Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Źródła do badań nad zagładą Żydów na okupowanych ziemiach polskich to przewodnik archiwalno-bibliograficzny prezentujący w sposób uporządkowany zasoby najważniejszych archiwów oraz innych instytucji w Polsce i na świecie. Omówiona tu została różnego typu dokumentacja dotycząca Zagłady oraz takie rodzaje źródeł, jak relacje, wspomnienia, filmy, zdjęcia, materialne pozostałości i dowody zbrodni, wywiady i księgi pamięci. Autorzy mają nadzieję, że publikacja ułatwi badaczom orientację w zasobach archiwalnych i muzealnych, umożliwi zapoznanie się z różnorodnością i specyfiką źródeł, a także przyczyni się do rozwoju badań interdyscyplinarnych i podjęcia tematów, które dotychczas nie doczekały się pełnego opracowania.

Początków medycznych specjalności można się doszukiwać w odległych cywilizacjach i epokach. Już w starożytnym Egipcie około 2500 lat p.n.e. funkcjonowali lekarze związani ze służbą sakralną, zajmujący się chorobami określonych organów czy części ciała. W czasach nowożytnych bywało podobnie. Dopiero jednak u schyłku XVIII w. rozwój wiedzy, jej szybki transfer za pośrednictwem publikacji, w tym prasy, kontakty zawodowe tudzież wyjazdy zagraniczne na początku XIX w. sprzyjały kształtowaniu się specjalności lekarskich. Niezwykłą rolę odegrał postęp techniczny, a zwłaszcza wynalazki przyspieszające poznanie przyczyn choroby i zwiększające skuteczność terapii. Jednymi z pierwszych specjalności, które rozwijały się na przełomie XIX i XX w., były chirurgia, położnictwo, ale także oftalmologia zajmująca się chorobami oka. Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk i Śląskim Uniwersytetem Medycznym.

Autorzy oddawanego do rąk Czytelnika zbioru artykułów mieli za zadanie nakreślić społeczne i kulturowe konteksty aktów kolektywnej przemocy antyżydowskiej i ilustrować je odpowiednimi egzemplifikacjami. Formy „kolektywna przemoc antyżydowska” używano tu wymiennie z terminem „pogrom”, jak zwracają bowiem uwagę badacze tego fenomenu, jest on na tyle złożony i przybierał tak wiele form, iż trudno ustalić jego jednoznaczną definicję. Wychodzimy z założenia, że zanim w ogóle podjęta może zostać taka próba, niezbędne jest przyjęcie możliwie szerokiej perspektywy teoretycznej i wzbudzenie pogłębionej refleksji nad wszelkimi przesłankami, które doprowadziły do agresji. Okazuje się, iż mimo fundamentalnych nieraz różnic w czasowo i przestrzennie odległych wypadkach przemocy, ujawniają one zasadnicze podobieństwa. [Redaktorzy]

Analiza typologiczna, chronologiczna i chorologiczna źródeł Charakterystyka środowiska kulturowego Skandynawii i północnych Niemiec w epoce brązu Charakter procesu dyfuzji "importu" nordyjskiego

Geniusz i niezrównany dowódca, jedna z najbardziej rozpoznawanych postaci historycznych i jej krótki, ale barwny epizod w Polsce.Od czasu gdy Napoleon po raz ostatni wyjechał z Polski, minęło już przeszło 200 lat. W tym czasie ukazała się niezliczona ilość publikacji traktujących o jego związkach z Polską i Polakami. Także o pobycie cesarza na naszych ziemiach napisano - można by sądzić - już wszystko. Okazuje się jednak, że do tej pory nikt nie pokusił się o syntetyczne opisanie wszystkich jego wizyt na terytorium Polski; nie tej dawnej, przedrozbiorowej, ale dzisiejszej - leżącej miedzy Odrą a Bugiem.Niniejsza publikacja jest uzupełnieniem tej ewidentnej luki. Z przyjemnością oddajemy do rąk Czytelników szczegółowe i jednocześnie przystępne sprawozdanie z pobytu Boga Wojny na terenie Polski. Tropem cesarza przewędrujemy od Odry po Wisłę, przyjmiemy defiladę zwycięstwa w nadmorskim Gdańsku, a nawet przez dziurkę od klucza podglądniemy jego romans z Marią Walewską, który rozkwitł w warmińskim zamku Finckenstein

Samochód terenowy w dzisiejszym pojęciu to pojazd kołowy przystosowany do jazdy po bezdrożach, o wzmocnionej budowie i napędzanych wszystkich kołach jezdnych. Samochody tego typu wyposażane są w reduktory przełożeń skrzyni biegów, blokowane mechanizmy różnicowe mostów napędowych, ogumienie o terenowym bieżniku, często wyciągarkę linową i wodoszczelną instalację elektryczną, a niekiedy system centralnego pompowania kół, umożliwiający zmianę ciśnienia w ogumieniu w czasie jazdy. Niektóre modele przystosowane są też do przejazdów przez płytkie przeszkody wodne. W początkowym okresie odtwarzania, po 123 latach rozbiorów, polskiej państwowości, a więc od końca 1918 roku, bo właśnie od tych trudnych dni rozpoczyna się nasza książka, pojęcie „samochód terenowy” było nieco rozszerzone. Oczywiście, że odnosiło się ono w pierwszym rzędzie do pojazdów kołowych z „klasycznym” napędem na wszystkie osie, ale obejmowało także samochody gąsienicowe i półgąsienicowe oraz pojazdy kołowe, dwu i wieloosiowe z napędem na koła tylne, lecz wyposażone w atrybuty dzisiejszego wozu terenowego: reduktor, blokadę mechanizmu różnicowego, specjalne ogumienie i wyciągarkę linową, często w wersji uproszczonej w postaci tzw. samowyciągaczy, czyli bębnów osadzonych na tarczach kół tylnych, z linami umożliwiającymi wyjazd z ciężkiego terenu. Godzi się też przypomnieć, że w początkowym okresie istnienia Państwa Polskiego, a szczególnie w czasie walk o granice w latach 1918–1921, panowało odczucie, że nie specjalna konstrukcja, ale mocna budowa pojazdu, duży prześwit i „ogólne” zdolności do pokonywania złych dróg powodują przydatność określonego modelu do jazdy terenowej. Trzeba tu dodać, że wobec fatalnego stanu dróg, a często ich braku i złego zaopatrzenia w paliwo, podstawowym środkiem wojskowego transportu w owym okresie była lekka ciężarówka lub o mocnej konstrukcji samochód osobowy wyposażone w liny, łopaty, podkłady pod koła oraz zapas paliwa i smarów. Armia była zasadniczym użytkownikiem pojazdów terenowych, a tym samym inicjatorem ich zagranicznych zakupów i wytwarzania w kraju. Wyjątkiem była „cywilna” inicjatywa budowy osobowych samochodów Stetysz, o podwyższonej zdolności pokonywania terenu. W książce przedstawiono modele nie tylko używane powszechnie, ale także ciekawe polskie prototypy czy też wozy zakupione tylko jednostkowo. Na wybranym przykładzie 1937 roku wspomnimy też o interesujących badaniach i próbach samochodów terenowych na potrzeby armii. Próby takie prowadzone były zresztą już od początku lat 20. ubiegłego wieku – najbardziej spektakularne to badania rewelacyjnych przegubowych włoskich ciągników Pavesi, z napędem na 4 koła, które miały zmotoryzować polską artylerię. Termin „terenowe samochody osobowe” to w pojęciu tej pracy pojazdy o cechach określonych powyżej, dostosowane do przewozu osób, bez względu na ich liczbę i sposób transportowania, o nośności do 1–1,5 tony. Samochody te postaramy się przedstawić w opisach indywidualnych wybranych modeli (w układzie chronologicznym) na szerokim tle motoryzacyjnego klimatu Polski, nie unikając też okresów tragicznych w naszej historii, jak np. kampania wrześniowa 1939 roku, okupacja niemiecko-sowiecka lat 1939–1945, walki oddziałów Armii Krajowej używających wozów terenowych zdobytych na wrogu oraz powstania warszawskiego. W kolejnych rozdziałach, opowiadających o czasach po II wojnie światowej, przedstawimy rozwój osobowych samochodów terenowych w naszym kraju, w specyficznym klimacie polityczno-gospodarczym, jaki zapanował w Polsce „ludowej” po 1945 roku, a także w suwerennym już kraju, po upadku komunizmu w 1990 r.

Jak dawniej konserwowano obrazy? Jakich materiałów używano? Co możemy znaleźć w obiektach obecnie konserwowanych?

Początki zawodu lekarza wykraczają oczywiście poza wiek XIX, któremu m.in. poświęcamy cały ten zbiór, wydawany od roku 2003 w ramach serii Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Jednak przyjęta dla całości wspomnianej serii cezura, adekwatna dla wielu tworzonych wtedy zawodów medycznych, chociażby pielęgniarki, zobowiązuje nas do ograniczeń, pozostanie w dwóch ostatnich, minionych stuleciach, zarazem do utrzymania się w tej wcześniej przyjętej konwencji. Wydawać się może, że zawód lekarza może poszczycić się wieloma opracowaniami dotyczącymi historii jego rozwoju. Tymczasem penetracja zawartości bibliograficznych niestety na to nie wskazuje… Naszym opracowaniem próbujemy zmienić tę statystykę, a zarazem przedstawić zmieniające się na przestrzeni stuleci oblicze lekarskiej profesji, w dwóch najważniejszych dla medycyny okresach XIX i XX wieku. Koncentrujemy się najpierw na XIX. stuleciu, prezentując tutaj mało znane zagadnienia, jak np. kształtowanie się specjalności medycznych, sylwetki zapomnianych lekarzy, w tym i czasem pierwszych kobiet. Ponadto warunki pracy, wyposażenia, ale staramy się ukazać i nowe, wprowadzane wtedy działy interwencji medycznej jakim była pierwsza pomoc, udzielana w ramach pogotowia ratunkowego. Wykorzystujemy przy tym różne źródła wiedzy historycznej, w tym archiwalia, prasę, ale i zwłaszcza dla XX. stulecia – film polski oraz inną twórczość artystyczną, w tym także lekarską… Publikacja powstała we współpracy z Polską Akademią Nauk i Śląskim Uniwersytetem Medycznym.

Spis treści: Wstęp / 7 CZĘŚĆ I. Zabawka - Zagadnienia wprowadzające / 11 Rozdział 1. Zabawka - definicje, funkcje i klasyfikacje / 13 Rozdział 2. Stan badań nad dawnymi zabawkami dziecięcymi na ziemiach polskich / 24 Rozdział 3. Podstawy źródłowe / 32 Rozdział 4. Zbiory muzealne i kolekcje prywatne / 44 CZĘŚĆ II. Zabawka - Zapatrywania teoretyczne od XVI do początku XX wieku / 61 Rozdział 1. Dawne definicje i klasyfikacje zabawek / 63 Rozdział 2. Funkcje zabawek / 67 Rozdział 3. Idealna zabawka / 80 Rozdział 4. Powinności dorosłych względem zabawek / 88 CZĘŚĆ III. Zabawka - Wytwórstwo i dystrybucja / 105 Rozdział 1. Samodzielne wykonywanie zabawek / 107 Rozdział 2. Warsztaty i szkoły zabawkarskie / 127 Rozdział 3. początki produkcji fabrycznej/fabrykacja zabawek / 142 Rozdział 4. Sprzedaż zabawek / 159 CZĘŚĆ IV. Zabawka - Leksykon / 173 Bąki, cygi, frygi / 175 Broń / 182 Domki dla lalek / 199 Figurki zwierząt / 204 Grzechotki, gruchawki / 215 Klocki / 222 Koniki "do jazdy" - na patyku, biegunach i kółkach / 233 Kuchnie i pokoje lalczyne / 247 Lalki / 251 Łódki, statki / 285 Makiety / 290 Maszyny do szycia, przyborniki, żelazka / 293 Maszyny parowe / 297 Meble i sprzęty do kuchni oraz pokoju / 300 Mechaniczne zabawki / 309 Naczynia miniaturowe i inne przybory kuchenne / 315 Narzędzia i zabawki do piasku / 327 Optyczne zabawki / 330 Pajace / 338 Papierowe zabawki / 341 Pluszowe zabawki / 349 Pojazdy - konne, automobile, kolejki / 354 Religijne zabawki / 362 Stroje i inne elementy lalczynej garderoby / 366 Teatrzyki / 381 Wiatraczki / 384 Wózki - dla lalek, na sznurku, dzwonkowe / 386 Zabawkowe instrumenty muzyczne / 394 Żołnierzyki / 404 Dodatek. (Może) to też były zabawki? / 413 Akcesoria do zabaw zręcznościowo-ruchowych / 415 Bibliografia / 437 Indeks nazwisk / 459 Summary / 467

Zjawisko konwersji, co zgodnie podkreślają wszyscy badacze, przekracza granice każdej, nawet najbardziej skrajnej asymilacji. I choć motywy zmiany wyznania przez stulecia były prozaiczne (np. nadzieja na poprawę własnego bytu), to od końca XIX w. stawały się coraz bardziej skomplikowane kulturowo. Równie trudne do uchwycenia były techniki zacierania własnej tożsamości, dlatego że porzucenie wiary przodków na rzecz innej religii traktowano powszechnie jak kwestię niewygodną i wstydliwą. Nienawiść środowisk żydowskich wobec już ochrzczonych Żydów konwertytów (pogardliwie nazywanych przechrztami) oraz tych, którzy ich nawracali, przez stulecia pozostawała niezmienna. Każdy, kto podjął się analizy konwersji Żydów na chrześcijaństwo w XX w., staje natychmiast wobec wielu trudnych pytań. Wynika to z tego, że motywów konwersji należy poszukiwać na granicy dwóch światów – żydowskiego i chrześcijańskiego – które tyle samo łączy, co dzieli. Tomasz Wiśniewski w prezentowanej publikacji zadaje więcej pytań, niż udziela – najczęściej niejednoznacznych – odpowiedzi. Skomplikowanemu zjawisku konwersji przyjrzał się przez pryzmat działalności jednej z największych organizacji szerzących chrześcijaństwo wśród Żydów na ziemiach polskich – Misji Barbikańskiej w Białymstoku.

Roman Darowski SJ, profesor Akademii Ignatianum w Krakowie, jest autorem wielu publikacji, zwłaszcza Filozofii człowieka (4. wyd. 2008; przekład angielski w druku), oraz prac z zakresu filozofii jezuitów w Polsce, a także opracowania Wkład Polaków do myśli filozoficznej na świecie, 2009, wydanego również po angielsku pt. Polish Contributions to World Philosophy, 2010. Książka jest kontynuacją jego badań nad filozofią jezuitów w Polsce. Dotyczy XIX w. i zawiera trzy części: 1. Próbę syntezy filozofii jezuitów tego wieku; 2. Słownik autorów i wykładowców; 3. Antologię tekstów wybitniejszych filozofów. Są to: Marian Morawski, Józef Alojzy Dmowski, Wincenty Buczyński, Józef Angiolini, Franciszek Kautny. Przez wymienione w tytule "ziemie dawnej Rzeczypospolitej" rozumie się Rzeczpospolitą w granicach historycznych, w szczególności przedrozbiorowych. Zostały więc uwzględnione także te tereny, które obecnie należą do Litwy, do Białorusi - zwłaszcza Połock - oraz do Ukrainy. Książka zawiera obszerne streszczenie w języku angielskim.

Prezentowana książka jest pierwszą tak obszerną i bogato ilustrowaną panoramą architektury ziem polskich XIX wieku. Ukazuje bogactwo znamiennych dla tej epoki form stylowych - od klasycyzmu, poprzez różne odmiany neorenesansu i negotyku, formy orientalne i neobarokowe, aż po „styl zakopiański" — występujących w dziełach o różnorodnym charakterze: pałacach, kościołach, w budownictwie użytecz ności publicznej, czy wielkomiejskich kamienicach. Autor uwypukla znaczenie czołowych ośrodków architektury ziem polskich: Warszawy, Krakowa, Lwowa, Wilna, Łodzi czy Poznania i na tym tle ukazuje działalność wielu znakomitych architektów polskich tego czasu.

Badania nad starością i ludźmi w starszym wieku od pewnego czasu przeżywają wyraźny rozkwit, szczególnie w obszarze nauk społecznych. Wynika to z dość oczywistych względów: wydłużenia się życia ludzkiego i stałego, przynajmniej w państwach zamożniejszych, spadku urodzin, co ma zapowiadać szybki, zawrotny statystycznie wzrost udziału ludzi starych w społeczeństwach europejskich. Dość dynamicznie rozwija się też w tym kontekście historiografia starości — z niedostatecznym jednak uwzględnieniem polskiej perspektywy. Nadrobienia tych zaległości podjął się zespół badawczy złożony z pracowników Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego i badaczy z kilkunastu innych ośrodków krajowych i zagranicznych. Efektem kilkuletnich prac są dwa zbiory studiów, opisujące zarówno praktykę społeczną, jak i toczące się dyskursy. Niniejszy tom otwiera refleksja metodologiczna i historiograficzna, będąca próbą podsumowania i porównania podejść badawczych dominujących w różnych dyscyplinach naukowych, okresach historycznych i historiografiach narodowych. W dalszej części książki miejscem ludzi starych w strukturze społecznej, a w szczególności w rodzinie zajmują się demografowie historyczni. Opisują oni proces stałego wzrostu udziału ludzi w podeszłym wieku w całej populacji, szukają odpowiedzi na pytanie o różnice przeciętnej długości życia w zależności od płci i przynależności społecznej oraz przedstawiają sytuację seniorów w społecznościach charakteryzujących się przewagą rodzin nuklearnych bądź rozszerzonych. W najobszerniejszym dziale trzecim autorzy odtwarzają, analizują i interpretują relacje społeczne i realia codzienności, które były udziałem ludzi stojących u schyłku życia w różnych okresach, regionach i społecznościach. Omawiają ewolucję form opieki, rozwój systemów emerytalnych, prawno-ekonomiczne determinanty aktywności zawodowej osób w starszym wieku. Ważnym uzupełnieniem tych rozważań jest tom II poświęcony społeczno-kulturowym aspektom starości.

Historia zakonów rycerskich stanowi pasjonującą lekturę, wzmocnioną tajemniczością, jaka je otaczała już od momentu powstania. Wiemy, że istniały także na ziemiach polskich, a nie zawsze jednak znamy ich współczesne dzieje. Autor stara się nie tylko przybliżyć przeszłość, ale też i wprowadzić w teraźniejszość funkcjonowania zakonów rycerskich w Polsce w XXI w.

W tomie zebrano 16 studiów i szkiców Anny Żarnowskiej publikowanych w latach 1969–2008. Są one plonem jej wieloletnich badań nad rodziną, kulturą robotniczą i przemianami społecznej pozycji kobiet u schyłku XIX i w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku. Ze względu na rozległość problematyki i wszechstronność ujęcia książka może być traktowana jako zarys opracowania o charakterze syntetycznym. Zawiera również pełną bibliografię prac autorki i studium poświęcone jej pisarstwu historycznemu.

Zbiorcze wydanie bestsellerowej serii, która w latach 80. XX wieku całkowicie zmieniła i usystematyzowała uniwersum superbohaterów wydawnictwa DC Comics. Do dziś jest uważana za jeden z kamieni milowych w rozwoju amerykańskiej sztuki komiksowej. Na początku czasów istniał wszechświat, który został podzielony na wiele alternatywnych wszechświatów istniejących obok siebie w różnych wymiarach. Na każdym z nich historia potoczyła się nieco inaczej. Kiedy w pewnym momencie niektóre rzeczywistości nawiązały ze sobą kontakt, okazało się, że istnieje kilku Supermanów, kilku Batmanów, kilku Lexów Luthorów... I stan ten trwałby nadal, gdyby nie Antymonitor, wszechwładny złoczyńca z wszechświata całkowicie odmiennego, gdyż złożonego z antymaterii. Kiedy już podbił całe swoje uniwersum, postanowił zniszczyć wszystkie globy z wszechświatów alternatywnych. Tak rozpoczyna się monumentalna opowieść o walce setek superbohaterów z różnych rzeczywistości o ocalenie znanych nam wszechświatów. Ta totalna wojna zmieni wszystko. Scenariusz serii napisał jeden z najsławniejszych amerykańskich twórców komiksowych Marv Wolfman (Green Lantern, Fantastyczna Czwórka, The New Teen Titans), a rysunki są dziełem nie mniej znanego grafika George’a Péreza (JLA, Firestorm, The New Teen Titans).

Początki naszych rozważań dotyczących kolejnego zawodu medycznego sięgają tym razem połowy XVIII stulecia. W księgach kancelaryjnych tamtego czasu można bowiem odnaleźć słowo "felczer", stosowane wtedy wymiennie z mianem "cyrulik". Jest on pierwszym bohaterem naszej serii wydawniczej Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Drugim jest diagnosta laboratoryjny. W tomie przedstawiono drogę rozwoju zawodu felczera w Królestwie Kongresowym i na ziemiach polskich do połowy XX stulecia. Opisano sposoby przygotowania do profesji, zmiany w systemie kształcenia, obowiązki i uprawnienia felczerów na przestrzeni prawie 200 lat. Ciekawą kwestią, poruszoną niejako na marginesie rodowodu felczera, a wartą zwrócenia uwagi, są wzory czerpane z rosyjskiego, a później sowieckiego systemu oświaty. W dziedzinie diagnostyki, kształcenia wyodrębnionej grupy np. analityków medycznych, rozpoczęło się dopiero w XX wieku. Zawody łączące się z tym działem medycyny nie mają tak długiej tradycji, jak było to w przypadku felczerów. Aczkolwiek czynności związane z wykrywaniem przyczyn choroby prowadzono oczywiście od dawnych stuleci. Funkcje te bowiem sprawowali – rzec można od „niepamiętnych czasów” – lekarze. W książce próbujemy ukazać drogi wyłaniania się odrębnych zawodów oraz sylwetki specjalistów w zakresie diagnostyki na tle rozwijającej się niezwykle żywiołowo medycyny, w tym nowych technik i sposobów poznawania chorób. Publikacja powstała we współpracy ze Śląskim Uniwersytetem Medycznym i Polską Akademią Nauk.

Praca dra Aleksandra Kormana Stosunek UPA do Polaków na ziemiach południowo-wschodnich II Rzeczpospolitej wnosi nową wiedzę na ten temat. Autor w syntetycznej formie ukazał genezę tej zbrodniczej organizacji oraz jej cele i sposób działania. Zobrazował straty osobowe i materialne spowodowane przez nią oraz współczesną groźbę odradzania się banderowskiego ekstremalnego szowinizmu na Ukrainie. Czytelnicy mają możliwość zapoznania się z nieznanymi lub mało znanymi dokumentami i faktami ilustrującymi działalność ukraińskich szowinistów. Autor jako niezależny badacz, przez kilkanaście lat gromadził nieznane dokumenty, relacje i materiały, co umożliwia poszerzenie wiedzy na ten temat. Bardzo duże osiągnięcie stanowi sporządzenie i udokumentowanie zestawienia 362 metod torturowania Polaków i zadawania śmierci. Cenne uzupełnienie pracy stanowi obszerny wykaz literatury dotyczącej nacjonalistów ukraińskich oraz wstrząsające dokumentalne fotografie ukazujące niespotykane w dziejach ludzkości okrucieństwo oprawców z UPA.

W okresie od czerwca 1941 r. do końca II wojny światowej do niemieckiej niewoli trafiło, według różnych szacunków, od 4,5 do 5,7 miliona jeńców sowieckich. Ich tragedia pozostaje jednym z tych wątków, które wciąż czekają na należne miejsce w pamięci Europejczyków. Jeńcy ci stanowili drugą po Żydach pod względem liczebności grupę, która podlegała masowej i świadomej eksterminacji. Umierali od głodu, chłodu i chorób w setkach obozów jenieckich w III Rzeszy i na terenach okupowanych. Co najmniej pół miliona zmarło na ziemiach obecnej Polski. Zbiegli jeńcy sowieccy znajdowali niekiedy schronienie w formacjach polskiego podziemia. Stanowili pierwszą pod względem liczebności grupę obcokrajowców uczestniczących w Powstaniu Warszawskim. Równocześnie jednak część jeńców zapisała się w pamięci Polaków niechlubnie, tworząc po przejściu na służbę niemiecką formacje pacyfikujące Powstanie czy służąc w obozach zagłady. Zasilali oni również szeregi partyzantki sowieckiej, słusznie postrzeganej jako forpoczta komunizmu. Zebrane w niniejszym tomie opracowania polskich historyków mają za zadanie przybliżyć tę skomplikowaną problematykę.

Książka zawiera biogramy około 1300 złotników z 32 miejscowości oraz dotychczas niepublikowane rysunki ich znaków warsztatowych. Przygotowana przez Ośrodek Dokumentacji Zabytków, stanowi początek cyklu publikacji mających objąć złotników czynnych we wszystkich miastach Polski.