Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Początki naszych rozważań dotyczących kolejnego zawodu medycznego sięgają tym razem połowy XVIII stulecia. W księgach kancelaryjnych tamtego czasu można bowiem odnaleźć słowo "felczer", stosowane wtedy wymiennie z mianem "cyrulik". Jest on pierwszym bohaterem naszej serii wydawniczej Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Drugim jest diagnosta laboratoryjny.W tomie przedstawiono drogę rozwoju zawodu felczera w Królestwie Kongresowym i na ziemiach polskich do połowy XX stulecia. Opisano sposoby przygotowania do profesji, zmiany w systemie kształcenia, obowiązki i uprawnienia felczerów na przestrzeni prawie 200 lat. Ciekawą kwestią, poruszoną niejako na marginesie rodowodu felczera, a wartą zwrócenia uwagi, są wzory czerpane z rosyjskiego, a później sowieckiego systemu oświaty.W dziedzinie diagnostyki, kształcenia wyodrębnionej grupy np. analityków medycznych, rozpoczęło się dopiero w XX wieku. Zawody łączące się z tym działem medycyny nie mają tak długiej tradycji, jak było to w przypadku felczerów. Aczkolwiek czynności związane z wykrywaniem przyczyn choroby prowadzono oczywiście od dawnych stuleci. Funkcje te bowiem sprawowali ? rzec można od ?niepamiętnych czasów? ? lekarze. W książce próbujemy ukazać drogi wyłaniania się odrębnych zawodów oraz sylwetki specjalistów w zakresie diagnostyki na tle rozwijającej się niezwykle żywiołowo medycyny, w tym nowych technik i sposobów poznawania chorób. Publikacja powstała we współpracy ze Śląskim Uniwersytetem Medycznym i Polską Akademią Nauk.

Niniejsza praca została wydana w piętnastolecie ogłoszenia papieskiej bulli cyrkumskrypcyjnej Totus Tubus Poloniae populus. Papież Jan Paweł II 25 marca 1992 roku powołał 13 nowych diecezji, a 8 dotychczasowych podniósł do rangi archidiecezji. Zreorganizowało to administrację Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce. Oznaczało ustanowienie nowej struktury metropolitalnej i diecezjalnej, bardziej dostosowanej do wymogów pastoralnych przełomu XX i XXI wieku. Publikacja powstała we współpracy z Uniwersytetem Warszawskim i Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Warszawsko-Praskiej....

Początki naszych rozważań dotyczących kolejnego zawodu medycznego sięgają tym razem połowy XVIII stulecia. W księgach kancelaryjnych tamtego czasu można bowiem odnaleźć słowo "felczer", stosowane wtedy wymiennie z mianem "cyrulik". Jest on pierwszym bohaterem naszej serii wydawniczej Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Drugim jest diagnosta laboratoryjny.W tomie przedstawiono drogę rozwoju zawodu felczera w Królestwie Kongresowym i na ziemiach polskich do połowy XX stulecia. Opisano sposoby przygotowania do profesji, zmiany w systemie kształcenia, obowiązki i uprawnienia felczerów na przestrzeni prawie 200 lat. Ciekawą kwestią, poruszoną niejako na marginesie rodowodu felczera, a wartą zwrócenia uwagi, są wzory czerpane z rosyjskiego, a później sowieckiego systemu oświaty.W dziedzinie diagnostyki, kształcenia wyodrębnionej grupy np. analityków medycznych, rozpoczęło się dopiero w XX wieku. Zawody łączące się z tym działem medycyny nie mają tak długiej tradycji, jak było to w przypadku felczerów. Aczkolwiek czynności związane z wykrywaniem przyczyn choroby prowadzono oczywiście od dawnych stuleci. Funkcje te bowiem sprawowali – rzec można od „niepamiętnych czasów” – lekarze. W książce próbujemy ukazać drogi wyłaniania się odrębnych zawodów oraz sylwetki specjalistów w zakresie diagnostyki na tle rozwijającej się niezwykle żywiołowo medycyny, w tym nowych technik i sposobów poznawania chorób. Publikacja powstała we współpracy ze Śląskim Uniwersytetem Medycznym i Polską Akademią Nauk....

Początków medycznych specjalności można się doszukiwać w odległych cywilizacjach i epokach. Już w starożytnym Egipcie około 2500 lat p.n.e. funkcjonowali lekarze związani ze służbą sakralną, zajmujący się chorobami określonych organów czy części ciała. W czasach nowożytnych bywało podobnie.Dopiero jednak u schyłku XVIII w. rozwój wiedzy, jej szybki transfer za pośrednictwem publikacji, w tym prasy, kontakty zawodowe tudzież wyjazdy zagraniczne na początku XIX w. sprzyjały kształtowaniu się specjalności lekarskich.Niezwykłą rolę odegrał postęp techniczny, a zwłaszcza wynalazki przyspieszające poznanie przyczyn choroby i zwiększające skuteczność terapii.Jednymi z pierwszych specjalności, które rozwijały się na przełomie XIX i XX w., były chirurgia, położnictwo, ale także oftalmologia zajmująca się chorobami oka.Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk i Śląskim Uniwersytetem Medycznym....

Postęp cywilizacyjny i wynikające z tego faktu niebezpieczeństwa, w tym wzmożona wypadkowość, miały wpływ na rozwój ratownictwa medycznego.Pierwsza na ziemiach polskich organizacja skupiająca osoby udzielające pierwszej pomocy, w tym lekarzy, została utworzona w 1891 r. w Krakowie, w ówczesnym zaborze austriackim, z inicjatywy Arnolda Banneta i Karola Nałęcza Brudzińskiego. Wkrótce podobną powołano we Lwowie. Dalsze instytucje – funkcjonujące na zasadzie społecznych stowarzyszeń – powstały w Warszawie (1897), Łodzi (1899), Wilnie (na przełomie 1901/1902) oraz Lublinie (1917). Stowarzyszenia te i grupy związanych z nią ratowników stopniowo przekształciły się w publiczną organizację leczniczą, określaną mianem pogotowia ratunkowego – instytucji istniejącej po dzień dzisiejszy....

Postęp cywilizacyjny i wynikające z tego faktu niebezpieczeństwa, w tym wzmożona wypadkowość, miały wpływ na rozwój ratownictwa medycznego.Pierwsza na ziemiach polskich organizacja skupiająca osoby udzielające pierwszej pomocy, w tym lekarzy, została utworzona w 1891 r. w Krakowie, w ówczesnym zaborze austriackim, z inicjatywy Arnolda Banneta i Karola Nałęcza Brudzińskiego. Wkrótce podobną powołano we Lwowie. Dalsze instytucje ? funkcjonujące na zasadzie społecznych stowarzyszeń ? powstały w Warszawie (1897), Łodzi (1899), Wilnie (na przełomie 1901/1902) oraz Lublinie (1917). Stowarzyszenia te i grupy związanych z nią ratowników stopniowo przekształciły się w publiczną organizację leczniczą, określaną mianem pogotowia ratunkowego ? instytucji istniejącej po dzień dzisiejszy.

Początków medycznych specjalności można się doszukiwać w odległych cywilizacjach i epokach. Już w starożytnym Egipcie około 2500 lat p.n.e. funkcjonowali lekarze związani ze służbą sakralną, zajmujący się chorobami określonych organów czy części ciała. W czasach nowożytnych bywało podobnie.Dopiero jednak u schyłku XVIII w. rozwój wiedzy, jej szybki transfer za pośrednictwem publikacji, w tym prasy, kontakty zawodowe tudzież wyjazdy zagraniczne na początku XIX w. sprzyjały kształtowaniu się specjalności lekarskich.Niezwykłą rolę odegrał postęp techniczny, a zwłaszcza wynalazki przyspieszające poznanie przyczyn choroby i zwiększające skuteczność terapii.Jednymi z pierwszych specjalności, które rozwijały się na przełomie XIX i XX w., były chirurgia, położnictwo, ale także oftalmologia zajmująca się chorobami oka.Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk i Śląskim Uniwersytetem Medycznym.

Autorzy wyrażają nadzieję, że przedstawiona publikacja stanie się pomocą dla historyków, politologów oraz wszystkich zainteresowanych dziejami Kościoła. Autorzy liczą także, że przyczyni się ona do pełniejszego ukazania roli Kościoła rzymskokatolickiego w dziejach Polski i pomoże we właściwym interpretowaniu przeżywanych współcześnie spraw.Informatorium historyczne wydane we współpracy z Uniwersytetem Warszawskim i Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim.

Początki zawodu lekarza wykraczają oczywiście poza wiek XIX, któremu m.in. poświęcamy cały ten zbiór, wydawany od roku 2003 w ramach serii Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Jednak przyjęta dla całości wspomnianej serii cezura, adekwatna dla wielu tworzonych wtedy zawodów medycznych, chociażby pielęgniarki, zobowiązuje nas do ograniczeń, pozostanie w dwóch ostatnich, minionych stuleciach, zarazem do utrzymania się w tej wcześniej przyjętej konwencji. Wydawać się może, że zawód lekarza może poszczycić się wieloma opracowaniami dotyczącymi historii jego rozwoju. Tymczasem penetracja zawartości bibliograficznych niestety na to nie wskazuje?Naszym opracowaniem próbujemy zmienić tę statystykę, a zarazem przedstawić zmieniające się na przestrzeni stuleci oblicze lekarskiej profesji, w dwóch najważniejszych dla medycyny okresach XIX i XX wieku. Koncentrujemy się najpierw na XIX. stuleciu, prezentując tutaj mało znane zagadnienia, jak np. kształtowanie się specjalności medycznych, sylwetki zapomnianych lekarzy, w tym i czasem pierwszych kobiet. Ponadto warunki pracy, wyposażenia, ale staramy się ukazać i nowe, wprowadzane wtedy działy interwencji medycznej jakim była pierwsza pomoc, udzielana w ramach pogotowia ratunkowego. Wykorzystujemy przy tym różne źródła wiedzy historycznej, w tym archiwalia, prasę, ale i zwłaszcza dla XX. stulecia ? film polski oraz inną twórczość artystyczną, w tym także lekarską? Publikacja powstała we współpracy z Polską Akademią Nauk i Śląskim Uniwersytetem Medycznym.

Niniejsza praca została wydana w piętnastolecie ogłoszenia papieskiej bulli cyrkumskrypcyjnej Totus Tubus Poloniae populus. Papież Jan Paweł II 25 marca 1992 roku powołał 13 nowych diecezji, a 8 dotychczasowych podniósł do rangi archidiecezji. Zreorganizowało to administrację Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce. Oznaczało ustanowienie nowej struktury metropolitalnej i diecezjalnej, bardziej dostosowanej do wymogów pastoralnych przełomu XX i XXI wieku. Publikacja powstała we współpracy z Uniwersytetem Warszawskim i Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Warszawsko-Praskiej.

Początków medycznych specjalności można się doszukiwać w odległych cywilizacjach i epokach. Już w starożytnym Egipcie około 2500 lat p.n.e. funkcjonowali lekarze związani ze służbą sakralną, zajmujący się chorobami określonych organów czy części ciała. W czasach nowożytnych bywało podobnie. Dopiero jednak u schyłku XVIII w. rozwój wiedzy, jej szybki transfer za pośrednictwem publikacji, w tym prasy, kontakty zawodowe tudzież wyjazdy zagraniczne na początku XIX w. sprzyjały kształtowaniu się specjalności lekarskich. Niezwykłą rolę odegrał postęp techniczny, a zwłaszcza wynalazki przyspieszające poznanie przyczyn choroby i zwiększające skuteczność terapii. Jednymi z pierwszych specjalności, które rozwijały się na przełomie XIX i XX w., były chirurgia, położnictwo, ale także oftalmologia zajmująca się chorobami oka. Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk i Śląskim Uniwersytetem Medycznym.

Początki naszych rozważań dotyczących kolejnego zawodu medycznego sięgają tym razem połowy XVIII stulecia. W księgach kancelaryjnych tamtego czasu można bowiem odnaleźć słowo ",felczer",, stosowane wtedy wymiennie z mianem ",cyrulik",. Jest on pierwszym bohaterem naszej serii wydawniczej Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Drugim jest diagnosta laboratoryjny. W tomie przedstawiono drogę rozwoju zawodu felczera w Królestwie Kongresowym i na ziemiach polskich do połowy XX stulecia. Opisano sposoby przygotowania do profesji, zmiany w systemie kształcenia, obowiązki i uprawnienia felczerów na przestrzeni prawie 200 lat. Ciekawą kwestią, poruszoną niejako na marginesie rodowodu felczera, a wartą zwrócenia uwagi, są wzory czerpane z rosyjskiego, a później sowieckiego systemu oświaty. W dziedzinie diagnostyki, kształcenia wyodrębnionej grupy np. analityków medycznych, rozpoczęło się dopiero w XX wieku. Zawody łączące się z tym działem medycyny nie mają tak długiej tradycji, jak było to w przypadku felczerów. Aczkolwiek czynności związane z wykrywaniem przyczyn choroby prowadzono oczywiście od dawnych stuleci. Funkcje te bowiem sprawowali – rzec można od „niepamiętnych czasów” – lekarze. W książce próbujemy ukazać drogi wyłaniania się odrębnych zawodów oraz sylwetki specjalistów w zakresie diagnostyki na tle rozwijającej się niezwykle żywiołowo medycyny, w tym nowych technik i sposobów poznawania chorób. Publikacja powstała we współpracy ze Śląskim Uniwersytetem Medycznym i Polską Akademią Nauk.

Początki zawodu lekarza wykraczają oczywiście poza wiek XIX, któremu m.in. poświęcamy cały ten zbiór, wydawany od roku 2003 w ramach serii Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Jednak przyjęta dla całości wspomnianej serii cezura, adekwatna dla wielu tworzonych wtedy zawodów medycznych, chociażby pielęgniarki, zobowiązuje nas do ograniczeń, pozostanie w dwóch ostatnich, minionych stuleciach, zarazem do utrzymania się w tej wcześniej przyjętej konwencji. Wydawać się może, że zawód lekarza może poszczycić się wieloma opracowaniami dotyczącymi historii jego rozwoju. Tymczasem penetracja zawartości bibliograficznych niestety na to nie wskazuje… Naszym opracowaniem próbujemy zmienić tę statystykę, a zarazem przedstawić zmieniające się na przestrzeni stuleci oblicze lekarskiej profesji, w dwóch najważniejszych dla medycyny okresach XIX i XX wieku. Koncentrujemy się najpierw na XIX. stuleciu, prezentując tutaj mało znane zagadnienia, jak np. kształtowanie się specjalności medycznych, sylwetki zapomnianych lekarzy, w tym i czasem pierwszych kobiet. Ponadto warunki pracy, wyposażenia, ale staramy się ukazać i nowe, wprowadzane wtedy działy interwencji medycznej jakim była pierwsza pomoc, udzielana w ramach pogotowia ratunkowego. Wykorzystujemy przy tym różne źródła wiedzy historycznej, w tym archiwalia, prasę, ale i zwłaszcza dla XX. stulecia – film polski oraz inną twórczość artystyczną, w tym także lekarską… Publikacja powstała we współpracy z Polską Akademią Nauk i Śląskim Uniwersytetem Medycznym.

Tytuł Organizacja Kościoła Rzymskokatolickiego na ziemiach polskich Podtytuł od X do XXI wieku Autorzy Wojciech Jakubowski, Marek Solarczyk Język polski Wydawnictwo Aspra ISBN 978-83-7545-262-4 Rok

Tytuł Kształtowanie się specjalności lekarskich na ziemiach polskich w latach 1860-1914 Autor Bożena Urbanek Język polski Wydawnictwo Aspra ISBN 978-83-7545-199-3 Rok wydania 2010

Tytuł Zawód ratownika medycznego na ziemiach polskich w XIX i XX wieku Autor Bożena Urbanek Język polski Wydawnictwo Aspra ISBN 978-83-7545-362-1 Rok wydania 2012 Warszawa Liczba

Tytuł Zawód lekarza na ziemiach polskich w XIX i XX wieku Autor Bożena Urbanek Język polski Wydawnictwo Aspra ISBN 978-83-7545-135-1 Rok wydania 2009 Warszawa Liczba stron 520 Format pdf