Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Początki kultury to zapis rozmów dwóch dziennikarzy z René Girardem, stanowiący rodzaj duchowej biografii kontrowersyjnego antropologa kultury. Pokazuje, jak Girard dochodził do teorii mimetycznej, wedle której powstanie i rozwój kultury warunkują dwa dążenia ? pragnienie naśladowania innych oraz poszukiwanie kozła ofiarnego. Sposób myślenia Girarda o kulturze przypomina rozumowanie Karola Darwina budującego swoją teorię doboru naturalnego. Ta książka to synteza poglądów autora Kozła ofiarnego, w której odpowiada on także na krytyczne opinie dotyczące jego twórczości.

Oddajemy do rąk Czytelników pierwszy tom trzyczęściowego cyklu monograficznego pt. Szkoła ? Państwo ? Społeczeństwo, na który składają się artykuły historyków kultury, historyków wychowania i pedagogów z kilkudziesięciu środowisk naukowych z całego kraju (i gościnnie jednego ośrodka zza granicy ? czeskiego Brna).Niniejszy tom, będący zarazem pierwszą częścią całej serii Szkoła ? Państwo ? Społeczeństwo, otrzymał podtytuł Z dziejów polskiej kultury i oświaty od średniowiecza do początków XX wieku i chronologicznie obejmuje najszerszy okres ojczystych dziejów. Zestawiono go w sześciu rozdziałach. Tom pierwszy serii zawiera 37 artykułów dotyczących czasów przed odzyskaniem przez Rzeczpospolitą niepodległości w 1918 r. [...]W celu wyodrębnienia trzech tomów komitet redakcyjny przyjął porządek chronologiczny: tom pierwszy porusza bowiem zagadnienia do 1918 r., drugi skupia się na problematyce oświatowej okresu dwudziestolecia międzywojennego, w trzecim zaś poddano analizie kwestie edukacyjne od czasów drugiej wojny światowej do współczesności. Z kolei w obrębie danych tomów redaktorzy zaproponowali Czytelnikom przyjęcie układu problemowego, co znalazło swoje odzwierciedlenie w postaci wydzielenia w strukturach wewnętrznych każdej z części kilku rozdziałów zbierających szkice poruszające kwestie o zbliżonej tematyce? Zadaniem trzyczęściowej monografii jest ukazanie różnorodnych interakcji, związków i relacji zachodzących pomiędzy szeroko rozumianymi tytułowymi obszarami życia społeczno-polityczno-gospodarczego na ziemiach polskich, a więc szkołą, państwem i społeczeństwem w kolejnych okresach historycznych ? od średniowiecza do czasów współczesnych. Celem przygotowanego wydawnictwa jest ukazanie złożonych i różnorodnych typów relacji i ich uwarunkowań pomiędzy wskazanymi podmiotami w obrębie edukacji w polskich dziejach narodowych. Przedmiotem szczególnego zainteresowania redaktorzy poszczególnych tomów i zaproszeni przez nich do współpracy Autorzy uczynili historyczną rekonstrukcję relacji szkoły i innych instytucji edukacyjnych z kulturą, ideologią, władzą, środowiskiem lokalnym i rodziną.

Książka Andrieja Moskwina ma szansę wypełnić istotną lukę w polskiej nauce o literaturze i zwrócić uwagę na konieczność badań nad recepcją pisarzy polskich w Rosji. Jest to monografia ważna, potrzebna, rzetelnie napisana i oczekiwana zarówno przez rusycystów, jak i polonistów. Podjęty temat został opracowany w sposób wyczerpujący. Autor, doskonale orientujący się w twórczości Przybyszewskiego, dotarł do niepublikowanych wcześniej materiałów archiwalnych oraz wielu tytułów prasowych z przełomu XIX i XX wieku, niedostępnych w Polsce. Spenetrował rosyjskie zasoby archiwalne i cytuje dokumenty nigdy jeszcze niepublikowane. Na podstawie zebranych materiałów udało mu się pokazać swoistą perspektywę, w jakiej czytano i interpretowano Przybyszewskiego w Rosji, zestawiając jego utwory z Dostojewskim i ważniejszymi dziełami europejskiej tradycji literackiej.

Historia kultury początku stulecia to tom spiętrzonej metaforyki i pokrętnych gier językowych na pograniczu surrealizmu, oniryzmu i wyobraźni. Najnowsza książka Sierhija Żadana w tłumaczeniu Bohdana Zadury.

Tom studiów poświęcony został zagadnieniom szlachty i ziemiaństwa na pograniczach kulturowych dawnej Rzeczypospolitej od XVI do pocz. XX wieku. Pod względem chronologicznym dzieli się na dwie części. Pierwsza obejmuje zagadnienia dotyczące szlachty w okresie formowania się i rozkwitu Rzeczypospolitej aż po jej upadek. Druga ? poświęcona jest problematyce czasów porozbiorowych i realiów życia szlachty i ziemiaństwa w granicach obcych monarchii: Rosji, Austro-Węgier i Prus. Wspólnym mianownikiem jest pogranicze kulturowe dawnej Rzeczypospolitej, toteż uwaga autorów koncentruje się na Litwie, Białorusi, Podlasiu, Prusach Królewskich, Galicji. Różnorodna jest natomiast problematyka podejmowanych tematów. Autorzy z ośrodków naukowych w Polsce, Litwie i Białorusi analizują rolę polityczną szlachty i ziemiaństwa, migracje szlacheckie, rozwój indywidualnych karier, wewnętrzną strukturę społeczną, stosunek do polityki państw zaborczych, postawy wobec nowych wyzwań społecznych i gospodarczych oraz przemian narodowościowych.

Książka jest zapisem refleksji nad obecnością Japonii w kulturze i sztuce polskiej końca XIX i początków XX wieku. Podejmuje kolejno zagadnienia definicji i zakresu pojęć japonizmu i ?japońszczyzny? (japonisme, japonaiserie), kształtowania się obrazu Japonii w Polsce, roli Paryża jako centrum japońskich inspiracji, ich oceny przez polską krytykę artystyczną, oraz znaczenia kolekcjonerów w procesie włączania sztuki japońskiej w obieg muzealny i artystyczny, ze szczególnym uwzględnieniem działalności Feliksa ?Mangghi? Jasieńskiego. Wyznaczenie chronologii polskiego japonizmu pozwala poddać analizie dotychczasowe ustalenia dotyczące zasięgu inspiracji japońskich w polskim malarstwie i grafice, a także rozszerzyć korpus dzieł ?japonizujących? na sztuki dekoracyjne: ceramikę, grafikę użytkową, tkaninę, srebra i brązy. Następnym obszarem analizy jest recepcja sztuki japońskiej w innych dziedzinach kultury, zarówno ?wysokiej?, takich jak teatr, literatura czy muzyka, jak i popularnej ? moda, kultura życia codziennego, teatr ?bulwarowy? i muzyczny ? a także sposób funkcjonowania ?mitu? Japonii na gruncie polskiej myśli politycznej i publicystyki.

Czy wymiar męski i żeński ?wzajemnie się uzupełniają?? Czy istnieje rzeczywista współzależność pomiędzy płcią biologiczną (sexem) a płcią społeczno-kulturową (genderem)? Jak zwalczać homofobię i przeciwstawiać się seksizmowi? Takie właśnie znaki zapytania wywołane są ewolucją, jaką ostatnimi czasy przechodzi społeczeństwo. Wszystkie te kwestie, które odnoszą się jednocześnie do sfery intymnej i zbiorowej, do tego, co prywatne i tego, co publiczne, stanowią jeden z ważniejszych aspektów naszego życia. Pytania te pojawiają się w naszej codziennej egzystencji, w debatach poświęconych społeczeństwu, w badaniach naukowych i w walce politycznej.

Książka jest poświęcona pracowni artysty, jednej z fascynujących przestrzeni kultury drugiej połowy XIX i początku XX wieku, która łączyła w sobie zjawiska z zakresu sztuki i życia artystycznego. Analizowane są w niej liczne atelier polskich malarzy i rzeźbiarzy oraz sposoby przedstawiania przestrzeni tworzenia w polskiej sztuce. Poza najbardziej znanymi twórcami jak Józef Brandt, Jan Matejko czy Jacek Malczewski, pojawiają się ci mniej oczywiści i zapomniani. Czerpiąc z obszarów malarstwa, fotografii, publicystyki i literatury pięknej, autorka pokazuje złożoność funkcji i znaczeń pracowni, zarówno wobec samych twórców, jak i publiczności artystycznej.

Druga część podręcznika Antropologia kulturowa, zatytułowana: ?Kultura obyczajowa początku XXI wieku? ukazuje proces zmian i ciągłości w kulturze w kontekście przeobrażeń obyczajowych. Punktem wyjścia rozważań jest kategoria ciała i cielesności, które różnie interpretowane tutaj ukazane są w aspekcie uwarunkowań w kulturze obyczajowej. W strukturze treści rozdziałów, co jest nowością, uwidacznia się podział związany z kategoriami kultury (kultura bytu, społeczna, duchowa). Rozdział pierwszy dotyczy głównie współczesnego kultu ciała, młodości, wzorów kobiet i mężczyzn, praktyk związanych z higieną i troską o urodę, dotyczące mody, ubioru i zdobienia ciała.Rozdział drugi dotyczy obyczajowości związanej z zagadnieniami bytowymi, m.in. potrzeba schronienia, bezdomności i emigracji zarobkowej, odżywiania i obyczajowości kształtowanej przez supermarkety. Rozdział trzeci dotyczy obyczajowości związanej z zaspokojeniem wartości witalnych: zdrowia i seksu. Porusza m.in. problem otyłości i anoreksji, różnorodnych zachowań seksualnych, problem trzeciej płci i homoseksualizmu. Rozdział czwarty traktuje o reliktach obyczajowych, związanych np. z rekreacją, formami życia społeczno-rodzinnego i towarzyskiego. Jest tu mowa o targach i jarmarkach, turniejach rycerskich, zwyczajach łowieckich, Ochotniczej Straży Pożarnej, a także o domowych formach życia towarzyskiego, o reliktach kultury szlacheckiej i żydowskiej.Rozdział piąty traktuje o obyczajowości religijno-świeckiej typu renesansu egzorcyzmów i pielgrzymek oraz nowych zjawisk dotyczących pochówku ludzi i zwierząt oraz zmian występujących w religijności wiernych i w życiu instytucji Kościoła. Rozdział szósty dotyczy obyczajowości młodego pokolenia. Są to zarówno zachowania patologiczne jak i godne uznania. Rozdział siódmy dotyczy obyczajowości życia artystycznego, naukowego i politycznego. Całość kończą rozważania dotyczące globalnego charakteru ponowoczesnej obyczajowości kreowanej przez media.

(?) stanowi książkę ważną i potrzebną, zaś zawarte w niej prace wnoszą szereg nowych ustaleń do stanu badań nad kulturą czytelniczą dzieci i młodzieży, wskazując także nowotarskie metody badawcze nad czytelnictwem najmłodszych oraz proponując nowe formy pracy z dziecięcym i nastoletnim użytkownikiem bibliotek.Z recenzji prof. dr hab. Bronisławy Woźniczki-Paruzel