignacjańskiej składają się dwa dokumenty. Pierwszy - "Charakterystyczne cechy jezuickiego wychowania" - stanowi znakomitą syntezę jezuickiej myśli pedagogicznej. Wyrasta ona z duchowego doświadczenia św. Ignacego Loyoli, z jego wizji Boga, świata i człowieka. Czerpiąc natchnienie z postawy Jezusa Chrystusa, dokument proponuje ideał wychowania "człowieka dla innych" - człowieka wewnętrznie scalonego, otwartego, szukającego prawdy, żyjącego dla Boga i bliźnich. Drugi dokument - "Pedagogia ignacjańska - podejście praktyczne" - stanowi praktyczne zastosowanie pierwszego dokumentu. Ma pomóc nauczycielom i uczniom w zastosowaniu ideału w konkretnej rzeczywistości. Warto dodać, że do tej polskiej publikacji napisał specjalną przedmowę Generał zakonu jezuitów - o. Peter-Hans Kolvenbach.

W polifonicznie skonstruowanym zbiorze podejść do edukacji są zarówno wątki diagnostyczne, krytyczne, rysujące wizje nowych podejść czy orientacji edukacyjnych, jak i sprawdzone już rozwiązania metodyczne, które zachęcają innych do ich upowszechniania czy zastosowania we własnym środowisku. Zainteresowani ciągłością lub zmianą znajdą tu dla siebie nowe lub wzbogacające ich własne myślenie czy działanie argumenty. Znakomicie zostały dobrane problemy, które generują istotne wątki dyskursywne we współczesnej debacie i polityce, zapowiadając zarazem szereg zupełnie nowych odkryć poznawczych i niespełnionych wciąż aplikacji idei w praktyce oświatowo-wychowawczej.Gorąco, zatem polecam Wydawcy niniejszy tom, który może znaleźć otwartych na interparadygmatyczny dialog odbiorców i kreatorów myśli pedagogicznej. Otrzymujemy zbiór tekstów, wśród których żaden nie jest przypadkowym czy ubocznym elementem całości, ale wszystkie znakomicie się dopełniają.Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego

Książka jest ciekawa poznawczo, wartościowa dydaktycznie i inspirująca do odnowionej debaty akademickiej na temat roli badań pedagogicznych w dwóch obszarach i dziedzinach wiedzy ? humanistycznym i społecznym. Nie jest to podręcznik do metodologii badań pedagogicznych ani też wyczerpujące studium na temat najważniejszych w nich faz czy podejść, ale niewątpliwie wzbogaca naszą wiedzę o trudnych procesach konceptualizacji własnych projektów badawczych, pobudza samoświadomość metodologiczną i zachęca do studiowania rozpraw z metodologii ogólnej, a nie tylko przedmiotowej. Jak w każdym z tomów tego zespołu są tu rozprawy autorów różnych generacji, środowisk akademickich, a przy tym skupiające się na tym, co w projektowaniu badań jest najistotniejsze, a mianowicie na kompetencjach metodologicznych badaczy.Każdy znajdzie w tym zbiorze coś dla siebie: początkujący doktoranci zapewne uzyskają dostęp do rozpraw przekonujących o racjach prowadzenia badań humanistycznych, których przedmiotem są fenomeny społeczne i zarazem badań społecznych, które nie mogą być pozbawione współczynnika humanistycznego. Dojrzalsi naukowcy znajdą tu interesujące rozprawy o charakterze metanaukowym, naukoznawczym, które pogłębiają stan wiedzy o współczesnych uwarunkowaniach zakresu i jakości badań pedagogicznych. Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego

Opis - Komunikacja społeczna w edukacji od wielu lat jest obiektem różnego rodzaju dydaktycznych badań eksperymentalnych. Podstawy komunikacji społecznej w edukacji to jednak jedna z pierwszych na polskim rynku księgarskim publikacji prezentujących dorobek badawczy w tej dziedzinie. Książka ta ma charakter interdyscyplinarny - przeznaczona jest dla osób interesujących się zagadnieniami komunikacji społecznej, dla nauczycieli różnych typów szkół zreformowanego systemu edukacji, a także dla studentów i wykładowców akademickich. Nazwa - Podstawy Komunikacji Społecznej w Edukacji Autor - Aleksander Sztejnberg Oprawa - Miękka Wydawca - Astrum Kod ISBN - 9788372770820 Kod EAN - 9788372770820 Rok wydania - 2001 Język - polski Seria wydawnicza - Kreatywność Format - 19.0x23.0cm Ilość stron - 157 Podatek VAT - 5% Premiera - 2013-09-30

Kolejny, czwarty tom Podstaw edukacji, którego podtytuł brzmi Konteksty dydaktyczne, tak jak poprzednie, stanowi efekt poszukiwań naukowych zespołu Zakładu Pedagogiki Ogólnej i Metodologii Badań Instytutu Pedagogiki Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Głównym teoretycznym zamysłem tego i poprzednich tomów Podstaw edukacji jest powrót do podstaw pedagogiki, przy czym podstawy rozumiemy metaforycznie, jako zwrot ku naukom wobec pedagogiki podstawowym. W naszym myśleniu o pedagogice jest to bezpośrednie nawiązanie do epistemologii (filozofii), historii dyscypliny i istotnych, merytorycznych kwestii ważnych dla jej stanowienia (ciągłości i zmiany, sposobów definiowania podmiotu w edukacji). W przedkładanej Czytelnikom publikacji podejmujemy próbę opisu i wyjaśnienia oraz własnej interpretacji zjawiska tak istotnego praktycznie i teoretycznie, które funkcjonuje dydaktycznie jako proces nauczania-uczenia się. Podtytuł tomu Konteksty dydaktyczne wskazuje na zamiar przeniesienia debaty na temat paradygmatycznej zmiany w naukach pedagogicznych na grunt teorii kształcenia. Znakomita tradycja uprawiania dydaktyki jest tradycją filozoficzną, ale obejmuje też tworzenie konstrukcji teoretycznych obejmujących dziś takie dyscypliny, jak: psychologia, socjologia, pedagogika. Wydaje się, że dopiero w takim otoczeniu teoretycznym możliwe jest tworzenie ogólnej teorii szkoły, nauczania i uczenia się. Tylko tak szeroki kontekst pozwala na zarysowanie wizji edukacji, które mają szanse lec u podstaw społecznie akceptowanych filozofii kształcenia. Podjęte rozważania zbudowane zostały na następujących założeniach.

Po 10 latach od ukazania się podręcznika „Edukacja zdrowotna” Barbary Woynarowskiej, oddajemy w Państwa ręce nową publikację – tym razem przygotowaną przez zespół specjalistów pracujących pod kierunkiem Autorki pierwszego wydania.„Edukacja zdrowotna. Podstawy teoretyczne, metodyka, praktyka” to kompendium wiedzy dotyczące kształtowania kompetencji umożliwiających ludziom dbanie o zdrowie własne i społeczności, w której żyją. W pierwszej części podręcznika omówiono teoretyczne podstawy edukacji zdrowotnej, nakreślono jej etyczne aspekty, opisano role i kompetencje osób prowadzących edukację zdrowotną oraz przedstawiono metodykę jej prowadzenia. Druga – praktyczna część – dotyczy wybranych obszarów tematycznych w edukacji zdrowotnej dzieci i młodzieży. W tej sekcji, wzbogaconej o gotowe scenariusze zajęć, poruszono zagadnienia związane z edukacją w zakresie:-dbałości o ciało-zdrowia psychicznego- żywienia- aktywności fizycznej- bezpieczeństwa- zdrowia seksualnego- zapobiegania zachowaniom ryzykownym- bycia aktywnym pacjentem.Osobne rozdziały poświęcono edukacji zdrowotnej dzieci i młodzieży z chorobami przewlekłymi oraz niepełnosprawnością intelektualną.Barbara Woynarowska, prof. dr. hab. med., lekarz pediatra, specjalista medycyny szkolnej. Profesor w Katedrze Biomedycznych Podstaw Rozwoju i Seksuologii, Wydziale Pedagogicznym UW. Współtwórczyni polskiej koncepcji szkoły promującej zdrowie, kierownik międzynarodowych badań HBSC w Polsce (1990-2004), członek Komitetu Zdrowia Publicznego PAN (od 1999), współautorka edukacji zdrowotnej w podstawie programowej kształcenia ogólnego (2008). Autorka/wspólautorka ponad 600 publikacji z zakresu medycyny szkolnej, auksologii, medycyny sportowej, edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia....

Tytuł Biomedyczne podstawy rozwoju i edukacji Autorzy Barbara Woynarowska, Anna Kowalewska, Zbigniew Izdebski, Magdalena Woynarowska Język polski Wydawnictwo Wydawnictwo Naukowe PWN ISBN 978-83-01-21930-7 Rok

Tytuł Edukacja zdrowotna Podtytuł Podstawy teoretyczne, metodyka, praktyka. Autor Barbara Woynarowska Język polski Wydawnictwo Wydawnictwo Naukowe PWN ISBN 978-83-01-19218-1 Rok

KOGNITYWNE PODSTAWY PROCESU EDUKACJI MUCHACKA  ( ). Niniejszą monografię oceniam jednoznacznie pozytywnie. Po pierwsze za oryginalność i aktualność podjętej w niej problematyki dotyczącej uwarunkowań poznawczych w procesie uczenia się uczniów oraz z powodu ukazania istoty linii diagnostyczno - interwencyjnej w pedagogice poznawczej. Po drugie za ukazanie nie tylko teoretycznego, ale też praktycznego aspektu koncepcji stosowania podejścia poznawczego w edukacji, polegającego na wczesnej diagnozie i indywidualnie ukierunkowanej interwencji. Po trzecie jako wartościowe uważam stworzenie nowego obszaru badawczego w zakresie pedagogiki kognitywnej   Doc. PhDr. Bibiany Hlebovej, PhD. (z recenzji) Data premiery: 2021-07-05

Po 10 latach od ukazania się podręcznika Edukacja zdrowotna Barbary Woynarowskiej, oddajemy w Państwa ręce nową publikację – tym razem przygotowaną przez zespół specjalistów pracujących pod kierunkiem Autorki pierwszego wydania. Edukacja zdrowotna. Podstawy teoretyczne, metodyka, praktyka to kompendium wiedzy dotyczące kształtowania kompetencji umożliwiających ludziom dbanie o zdrowie własne i społeczności, w której żyją. W pierwszej części podręcznika omówiono teoretyczne podstawy edukacji zdrowotnej, nakreślono jej etyczne aspekty, opisano role i kompetencje osób prowadzących edukację zdrowotną oraz przedstawiono metodykę jej prowadzenia. Druga – praktyczna część – dotyczy wybranych obszarów tematycznych w edukacji zdrowotnej dzieci i młodzieży. W tej sekcji, wzbogaconej o gotowe scenariusze zajęć, poruszono zagadnienia związane z edukacją w zakresie: • dbałości o ciało, • zdrowia psychicznego, • żywienia, • aktywności fizycznej, • bezpieczeństwa, • zdrowia seksualnego, • zapobiegania zachowaniom ryzykownym, • bycia aktywnym pacjentem. Osobne rozdziały poświęcono edukacji zdrowotnej dzieci i młodzieży z chorobami przewlekłymi oraz niepełnosprawnością intelektualną. Barbara Woynarowska, prof. dr. hab. med., lekarz pediatra, specjalista medycyny szkolnej. Profesor w Katedrze Biomedycznych Podstaw Rozwoju i Seksuologii, Wydziale Pedagogicznym UW. Współtwórczyni polskiej koncepcji szkoły promującej zdrowie, kierownik międzynarodowych badań HBSC w Polsce (1990-2004), członek Komitetu Zdrowia Publicznego PAN (od 1999), współautorka edukacji zdrowotnej w podstawie programowej kształcenia ogólnego (2008). Autorka/współautorka ponad 600 publikacji z zakresu medycyny szkolnej, auksologii, medycyny sportowej, edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia.

Tania książka - komunikacja społeczna jako przedmiot interdyscyplinarny, charakterystyka wybranych modeli komunikacji, metoda programowania neurolingwistycznego - NLP, komunikacja w klasie szkolnej, problemy komunikacji społecznej w zadaniach testowych wybory wielokrotengoPodstawy komunikacji społecznej w edukacjiAutor:Aleksander SztejnbergLiczba stron: 160Książka w bardzo dobrym stanie, jak nowaOkładka miękkaWydanie 1

Komunikacja spoleczna w edukacji od wielu lat jest obiektem roznego rodzaju dydaktycznych badan eksperymentalnych. "Podstawy komunikacji spolecznej w edukacji" jest jednak jedna z pierwszych na polskim rynku ksiegarskim publikacji prezentujacych dorobek badawczy w tej dziedzinie. Ksiazka ta ma charakter interdyscyplinarny - przeznaczona jest dla osob interesujacych sie zagadnieniami komunikacji spolecznej, dla nauczycieli roznych typow szkol zreformowanego systemu edukacji, a takze dla studentow i wykladowcow akademickich. Autor zwiezle i przejrzyscie omowil w niej istote komunikacji spolecznej, scharakteryzowal rozne jej modele, przedstawil metode programowania neurolingwistycznego (NLP), rozne style komunikacyjne nauczycieli, komunikacje werbalna i niewerbalna w klasie szkolnej itp. Material zaprezentowany w tej ksiazce z powodzeniem mozna wykorzystac w procesie efektywnego przygotowywania sie do zajec edukacyjnych. Pozycja ta jest zatem wrecz niezbedna w bibliotekach i biblioteczkach domowych nauczycieli wszystkich przedmiotow we wszystkich typach szkol.

Kraków 2009, wyd. 1, format 165 x 235, objętość 330 str., oprawa miękka Gdybyśmy zaczęli naszą analizę od zasadni­czego dla tematu terminu „alternatywa", okazałoby się bardzo szyb­ko, że już w odniesieniu do samej jego definicji stoimy przed pewnym dylematem. Jedni bowiem akcentują w swojej definicji tego terminu dwuwariantowość sytuacji wyboru, inni zaś dopuszczają wielorakość tak określonego zjawiska. Można zatem mówić o edukacji alter­natywnej, gdy stwarza ona wybór między tylko dwiema lub co najmniej dwiema możliwościami w sferze uczenia się człowieka. Innymi słowy, edukacja alternatywna to edukacja conajmniej dwu-wariantowa, sprowadzona do jednoznacznych antynomii edukacyj­nych i stwarzająca odmienność typu „albo — albo", „to lub tamto" lub też edukacja wyborów pomiędzy różnymi, ale wzajemnie się wykluczającymi ofertami. Autor sądzi, że w odniesieniu do edukacji bar­dziej zasadne są obie kategorie jej rozumienia. Można bowiem mówić o takich alternatywach w edukacji, jak:— kształcenie publiczne i niepubliczne;— kształcenie tradycyjne i innowacyjne;— kształcenie adaptacyjne i emancypacyjne;— wychowanie autorytarne i antyautorytarne;— wychowanie dyrektywne i niedyrektywne— pedagogika i antypedagogika itd.[...]Nurt refleksji i praktyki oświatowej nazywany edukacją alternatywną od lat podtrzymuje nadzieję na ukształtowanie (się) modelu szkoły, która będzie coraz lepiej służyć rozwojowi dzieci i młodzieży, a także wypełniać swoje funkcje ogólnospołeczne. Próba spojrzenia na dzieje i na współ­czesność rozmaitych rozwiązań alternatywnych prowadzi do spostrzeżenia, że alternatywność ta była różnie pojmowana i przybierała różną postać. Również obraz inspiracji ruchów alternatywnych w edukacji oraz oddziaływań tych ru­chów na modele oświaty jest dość zróżnicowany. Niejednoznaczne wydają się re­lacje między zjawiskiem określanym mianem edukacji alternatywnej a reformami oświatowymi. Rozważając dylematy teorii i praktyki edukacji alternatywnej, warto odnieść się do dotychczasowych doświadczeń, przywołać przynajmniej niektóre wątki oświatowych inspiracji, nadziei i miraży. Może to nas przybliżyć do określe­nia istotnych cech i obszarów współczesnych poszukiwań alternatywnej edukacji.Spis treściWprowadzenie Andrzej GofronEpistemologiczno -historyczne źrodła pojęcia „alternatywność” w pedagogice polskiej Tadeusz LewowickiEdukacja alternatywna – tradycje, inspiracje, przemiany, relacje z reformami Ewa Bilińska-SuchanekDekonstrukcja w edukacji – tworzenie światow alternatywnego rozumienia i odmiennego zaangażowania Sławomir SztobrynZapomniana tradycja pedagogiki uniwersalnej Karel RydlParadygmaty nowych doktryn pedagogicznych w Republice Czeskiej Tomasz SzkudlarekPostmodernistyczne pedagogie: amerykańska edukacja wobec wyzwań kulturowego przełomu Zbyszko MelosikPedagogika poststrukturalna: jak działać w świecie bez wielkich liter? Hanna ZielińskaFreirowska koncepcja edukacji w sytuacji zmiany społecznej Marian NowakKu nowej edukacji zorientowanej na osobę Krystyna AblewiczPedagogika antropologiczna, czyli pytania spoza alternatywy Janusz TarnowskiPedagogika dialogu Robert KwaśnicaKu dialogowi w pedagogice Wojciech MikołajewiczBuddyzm a wychowanie – perspektywa badania idei dla potrzeb pedagogiki Hubertus von SchoenebackAntypedagogika. Kongruencyjna radość życia Jadwiga BińczyckaPodmiotowość i liberalizm. Deklaracje i rzeczywistość Zbigniew KwiecińskiDemokracja jako zadanie edukacyjne problem dla pedagogiki Grzegorz TrelaRacjonalizm jako alternatywa edukacyjna Hein RetterWkład historycznej pedagogiki reformy w aktualną dyskusjęwokoł szkoły i wychowania Olaf-Axel BurowUczenie się w wolności? Perspektywy pedagogiki humanistycznej wobec reform szkolnych i w kształceniu nauczycieli Ryszard ŁukaszewiczAlternatywy lepszej edukacji.Od wizji do praktyki wrocławskiej szkoły przyszłości Michał GłażewskiFenomenologia pedagogiki steinerowskiej Hanna ZielińskaOd negacji szkoły do jej afi rmacji. Ewolucja poglądow Ivana Illicha Joanna GrochulskaW kierunku optymalnej wolności w edukacji szkolnej Hartmut M. GrieseKoniec pedagogiki? Socjologiczno-prowokacyjna perspektywa ...