Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Wśród profesjonalnych historyków często spotykana jest opinia, że nie należy opisywać a zwłaszcza oceniać wydarzeń, w których samemu się uczestniczyło. Zgadzam się z ich zdaniem. Ale niniejsza publikacja nie ma ambicji opracowania historycznego; jest raczej pracą popularyzatorską przeznaczoną dla dwóch przeciwstawnych wiekowo kręgów czytelników: ludzi młodych, znających temat Marca '68 jedynie z opowiadań starszego pokolenia (a niektórzy z licznych, już ściśle historycznych opracowań), oraz dla uczestników studenckiej rewolty, czyli dla pokolenia czapki studenckiej, jak ich niegdyś określano. Dla tych pierwszych może być okazją do zapoznania się z nieznaną dotychczas tematyką i możliwością doszukania się analogii z czasami, w których przyszło im żyć obecnie; dla tych drugich już coraz mniej licznych zachętą do wspomnień z czasów młodości i konfrontacji swoich dawnych i obecnych opinii i poglądów. Jeśliby jednak czytelnik odnalazł jakieś elementy podobieństwa z obecną rzeczywistością, to wówczas cytuję tu słowa Heinricha Blla nie będzie to ani zamierzone, ani przypadkowe, lecz nieuniknione. A więc CHODŹCIE Z NAMI!

Mimo iż odpowiedzialność stała się obecnie pojęciem powszechnie używanym, to jednak dopiero od niedawna zaczęto się nią zajmować z perspektywy badawczej. Najczęściej jest rozumiana jako odpowiadanie za popełniony czyn czy podjętą decyzję, tymczasem to przede wszystkim próba odpowiedzi na podstawowe odniesienie człowieka do siebie i innych ludzi. W niniejszej książce omawiany jest problem odpowiedzialności u Heideggera, który wiąże ją z ontologicznym pytaniem o własne bycie. Dopiero na gruncie bycia możliwe jest ujęcie kluczowego pojęcia w sensie etycznym czy prawnym. Heidegger wprawdzie nie zajmuje się odpowiedzialnością w tych właśnie znaczeniach, ale przedstawia ją na bazie źródłowego doświadczenia własnego bycia. Obok ujęcia Heideggera ukazane jest także stanowisko Tischnera, który w odróżnieniu od tego pierwszego dostrzega źródłowość doświadczenia odpowiedzialności na poziomie etycznym, w spotkaniu z drugim człowiekiem. Wydaje się, iż obydwa ujęcia są od siebie różne, jednak pytanie o źródłowość sprawia, że także dla Tischnera ważna jest interpretacja z perspektywy ontologicznej. Jest ona jednak poprzedzona doświadczeniem agatologicznym, będącym swojego rodzaju otwartością, empatią -to z niej wyrasta brak zgody na cierpienie drugiego człowieka i chęć przeobrażenia cierpienia przez zaangażowanie się w zmianę świata, w którym to, co jest" będzie tożsame z tym, co być powinno".

Obecny, XIV tom "Między Oryginałem a Przekładem" poświęcony jest, niejako na zasadzie kontrastu wobec numeru XIII (Poczucie humoru a przekład), poczuciu wzniosłości i stylowi wysokiemu SPIS TREŚCI: Od Redakcji ROZDZIAŁ I WZNIOSŁOŚĆ I STYL WYSOKI W ŚWIETLE KANONU - Tadeusz Borucki, O wzniosłości w poemacie medytacyjnym na przykładzie polskiej i rosyjskiej wersji Tryptyku rzymskiego Jana Pawła II - Anna Bednarczyk, Treny Jana Kochanowskiego - emocje i styl wysoki - Aleksandra Arndt, Zmysłowość poskromiona. Antyczny poeta Tibullus we współczesnych przekładach polskich - Hanna Zalewska-Jura, Kanon metaforyki miłosnej w II księdze Corpus Theognideum - Joanna Hashold, Na tropach wzniosłości albo jak Klopstock Miltona uwznioślał - Magdalena Wiaderek, Wzniosłość - Przekład - Okudżawa - Aleksandra Łagowska, Liryczność prozy Brunona Schulza w rosyjskim przekładzie - Marta Kaźmierczak Kłopoty ze wzniosłością - Leśmian po rosyjsku i po angielsku ROZDZIAŁ II NOWE WYZWANIA STYLU WYSOKIEGO - Tadeusz Szczerbowski, Kumulipo w przekładzie królowej hawajskiej - Agata Sadza, Przekład "dobry" a przekład "wierny" - o "literackości" stylu w kontekście realizacji norm przekładowych na przykładzie Death in Danzig (Hanemanna) Stefana Chwina - Michał Kopczyk, Styl wysoki jako źródło obcości przekładu. Uwagi przy okazji tłumaczenia poezji Dane Zajca - Anna Majkiewicz, Styl wysoki jako wskaźnik intertekstualności w prozatorskiej twórczości austriackiej noblistki Elfriede Jelinek - Joanna Kornaś-Warwas, Wzniosły styl a współczesna powieść rumuńska. O polskim przekładzie prozy Mircei Cartarescu - Alicja Paszkowska, Koltes heroikomiczny - Koltes potoczny - Joanna Górnikiewicz, Stylistyczna wartość opozycji francuskich czasów passé simple / passe compose na przykładzie Małego Księcia Antoine´a de Saint Exupery´ego - perspektywa traduktologiczna - Anna Jankowska, Audiodeskrypcja - wzniosły cel w tłumaczeniu KOMUNIKATY - Katarzyna Wójtowicz, O przekładzie wzniosłości w komiksie - Katarzyna Kruk-Junger, Tłumacz ustny wobec emocji OMÓWIENIA, RECENZJE - Anna Bednarczyk O konferencji w Kazimierzu i nie tylko Ewa Palka, La didactica de la traduccion en Europa e Hispanoamérica red. J. A. Albaladejo Martinez, D. Gallego Hernandez, M. Tolosa Igualada Universidad de Alicante, 2007 - Agnieszka Adamczyk, Kuchnia tłumacza Elżbiety Skibińskiej, czyli o przekładzie nie tylko od kuchni.

Spis treści:Od RedakcjiMaria Filipowicz-Rudek, Translatolog przetłumaczony, czyli o najbardziej malowniczej postaci polskiego przekładoznawstwaJerzy Brzozowski, Śmierć zawsze przychodzi nie w porę. Słowo na pogrzebieRozdział I - Z dystansu... Rozdział II - Pod lupąO książkach...

Piąty tom serii "Między oryginałem a przekładem," będący, jak zawsze, plonem dorocznego spotkania specjalistów zajmujących się problematyką translatologiczną, jest próbą odpowiedzi na postawioną w tytule tezę o kulturotwórczej roli przekładu. W tomie m. in.: Teresa Eminowicz, Na początku było tłumaczenie. Przemysław Piekarski, Bhakha munśi - "urzędnicy od języka" a początki współczesnej literatury hindi. Adam Bieniek, Epoka tłumaczeń - rola świata arabskiego w dziele zachowania dorobku starożytności. Józef Zarek, Po co tłumaczyć Z doświadczeń małej literatury środkowoeuropejskiej. Katarzyna Mroczkowska-Brand, Jak tłumaczenia zmieniły losy powieści łotrzykowskiej. Barbara Poważa-Kurko, Król Lir, Lear i Lir - przekład i intertekstualność.

SŁOWO WSTĘPNE: Współczesna dydaktyka przekładu - bazująca zasadniczo na doświadczeniach własnych nauczycieli przekładu, którzy są lub byli tłumaczami, zanim podjęli się nauczania - rozwija się w sposób niezwykle dynamiczny. Wystarczy przeanalizować programy nauczania oferujące kursy tłumaczeniowe z końca ubiegłego wieku i obecne, żeby dostrzec nie tylko duży wzrost ich liczby, ale również zmiany w nazewnictwie oraz uszczegółowienie tematyki i zakresu nauczania. Przeobrażeniom ulega sam dyskurs metodyczny - tradycyjny "nauczyciel tłumaczenia" w angielskich dyskusjach metodycznych to obecnie "trainer", "instructor", "mentor" lub "educator". Wraz ze zmianą nazwy następuje w konsekwencji zmiana zakresu znaczenia i roli osoby uczącej w procesie kształcenia. Nauczyciel jest tylko jednym z elementów układu dydaktycznego, pozostałe elementy, takie jak uczeń/uczący się/student/adept sztuki tłumaczeniowej, podlegają podobnym przekształceniom. Mniej precyzyjna w tym względzie polszczyzna również stara się odzwierciedlać zachodzące przeobrażenia terminologiczne, stosując nowe określenia na podmiot i przedmiot kształcenia, aczkolwiek kalkowane nazwy typu "trener" czy "edukator" nie zyskują szerszej aprobaty. Centralnym zagadnieniem współczesnej metodyki nauczania przekładu jest holistycznie pojmowana edukacja tłumacza. Zagadnienie to samo w sobie nie budzi większych kontrowersji, ponieważ całościowo potraktowany proces kształcenia umiejętności tłumaczeniowych i wdrażania wiedzy o przekładzie naturalnie przyjmuje się za słuszny, problematyczne natomiast są realizacje tej holistyczności. Rodzi się wiele pytań dotyczących interdyscyplinarnych uwarunkowań dydaktycznych, m.in. jak i w jakim zakresie kształcenie tłumacza powinno być odrębną ścieżką edukacyjną? Wiele wątpliwości dotyczy specyficznych kontekstów dydaktycznych: - Jakie należy wyznaczyć poziomy edukacji? - Jak powinny być prowadzone poszczególne przekładoznawcze specjalizacje dydaktyczne, np. przekład prawny i prawniczy, przekład tekstów technicznych, przekład AVT i wiele innych? - Jak określać profil kandydata, a jak absolwenta studiów tłumaczeniowych? Edukacja uniwersytecka nadal boryka się z dylematem właściwego określenia studiów tłumaczeniowych, a więc inherentną problematycznością edukacji zawodowej względem studiów przekładoznawczych o charakterze akademickim. Dynamiczność obecnej fazy rozwoju metodyki nauczania i samej dydaktyki przekładu jest w pewnym sensie atutem, ale niewątpliwie przysparza również dylematów związanych z samookreśleniem. Jedną z takich trudności jest niska pozycja akademicka nauk zajmujących się nauczaniem w ogóle, a nauczaniem przekładu w szczególności, w porównaniu z naukami stricte teoretycznymi. Pojawia się zarzut nadmiernego urynkowienia nauki o przekładzie i zawodowego kształcenia tłumacza. W związku z tym przekładoznawstwa często nie traktuje się jako pełnoprawnej dyscypliny akademickiej. Wciąż pokutuje powszechne przekonanie, że nauczycielem przekładu może być każdy, kto po prostu potrafi tłumaczyć. W kontekście takich założeń i sposobu myślenia o dydaktyce przekładu i metodyce nauczania przekładu jako nauce mieszczącej się w obrębie przekładoznawstwa, konsolidowanie istniejących teorii i modeli metodologicznych, budowanie własnego aparatu terminologicznego oraz promowanie istotnych przekształceń w metodycznym paradygmacie naukowym nie było do niedawna najłatwiejsze. Ten stan się zmienia, czego wyrazem są coraz staranniejsze i przeprowadzane na coraz bardziej zaawansowanym poziomie naukowym studia badawcze, których rezultaty wprowadzane są do dydaktyki przekładu, a także coraz liczniejsze metodyczne konferencje i publikacje. W ramach wciąż dynamicznie kształtującego się statusu przekładoznawstwa - translatoryki (translatologii) - pozycja nauki zajmującej się dydaktycznymi kontekstami, planami i programami nauczania, materiałami dydaktycznymi, metodologiami stosowanymi w aplikacjach teoretycznych na potrzeby dydaktyki, oceną jakości przekładu w odniesieniu do wykorzystań dydaktycznych, a więc pozycja metodyki nauczania przekładu, wymaga wsparcia w postaci rzetelnych badań naukowych i publikacji. Temu właśnie celowi służy aktualna edycja numeru Między Oryginałem a Przekładem. Wśród tematów zawartych w niniejszym XIX tomie MOaP pojawiają się te, które obecnie najbardziej nurtują badaczy-metodyków: miejsce edukacji tłumacza w ramach studiów filologicznych, akademia a profesja, nowe metodologie (ARTS, tłumaczenie w tandemach) i nowe narzędzia dydaktyczne, samokształcenie. Widoczne jest, jak mocno kwestia kształcenia tłumaczy związana jest z rynkiem i światem biznesu. Realizm zawodowy, którego potrzeba jest często podkreślana, stanowi niewątpliwie jeden z priorytetów metodycznych. Tłumaczenie staje się produktem na rynku już nie tylko wąsko rozumianych usług tłumaczeniowych, ale szerzej - rynku usług językowych. Już pod koniec ubiegłego wieku prowadzona dydaktyka ogólnotłumaczeniowa, wyrastająca z filologicznych kontekstów uniwersyteckich, zmierzała w kierunku coraz większej specjalizacji i zbliżała się do praktyki zawodowej, czemu miały i mają służyć projekty tłumaczeniowe wykonywane przez studentów, praca zespołowa, staże w firmach międzynarodowych i biurach tłumaczeń, kursy  specjalistyczne prowadzone przez ekspertów z różnych dziedzin tłumaczenia. Specyfika kształcenia tłumacza na polskim rynku edukacyjnym polega na jego silnym osadzeniu w tłumaczeniu polsko-angielskim. Ta właśnie para językowa zdominowała ostatnio profile kształcenia i kursy. Język angielski, osiągnąwszy dominację w globalnym dyskursie naukowym, w sposób oczywisty kształtuje również trendy w metodyce przekładu. Trendy te odzwierciedla hybrydowa kompozycja artykułów w bieżącym numerze MOaP - polscy eksperci-metodycy piszą po polsku i po angielsku. Zachęcając czytelników do zapoznania się z wynikami ich ostatnich badań, zapraszamy do lektury metodycznego wydania MOaP. Maria Piotrowska redaktor metodyczny MOaP SPIS TREŚCI: Maria Piotrowska, Słowo wstępne Anna Bednarczyk, Dydaktyka przekładu na studiach filologicznych -ideały, marketing, potrzeby rynku? Karolina Sanocka, "Nasz klient, nasz pan", czyli tłumaczenie jako produkt na rynku usług językowych. Potrzeby, procesy, jakość i zarządzanie Monika Sulkowska, Kształcenie tłumaczy w zakresie frazeotranslacji Joanna Albin, Kształcenie tłumaczy a samokształcenie,czyli o poszukiwaniu metod wykorzystania w dydaktyce doświadczeń zawodowych tłumaczy Anna Kaczmarek, Dydaktyka przekładu audiowizualnego na filologii romańskiej od podstaw: metody, treści, propozycje rozwiązań Marta Kaźmierczak, lntersemiotic aids in translation teaching Anna Kuźnik, In-service training w kształceniu tłumaczy. Projekt pilotażowy na Uniwersytecie Wrocławskim Teresa Tomaszkiewicz, Tłumaczenie w tandemach: nowe możliwości w dydaktyce tłumaczeniowej Bożena Zaboklicka, Praktyka i dydaktyka tłumaczenia literackiego w dwujęzycznym "tandemie" Maria Piotrowska, Action Research in Translation Studies. Self-reflection in translation research training Joanna Dybiec-Gajer, Tłumaczenie jako świadczenie usług tłumaczeniowych? Między realizmem zawodowym a dyktatem rynku w zakresie kształcenia tłumaczy Markus Eberharter, Der Übersetzer als Akteur im Literaturbetrieb

Niniejsza książka to propozycja takiej lektury dramatu, która bierze pod uwagę dialektyczne napięcie między jego tożsamością literacka a performatywną. "Literaturę rozumiem tu szeroko: dramat pisany tak prozą, jak wierszem programuje szczególne doświadczenie języka i stawia nowe wyzwania przyjętym sposobom użycia tekstu, żeby stworzyć akcję poza słowami.Skoro jednak tekst nie określa ani sposobu czytania go jako literatury, ani działań w teatrze, jak należy go używać , by zyskać dostęp do jego podwójnej tożsamości?fragment "Przedmowy"...

Europejski dramat i teatr przeżywały pod koniec XIX i na początku XX wieku okres burzliwych przemian, reagując na impulsy życia społecznego i propozycje reformatorów sceny. Krystalizowały się wtedy nowe formy dramatyczne i projekty teatralne, które w myśl ich twórców miały się wyzwolić spod wpływów przestarzałych konwencji i stać się wyrazem artyzmu i prawdy. W Polsce zjawisko to również się przejawiało. Rodzima dramaturgia i teatr rozwijały się w sieci różnorodnych uwarunkowań, oscylując między biegunami konwencji i innowacji. Ideowe i artystyczne inspiracje czerpano z zewnątrz, przy czym nierzadko łączono je z propozycjami własnymi. W prezentowanej książce Czytelnik znajdzie kilka szczegółowych przybliżeń polskiego dramatu i teatru, a także krytyki teatralnej. Omówiono tutaj zarówno literackie walory, jak i sceniczne realizacje kilku głośnych w swym czasie utworów, które reprezentatywnie odwzorowywały meandry rozwoju rodzimej dramaturgii i teatru. Bohaterami książki są dzieła m.in. Stefana Żeromskiego, Wincentego Rapackiego, Zygmunta Kaweckiego oraz największego spośród polskich artystów teatru - Stanisława Wyspiańskiego.

Nieopodal irańskiej granicy w Kurdystanie tureckim wznosi się piękny pałac zbudowany w XVII wieku przez kurdyjskiego księcia Ishaka. Kiedy mijając go, wejdzie się krętą ścieżką nieco wyżej i spojrzy w dół z wysokości znajdującego się tu grobu wielkiego kurdyjskiego poety Ehmede Chaniego, można ulec wrażeniu, że piękno i potęga budowli wynikają przede wszystkim z wielości zastosowanych tu architektonicznych stylów. Pałac "mówi w języku" ormiańskim, turecko-seldżuckim, perskim i kurdyjskim, z odwagą zdobywa surową urodę górskiej doliny. I właśnie ta umiejętnie przez architekta dostrzeżona wielość staje się jego nieśmiertelnością. Owo "umiejętne dostrzeżenie" polega, jak się zdaje, na ciągłym poszukiwaniu porządkującej i scalającej jedności, potrafi jednak wymknąć się dogŹmatyce i oprzeć swoje funkcjonowanie na otwartości wobec "innego". Podobnie jest też z kurdyjską literaturą, która wprawdzie nie może poszczycić się ogromnym dorobkiem, ale ma do zaproponowania mocny przekaz ideowy i estetyczny, wynikający w dużej mierze z wielu wątków i tradycji, które się na jej rozwój złożyły, ale przede wszystkim z silnej duchowej potrzeby nakazującej walczyć o swoje istnienie, godność, niezależność i prawo głosu....

Oddziaływanie konstytucji na stosunki horyzontalne trzeba widzieć w szerokiej perspektywie. Promieniowanie norm, zasad i wartości konstytucyjnych, ich przenikanie do systemu prawa prywatnego, wyznaczanie standardów zachowań podmiotów prywatnych znacząco rozszerza przestrzeń konstytucyjną, w której funkcjonuje państwo, społeczeństwo i jednostka. Akceptacja poglądu o horyzontalnym działaniu praw konstytucyjnych zmienia nasz sposób postrzegania konstytucji, jej roli i funkcji oraz możliwości jej stosowania w praktyce. Konstytucja oto przestaje być bowiem jedynie zbiorem zasad definiujących organizację i funkcjonowanie aparatu państwowego, a staje się instrumentem kreowania społeczeństwa demokratycznego oraz aksjologicznym punktem odniesienia dla oceny procesów, zachodzących w tym społeczeństwie. Podstawowym celem naszym badań było przedstawienie bogactwa różnorodnych rozwiązań przyjmowanych na gruncie współczesnych konstytucji i stosowanych w praktyce pod szyldem horyzontalnego działania praw konstytucyjnych. Cel ten chcieliśmy osiągnąć nie tylko poprzez stworzenie starannie dobranego wachlarza państw, ale również poprzez zaangażowanie w realizację projektu naukowców reprezentujących różne kraje i różne ośrodki akademickie. W skład międzynarodowego zespołu badawczego weszli zatem naukowcy z Albanii, Grecji, Ukrainy i Polski, co ostatecznie przesądziło o dwujęzycznym charakterze przygotowanej przez nas publikacji.Ze wstępu...

SPIS TREŚCI: Jerzy Brzozowski, Strategie wydawców, strategie tłumaczy Rozdział I STRATEGIE WYDAWCÓW - Bożena Tokarz, Zapotrzebowanie na przekład: dysponenci i wtajemniczeni - Elżbieta Skibińska, Przekład literacki w Polsce po roku 1989. Strategie wydawców (na przykładzie literatury francuskiej) - Zofia Bobowicz, Strategie rynku wydawniczego we Francji - Ryszard Siwek, Dwaj panowie z Liege - o recepcji Steemana i Simenona i nie tylko - Joanna Warmuzińska-Rogóż, Literatura quebecka w Polsce - studium (o) przypadku - Jadwiga Miszalska, Żywot Marii Magdaleny de´ Pazzi. Strategie wydawcy, strategie tłumacza - Anna Kalewska, Camoes, Pessoa, Saramago i inni. O literaturze portugalskiej w Polsce po 1989 roku - Małgorzata Gaszyńska-Magiera, Periteksty jako element strategii wydawniczych wobec literatury iberoamerykańskiej w okresie boomu Rozdział II MIĘDZY STRATEGIAMI - Anna Bednarczyk, Kilka słów o strategii, "strategii" i nadinterpretacji - Tomasz Pindel, Tłumacz: między rzemieślnikiem a agentem - Anna Majkiewicz, Strategia tłumacza między "polityką" wydawcy a pracą redaktora - Danuta Kucała, Czy można mówić o strategiach tłumaczenia tytułów? - Markus Eberharter, Strategia translatorska a badanie przekładu. Na podstawie trzech tłumaczeń Jugend in einer österreichischen Stadt Ingeborg Bachmann Rozdział III STRATEGICZNE ŚLADY TŁUMACZA - Joao Ferreira Duarte, Mutilated Mellors: The Strange Story of Lady Chatterley´s Lover in Portugal - Justyna Cecylia Nowicka, Między San Gabrielem a Świętym Gabrielem Federica Garcíi Lorki - Tomasz Stróżyński, Boy - tłumacz samosterowny - Małgorzata Sieradzka, Wybrane elementy kulturowe w dwóch przekładach Hrabiny Cosel Józefa Ignacego Kraszewskiego na język niemiecki - Andrzej Goworski, Jak odwrócić damę Słowackiego plecami oraz zdobyć "mleczko dla dziateczek"? - czyli o pożytkach z translatorskiej rewitalizacji - Magdalena Kotlarek, Muzyka a słowo. O tłumaczeniach Witolda Dąbrowskiego - Patrycjusz Śliwiński, Środki perswazji w czasopismach "Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy" oraz "Przebudźcie się!" jako wynik strategii tłumacza - Agnieszka Gicala, Obraz obrazu: strategia przekładu metafory w tekstach mistycznych - Regina Solová, Strategie tłumaczy dokumentów uczelni wyższych. Na przykładzie nazw własnych tłumaczonych na język francuski - Maria Filipowicz-Rudek, Interdyscyplinarność, pluralizm i naukowy rygor. MonTI - nowe hiszpańskie / międzynarodowe czasopismo poświęcone przekładowi

Dominanta to termin, który w rozważaniach dotyczących przekładu pojawił się wiele lat temu. Jeszcze Korniej Czukowski zastanawiał się nad dominantą odstępstw od oryginału.   SPIS TREŚCI Dominanta a przekład   I. W KRĘGU TEORII Ladisláv Franek Poetika umeleckého prekladu Andrzej Pawelec Douglas Robinson and the somatic approach to translation Anna Bednarczyk Jeszcze raz o dominancie. Piosenka autorska - dominanta meliczna Tamara Brzostowska-Tereszkiewicz Przekład jako metonimia Urszula Dąmbska-Prokop Dominanta a intencja dzieła Karolina Dębska Dominanta semantyczna a wielość możliwych interpretacji Marta Kaźmierczak Jak wygląda koniec świata? Dominanty w przekładach wiersza Czesława Miłosza II. W KRĘGU SACRUM Piotr Baran Przekład Listu do Galatów w Biblii brzeskiej jako element retorycznej inventio Lubomír Hampl Przekład tekstów biblijnych jako źródło badań językoznawczych. Analiza leksykalna z uwzględnieniem dominanty semantycznej   III. W KRĘGU KLASYKI Aleksandra Arndt Między formą metryczną a treścią zmysłową. O dominantach pieśni Tibullusa i ich polskich przekładów Agnieszka Adamowicz-Pośpiech Intertekstualność jako dominanta przekładu Agnieszka Baran Dlaczego fragmenty Dziadów cz. II i III w przekładzie Františka Halasa na język czeski tak spodobały się Polakom?   Waldemar Gajewski Odpowiedzialność tłumacza a skutki subiektywnego postrzegania dominanty translatorskiej na bazie starych i nowych polskich przekładów Eugeniusza Oniegina A.Puszkina Joanna Górnikiewicz W poszukiwaniu dominanty translatorskiej w Czasie odnalezionym M. Prousta IV. DOMINANTA WYBORÓW Michał Kopczyk Jaką poezję lubi Katarina Šalamun Biedrzycka? O antologiach: Srebro i mech / Srebro in meh oraz Dotyk ducha / Dotik duha Joanna Warmuzińska-Rogóż Antologia a przekład: między wyborem autora, redaktora i tłumacza (na przykładzie literatury quebeckiej w Polsce)   V. WYBÓR DOMINANTY Adriana Sara Jastrzębska Relacje transtekstualne jako dominanta? Sekretna historia Costaguany Juana Gabriela Vasqueza   Monika Krajewska Odwrócona perspektywa Anna Majkiewicz Dominanta z perspektywy tłumacza i badacza przekładu Edyta Manasterska-Wiącek Primum non nocere czyli o ukrytej dominancie w przekładzie Magdalena Mitura "Ja" odnalezione. Wybrane językowe wyznaczniki obrazu narratora we francuskim przekładzie Baltazara Sławomira Mrożka Magdalena Ochniak Dyferencjacja językowa jako dominanta translatoryczna. Hełm grozy Wiktora Pielewina w polskim przekładzie   Alina Stebakow Inspiracje filmowe w twórczości Wiktora Pielewina i ich odzwierciedlenie w przekładzie VI. WYJŚĆ POZA LITERATURĘ   Joanna Dybiec-Gajer Wyjść poza literaturę - dominanta pragmatyczna jako narzędzie w dydaktyce przekładu tekstów specjalistycznych - tłumaczenia uwierzytelnione   Katarzyna Kruk-Junger Motywacje wyborów tłumaczeniowych w przekładzie ustnym środowiskowym

Między oryginałem a przekładem tom XXI, 2015 - nr 27, 28, 29, 30 Między Oryginałem a Przekładem nr 27: Bliskość kulturowa w przekładzie SPIS TREŚCI: Od redakcji Magdalena Ochniak Litera jako nośnik kultury (o trudnościach z tłumaczeniem cyrylicy) Anna Bednarczyk Taras Bulba Mikołaja Gogola a tłumaczenie kozackiej przestrzeni kulturowej Kinga Rozwadowska Rosja, kobieta, ekspresja... O strategiach wyparcia Innego w tłumaczeniu Życia o. Wasyla Leonida Andriejewa Paulina Boguta Japonia w polskim przekładzie Diamentowej karocy Borisa Akunina, czyli o problematyce trzeciej kultury w przekładzie literackim Katarzyna Kotyńska Daty, fakty, skojarzenia. O realiach w przekładzie na materiale wierszy Jurija Andruchowycza Lubomir Hampl Procesy przekładu i metody translacyjne na materiale czeskim i polskim – ekwiwalencja realiów biblijnych Między Oryginałem a Przekładem nr 28: Obcość kulturowa w przekładzie SPIS TREŚCI: Przedmowa Reinhold Utri The translator and his/her language/culture Anna Majkiewicz Kontekst kulturowy - balast dla oryginału czy szansa dla przekładu? Paweł Siwiec Ignacy Krasicki po arabsku. Analiza krytyczna przekładu Karola Załuskiego Aleksandra Mucha Translating Polish Fantasy - translational challenges and problems concerning culture ‑rooted elements Joanna Pamięta‑Borkowska "Przekład jako doświadczenie obcego" w kontekście przekładów literatury fantasy Alicja Żuchelkowska Traduction - lieu d’élimination et de subversion : manipule ‑t ‑on le discours de l’identité culturelle dans les textes littéraires des minorités ? Dorota Gołek‑Sepetliewa Hadżi Dimityr Christo Botewa - obce elementy kulturowe w polskich przekładach Katarzyna Szoblik Problematyka przekładu dawnej literatury ustnej Mexików i Majów Joanna Zakrzewska Przekład z języka japońskiego - wielopłaszczyznowa semiotyka poezji japońskiej Między Oryginałem a Przekładem nr 29: Dylematy stylizacji w przekładzie cz. 1 SPIS TREŚCI: Przedmowa Agnieszka Adamowicz‑Pośpiech Dialekt, idiolekt i lapsolekt w tłumaczeniu Magdalena Mitura Stylizacja na dziewięćdziesiąt dziewięć sposobów. Raymond Queneau według Jana Gondowicza Tamara Brzostowska -Tereszkiewicz Reminiscencja stylistyczna w przekładzie Anna Bednarczyk Idiolekt w przekładzie Ewa Drab Through the Maze of Style, through the Labyrinth of Time. Stylization in the Translation of Cloud Atlas by David Mitchell Magdalena Pytlak Tłumacz między idiolektami. Kilka uwag na temat dylematów towarzyszących przekładowi mowy postaci operowych Agnieszka Muszyńska‑Andrejczyk Mozartowski Don Giovanni - przegląd wybranych przekładów librett i kwestia stylizacji Barbara Bibik Chrześcijańska Antygona, czyli interpretacja tragedii Sofoklesa dokonana przez Juliusza Osterwę pod wpływem wybuchu II wojny światowej Między Oryginałem a Przekładem nr 30: Dylematy stylizacji w przekładzie cz. 2SPIS TREŚCI: Przedmowa Małgorzata Czubińska Stylizacja na język potoczny w tłumaczeniu kanadyjskiej dramaturgii mniejszościowej na przykładzie polskiej wersji sztuki La Défaite Georges’a Bugneta Małgorzata Ślarzyńska Elementy dialektalne w przekładach Padre padrone Gavina Leddy Marzena Chrobak O zdrobnieniach w twórczości Maria Vargasa Llosy słóweczek kilka Ewa Białek Słów kilka o kolokwializacji w oryginale i przekładzie Edyta Manasterska‑Wiącek Od stylizacji do błędu w przekładzie Dorota Gonigroszek Analiza kognitywna zmian stylistycznych w przekładzie Perły Johna Steinbecka Jakub Jankowski Bermanowskie superpozycje językowe i egzotyzacja kontra komiks Cyrila Pedrosy Portugalia Renata Niziołek Boula Matari Tintin – młody belgijski reporter jedzie do Konga

Tom XI Między oryginałem a przekładem zainteresuje, mamy nadzieję, nie tylko translatologów, lecz również tych, którzy przyglądają się komunikowaniu się kultur i ich wzajemnemu statusowi, także w ujęciu diachronicznym. Nieznane w przekładzie eksploruje bowiem zagadnienia związane z promocją w przekładzie i poprzez przekład kultur i literatur małych krajów i krain, nieznanych, pozostających w cieniu imperiów, zapomnianych. Przekład jest tu odkrywaniem nowego-starego świata. Autorów tomu interesuje zarówno to, co podlega odkrywaniu poprzez przekład, jak i to, w jaki sposób i jakimi metodami tłumacz, jako pośrednik, uczestniczy w tym procesie. Materiał został zgrupowany w pięciu częściach. Rozdział I Nowe a stare, zbiera teksty sygnalizujące rozmaitość trudności translatorskich na styku tekstów starych oraz ich przekładów. Rozdział II Odległe, oscyluje wokół problemów związanych z tłumaczeniem egzotyki w literaturze. Rozdziale III Małe literatury, znalazły się ujęcia konkretnych sytuacji tzw. "małych literatur", czyli takich, których naturalny rozwój i status na przestrzeni dziejów determinowały czynniki zewnętrzne, pozaliterackie, jak to było na przykład w przypadku literatury katalońskiej. Rozdział IV Obce, grupuje rozprawy podejmujące zagadnienie obcości w przekładzie w ujęciu teoretycznym. Rozdział V Nasza wielka mała literatura, przybliżający specyfikę recepcji literatury polskiej w przekładzie oraz jej status - wszystkie artykuły przyjmują polską perspektywę - jako literatury "małej", szukającej dopiero swego własnego miejsca w kanonie literatury światowej. Tradycyjnie nie brakuje w tym tomie także prezentacji studenckich.

Tom dotyczy problemu głosu i dźwięku w przekładzie oraz tłumaczeniu ustnemu. Jest to jednocześnie pierwszy tom ukazujący się w ramach prac zespołu nowopowstałego w Instytucie Filologii Romańskiej UJ Zakładu Przekładoznawstwa. Artykuły są pokłosiem odbywającej się tradycyjnie w kwietniu konferencji naukowej.

Publikacja dzieli się na dwie zasadnicze części. Pierwsza, o charakterze naukowym, ukazuje specyfikę polszczyzny jako języka edukacyjnego na obczyźnie na przykładzie Chicago. Zainteresuje badaczy, działaczy oświatowych oraz przygotowujących się do pracy nauczycieli języka polskiego jako odziedziczonego na całym świecie. Część druga, zawierająca propozycje programowo - metodyczne dla szkół polonijnych, adresowana jest do dydaktyków, autorów programów i podręczników. Autorki pokazują w niej, jak teksty lektur mogą stać się kanwą ciekawych scenariuszy lekcji rozwijających kompetencje językowe uczniów.

Kolejny tom będący dorobkiem corocznego krakowskiego forum przekładu. Tym razem konferencja poświęcona została Przekładowi jako promocji literatury. Szczególnej aktualności nabrały tezy o podwójnej roli tłumacza, jako autora tekstu w przekładzie i jednocześnie promotora tego tekstu oraz - jako odpowiedź na wymagania współczesnego rynku wydawniczego, które nakreślają wyraźnie również pośród wielu funkcji krytyki przekładu jeszcze jedną, konieczną funkcję - promocyjną, stawiającą sobie za cel rozbudzanie zainteresowania czytelnika konkretnym dziełem, autorem czy literaturą obcojęzyczną w ogóle.

Publikacja dzieli się na dwie zasadnicze części. Pierwsza, o charakterze naukowym, ukazuje specyfikę polszczyzny jako języka edukacyjnego na obczyźnie na przykładzie Chicago. Zainteresuje badaczy, działaczy oświatowych oraz przygotowujących się do pracy nauczycieli języka polskiego jako odziedziczonego na całym świecie. Część druga, zawierająca propozycje programowo - metodyczne dla szkół polonijnych, adresowana jest do dydaktyków, autorów programów i podręczników. Autorki pokazują w niej, jak teksty lektur mogą stać się kanwą ciekawych scenariuszy lekcji rozwijających kompetencje językowe uczniów.