Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Moneta obiegowa 2 zł, Poczet królów i książąt polskich: August II Mocny (1697-1706, 1709-1733), 2002 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 620.000 szt. Data emisji monety: 4.09.2002 r. Moneta obiegowa Nordic Gold z serii "Poczet królów i książąt polskich", uwieczniająca króla Augusta II Mocnego z 2005 r. - lekcja historii uwieczniona na monecie. Piękny okaz w kolekcji i duma każdego kolekcjonera ! Awers: wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orła oznaczenie roku emisji: 20-02, pod orłem napis: ZŁ 2 ZŁ, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA poprzedzony oraz zakończony sześcioma perełkami. Pod lewą łapą orła znak mennicy:m/w . Rewers: popiersie króla Augusta II Mocnego. Wokół napis: AUGUST II MOCNY 1697-1706; 1709-1733. August II Mocny (ur. 12 maja 1670 r. w Dreźnie, zm. 1 lutego 1733 r. w Warszawie) - król Polski i wielki książę litewski w latach 1697-1706 i 1709-1733, elektor Saksonii 1694-1733 jako Fryderyk August I. Pochodził z saskiej dynastii Wettinów, zaś jego przydomek jest zazwyczaj wiązany z jego nieprzeciętną siłą. Był on królem Polski i rządził Rzeczpospolitą w latach 1697-1706 i 1709-1733. Jego rządy to schyłkowy okres I Rzeczpospolitej. Dążenia króla do przeprowadzenia reform gospodarczych spotkały się ze sprzeciwem magnaterii, która bała się utraty swoich przywilejów. Rody magnackie dążyły bowiem do rządzenia w swych posiadłościach i województwach we własnym zakresie. Powołując się na hasła tradycyjnych wartości i wolności szlacheckiej, szlachta wiodła zaciekłe spory i walkę o władzę, spotykając się na różnego rodzaju zajazdach, rokoszach i konfederacjach. W okresie panowania Augusta II Mocnego nastąpił jedynie pewien rozwój w zakresie rzemiosła, wspartego przez saskich rzemieślników, kultury oraz budownictwa sakralnego i rezydencji magnackich. Wiele z nich wzorowało się wówczas na wystawionym przez Augusta II w stylu rokoko pałacu Saskim z Ogrodem Saskim, ozdobionym rzeźbami i altanami. August II Sas zmarł na zamku warszawskim 1 lutego 1733 r. ze słowami na ustach: "Całe moje życie było jednym nieprzerwanym grzechem". Został pochowany w katedrze wawelskiej, wnętrzności króla złożono w kościele Kapucynów w Warszawie, natomiast jego serce spoczęło w kościele dworskim w Dreźnie. Ciekawostki dotyczące Augusta II Mocnego: August II nie bez powodu zwany był Mocnym. Miał 202 cm wzrostu i prawdopodobnie łamał w rękach podkowy oraz zatrzymywał rozpędzony wóz zaprzężony w parę koni. Przydomek Mocny został mu jednak nadany za inne "zasługi", gdyż król nie przepuścił prawie żadnej kobiecie, gustując zarówno w dziewczynach z gminu, jak też w szlachciankach. Gdy w 1697 r. August II Mocny został królem Polski, jeden z jego doradców powiedział wprost: "Ma Wasza Wysokość dwa dwory (...), potrzebuje Wasza Wysokość kochanki na każdym z nich". Kochanki Augusta II Mocnego sporo go kosztowały. Anna Konstancja Reichsgrafin, obdarzona przez króla tytułem hrabiny Cosel, na zachcianki wydawała rocznie 100 tys. talarów. Za tę kwotę można było utrzymać wówczas ośmiotysięczny oddział wojska. Kiedy hrabina zorientowała się, że nie zostanie jednak królową Polski, wdała się w spisek przeciwko królowi. Po ujęciu - została skazana na wygnanie, gdzie żyła przez 49 lat. Równie wymagającą partnerką króla była obwołana przez Woltera "jedną z najwybitniejszych kobiet osiemnastego stulecia" - Aurora von Konigsmarck. Gorsząca całą Warszawę głębokimi dekoltami, jak też wymaganiami seksualnymi króla, zażądała od niego nawet udziału we władzy. źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia

Moneta obiegowa 2 zł - Poczet królów i książąt polskich:Władysław IV Waza (1632-1648), 1999 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 500.000 szt. Projektant monety: Ewa Tyc-Karpińska Data emisji monety: 3.11.1999 r. Moneta obiegowa Nordic Gold wyemitowana przez NBP w serii: Poczet królów i książąt polskich:Władysław IV Waza. Awers monety: wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orła oznaczenie roku emisji: 1999, pod orłem napis: ZŁ 2 ZŁ, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA poprzedzony oraz zakończony sześcioma perełkami. Pod lewą łapą orła znak mennicy: M/W. Rewers monety: popiersie króla Władysława IV Wazy. Z prawej strony półkolem napis: WŁADYSŁAW IV WAZA . U dołu daty: 1632-1648. Władysław IV Waza(ur. 9 czerwca 1595 w Łobzowie, zm. 20 maja 1648 w Mereczu) - król Polski w latach 1632-1648 i tytularny król szwedzki 1632-1648, wybrany carem rosyjskim 1610, tytularny car rosyjski do 1634, syn Zygmunta III Wazy i jego pierwszej żony Anny Habsburżanki. Starannie wykształcony, biegle władał obcymi językami: łacińskim, niemieckim, włoskim i szwedzkim. W pierwszych latach panowania toczył wojnę z Moskwą (1632-1634). Pobił wojska rosyjskie pod Smoleńskiem i zakończył wojnę korzystnym dla Polski pokojem polanowskim, zrzekając się w nim praw do używania tytułu monarchy Rosji. W tym samym czasie, na południu Rzeczypospolitej, wojsko polskie pod dowództwem hetmana S. Koniecpolskiego pobiło Turków i Tatarów w bitwach pod Sasowym Rogiem i Paniowcami. Pokonanie dwóch potęg, Rosji i Turcji, podniosło znaczenie Polski i jej króla. Władysław IV dążył do wzmocnienia swojej pozycji poprzez finansowe uniezależnienie się od sejmu. Z tego powodu zażądał od miast pruskich płacenia ceł, które wcześniej płaciły Szwecji. Pieniądze te zamierzał przeznaczyć na budowę polskiej floty handlowej i wojennej. W celach obronnych nad Bałtykiem zamierzał wznieść silne fortyfikacje, ale udało się wybudować tylko dwa forty (Władysławowo i Kazimierzowo koło Helu). źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia

Moneta obiegowa Poczet królów i książąt polskich: Stefan Batory (1576-1586), 1997 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Nakład: 315.000 szt. Data emisji monet: 30.06.1997 r. Moneta obiegowa o nominale 2 zł z serii "Poczet królów i książąt polskich" uwieczniająca postać króla Stefana Batorego. Moneta, na której utrwalono historię Polski, to piękna ozdoba każdej kolekcji i duma kolekcjonera! Stefan I Batory (węg. Báthory István, ur. 27 września 1533 w Szilágysomlyó - zm. 12 grudnia 1586 w Grodnie) - książę siedmiogrodzki od 1571, król Polski i wielki książę litewski od 1576, po ślubie (w tym samym roku) z Anną Jagiellonką, córką Zygmunta I Starego. Przez wielu historyków uważany jest za jednego z najwybitniejszych polskich królów elekcyjnych. Tytuł: Stefan I BatoryStefan, z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, kijowski, wołyński, podlaski, inflancki, a także książę siedmiogrodzki1533-1586. Był synem wojewody siedmiogrodzkiego Stefana Batorego i Katarzyny Telegdii. Wcześnie osierocony, dla zachowania swoich dóbr dziedzicznych związał swoją karierę polityczną z rodem Habsburgów. W dniu 22 października 1549, w imieniu cesarza Ferdynanda I Habsburga wziął udział w Mantui w zaślubinach jego córki Katarzyny Habsburżanki z Franciszkiem III Gonzagą. Prawdopodobnie właśnie wtedy nauczył się włoskiego i przez kilka miesięcy studiował na Uniwersytecie w Padwie. Stefan Batory zmarł w roku 1586 i został pochowany w Katedrze Wawelskiej w Krakowie. Po nim królem polskim został obrany Zygmunt III Waza (1587-1632). źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia

Moneta obiegowa 2 zł - Poczet królów i książąt polskich: Jan II Kazimierz (1648 - 1668) Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Nakład: 900 000 szt. Projektant monety: Ewa Tyc-Karpińska Data emisji monet: 18.11.2005 r. Moneta obiegowa z serii "Poczet królów i książąt polskich", na której utrwalono postać z historii Polski - króla Jana II Kazimierza. Piękna ozdoba każdej kolekcji i duma kolekcjonera! Awers:wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orła oznaczenie roku emisji: 20-00, pod orłem napis: ZŁ 2 ZŁ, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA poprzedzony oraz zakończony sześcioma perełkami. Pod lewą łapą orła znak mennicy: M/W. Rewers: popiersie króla Jana II Kazimierza. Z lewej strony półkolem napis: Jan II Kazimierz, z prawej u dołu półkolem daty: 1648-1668. Na boku: NARODOWY BANK POLSKI rozdzielony gwiazdką. Jan II Kazimierz Waza (ur. 22 marca 1609 r. w Krakowie, zm. 16 grudnia 1672 r. w Nevers) - król Polski w latach 1648-1668, tytularny król Szwecji do 1660 z dynastii Wazów. Syn króla Polski i Szwecji Zygmunta III Wazy i Konstancji Habsburżanki, arcyksiężniczki austriackiej. Przyrodni brat zmarłego niespodziewanie króla - Władysława IV Wazy. Ostatni władca z dynastii Wazów zasiadający na tronie Rzeczpospolitej. Panował w latach od 1648 r. do momentu abdykacji w 1668 r. Jan Kazimierz urodził się w niedzielę 22 marca 1609, był najstarszym z żyjących synów Zygmunta III Wazy i jego drugiej żony, a ponadto był ostatnim z Wazów urodzonym na Wawelu, przed przeniesieniem siedziby królewskiej do Warszawy. Ciekawostki Podczas sejmu w 1661 roku, Jan Kazimierz w czasie przemówienia argumentował sens przeprowadzenia elekcji vivente rege i trafnie wtedy przepowiedział rozbiory Polski (tzw. przepowiednia Jana Kazimierza). Mówił bowiem: Moskwa i Ruś odwołają się do ludów jednego z nimi języka i Litwę dla siebie przeznaczą; granice Wielkopolski staną otworem dla Brandenburczyka, a przypuszczać należy, iż [ten] o całe Prusy certować [starać się] zechce, wreszcie Dom Austriacki spoglądający łakomie na Kraków nie opuści dogodnej dla siebie sposobności i przy powszechnym rozrywaniu państwa nie wstrzyma się od zaboru. W roku 1645 papież Innocenty X nadał w Rzymie Janowi Kazimierzowi godność kardynała diakona. Zwano go niedonoszonym kardynałem, ponieważ nie wystarczał mu sam tytuł eminencja i uporczywie kazał się zwracać do siebie Wasza Najjaśniejsza Wysokość. Stolica Apostolska nie przystała na takie praktyki, ale Waza zapowiadał, iż obije gębę każdemu, kto, zwracając się doń, pominie ten tytuł. Nie mogąc osiągnąć porozumienia, Jan Kazimierz pod koniec roku 1646 zrezygnował z godności kardynała. źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia

Kolekcja: Srebrne monety o tematyce historycznej Seria: "Poczet królów i książąt polskich" Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 10 zł Srebro: Ag 925 Stempel: lustrzany Średnica: 32,00 mm Waga:14,14 g Wielkość emisji: 60000 szt. Cena emisyjna NBP: 46 zł Data emisji monet: 18.11.2005 r. Srebrna moneta uwieczniająca ostatniego króla Polski - Stanisława Augusta Poniatowskiego, nazywanego pieszczotliwie "mężem stu żon". Moneta, na której utrwalono historię Polski, to piękna ozdoba każdej kolekcji i duma kolekcjonera ! Stanisław August Poniatowski (1732 - 1798) był ostatnim władcą Rzeczypospolitej Obojga Narodów, królem Polski i wielkim księciem litewskim w latach 1764-1795. Urodził się 17 stycznia 1732 r. w Wołczynie i właściwie nazywał się Stanisław Antoni Poniatowski (herbu Ciołek). Był synem Stanisława Poniatowskiego, kasztelana krakowskiego i Konstancji z Czartoryskich, bratem podkomorzego nadwornego koronnego Kazimierza, feldmarszałka austriackiego Andrzeja, prymasa Michała Jerzego, Aleksandra, Franciszka, Ludwiki Marii i Izabelli. Od 1777 r. należał do masonerii. Młodość Dzieciństwo spędził wraz z rodzicami w Gdańsku (do 1739). Tam też pobierał nauki u wybitnego historyka Gotfryda Lengnicha, który był osobistym preceptorem młodych Poniatowskich. Później lekcji logiki udzielał mu przyszły poseł rosyjski w Rzeczypospolitej Herman Karl von Keyserling. W czasie wojny o sukcesję austriacką w 1748 wziął udział w wyprawie rosyjskiego korpusu interwencyjnego nad Ren. Starannie wykształcony, w młodości wiele podróżował po krajach Europy Zachodniej. Podczas pobytu w Wielkiej Brytanii zapoznał się z systemem rządów parlamentarnych. W 1752 został wybrany posłem na Sejm i mianowany pułkownikiem regimentu łanowego. W 1756 został posłem saskim w Sankt Petersburgu, gdzie nawiązał romans z Katarzyną II, przyszłą cesarzową Rosji, którego owocem była ich córka Anna Piotrowna. Zamach stanu Czartoryskich i elekcja W kraju dużą rolę odgrywały wówczas wielkie stronnictwa magnackie, a coraz więcej do powiedzenia miały ościenne mocarstwa: Prusy, Austria, a szczególnie Rosja, zainteresowane narzuceniem Rzeczypospolitej ograniczonych reform ustrojowych, podważających demokrację szlachecką. Jeszcze za życia Augusta III, w 1763 r. stronnictwo Czartoryskich (Familia) przygotowywało zamach stanu, i wprowadzenie na tron polski przedstawiciela swojego obozu z pomocą wojsk rosyjskich. W dniu 11 kwietnia 1764 r. nastąpiło podpisanie porozumienie pomiędzy Rosją i Prusami odnośnie przeprowadzenia w Rzeczypospolitej elekcji wspólnego kandydata. Wybór padł na stolnika litewskiego Stanisława Antoniego Poniatowskiego, który jako były kochanek Katarzyny II i niepierwszoplanowa postać Familii gwarantował Rosji uległość. Jak pisała wówczas caryca: "Jest rzeczą nieodzowną abyśmy wprowadzili na tron Polski Piasta dla nas dogodnego, użytecznego dla naszych rzeczywistych interesów, jednym słowem człowieka, który by wyłącznie nam zawdzięczał swoje wyniesienie. W osobie hrabiego Poniatowskiego, stolnika litewskiego, znajdujemy wszystkie warunki niezbędne dla dogodzenia nam." Na prośbę przywódców Familii Andrzeja Zamoyskiego i Augusta Aleksandra Czartoryskiego w granice Rzeczypospolitej wkroczyły wojska rosyjskie. Katarzyna II wydała specjalną deklarację, w której zaznaczyła, że działanie to ma na celu dbałość o wszystkie swobody Rzeczypospolitej. W dniu 7 maja w Warszawie obrady rozpoczął sejm konwokacyjny, który działając pod węzłem konfederacji i wykorzystując absencję konserwatywnych posłów opozycji przeprowadził ograniczone reformy ustrojowe. W dniu 7 września 1764 r., przy nielicznym udziale szlachty i zdecydowanym poparciu wojsk rosyjskich (7 tysięcy), w wyniku de facto zamachu stanu został wybrany królem Polski. Jego elekcję podpisało jedynie 5472 osób, co było w tym wypadku liczbą niezwykle niską. W dniu 13 września król zaprzysiągł pacta conventa, a 25 listopada 1764 r., w dniu imienin carowej, arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski Władysław Łubieński koronował go na króla Polski w kolegiacie św. Jana w Warszawie. Pod koniec listopada na sejmie koronacyjnym poseł rosyjski Mikołaj Repnin zażądał od Rzeczypospolitej wprowadzenia równouprawnienia dla wyznawców prawosławia i protestantów, jednak Stanisław August nie poparł otwarcie tych roszczeń. Starał się zachować neutralność, nie chcąc zrazić do siebie większości szlachty katolickiej. Próba reform Jako król Polski - Poniatowski pragnąc wzmocnić system obronny państwa, założył w dniu 15 marca 1765 r. Szkołę Rycerską, która w swym założeniu miała być elitarną uczelnią wojskową, kształcącą przyszłe kadry dla armii Rzeczypospolitej. Sam został szefem Korpusu Kadetów tej placówki. Stanisław August przeznaczył na ten cel 1,5 miliona złp z własnej kiesy, później na utrzymanie jej łożył 600 000 złp rocznie (200 000 złp ze szkatuły królewskiej i 400 000 ze skarbu Rzeczypospolitej). Pozwoliło to na wychowanie w ciągu roku 200 kadetów. Oddał też na użytek Szkoły Rycerskiej swój Pałac Kazimierzowski w Warszawie. W 1765 r. władca podjął próbę wzmocnienia miast, powołując we wszystkich województwach komisje dobrego porządku. Zajęły się one uporządkowaniem praw własności na terenach miejskich, rewindykując bezprawnie zagarniętą własność magistratów. Zlikwidowały też wiele jurydyk magnackich, a poprzez usprawnienie zbierania podatków miejskich, miasta zyskały nowe fundusze przeznaczane teraz m. in. na wybrukowanie ulic.Wypełniając artykuł 45, swoich zobowiązań podpisanych w pactach conventach Stanisław August rozpoczął przeprowadzanie reformy monetarnej. Powołana przez króla komisja mennicza zajęła się projektem wprowadzenia nowych stóp monetarnych. Jeszcze w 1765 otwarto, zamknięte w Rzeczypospolitej od trzech pokoleń mennice. W dniu 10 lutego 1766 r. podskarbi wielki koronny Teodor Wessel wydał uniwersał o monecie, mocą którego wprowadzał nową stopę złotówki. Z grzywny kolońskiej miano odtąd wybijać 80 złotych, a złotówka dzieliła się na 4 grosze srebrne lub 30 miedzianych. Talar równy był 6 złotym a dukat 16,75 złotego. Z obiegu wycofano wszystkie monety obce, a także tzw. efraimiki - bite stemplami Augusta III w Saksonii przez okupacyjne wojska pruskie. W marcu 1765 r. król, wraz z Ignacym Krasickim i Franciszkiem Bohomolcem, założył tygodnik Monitor. Artykuły w nim zamieszczone traktowały m.in. o potrzebie poprawy doli chłopskiej i tolerancji religijnej. Protektorat rosyjski Dla poparcia równouprawnienia innowierców, zwanych również dysydentami (co zresztą było tylko pretekstem dla nietolerancyjnej prawosławnej Katarzyny II), wkroczył czterdziestotysięczny korpus wojsk rosyjskich. Pod jego ochroną 20 marca 1767 r. zawiązały się dwie konfederacje innowiercze: konfederacja słucka dla Litwy i konfederacja toruńska dla Korony. Mikołaj Repnin powołał do życia w czerwcu w Radomiu ogólnokrajową konfederację radomską w obronie zagrożonego katolicyzmu, przeciwko "Ciołkowi", jak zwali króla jego przeciwnicy. Wsparły ją wydatnie Prusy, pragnące umniejszenia wpływów i siły Rosji. W dniu 5 października 1767 r. zebrał się sejm nadzwyczajny zwany Repninowskim, który utrzymał, zgodnie z żądaniami szlachty, dotychczasowe prawa szlacheckie tzw. prawa kardynalne, ale równocześnie zgłoszone na nim zostały m.in. postulaty równouprawnienia innowierców. W wyniku jego uchwał Rzeczpospolita stała się de facto protektoratem rosyjskim. Konfederacja barska Część szlachty, przeciwna faktycznemu uzależnieniu od Rosji, zorganizowała w lutym 1768 r. konfederację barską, która wszczęła wojnę przeciwko Rosji w obronie niepodległości Rzeczypospolitej i wiary katolickiej. W dniu 22 października 1770 r. Generalność konfederacji barskiej, ogłosiła detronizację Stanisława Augusta Poniatowskiego i bezkrólewie. W dniu 3 listopada 1771 r. w Warszawie król w niejasnych do dziś okolicznościach został porwany, lecz następnego dnia odzyskał wolność. Propaganda królewska starała się to przypisać konfederatom (Pułaskiemu i Krasińskiemu). I rozbiór Polski Konfederacja barska upadła po czterech latach walk i nastąpił wtedy I rozbiór Rzeczypospolitej (1772), w którym ok. 1/4 terytorium Rzeczypospolitej ze Lwowem, Pomorzem Gdańskim i Inflantami Polskimi zostało zagarnięte przez Prusy, Austrię i Rosję. Cesję terytorium zatwierdził Sejm rozbiorowy, zwołany w kwietniu 1773 r. w Warszawie. Powołano na nim Radę Nieustającą przy królu - pierwowzór gabinetu ministrów. Finanse i gospodarka W 1766 r. uruchomiono w Warszawie mennicę państwową. Reformy monetarne przeprowadzono jeszcze dwukrotnie w 1788 i 1794 roku. Wprowadzono wówczas urzędowe miary i wagi. W 1766 r. zlikwidowano cła wewnętrzne, w 1775 r. wprowadzono jednolite cło generalne. Wybudowano wiele manufaktur włókienniczych, sukienniczych, skórzanych, hut szkła, garbarni, młynów, browarów, cegielni, fabryk powozów, mebli, fajansów, broni. W 1782 r. Prot Potocki założył Kompanię Handlu Czarnomorskiego , która wobec blokady pruskiej zajęła się eksportem polskich towarów przez Morze Czarne. Powstała wówczas rządowa kompania manufaktur wełnianych. W 1787 r. brat króla, prymas Michał Poniatowski, założył Fabrykę Krajową Płócienną. Największymi inwestycjami były budowy Kanału Ogińskiego, łączącego rzeki Dniepr i Niemen oraz Kanału Królewskiego, łączącego Prypeć z Bugiem. Nastąpiło też szybkie uprzemysłowienie okolic Grodna przez podskarbiego litewskiego Tyzenhauza. Warszawa wzbogaciła się o zbudowany w stylu klasycystycznym Pałac Łazienkowski, Oś Stanisławowską, Królikarnię, przebudowany został Zamek Królewski. Powstały pałace w Szczekocinach, Natolinie. Niektórzy magnaci dobrowolnie likwidowali pańszczyznę, zamieniając ją na oczynszowanie (Andrzej Zamoyski).Herb Rzeczypospolitej z czasów stanisławowskich na poznańskim odwachu, na środkowym polu Ciołek, herb Poniatowskich. Nauka i oświata W 1765 r. król założył pierwszą polską uczelnię świecką Szkołę Rycerską, kształcącą przyszłe kadry dla armii Rzeczypospolitej. W 1773 r. powstała Komisja Edukacji Narodowej - pierwsza na świecie centralna instytucja zajmująca się edukacją, która przejęła kadrę i budynki skasowanych szkół jezuickich. W tym roku powstało też Towarzystwo do Ksiąg Elementarnych, zajmujące się opracowywaniem podręczników. Kultura i sztuka W nauce i kulturze rozkwitała epoka Oświecenia. Do najwybitniejszych jego przedstawicieli należeli: biskup Ignacy Krasicki, ksiądz Stanisław Staszic, Hugo Kołłątaj, Stanisław Konarski. Sam król był wielkim mecenasem nauki, sztuki i literatury, organizował obiady czwartkowe, na które zapraszał uczonych, pisarzy, poetów. Nad królewskimi zbiorami sztuki pieczę sprawował malarz Marcello Bacciarelli. Częstymi gośćmi króla byli: poeta i historyk Adam Naruszewicz, poeta Stanisław Trembecki, satyryk i komediopisarz Franciszek Zabłocki, twórca teatru narodowego Wojciech Bogusławski i inni. Działalność masońska Król w roku 1777 został przyjęty do masonerii rytu Ścisłej Obserwy. Uzyskał od razu wszystkie stopnie wtajemniczenia z najwyższym, ósmym włącznie. Przyjął imię zakonne Salsinatus (anagram od Stanislaus) Eques a Corona vindicata. Jego akces do masonerii był zachowywany w ścisłej tajemnicy, wiedziało o nim w Rzeczypospolitej jedynie kilku wolnomularzy siódmego i ósmego stopnia. Król podpisał m. in. zobowiązanie do posłuszeństwa zwierzchnikowi Ścisłej Obserwy, księciu Ferdynandowi Brunszwickiemu. Władca brał także aktywny udział w pracach warszawskiego kółka Różokrzyżowców. Sejm Czteroletni i Konstytucja 3 maja W roku 1780 wojska rosyjskie opuściły terytorium Rzeczypospolitej, został jedynie prokonsul Stackelberg. Magnateria pozostawała nadal w ostrej opozycji do króla. W czasie spotkania z carycą Katarzyną II w 1787 r. w Kaniowie nad Dnieprem król zaproponował ścisły sojusz obu państw w wojnie z Turcją. Miało w niej wziąć udział 45 tys. wojska Rzeczypospolitej, dozbrojonego przez Rosję. Katarzyna zgodziła się częściowo. Po pewnym czasie powstał dwunastotysięczny korpus polsko-litewski pod wodzą hetmana wielkiego koronnego Franciszka Ksawerego Branickiego. W 1788 r. zwołany został za zgodą Rosji w Warszawie sejm, zwany później Sejmem Wielkim, rozpoczął on gruntowne dzieło reformy ustroju. W marcu 1790 r. Rzeczpospolita zawarła przymierze zaczepno-odporne z Prusami wymierzone w Rosję. W dniu 3 maja 1791 r. sejm uchwalił nową konstytucję państwową. Stanisław August był głównym autorem tekstu Konstytucji 3 maja. Przeciwko zamierzonej w konstytucji reformie państwa w dniu 14 maja 1792 r. zawiązana została przez szlachtę polską i litewską zbrojna konfederacja targowicka. Konfederaci zwrócili się o pomoc wojskową do Katarzyny II. Wojna polsko-rosyjska w 1792 r. Rozpoczęła się wojna polsko-rosyjska 1792 r., która trwała od maja do prawie końca lipca. Wojska polsko-litewskie zmagając się z ogromną przewagą przeciwnika odniosły kilka sukcesów, zwłaszcza na froncie ukraińskim, gdzie dowodził bratanek królewski ks. Józef Poniatowski, ale cała kampania obronna zakończyła się zdradą króla i jego przystąpieniem do Targowicy 23 lipca 1792 r., co było jednoznaczne z kapitulacją. Konfederaci targowiccy zajęli wówczas wszystkie województwa Rzeczypospolitej. Prusacy łamiąc przymierze wkroczyli do Wielkopolski w styczniu 1793 r. II rozbiór Polski w 1793 r. Jeszcze przed II rozbiorem cała Rzeczpospolita została okupowana: Wielkopolska została zajęta przez Prusy, Warszawa przez Rosję. Okupacja wojskowa obcych mocarstw i rządy targowiczan (głównie przedstawiciele stronnictwa hetmańskiego na Sejmie Wielkim) były bardzo uciążliwe, toteż wśród ludności szybko narastało niezadowolenie i bunt. Zawiązywały się spiski przeciwko okupantom. W dniu 23 stycznia 1793 r. podpisany został w Petersburgu przez Prusy i Rosję II rozbiór Rzeczypospolitej. Austria nie brała udziału w II rozbiorze Polski, gdyż była zajęta wojną ze swymi sąsiadami (szczególnie ogarniętą rewolucją Francją). Prusy chciały wynagrodzić sobie straty poniesione w walkach z Francją, natomiast Rosja w walkach z Turcją. We wrześniu 1793 r. został zwołany ostatni sejm w Grodnie. Postanowienia weszły w życie, gdyż protestacyjne milczenie posłów uznano za zgodę na rozbiór. Insurekcja kościuszkowska 1794 W marcu 1794 r. wybuchło powstanie narodowe przeciwko Rosji i Prusom, kierowane przez gen. Tadeusza Kościuszkę, który w latach 1775-1783 był uczestnikiem wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, a w 1792 r. dowodził w bitwie pod Dubienką. Po insurekcji warszawskiej, gdy zdobyto ambasadę rosyjską w Warszawie i przejęto papiery świadczące o pobieraniu przez otoczenie Stanisława Augusta stałej pensji rosyjskiej - król stał się faktycznie zakładnikiem powstańców i zamknął się w zamku. III rozbiór Polski w 1795 r. Po upadku powstania, który nastąpił w 1795 r. I Rzeczpospolita przestała istnieć jako państwo. Król Stanisław August Poniatowski opuścił wtedy Warszawę i udał się w asyście 120 dragonów rosyjskich do Grodna pod opiekę i nadzór namiestnika rosyjskiego, po czym abdykował w dniu 25 listopada 1795 r. (w dniu imienin Katarzyny II) i w 31 rocznicę swojej koronacji. Otrzymywał od carycy stałą pensję, po jej śmierci mógł zamieszkać w Petersburgu. Zmarł tam w dniu 12 lutego 1798 r. nagłą śmiercią po wypiciu zawartości filiżanki. W chwili śmierci był bardzo zadłużony. Ostatni jego symboliczny pogrzeb nastąpił 14 lutego 1995 r. w archikatedrze św. Jana w Warszawie. źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia

Kolekcja: Srebrne monetyo tematyce historycznej Seria: "Poczetkrólów i książąt polskich" Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 10 zł Srebro: Ag925 Stempel: lustrzany Średnica:32,00 mm Waga: 14,14 g Wielkość emisji: 60000szt. Cenaemisyjna NBP: 46zł Data emisji monet: 18.11.2005r. Srebrnamoneta uwieczniająca ostatniego króla Polski - StanisławaAugusta Poniatowskiego, nazywanego pieszczotliwie "mężem stu żon". Moneta,na której utrwalono historię Polski, to piękna ozdoba każdejkolekcji i duma kolekcjonera ! Stanisław August Poniatowski(1732 - 1798) był ostatnim władcą Rzeczypospolitej ObojgaNarodów, królem Polski i wielkim księciemlitewskim w latach 1764-1795. Urodziłsię 17 stycznia 1732 r. w Wołczynie i właściwie nazywał się StanisławAntoni Poniatowski (herbu Ciołek). Był synem Stanisława Poniatowskiego,kasztelana krakowskiego i Konstancji z Czartoryskich, bratempodkomorzego nadwornego koronnego Kazimierza, feldmarszałkaaustriackiego Andrzeja, prymasa Michała Jerzego, Aleksandra,Franciszka, Ludwiki Marii i Izabelli. Od 1777 r. należał do masonerii. Młodość Dzieciństwospędził wraz z rodzicami w Gdańsku (do 1739). Tam też pobierał nauki uwybitnego historyka Gotfryda Lengnicha, który był osobistympreceptoremmłodych Poniatowskich. Później lekcji logiki udzielał muprzyszły posełrosyjski w Rzeczypospolitej Herman Karl von Keyserling. Wczasie wojny o sukcesję austriacką w 1748 wziął udział w wyprawierosyjskiego korpusu interwencyjnego nad Ren. Starannie wykształcony, wmłodości wiele podróżował po krajach Europy Zachodniej.Podczas pobytuw Wielkiej Brytanii zapoznał się z systemem rządówparlamentarnych. W1752 został wybrany posłem na Sejm i mianowany pułkownikiem regimentułanowego. W 1756 został posłem saskim w Sankt Petersburgu, gdzienawiązał romans z Katarzyną II, przyszłą cesarzową Rosji,któregoowocem była ich córka Anna Piotrowna. Zamach stanu Czartoryskich i elekcja Wkraju dużą rolę odgrywały wówczas wielkie stronnictwamagnackie, acoraz więcej do powiedzenia miały ościenne mocarstwa: Prusy, Austria, aszczególnie Rosja, zainteresowane narzuceniemRzeczypospolitejograniczonych reform ustrojowych, podważających demokrację szlachecką. Jeszczeza życia Augusta III, w 1763 r. stronnictwo Czartoryskich (Familia)przygotowywało zamach stanu, i wprowadzenie na tron polskiprzedstawiciela swojego obozu z pomocą wojsk rosyjskich. W dniu 11kwietnia 1764 r. nastąpiło podpisanie porozumienie pomiędzy Rosją iPrusami odnośnie przeprowadzenia w Rzeczypospolitej elekcjiwspólnegokandydata. Wybór padł na stolnika litewskiego StanisławaAntoniego Poniatowskiego, który jako były kochanek KatarzynyII iniepierwszoplanowa postać Familii gwarantował Rosji uległość. Jak pisała wówczas caryca: "Jestrzeczą nieodzowną abyśmy wprowadzili na tron Polski Piasta dla nasdogodnego, użytecznego dla naszych rzeczywistych interesów,jednymsłowem człowieka, który by wyłącznie nam zawdzięczał swojewyniesienie.W osobie hrabiego Poniatowskiego, stolnika litewskiego, znajdujemywszystkie warunki niezbędne dla dogodzenia nam." Naprośbę przywódców Familii Andrzeja Zamoyskiego iAugusta AleksandraCzartoryskiego w granice Rzeczypospolitej wkroczyły wojska rosyjskie.Katarzyna II wydała specjalną deklarację, w którejzaznaczyła, żedziałanie to ma na celu dbałość o wszystkie swobody Rzeczypospolitej. Wdniu 7 maja w Warszawie obrady rozpoczął sejm konwokacyjny,którydziałając pod węzłem konfederacji i wykorzystując absencjękonserwatywnych posłów opozycji przeprowadził ograniczonereformyustrojowe. W dniu 7 września 1764 r., przy nielicznym udzialeszlachty i zdecydowanym poparciu wojsk rosyjskich (7 tysięcy), w wynikude facto zamachu stanu został wybrany królem Polski. Jegoelekcjępodpisało jedynie 5472 osób, co było w tym wypadku liczbąniezwykleniską. W dniu 13 września król zaprzysiągł pacta conventa, a25 listopada 1764 r., w dniu imienin carowej, arcybiskup gnieźnieński iprymas Polski Władysław Łubieński koronował go na królaPolski wkolegiacie św. Jana w Warszawie. Pod koniec listopada nasejmie koronacyjnym poseł rosyjski Mikołaj Repnin zażądał odRzeczypospolitej wprowadzenia równouprawnienia dlawyznawcówprawosławia i protestantów, jednak Stanisław August niepoparł otwarcietych roszczeń. Starał się zachować neutralność, nie chcąc zrazić dosiebie większości szlachty katolickiej. Próba reform Jakokról Polski - Poniatowski pragnąc wzmocnić system obronnypaństwa,założył w dniu 15 marca 1765 r. Szkołę Rycerską, która wswym założeniumiała być elitarną uczelnią wojskową, kształcącą przyszłe kadry dlaarmii Rzeczypospolitej. Sam został szefem Korpusu Kadetówtej placówki. Stanisław August przeznaczył na ten cel 1,5 miliona złp zwłasnej kiesy, później na utrzymanie jej łożył 600 000 złprocznie (200000 złp ze szkatuły królewskiej i 400 000 ze skarbuRzeczypospolitej).Pozwoliło to na wychowanie w ciągu roku 200 kadetów. Oddałteż naużytek Szkoły Rycerskiej swój Pałac Kazimierzowski wWarszawie. W1765 r. władca podjął próbę wzmocnienia miast, powołując wewszystkichwojewództwach komisje dobrego porządku. Zajęły się oneuporządkowaniempraw własności na terenach miejskich, rewindykując bezprawniezagarniętą własność magistratów. Zlikwidowały też wielejurydyk magnackich, a poprzez usprawnienie zbieraniapodatkówmiejskich, miasta zyskały nowe fundusze przeznaczane teraz m. in. nawybrukowanie ulic.Wypełniając artykuł 45, swoich zobowiązań podpisanychw pactach conventach Stanisław August rozpoczął przeprowadzanie reformymonetarnej. Powołana przez króla komisja mennicza zajęła sięprojektem wprowadzenia nowych stóp monetarnych. Jeszcze w1765 otwarto,zamknięte w Rzeczypospolitej od trzech pokoleń mennice. W dniu10 lutego 1766 r. podskarbi wielki koronny Teodor Wessel wydałuniwersał o monecie, mocą którego wprowadzał nową stopęzłotówki. Zgrzywny kolońskiej miano odtąd wybijać 80 złotych, azłotówka dzieliłasię na 4 grosze srebrne lub 30 miedzianych. Talar równy był 6 złotym a dukat 16,75 złotego. Z obieguwycofano wszystkie monety obce, a także tzw. efraimiki - bitestemplami Augusta III w Saksonii przez okupacyjne wojska pruskie. Wmarcu 1765 r. król, wraz z Ignacym Krasickim i FranciszkiemBohomolcem,założył tygodnik Monitor. Artykuły w nim zamieszczone traktowały m.in.o potrzebie poprawy doli chłopskiej i tolerancji religijnej. Protektorat rosyjski Dlapoparcia równouprawnienia innowierców, zwanychrównież dysydentami (cozresztą było tylko pretekstem dla nietolerancyjnej prawosławnejKatarzyny II), wkroczył czterdziestotysięczny korpus wojsk rosyjskich.Pod jego ochroną 20 marca 1767 r. zawiązały się dwie konfederacjeinnowiercze: konfederacja słucka dla Litwy i konfederacja toruńska dlaKorony. Mikołaj Repnin powołał do życia w czerwcu w Radomiuogólnokrajową konfederację radomską w obronie zagrożonegokatolicyzmu,przeciwko "Ciołkowi",jak zwali króla jego przeciwnicy. Wsparły ją wydatnie Prusy,pragnące umniejszenia wpływów i siły Rosji. Wdniu 5 października 1767 r. zebrał się sejm nadzwyczajny zwanyRepninowskim, który utrzymał, zgodnie z żądaniami szlachty,dotychczasowe prawa szlacheckie tzw. prawa kardynalne, alerównocześniezgłoszone na nim zostały m.in. postulaty równouprawnieniainnowierców.W wyniku jego uchwał Rzeczpospolita stała się de facto protektoratemrosyjskim. Konfederacja barska Częśćszlachty, przeciwna faktycznemu uzależnieniu od Rosji, zorganizowała wlutym 1768 r. konfederację barską, która wszczęła wojnęprzeciwko Rosjiw obronie niepodległości Rzeczypospolitej i wiary katolickiej. Wdniu 22 października 1770 r. Generalność konfederacji barskiej,ogłosiła detronizację Stanisława Augusta Poniatowskiego ibezkrólewie.W dniu 3 listopada 1771 r. w Warszawie król w niejasnych dodziśokolicznościach został porwany, lecz następnego dnia odzyskał wolność.Propaganda królewska starała się to przypisać konfederatom(Pułaskiemui Krasińskiemu). I rozbiór Polski Konfederacjabarska upadła po czterech latach walk i nastąpił wtedy IrozbiórRzeczypospolitej (1772), w którym ok. 1/4 terytoriumRzeczypospolitejze Lwowem, Pomorzem Gdańskim i Inflantami Polskimi zostało zagarnięteprzez Prusy, Austrię i Rosję. Cesję terytorium zatwierdził Sejmrozbiorowy, zwołany w kwietniu 1773 r. w Warszawie. Powołano na nimRadę Nieustającą przy królu - pierwowzór gabinetuministrów. Finanse i gospodarka W1766 r. uruchomiono w Warszawie mennicę państwową. Reformy monetarneprzeprowadzono jeszcze dwukrotnie w 1788 i 1794 roku. Wprowadzonowówczas urzędowe miary i wagi. W 1766 r. zlikwidowano cławewnętrzne, w1775 r. wprowadzono jednolite cło generalne. Wybudowano wielemanufaktur włókienniczych, sukienniczych,skórzanych, hut szkła,garbarni, młynów, browarów, cegielni, fabrykpowozów, mebli, fajansów,broni. W 1782 r. Prot Potocki założył Kompanię Handlu Czarnomorskiego ,która wobec blokady pruskiej zajęła się eksportem polskichtowarówprzez Morze Czarne. Powstała wówczas rządowa kompaniamanufakturwełnianych. W 1787 r. brat króla, prymas Michał Poniatowski,założył Fabrykę Krajową Płócienną. Największymi inwestycjamibyłybudowy Kanału Ogińskiego, łączącego rzeki Dniepr i Niemen oraz KanałuKrólewskiego, łączącego Prypeć z Bugiem. Nastąpiło teższybkieuprzemysłowienie okolic Grodna przez podskarbiego litewskiegoTyzenhauza. Warszawa wzbogaciła się o zbudowany w stylu klasycystycznymPałac Łazienkowski, Oś Stanisławowską, Królikarnię,przebudowany zostałZamek Królewski. Powstały pałace w Szczekocinach, Natolinie.Niektórzy magnaci dobrowolnie likwidowali pańszczyznę,zamieniając jąna oczynszowanie (Andrzej Zamoyski).Herb Rzeczypospolitej z czasów stanisławowskich napoznańskim odwachu,na środkowym polu Ciołek, herb Poniatowskich. Nauka i oświata W1765 r. król założył pierwszą polską uczelnię świecką SzkołęRycerską,kształcącą przyszłe kadry dla armii Rzeczypospolitej. W 1773 r.powstała Komisja Edukacji Narodowej - pierwsza na świecie centralnainstytucja zajmująca się edukacją, która przejęła kadrę ibudynkiskasowanych szkół jezuickich. W tym roku powstało teżTowarzystwo doKsiąg Elementarnych, zajmujące się opracowywaniempodręczników. Kultura i sztuka Wnauce i kulturze rozkwitała epoka Oświecenia. Do najwybitniejszych jegoprzedstawicieli należeli: biskup Ignacy Krasicki, ksiądz StanisławStaszic, Hugo Kołłątaj, Stanisław Konarski. Sam król byłwielkimmecenasem nauki, sztuki i literatury, organizował obiady czwartkowe, naktóre zapraszał uczonych, pisarzy, poetów. Nad królewskimizbiorami sztuki pieczę sprawował malarz Marcello Bacciarelli. Częstymigośćmi króla byli: poeta i historyk Adam Naruszewicz, poetaStanisławTrembecki, satyryk i komediopisarz Franciszek Zabłocki,twórca teatrunarodowego Wojciech Bogusławski i inni. Działalność masońska Królw roku 1777 został przyjęty do masonerii rytu Ścisłej Obserwy. Uzyskałod razu wszystkie stopnie wtajemniczenia z najwyższym, ósmymwłącznie.Przyjął imię zakonne Salsinatus(anagram od Stanislaus) Eques a Corona vindicata.Jego akces do masonerii był zachowywany w ścisłej tajemnicy, wiedziałoo nim w Rzeczypospolitej jedynie kilku wolnomularzy siódmegoi ósmegostopnia. Król podpisał m. in. zobowiązanie do posłuszeństwazwierzchnikowi Ścisłej Obserwy, księciu Ferdynandowi Brunszwickiemu.Władca brał także aktywny udział w pracach warszawskiegokółkaRóżokrzyżowców. Sejm Czteroletni i Konstytucja 3 maja Wroku 1780 wojska rosyjskie opuściły terytorium Rzeczypospolitej, zostałjedynie prokonsul Stackelberg. Magnateria pozostawała nadal w ostrejopozycji do króla. W czasie spotkania z carycą Katarzyną IIw 1787 r. wKaniowie nad Dnieprem król zaproponował ścisły sojusz obupaństw wwojnie z Turcją. Miało w niej wziąć udział 45 tys. wojskaRzeczypospolitej, dozbrojonego przez Rosję. Katarzyna zgodziłasię częściowo. Po pewnym czasie powstał dwunastotysięczny korpuspolsko-litewski pod wodzą hetmana wielkiego koronnego FranciszkaKsawerego Branickiego. W 1788 r. zwołany został za zgodą Rosji w Warszawie sejm,zwany później Sejmem Wielkim, rozpoczął on gruntowne dziełoreformyustroju. W marcu 1790 r. Rzeczpospolita zawarła przymierzezaczepno-odporne z Prusami wymierzone w Rosję. W dniu 3 maja 1791 r. sejm uchwalił nową konstytucję państwową.Stanisław August był głównym autorem tekstu Konstytucji 3maja. Przeciwkozamierzonej w konstytucji reformie państwa w dniu 14 maja 1792 r.zawiązana została przez szlachtę polską i litewską zbrojna konfederacjatargowicka. Konfederaci zwrócili się o pomoc wojskową doKatarzyny II. Wojna polsko-rosyjska w 1792 r. Rozpoczęłasię wojna polsko-rosyjska 1792 r., która trwała od maja doprawie końcalipca. Wojska polsko-litewskie zmagając się z ogromną przewagąprzeciwnika odniosły kilka sukcesów, zwłaszcza na froncieukraińskim,gdzie dowodził bratanek królewski ks. JózefPoniatowski, ale całakampania obronna zakończyła się zdradą króla i jegoprzystąpieniem doTargowicy 23 lipca 1792 r., co było jednoznaczne z kapitulacją. Konfederacitargowiccy zajęli wówczas wszystkie województwaRzeczypospolitej.Prusacy łamiąc przymierze wkroczyli do Wielkopolski w styczniu 1793 r. II rozbiór Polski w 1793 r. Jeszczeprzed II rozbiorem cała Rzeczpospolita została okupowana: Wielkopolskazostała zajęta przez Prusy, Warszawa przez Rosję. Okupacja wojskowaobcych mocarstw i rządy targowiczan (głównie przedstawicielestronnictwa hetmańskiego na Sejmie Wielkim) były bardzo uciążliwe,toteż wśród ludności szybko narastało niezadowolenie i bunt.Zawiązywały się spiski przeciwko okupantom. W dniu 23 stycznia1793 r. podpisany został w Petersburgu przez Prusy i Rosję IIrozbiórRzeczypospolitej. Austria nie brała udziału w II rozbiorze Polski, gdyżbyła zajęta wojną ze swymi sąsiadami (szczególnie ogarniętąrewolucjąFrancją). Prusy chciały wynagrodzić sobie straty poniesione w walkach zFrancją, natomiast Rosja w walkach z Turcją. We wrześniu 1793 r. zostałzwołany ostatni sejm w Grodnie. Postanowienia weszły w życie, gdyżprotestacyjne milczenie posłów uznano za zgodę narozbiór. Insurekcja kościuszkowska 1794 Wmarcu 1794 r. wybuchło powstanie narodowe przeciwko Rosji i Prusom,kierowane przez gen. Tadeusza Kościuszkę, który w latach1775-1783 byłuczestnikiem wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, a w1792 r.dowodził w bitwie pod Dubienką. Po insurekcji warszawskiej, gdy zdobytoambasadę rosyjską w Warszawie i przejęto papiery świadczące opobieraniu przez otoczenie Stanisława Augusta stałej pensji rosyjskiej- król stał się faktycznie zakładnikiempowstańców i zamknął się wzamku. III rozbiór Polski w 1795 r. Poupadku powstania, który nastąpił w 1795 r. I Rzeczpospolitaprzestałaistnieć jako państwo. Król Stanisław August Poniatowskiopuścił wtedyWarszawę i udał się w asyście 120 dragonów rosyjskich doGrodna podopiekę i nadzór namiestnika rosyjskiego, po czym abdykował wdniu 25listopada 1795 r. (w dniu imienin Katarzyny II) i w 31 rocznicę swojejkoronacji. Otrzymywał od carycy stałą pensję, po jej śmiercimógłzamieszkać w Petersburgu. Zmarł tam w dniu 12 lutego 1798 r.nagłą śmiercią po wypiciu zawartości filiżanki. W chwili śmierci byłbardzo zadłużony. Ostatni jego symboliczny pogrzeb nastąpił 14 lutego1995 r. w archikatedrze św. Jana w Warszawie. źródło: NBP /Mennica Polska / Wikipedia

Moneta obiegowa 2 zł - Poczet królów i książąt polskich: Zygmunt III Waza, 1998 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 400.000 szt. Projektant monety: Ewa Tyc-Karpińska Data emisji monety: 29.04.1998 r. Moneta obiegowa z nordyckiego złota wyemitowana przez NBP z serii Poczet królów i książąt polskich - Zygmunt III Waza. Awers monety: wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orła oznaczenie roku emisji: 1998, pod orłem napis: ZŁ 2 ZŁ, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA poprzedzony oraz zakończony sześcioma perełkami. Pod lewą łapą orła znak mennicy: m/w. Rewers monety: popiersie króla Zygmunta III Wazy. Z lewej strony wizerunku półkolem napis: ZYGMUNT III, z prawej: WAZA. Po obu stronach wizerunku w układzie poziomym lata panowania króla: 1587, 1632. Zygmunt III, z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, a także dziedziczny król Szwedów, Gotów i Wenedów. Zygmunt III Waza (ur. 20 czerwca 1566 w szwedzkim zamku Gripsholm, zm. 30 kwietnia 1632 w Warszawie) - król Polski (1587-1632) i Szwecji (1592-1599), tytularny król Szwecji 1599-1632 z dynastii Wazów. Jedyny syn króla szwedzkiego Jana III Wazy i Katarzyny Jagiellonki, córki Zygmunta I Starego. Dziedzic krwi Jagiellonów, co poniekąd zapewniło mu sukcesję tronu Polski i Litwy. Zwolennik kontrreformacji, odmówił podpisania ustawy o obronie różnowierców, systematycznie odsuwał ich od funkcji państwowych. W1596 r. doprowadził do podpisania unii brzeskiej. W tym samym roku przeniósł królewski ośrodek władzy z Krakowa do Warszawy. źródło: NBP / Mennica Polska

Kolekcja: złotemonety o tematyce historycznej Seria: Poczet królów i książąt polskich Stanzachowania monety:I (menniczy) Nominał: 100zł Złoto:Au 900 Stempel:lustrzany Średnica:21,00 mm Waga: 8,00 g Wielkość emisji:4.200 szt. Projektant monety: EwaTyc-Karpińska Data emisji monet:18.11.2005 r. W zestawie: złotamoneta kolekcjonerska w kapsule ochronnej i zielonym etui, certyfikatautentyczności NBP Złoto- inwestycja o tysiącletniej tradycji, wysokim poziomie bezpieczeństwai stabilności. Na niskonakładowej monecie uwieczniono wizerunek ostatniego króla Polski -Stanisława AugustaPoniatowskiego, nazywanego pieszczotliwie "mężem stu żon". Złota moneta,na której utrwalono historię Polski, to piękna ozdoba każdejkolekcji i duma kolekcjonera ! Stanisław August Poniatowski uwieczniony na obrazie Jana Matejki   Stanisław August Poniatowski (właściwieStanisław Antoni Poniatowski) herbu Ciołek (1732-1798), ostatni władcaRzeczypospolitej Obojga Narodów, król Polski iwielki książę litewski w latach1764–1795. Stanisław AugustPoniatowski panował w latach1764–1795. Był człowiekiemwykształconym, posługiwał się językiem francuskim, niemieckim iangielskim. W objęciu władzy pomogła mu caryca Katarzyna II.   Młody królliczył na jej poparcie przy realizacji reform:scentralizowaniu władzy w państwie, uzdrowieniu skarbu, zwiększeniuliczebności armii. Król rozpoczął modernizację kraju(wprowadzenie komisji skarbowej i wojskowej, nieznaczne ograniczenieliberum veto). Po pierwszym rozbiorzePolski (1772 r.) Poniatowski starał się kontynuować reformy. Podczassejmu rozbiorowego utworzono pierwsze w Europie ministerstwo oświatypublicznej i świeckiej - Komisję Edukacji Narodowej.   W okresie SejmuCzteroletniego (1788 - 1792) odżyła nadzieja na naprawęRzeczypospolitej. Stanisław August Poniatowski brał czynny udział wopracowywaniu Konstytucji 3 Maja (1791 r.). Gdy do Polski wkroczyłyinterwencyjne siły rosyjskie, król nie wierzył zupełnie wmożliwość pokonania wroga. Pragnął jak najszybszego zakończenia wojny,nawet za cenę ustępstw.   Ostatecznie w lipcu1792 r. przystąpił do konfederacji targowickiej. Zawszelką cenę starał się nie dopuścić do drugiego rozbioru Polski,który nastąpił w 1793 r. Abdykował na rozkaz Katarzyny II w1795 r. źródło: NBP /Mennica Polska

Kolekcja: Srebrne monetyo tematyce historycznej Seria: "Poczet królów i książąt polskich" Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 10 zł Srebro: 925/1000 Ag Stempel: lustrzany Średnica: 32,00 mm Waga: 14,14 g Wielkość emisji: 45.000 szt. Cena emisyjna NBP: 38 zł Data emisji monet: 15.10.2003 r. Najdłużej żyjący król Polski - Stanisław Leszczyński uwieczniony na srebrnej monecie kolekcjonerskiej z serii "Poczet królów i książąt polskich". Lekcja historii, piękna ozdoba kolekcji i duma kolekcjonera ! "Rzadko kiedy nawet najbardziej zamiłowani bywalcy muzeów w swych wędrówkach po ich salach zatrzymują się przy gablotach z monetami. Leżą więc sobie pod szkłem krążki złote, srebrne i miedziane, różnej wielkości i barwy, o różnych stemplach - z wizerunkiem ryb, zwierząt, królów, cesarzy, satrapów, bogów i zwykłych ludzi. Gdyby chciały przemówić, usłyszelibyśmy historie, które zaćmić by mogły nawet najbardziej fascynującą opowieść..." Henryk Cywiński "Z dziejów pieniądza na świecie" Stanisław Bogusław Leszczyński herbu Wieniawa urodził się 20 października 1677 r. we Lwowie, zmarł w dniu 23 lutego 1766 r. w Lunéville we Francji. Leszczyński był królem Polski w latach 1704-1709 i 1733-1736, księciem Lotaryngii i Baru w latach 1738-1766, a przy tym - najdłużej żyjącym królem Polski. Ciekawostką jest fakt, iż król zmarł nie ze względu na podeszły wiek, ale w wyniku poparzeń, którym uległ w wieku 89 lat, gdy jego strójzapalił się od iskry z kominka. Przerwane panowanie Po zajęciu Warszawy przez wojska szwedzkie w 1704 r., wroga królowi Augustowi II Saskiemu szlachta polska zawiązała konfederację warszawską i 16 lutego zdetronizowała króla. Leszczyński, jako delegat konfederacji spotkał się w kwietniu z królem szwedzkim Karolem XII w Lidzbarku Warmińskim. Szwedzki władca doceniając jego wpływy w Wielkopolsce wysunął go jako kandydata do tronu. Leszczyński początkowo złożył zobowiązanie, że koronę przyjmie jedynie w depozyt i przekaże ją Jakubowi Sobieskiemu. Obietnicy nigdy nie dotrzymał. W lipcu tegoż roku, sejm elekcyjny, zwołany w szwedzkim obozie wojskowym pod Warszawą, potwierdził formalnie wybór nowego króla. Dopiero jednak w dniu 4 października 1705 r. został koronowany na króla Polski w kolegiacie św. Jana Chrzciciela w Warszawie przez arcybiskupa lwowskiego Konstantego Zielińskiego. Przez cały 5-letni okres panowania Leszczyńskiego trwała w Polsce wojna przeciwko szwedzkiej okupacji, przy czym August II Mocny (Wettin) dopiero w 1706 r. zrzekł się swej polskiej korony na rzecz nowego króla (Pokój w Altranstädt). Co ciekawe znalezione zostały listy pomiędzy Leszczyńskim a Karolem XII dotyczącego rozbioru Polski przez armię szwedzką przy oddzieleniu dla Leszczyńskiego księstwa Wielkopolski! Po zniszczeniu przez Rosjan ekspedycyjnej armii szwedzkiej pod Połtawą w dniu 8 lipca 1709 r., Szwedzi opuścili także ziemie Rzeczypospolitej. W ślad za nimi wrócił August II, znów jako król Polski, a Leszczyński, wraz ze swymi licznymi zwolennikami, udał się na emigrację do Stambułu. Tam zabiegał u sułtana o wojnę Turcji przeciwko Rosji i Rzeczypospolitej, do czego nie doszło. Przez kolejne 22 lata Stanisław Leszczyński przebywał we Francji. W roku 1725, dzięki wstawiennictwu Markizy de Prie, jego córkę Marię poślubił król Francji - 15-letni wówczas Ludwik XV, młodszy od swej wybranki o 6 lat. Ludwik XV angażował się później bezpośrednio, wszak bez powodzenia, w powrót swego teścia na tron Polski, zwolniony przez śmierć Augusta II w 1733 r. Mianowicie Stanisław Leszczyński pojechał wtedy na elekcję do Warszawy, mocno wspierany pieniędzmi przez swego zięcia. W dniu 12 września 1733 r. w Warszawie Leszczyński wybrany został przez 13 tysięcy szlachty królem Polski, a w dniu 5 października stronnicy Sasa pod osłoną korpusu rosyjskiego feldmarszałka Lacy`ego ogłosili Augusta III królem Polski we wsi Kamion na Pradze. Ponowny wybór Leszczyńskiego stał się powodem wojny o sukcesję polską o tron polski. Nastąpiła zbrojna interwencja Rosji, Austrii i Saksonii, za których protekcją obwołany został królem August III Wettin. Stronnictwo Leszczyńskiego stawiło większy opór jedynie w Gdańsku, licząc tam na pomoc francuską. Faktycznie przybył niewielki francuski oddział interwencyjny pod dowództwem hrabiego Plélo, ale został rychło rozbity przez Sasów i Rosjan, zaś Gdańsk skapitulował po kilkumiesięcznym oblężeniu. Stronnicy Leszczyńskiego uznali wówczas Augusta III, natomiast on sam przebrany za chłopa uciekł do Królewca w Prusach Książęcych, wówczas zawiązała nowa zbrojna konfederacja dzikowska w obronie jego elekcji. Po jej rozbiciu w Puszczy Kurpiowskiej i po porozumieniu się Francji i Austrii - Stanisław Leszczyński zmuszony został do zrzeczenia się korony i powrócił do Francji. O tym, że chciał wzmocnienia władzy centralnej, zniesienia poddaństwa chłopów, ograniczenia liberum veto itp. zaświadczył tylko w swej książce "Głos wolny wolność ubezpieczający", datowanej na rok 1733, ale wydanej w 1748 r. Lotaryngia We Francji Stanisław Leszczyński ustanowiony został przez Ludwika XV dożywotnim władcą bogatego księstwa Lotaryngii, którym sprawiedliwie i mądrze zarządzał, uzyskując u miejscowej ludności przydomek króla-dobrodzieja. Wsławił się głównie jako mecenas sztuki i nauki. Był ujmującym, wykształconym poliglotą, typowym arystokratą szlacheckim. Stanisław Leszczyński w sztuce Persona Stanisława Leszczyńskiego wykorzystana była w sztuce jako symbol polskości wielkiej i dumnej, a także niewinnej wobec historii. W 1840 roku Giuseppe Verdi komponuje operę "Un giorno di regno" ("Jednodniowe panowanie"). Król Stanisław występuje tam w roli głównej wątku komediowo-miłosnego. W latach 90 XIX wieku Alfred Jarry pisał także sztukę "Ubu roi ou les Polonais" ("Król Ubu, czyli Polacy"). Stanisław Leszczyński występuje tam jako wieśniak. Takie ujęcie wskazuje albo nieznajomość historii Polski przez autora, albo modne wtedy uwydatnienie, iż wieś zawiera w sobie najwyższe królewskie cnoty (na przykład Stanisław Wyspiański mawiał, iż żeniąc się z chłopką, poślubił "Piastkę"). Leszczyński występuje również w adaptacji operowej "Króla Ubu" - w operze "Ubu Rex" Krzysztofa Pendereckiego. Inne dzieła sztuki opisujące Stanisława Leszczyńskiego to także królewskie portrety czasów oświecenia, jednak najbardziej znany obraz króla to autorstwa Jana Matejki. Malarz nawiązuje tam do wyglądu Leszczyńskiego przed objęciem tronu. Przedstawienie króla w kontuszu i żupanie, o fryzurze i wąsach typowo szlacheckich dodatkowo uwydatnia prawdziwie polski wizerunek króla Stanisława w przeciwieństwie do króla Augusta II. Istnieje ciekawa sztuka Stefana Bratkowskiego "Marivaudage" opowiadająca o ostatnim okresie życia Leszczyńskiego. źródło: Wikipedia - wolna encyklopedia

Kolekcja:Srebrne monetyo tematyce historycznej Seria: "Poczet królów i książąt polskich" Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 10zł Stop:925/1000 Ag Stempel:lustrzany Średnica:32,00 mm Waga: 14,14 g Wielkość emisji:40.000 szt. Cenaemisyjna NBP:40 zł Data emisji monet:15.10.2003 r. Najdłużejżyjący król Polski - Stanisław Leszczyński - uwieczniony nasrebrnej monecie kolekcjonerskiej z serii "Poczetkrólów i książąt polskich". Lekcjahistorii, piękna ozdoba kolekcji i duma każdego kolekcjonera! "Rzadkokiedy nawet najbardziej zamiłowani bywalcy muzeów w swychwędrówkach po ich salach zatrzymują się przy gablotach zmonetami. Leżą więc sobie pod szkłem krążki złote, srebrne i miedziane,różnej wielkości i barwy, o różnych stemplach - zwizerunkiem ryb, zwierząt, królów, cesarzy,satrapów, bogów i zwykłych ludzi. Gdyby chciałyprzemówić, usłyszelibyśmy historie, które zaćmićby mogły nawet najbardziej fascynującą opowieść..." Henryk Cywiński "Zdziejów pieniądza na świecie" StanisławBogusław Leszczyński herbu Wieniawa urodził się 20października 1677 r. we Lwowie, zmarł w dniu 23 lutego 1766 r. wLunéville we Francji. Leszczyńskibył królem Polski w latach 1704-1709 i 1733-1736, księciemLotaryngii iBaru w latach 1738-1766, a przy tym - najdłużej żyjącymkrólem Polski.Ciekawostką jest fakt, iż król zmarł nie ze względu napodeszły wiek,ale w wyniku poparzeń, którym uległ w wieku 89 lat, gdy jegostrójzapalił się od iskry z kominka. Przerwane panowanie Pozajęciu Warszawy przez wojska szwedzkie w 1704 r., wrogakrólowiAugustowi II Saskiemu szlachta polska zawiązała konfederację warszawskąi 16 lutego zdetronizowała króla. Leszczyński, jako delegatkonfederacji spotkał się w kwietniu z królem szwedzkimKarolem XII wLidzbarku Warmińskim. Szwedzki władca doceniając jego wpływy wWielkopolsce wysunął go jako kandydata do tronu. Leszczyński początkowozłożył zobowiązanie, że koronę przyjmie jedynie w depozyt i przekaże jąJakubowi Sobieskiemu. Obietnicy nigdy nie dotrzymał. W lipcutegoż roku, sejm elekcyjny, zwołany w szwedzkim obozie wojskowym podWarszawą, potwierdził formalnie wybór nowegokróla. Dopiero jednak wdniu 4 października 1705 r. został koronowany na królaPolski wkolegiacie św. Jana Chrzciciela w Warszawie przez arcybiskupalwowskiego Konstantego Zielińskiego. Przez cały 5-letni okrespanowania Leszczyńskiego trwała w Polsce wojna przeciwko szwedzkiejokupacji, przy czym August II Mocny (Wettin) dopiero w 1706 r. zrzekłsię swej polskiej korony na rzecz nowego króla(Pokój w Altranstädt). Cociekawe znalezione zostały listy pomiędzy Leszczyńskim a Karolem XIIdotyczącego rozbioru Polski przez armię szwedzką przy oddzieleniu dlaLeszczyńskiego księstwa Wielkopolski! Po zniszczeniu przez Rosjanekspedycyjnej armii szwedzkiej pod Połtawą w dniu 8 lipca 1709 r.,Szwedzi opuścili także ziemie Rzeczypospolitej. W ślad za nimiwrócił August II, znów jako królPolski, a Leszczyński, wraz ze swymilicznymi zwolennikami, udał się na emigrację do Stambułu. Tam zabiegału sułtana o wojnę Turcji przeciwko Rosji i Rzeczypospolitej, do czegonie doszło. Przez kolejne 22 lata Stanisław Leszczyńskiprzebywał we Francji. W roku 1725, dzięki wstawiennictwu Markizy dePrie, jego córkę Marię poślubił król Francji -15-letni wówczas LudwikXV, młodszy od swej wybranki o 6 lat. Ludwik XV angażował siępóźniej bezpośrednio, wszak bez powodzenia, wpowrót swego teścia natron Polski, zwolniony przez śmierć Augusta II w 1733 r. MianowicieStanisław Leszczyński pojechał wtedy na elekcję do Warszawy, mocnowspierany pieniędzmi przez swego zięcia. W dniu 12 września 1733r. w Warszawie Leszczyński wybrany został przez 13 tysięcy szlachtykrólem Polski, a w dniu 5 października stronnicy Sasa podosłonąkorpusu rosyjskiego feldmarszałka Lacy`ego ogłosili Augusta IIIkrólemPolski we wsi Kamion na Pradze. Ponowny wybór Leszczyńskiegostał się powodem wojny o sukcesję polską o tron polski. Nastąpiłazbrojna interwencja Rosji, Austrii i Saksonii, za którychprotekcjąobwołany został królem August III Wettin. StronnictwoLeszczyńskiego stawiło większy opór jedynie w Gdańsku,licząc tam napomoc francuską. Faktycznie przybył niewielki francuski oddziałinterwencyjny pod dowództwem hrabiego Plélo, alezostał rychło rozbityprzez Sasów i Rosjan, zaś Gdańsk skapitulował pokilkumiesięcznymoblężeniu. Stronnicy Leszczyńskiego uznali wówczas AugustaIII, natomiast on sam przebrany za chłopa uciekł do Królewcaw PrusachKsiążęcych, wówczas zawiązała nowa zbrojna konfederacjadzikowska wobronie jego elekcji. Po jej rozbiciu w Puszczy Kurpiowskiej i poporozumieniu się Francji i Austrii - Stanisław Leszczyński zmuszonyzostał do zrzeczenia się korony i powrócił do Francji. O tym,że chciał wzmocnienia władzy centralnej, zniesienia poddaństwachłopów,ograniczenia liberum veto itp. zaświadczył tylko w swej książce "Głos wolny wolnośćubezpieczający", datowanej na rok 1733, ale wydanej w 1748r. Lotaryngia WeFrancji Stanisław Leszczyński ustanowiony został przez Ludwika XVdożywotnim władcą bogatego księstwa Lotaryngii, którymsprawiedliwie imądrze zarządzał, uzyskując u miejscowej ludności przydomekkróla-dobrodzieja. Wsławił się głównie jakomecenas sztuki i nauki. Byłujmującym, wykształconym poliglotą, typowym arystokratą szlacheckim. Stanisław Leszczyński w sztuce PersonaStanisława Leszczyńskiego wykorzystana była w sztuce jako symbolpolskości wielkiej i dumnej, a także niewinnej wobec historii. W 1840roku Giuseppe Verdi komponuje operę "Un giorno di regno"("Jednodniowe panowanie"). Król Stanisław występuje tam wroli głównej wątku komediowo-miłosnego. W latach 90 XIX wieku Alfred Jarry pisał także sztukę "Ubu roi ou les Polonais"("Król Ubu, czyli Polacy"). Stanisław Leszczyński występujetam jako wieśniak. Takieujęcie wskazuje albo nieznajomość historii Polski przez autora, albomodne wtedy uwydatnienie, iż wieś zawiera w sobie najwyższekrólewskiecnoty (na przykład Stanisław Wyspiański mawiał, iż żeniąc się zchłopką, poślubił "Piastkę"). Leszczyński występuje równieżw adaptacjioperowej "Króla Ubu" - w operze "Ubu Rex"Krzysztofa Pendereckiego. Innedzieła sztuki opisujące Stanisława Leszczyńskiego to takżekrólewskieportrety czasów oświecenia, jednak najbardziej znany obrazkróla toautorstwa Jana Matejki. Malarz nawiązuje tam do wyglądu Leszczyńskiegoprzed objęciem tronu. Przedstawienie króla w kontuszu iżupanie, o fryzurze i wąsach typowo szlacheckich dodatkowo uwydatniaprawdziwie polski wizerunek króla Stanisława wprzeciwieństwie do królaAugusta II. Istnieje ciekawa sztuka Stefana Bratkowskiego "Marivaudage"opowiadająca o ostatnim okresie życia Leszczyńskiego. źródło: Wikipedia - wolna encyklopedia

Kolekcja: złote monety o tematyce historycznej Seria:  Poczet kr—óló—w i ksiˆążąt polskich Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 100zł Stop: 900/1000Au Stempel: lustrzany Średnica: 21,00mm Waga: 8,00 g Wielkość emisji:3400 szt. Data emisji monet: 7.06.2004 r. Projektant monety:Ewa Tyc-Karpińska W zestawie: złotamoneta kolekcjonerska w kapsule ochronnej i zielonym etui, certyfikatautentyczności NBP Złoto- inwestycja o tysiącletniej tradycji, wysokim poziomie bezpieczeństwai stabilności. Na niskonakładowej monecieuwieczniono wizerunek króla Polski - Zygmunta I Starego. Złotamoneta,na której utrwalono historię Polski, to piękna ozdoba każdejkolekcji i duma kolekcjonera ! Awers: Awers: Wizerunek orła ustalonydla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orła oznaczenie rokuemisji: 20-04, pod orłem napis: ZŁ 100 ZŁ, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Pod lewˆą łapąˆ orłaznak mennicy. Rewers: Popiersiekró—la Zygmunta I Starego. U g—óry po obu stronachpopiersia pod fragmentami wieńcap—ółkolem lata panowania kr—óla: z lewej 1506, zprawej 1548. Pod popiersiem p—ółkolem napis: ZYGMUNT ISTARY. Zygmunt I Stary, lit. Žygimantas Senasis(ur. 1 stycznia 1467 w Kozienicach, zm. 1kwietnia 1548 w Krakowie)– od 1506 król polski i wielki książę litewski.Przedostatni z dynastii Jagiellonów na tronie polskim. Zygmunt I Stary (lata panowania: 1506-1548), zanimzostał królem, zarządzał w imieniu swego brata,króla węgierskiego i czeskiego Władysława II Jagiellończyka,księstwem głogowskim (1499) i Księstwem Opawskim (1501). W 1504 zostałnamiestnikiem całego Śląska i Łużyc Dolnych. Po śmiercikróla Aleksandra Jagiellończyka wyniesiony na tron litewskiprzez radę wielkoksiążęcą w Wilnie (20 października 1506) i obranykrólem polskim na Sejmie piotrkowskim (8 grudnia 1506).Koronowany w katedrze wawelskiej 24 stycznia 1507 przez arcybiskupagnieźnieńskiego i prymasa Polski Andrzeja Boryszewskiego. W lutym 1507nakłonił sejm litewski do przyjęcia uchwały o gotowości do wojny zWielkim Księstwem Moskiewskim. Dwuletnia III wojna litewsko-moskiewska1507-1508 doprowadziła do obrony przez Litwę stanu jej posiadania. Wobec odmowy złożenia hołdu przez Wielkiego Mistrza Zakonu, AlbrechtaHohenzollerna, Zygmunt podjął działania wojenne, zakończone zawarciem w1521 r. czteroletniego rozejmu. W 1525 r. Albrecht Hohenzollern, jużjako dziedziczny książę świeckiego państwa pruskiego, złożył w Krakowiehołd lenny. Rok później Zygmunt wcielił do Polski Mazowsze,wykorzystując śmierć dwóch ostatnich Piastówmazowieckich - Stanisława i Janusza III. źródło: NBP /Mennica Polska

Kolekcja: złote monety otematyce historycznej Seria: Poczetkr—óló—w i ksiˆążąt polskich Stan zachowania monety:I (menniczy) Nominał: 100zł Stop: 900/1000Au Stempel: lustrzany Średnica: 21,00mm Waga: 8,00 g Wielkość emisji:3400 szt. Data emisji monet: 20.02.2004 r. Projektant awersu:Ewa Tyc-Karpińska Projektant rewersu:Robert Kotowicz Złoto-trafna inwestycja o tysiącletniej tradycji, wysokim poziomiebezpieczeństwa oraz stabilności. Awers: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej,po bokach orła oznaczenie roku emisji: 2004, pod orłem napis: ZŁ 100ZŁ, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Pod lewą łapą orła znakmennicy: M/W. Rewers: Popiersie Przemysła II, w otoku data panowania 1295-1296. PrzemysłII (1257-1296),syn Przemysła I i Elżbiety, córki Henryka Pobożnego, urodziłsię już pośmierci ojca. Wychowywał go stryj, książę wielkopolski BolesławPobożny. Lata panowania: książę krakowski od 1290, królPolski 1295 do 1296.Przemysł II (1257-1296), popierany przez arcybiskupa Jakuba Świnkędążył do zjednoczenia ziem polskich. W1277 objął księstwopoznańskie po śmierci Bolesława Pobożnego. W 1279uzyskał władzę w całej Wielkopolsce. Na mocy układu w Kępnie (1282) zMściwojem II przejął po jego śmierci (1294) Pomorze Gdańskie. Napodstawie testamentu Henryka IV Probusa objął na krótkowładzę w dzielnicy krakowskiej (1290-1291). Utrzymywał dobre stosunki z książętami Pomorza Zachodniego (1287 zawarłsojusz z Bogusławem IV). Z końcem XIII w. został najpotężniejszymksięciem piastowskim. W 1295 koronował się na króla Polski wGnieźnie.W 1296 z inspiracji margrabiów brandenburskich i przywspółudziale możnowładców wielkopolskichNałęczów i Zarębów zamordowany w Rogoźnie.

Kolekcja: złote monetyo tematyce historycznej Seria: Poczet królów i książąt polskich Stanzachowania monety:I (menniczy) Nominał: 100zł Złoto:Au 900 Stempel:lustrzany Średnica:21,00 mm Waga: 8,00 g Wielkość emisji:4.200 szt. Projektant monety: EwaTyc-Karpińska Data emisji monet:22.02.2005 r. W zestawie: złotamoneta kolekcjonerska w kapsule ochronnej i zielonym etui, certyfikatautentyczności NBP Złoto- inwestycja o tysiącletniej tradycji, wysokim poziomie bezpieczeństwai stabilności. Na niskonakładowej monecieuwieczniono wizerunek króla Polski - Augusta II Mocnego. Złotamoneta,na której utrwalono historię Polski, to piękna ozdoba każdejkolekcji i duma kolekcjonera ! August II Mocnykról Polski i wielki książę litewski w latach 1697-1704 i1709-1733, elektor Saksonii 1694-1733 jako Fryderyk August IUrodzony 12 V 1670 r. wDreźnie - August był pierwszym przedstawicielem rządzącej w Saksonii dynastii Wettynów na tronie polskim.Awers: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej,po bokach orła oznaczenie roku emisji: 20-05. pod orłem napis:RZECZPOSPOLITA POLSKA. Pod lewą łapą orła znak mennicy: M/W. Rewers:Popiersie króla Augusta Mocnego. W otoku napis: nagórze AUGUST II MOCNY, na dole 1697-1706 1709-1733.źródło: NBP /Mennica Polska