Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

?Partyzantom i członkom antykomunistycznego ruchu oporu i ich rodzinom - tym co doczekali i tym, co nie doczekali niniejszej pracy?.Takimi słowami rozpoczyna się książka Bartłomieja Rychlewskiego pt. ?Po dolinach i po wzgórzach....?, która ukazała się kilka tygodni temu. Jest to monografia oddziału Jana Sadowskiego ps. "Blady" i Piotra Burdyna ps. "Poręba", "Edward", "Mroźny", obejmująca lata 1949 - 1952. Oddziału, który był najliczniejszą i najbardziej znaną na Suwalszczyźnie i Pojezierzu Augustowskim grupą podziemia niepodległościowego. Oddział powstał w maju 1949 roku, a został rozbity w kwietniu 1952 roku. Przez jego szeregi przewinęło się 40 osób. Jan Sadowski zginął w 1951 roku zastrzelony przez podwładnego w okolicach Bań Mazurskich. Piotr Burdyn zginął śmiercią samobójczą, rozrywając się granatem we wsi Wysoki Most, osaczony przez UB i KBW.

Nie jestem historykiem, nie mam odpowiedniego przygotowania merytorycznego i warsztatowego i nie wiem, czy moja praca przypadnie do gustu czytelnikom i historykom. Starałem się napisać ją rzetelnie i odpowiedzieć na pytanie zasadnicze: Czy Piotr Burdyn był "pomniejszym hersztem" u Huzara, mordercą nauczycielek, wrzeszczącym na mordowanych żołnierzy Al., występującym w obronie obszarników Eneszetowcem, który jak chłopa nie zastrzelił, to ... porąbał, czy może było to zupełnie, zupełnie inaczej?