Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Wejście Danii na arenę dziejów to historia brawurowych wypraw wikińskich jarlów na wybrzeża zachodniej Europy i dalej, docierających nawet do wybrzeży Morza Czarnego i Azji Mniejszej. W opowieści o tej części Skandynawii, jak w kalejdoskopie, przeplatają się wątki handlowe (powstanie pierwszych kantorów kupieckich w VIII wieku) i militarne (wojny króla Godfreda z cesarzem Karolem Wielkim), które ukształtowały jej oblicze. Kres lokalnym waśniom i rządom niezależnych jarlów przyniosło panowanie dynastii Jelling, której przedstawiciele z Haraldem Sinozębym na czele skonsolidowali władzę nad całością ziem duńskich. Harald jako pierwszy duński władca przyjął chrześcijaństwo. Jego dzieło kontynuowali syn Swen Widłobrody i wnuk Knut Wielki. Apogeum sukcesów dynastii przypadło na czasy panowania tego ostatniego, gdy Duńczycy przejęli tron angielski i utrzymali go do 1042 roku. Opowieść wieńczy opis rządów króla Swena Ulfssona, kiedy to Dania przekształciła się z wikińskiego królestwa w monarchię w pełni europejską. Kolejni następcy tronu skupiali się na umacnianiu pozycji kraju na politycznej mapie Zachodu, dysponując dużym potencjałem świetnie rozwijającego się państwa.

Dr Anna Salina jest historykiem zajmującym się dziejami średniowiecznego Mazowsza. Praca została przygotowana w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk pod kierunkiem prof. Stefana K. Kuczyńskiego wybitnego historyka i heraldyka niedawno zmarłego. Autorka podjęła temat bardzo ambitny obejmujący przeszło dwa stulecia wzajemnych relacji między książętami Piastowskimi i hierarchią Kościoła Katolickiego. Praca poświęcona jest analizie polityki stosowanej na rożnych płaszczyznach przez władców świeckich wobec Kościoła, a w szczególności jego władz - tak papiestwa jak i Kościoła lokalnego. Opracowanie takiego zagadnienia było bardzo ważnym posunięciem, ale i trudnym choćby ze względu na skomplikowane podziały terytorialne Mazowsza w XIV i XV wieku....

Przodkowie dzisiejszych Węgrów przywędrowali z dalekiej Azji do Europy Środkowej pod koniec IX wieku. Oddziały węgierskie budziły grozę w całej Europie Zachodniej, gdzie wznoszono modły „od powietrza, głodu, ognia i wojny oraz... strzał Węgrów uchroń nas Panie”. Dopiero w drugiej połowie X stulecia plemiona węgierskie przeszły na osiadły tryb życia i stworzyły w Kotlinie Naddunajskiej silne państwo.Książka jest opowieścią o dziejach panującej na Węgrzech dynastii Arpadów do schyłku XII wieku. Opisuje zarówno budowę potęgi Węgier w dobie św. Stefana i św. Władysława, jak i bratobójcze walki o tron w XI–XII wieku. Czytelnik dowie się także, kim był bękart Borys i jaką odegrał rolę w historii Węgier. Osobnego omówienia doczekały się żony i córki Arpadów, zwłaszcza Niemka Gizela i Węgierka Piroska (Irena), która została cesarzową bizantyńską....

Początków tureckiego państwa należy szukać w drugiej połowie XIII wieku, kiedy to seldżucki wasal Ertogrul za zasługi w walkach z Bizantyjczykami otrzymał od sułtana Alaeddina Kejkobada II w lenno miasteczko Sögüt w północno-zachodniej Anatolii. Od tego czasu sułtanat osmański przeszedł długą drogę: od wielkiego światowego imperium epoki Sulejmana Wspaniałego po klęski czasów oblężenia Wiednia i przegrane dziewiętnastowieczne wojny. Turcja jako państwo zaistniała dopiero w XX wieku, ale została stworzona z osmańskiej rzeczywistości istniejącej na styku Śródziemiomorza przez siedem wieków. Naród turecki jest rezultatem przenikania się dwóch cywilizacji: bliskowschodniego muzułmańskiego Orientu i śródziemnomorskiej Europy. Jedną z przyczyn powstania nowoczesnej Turcji była potrzeba odrzucenia fundamentów osmańskiego świata, jakimi była zmurszała i niereformowalna monarchia oraz islam. Różnica między Imperium Osmańskim a resztą Europy stawała się coraz większa, a dla poddanych sułtana coraz mniej było powodów do dumy z bycia Osmańczykami. Działania ruchu młodoturków, a później Mustafy Kemala - znanego powszechnie jako Atäturk - w konsekwencji doprowadziły do upadku Wysokiej Porty i narodzin współczesnego państwa tureckiego.

"Podejmując studia nad problemem historycznego kontekstu artystycznych fundacji polskich monarchów w średniowieczu, szczególnie w okresie od X do początku XIII stulecia, który historycy sztuki określają umownie przedromańskim i romańskim, jeszcze do niedawna stawaliśmy naprzeciw obszaru, który śmiało mógł być określony jako terra incognita.Istotnego przełomu w tej materii dokonał Roman Michałowski, publikując rozprawę „Princeps fundator. Studium dziejów kultury politycznej w Polsce X-XIII wieku”. Autor – dzieląc się w przytoczonej pracy wynikami swoich badań nie tylko, i to w istotnym zakresie – poszerzył naszą wiedzę o kulturze politycznej w pierwszych wiekach istnienia naszego państwa, ale co niezwykle ważne, wyznaczył również standardy, bez których zachowania nie sposób sobie wyobrazić w późniejszych badań nad relacjami zachodzącymi pomiędzy fundatorem i jego dziełem oraz nad ideologią towarzyszącą monarszym fundacjom.”fragment wstępu...

Najnowsza monografia Witolda Molika o polskiej inteligencji w Poznańskiem w XIX i na początku XX wieku jest swoistą kontynuacją i ukoronowaniem jego wieloletnich i owocnych badań ... Każdy rozdział oparty na solidnej i wszechstronnej analizie różnorodnych ródeł i literatury - nie tylko polskiej i niemieckiej to swoista minimonografia. Całość napisana językiem klarownym zawierająca bogactwo faktów oraz udokumentowane i wyważone opinie sprawia że praca ta mimo rozbudowanego aparatu naukowego dostępna jest nie tylko dla ludzi ze środowiska naukowego.Z recenzji profesora Józefa Borzyszkowskiego

Mieszko I był wybitnym przywódcą, o którego życiu wiemy stosunkowo dużo. Znamy jego cele polityczne i sposoby ich realizacji. Wiemy też sporo o jego życiu rodzinnym: o kolejnych żonachi dzieciach. Jednak ten pierwszy historyczny władca i budowniczy państwa polskiego jawi się jako postać nieco tajemnicza. Pochodzenie Mieszka nie jest jasne, znaczenie imienia niepewne, a metody sprawowania władzy nad wielkim terytorium nie do końca znane.Jerzy Strzelczyk to uczony europejskiego formatu, który przybliża postać Mieszka I. Poczynając od roku 963, kiedy to młody władca wkracza na arenę wielkiej polityki, a trzy lata później w krąg krajów chrześcijańskich, autor przedstawia kolejne etapy formowania się młodego państwa. Jerzy Strzelczyk odsłania początki budowy organizacji kościelnej, sojusz z Cesarstwem Niemieckim, a także podbój kolejnych terytoriów. Odkrywamy tajemnicę słynnego testamentu władcy, by móc stwierdzić, jak „wielki i godny pamięci” był ten władca....

Książka jest zbiorem uzupełnionych referatów wygłoszonych na międzynarodowej konferencji naukowej zorganizowanej z okazji 150-lecia powstania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (PTPN). O ile Towarzystwo to oraz inne towarzystwa naukowe funkcjonujące na ziemiach polskich w XIX i na początku XX w. doczekały się różnych monografii, o tyle w znikomym stopniu zajmowano się w nich, do tej pory, kwestią relacji między tymi towarzystwami. Celem konferencji, a co za tym idzie także niniejszej książki, było więc wypełnienie tej luki badawczej na przykładzie przeanalizowanie kontaktów PTPN z innymi towarzystwami naukowymi, działającymi w XIX i na początku XX wieku, zarówno na ziemiach polskich, jak i emigracji. Zamieszczone w tomie artykuły podzielić można na trzy grupy tematyczne. Pierwsza obejmuje teksty poświęcone kontaktom PTPN z polskimi instytucjami i towarzystwami w Galicji, Królestwie Polskim i na emigracji. Druga składa się z artykułów opisujących działalność polskich, litewskich i rosyjskich towarzystw na Litwie oraz kontakty polskich towarzystw historycznych we Lwowie z historykami ukraińskimi. Trzecia grupa referatów odnosi się z kolei do niemieckich towarzystw naukowych we wschodnich prowincjach Prus i ich kontaktów z PTPN. W efekcie książka wzbogaca w znacznym stopniu nader skromną dotychczas wiedzę o współpracy PTPN z innymi polskimi towarzystwami naukowymi i niektórymi towarzystwami niemieckimi. Ponadto, pozwala spojrzeć na polskie towarzystwa naukowe i warunki ich działania podczas zaborów w szerokim kontekście. Dopiero dzięki temu widać wyraźnie różnice i podobieństwa w polityce zaborców wobec polskich towarzystw naukowych oraz relacje zachodzące pomiędzy poszczególnymi instytucjami i badaczami reprezentującymi różne nacje i ośrodki. Grono autorów tekstów tworzących książkę zostało starannie dobrane, co zaowocowało bardzo wysokim jej poziomem merytorycznym....

Spis treści:Przedmowa,Wstęp,I. Lokalizacja cmentarzyska, opis pochówków i ich inwentarza, II. Zespoły grobowe oraz przestrzeń cmentarzyska, III. Chronologia i periodyzacja IV. Analiza genetyczno-kulturowa, V. Rekonstrukcja świata wartości społecznych i religijnych.

"Podejmując studia nad problemem historycznego kontekstu artystycznych fundacji polskich monarchów w średniowieczu, szczególnie w okresie od X do początku XIII stulecia, który historycy sztuki określają umownie przedromańskim i romańskim, jeszcze do niedawna stawaliśmy naprzeciw obszaru, który śmiało mógł być określony jako terra incognita.Istotnego przełomu w tej materii dokonał Roman Michałowski, publikując rozprawę ?Princeps fundator. Studium dziejów kultury politycznej w Polsce X-XIII wieku?. Autor ? dzieląc się w przytoczonej pracy wynikami swoich badań nie tylko, i to w istotnym zakresie ? poszerzył naszą wiedzę o kulturze politycznej w pierwszych wiekach istnienia naszego państwa, ale co niezwykle ważne, wyznaczył również standardy, bez których zachowania nie sposób sobie wyobrazić w późniejszych badań nad relacjami zachodzącymi pomiędzy fundatorem i jego dziełem oraz nad ideologią towarzyszącą monarszym fundacjom.?fragment wstępu

Mayflower. Opowieść o początkach Ameryki opis wydawcy Żywy i niezwykle świeży... Philbrick przekształcił Pielgrzymów na wieki. The New York Times Book Review Finalista Nagrody Pulitzera W roku 1620 purytańscy osadnicy na statku Mayflower pożeglowali ku Nowemu Światu, uciekając przed religijnymi prześladowaniami w rodzimej Anglii. Wylądowali pod Plymouth Rock w Massachusetts. Pomimo głodu i wyczerpania los im sprzyjał zaprzyjaźnieni Indianie nauczyli ich wysiewu zbóż i pomogli uczcić pierwsze Święto Dziękczynienia. Z tego obiecującego zalążka rozwinęły się Stany Zjednoczone. Taki mityczny przekaz jest utrwalony w powszechnym odbiorze. W rzeczywistości Indianie i angielscy koloniści nie żyli w tak idyllicznym stanie wzajemnej pomocy. Pierwsze półwiecze kontaktów wypełniały rywalizacja i kompromisy. W kolejnym pokoleniu ten kruchy pokój przerodził się w jedną z najkrwawszych wojen stoczonych na amerykańskiej ziemi, dając początek trwającej dwa wieki eksterminacji rdzennej ludności. Marzenia o stworzeniu idealnego świata szybko zderzyły się z brutalną rzeczywistością, a po nieudanej próbie zniewolenia Indian sięgnięto po niewolników z Afryki. Mayflower. Opowieść o początkach Ameryki to wyjątkowa i niezwykle wciągająca książka o odwadze, wspólnocie i walce. Daleko w niej od utartych stereotypów, a poplątane losy głównych bohaterów dramatu: Williama Branforda pierwszego gubernatora kolonii, Benjamina Churcha walecznego pogromcy tubylców, Massasoita i Króla Filipa nieszczęsnych wodzów Indian, są tego najlepszym dowodem.

Mieszko I był wybitnym przywódcą, o którego życiu wiemy stosunkowo dużo. Znamy jego cele polityczne i sposoby ich realizacji. Wiemy też sporo o jego życiu rodzinnym: o kolejnych żonach i dzieciach. Jednak ten pierwszy historyczny władca i budowniczy państwa polskiego jawi się jako postać nieco tajemnicza. Pochodzenie Mieszka nie jest jasne, znaczenie imienia niepewne, a metody sprawowania władzy nad wielkim terytorium nie do końca znane

Gruzja leży na granicy oddziaływania wielu kultur i religii. Dlatego Gruzini w swej długiej i niezwykle barwnej historii musieli nieraz dokonać decydujących wyborów. Przyjmując w IV wieku chrześcijaństwo, wymknęli się wpływom irańskiej kultury, a tworząc własny alfabet, zbudowali swoją, odrębną od ormiańskiej, tożsamość. Nie roztopili się w bizantyjskim tyglu, mimo wielkiego wpływu tej kultury na potomków Kartlosa. Przetrwali arabskie panowanie i najazdy Turków seldżuckich. Opowieść zaczyna się w późnej starożytności, w czasach bizantyjsko-perskiej rywalizacji i stopniowej emancypacji stref buforowych: Armenii i Iberii (Kartlii). Następnie przenosi czytelnika do czasów podbojów arabskich w regionie i późniejszego zjednoczenia ziem gruzińsko-abchaskich pod władzą dynastii Bagratydów. Wreszcie przybliża okres szczytu gruzińskiej potęgi ? panowanie Dawida Budowniczego i jego prawnuczki Tamary w XII i XIII wieku. Monarchowie ci budzili zachwyty krzyżowców i przerażenie muzułmanów. Tę złotą epokę w dziejach Gruzji przerywa mongolska inwazja.

Prapoczątki Niemiec sięgają czasów odległej starożytności; plemiona germańskie toczyły wówczas nieustanne boje zarówno między sobą, jak i z cesarstwem rzymskim. Jednak prawdziwym początkiem niemieckiego poczucia narodowego jest pierwsza połowa IX wieku, kiedy w państwie wschodniofrankijskim, powstałym po podziale imperium Karola Wielkiego w 843 r., do władzy dochodzi saska dynastia Liudolfingów. Zadanie konsolidacji tego państwa przypadło Henrykowi I, z którego wywiązał się na tyle dobrze, że jego synowi Ottonowi I udało się sięgnąć po koronę cesarską. Niemcy, powiększone o nabytki na wschodzie, Burgundię i większość ziem Italii, stają się największym państwem średniowiecznej Europy,

Dr Anna Salina jest historykiem zajmującym się dziejami średniowiecznego Mazowsza. Praca została przygotowana w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk pod kierunkiem prof. Stefana K. Kuczyńskiego wybitnego historyka i heraldyka niedawno zmarłego. Autorka podjęła temat bardzo ambitny obejmujący przeszło dwa stulecia wzajemnych relacji między książętami Piastowskimi i hierarchią Kościoła Katolickiego. Praca poświęcona jest analizie polityki stosowanej na rożnych płaszczyznach przez władców świeckich wobec Kościoła, a w szczególności jego władz - tak papiestwa jak i Kościoła lokalnego. Opracowanie takiego zagadnienia było bardzo ważnym posunięciem, ale i trudnym choćby ze względu na skomplikowane podziały terytorialne Mazowsza w XIV i XV wieku.

Założona przez Wikingów w drugiej połowie IX wieku Ruś szybko wypłynęła na arenę wielkiej polityki. Wojownicy ruscy wyprawiali się do Konstantynopola i na dalekie azjatyckie stepy, niszcząc państwo potężnych niegdyś Chazarów. Z potęgą państwa ruskiego liczyli się jego sąsiedzi. Dwa wielkie ośrodki Rusi ? Kijów i Nowogród Wielki już na przełomie X/XI wieku przekształciły się z małych handlowych placówek w wielkie metropolie. O ochrzczenie Rusi zabiegali dwaj cesarze, bizantyjski i niemiecki. Decyzja Kijowa przesądziła raz na zawsze o wschodnim obliczu państwa. Jednak na początku XII wieku Ruś rozpadała się na coraz mniejsze księstwa dzielnicowe, na znaczeniu stracił Kijów. Ogólną słabość państwa w początkach XIII wieku wykorzystają Tatarzy?

Przodkowie dzisiejszych Węgrów przywędrowali z dalekiej Azji do Europy Środkowej pod koniec IX wieku. Oddziały węgierskie budziły grozę w całej Europie Zachodniej, gdzie wznoszono modły ?od powietrza, głodu, ognia i wojny oraz... strzał Węgrów uchroń nas Panie?. Dopiero w drugiej połowie X stulecia plemiona węgierskie przeszły na osiadły tryb życia i stworzyły w Kotlinie Naddunajskiej silne państwo.Książka jest opowieścią o dziejach panującej na Węgrzech dynastii Arpadów do schyłku XII wieku. Opisuje zarówno budowę potęgi Węgier w dobie św. Stefana i św. Władysława, jak i bratobójcze walki o tron w XI?XII wieku. Czytelnik dowie się także, kim był bękart Borys i jaką odegrał rolę w historii Węgier. Osobnego omówienia doczekały się żony i córki Arpadów, zwłaszcza Niemka Gizela i Węgierka Piroska (Irena), która została cesarzową bizantyńską.

Początki norweskiej państwowości ściśle wiążą się z epoką wikingów. Był to czas pirackich najazdów, osiedlania się w różnych rejonach europejskiego kontynentu oraz rozwijającej się wymiany handlowej o dalekosiężnym zasięgu. Na fali tych zjawisk, po burzliwym okresie współżycia kilku królestw, w Norwegii powstała jedna monarchia. Opowieść zaczyna się na przełomie VIII i IX wieku, w momencie gdy mieszkańcy Europy, przede wszystkim Anglii, po raz pierwszy doświadczyli furii Normanów. Następnie przybliża czytelnikowi kluczowe momenty w dziejach formowania się średniowiecznej monarchii norweskiej: bitwę pod Stiklastadir, stoczoną 29 lipca 1030 roku i jej następstwa. Poległy w niej król Olaf Haraldsson, wkrótce został ogłoszony świętym, stając się patronem królestwa i przejścia Norwegów na chrześcijaństwo. Narrację o początkach Norwegii wieńczą działania ostatnich królów-wikingów, Haralda Srogiego i Magnusa Bosego.