Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Janet L. Abu-Lughod (ur. 1928) należy do grupy amerykańskich uczonych, którzy w swej pracy naukowej, podjęli się badania zagadnień teorii tzw. systemów-światów. Autorka w swej analizie, dowodzi, że już w trzynastym wieku, a ściślej mówiąc na przestrzeni stulecia (1250-1350), na obszarze Eurazji, funkcjonował, formujący się od jedenastego wieku, przednowożytny „światowy system” wymiany handlowej, który obejmował swym zasięgiem trzy wysoko rozwinięte kręgi cywilizacyjne: chrześcijańską Europę Zachodnią, islamski Bliski Wschód oraz Daleki Wschód (wraz z subkontynentem indyjskim). Opierając się na skrupulatnej analizie poziomu rozwoju cywilizacyjnego wspomnianych trzech kręgów cywilizacyjnych, J. L. Abu-Lughod, odrzucając europocentryczne poglądy zachodniej historiografii, dochodzi do wniosku, że Europa, w opisywanym przez nią przednowożytnym eurazjatyckim systemie gospodarczym, bynajmniej nie odgrywała wiodącej roli cywilizacyjnej, stanowiąc w nim obszar o raczej peryferyjnym znaczeniu. Co więcej, w jej opinii, cywilizacja europejska, uzyskaną w XVI w. hegemonię, zawdzięczała nie tyle przypisywanym jej inherentnym czynnikom wzrostu (takim jak nadzwyczajna skala akumulacji kapitału, wyjątkowy charakter form organizacyjnych gospodarki wczesnokapitalistycznej, zaawansowanie w rozwoju technologicznym itd.), ile zjawisku, które określiła ona mianem „upadku Wschodu” ( fall of the East). Pod pojęciem tym kryje się cały splot czynników (takich jak epidemia czarnej śmierci, rozpad imperium mongolskiego, wycofanie się po 1435 r. floty chińskiej z Oceanu Indyjskiego), które stanowiąc czynniki dezintegrujące średniowieczny system-świat, wpłynęły na ukształtowanie się w dobie wielkich odkryć geograficznych sytuacji ułatwiającej lub wręcz umożliwiającej Europejczykom narzucenie swej supremacji, funkcjonującym nadal w tej epoce podsystemom gospodarczym Wschodu, które wcześniej tworzyły średniowieczny, euroazjatycki system wymiany handlowej. (Od redakcji)...

Centrum, prowincje, peryferia to pojęcia, które w dziejach sztuki odgrywają olbrzymią rolę. Odwołują się do problematyki osadzenia dzieł, ich twórców i odbiorców w przestrzeni – terytorialnej i kulturowej. Charakter związanych z tym zjawisk nabiera szczególnego znaczenia w perspektywie historycznej, w wyraźny sposób wiążąc się ze zmieniającą się rolą i rodzajem relacji pomiędzy centrami, prowincjami i ich peryferiami. Zebrane w niniejszym tomie teksty autorów reprezentujących różne ośrodki naukowe w Polsce obejmują szerokie spektrum zagadnień: od centrów artystycznych oddziałujących na inne ośrodki, poprzez tzw. sztukę prowincjonalną, po współczesne przedsięwzięcia mieszczące się w sferze procesów globalizacyjnych. Ukazują ich znaczenie w różnych dziedzinach sztuki i w różnych okresach – od sztuki starożytnej po najnowsze prądy artystyczne. Teksty te, obejmujące czasowo i terytorialnie olbrzymi obszar, dostarczają bogatego i zróżnicowanego materiału, który powinien prowokować i pobudzać do dalszych badań i refleksji dotyczących zagadnień związanych z terminami: centrum, prowincje, peryferia....

Indie były i są dla nas wielką niewiadomą. Pozostały krajem tajemniczej egzotyki, gdzie wszystko jest inaczej i bardziej. Nowy orientalizm jest jednak subtelniejszy, często skrywa się za parawanem wrażliwości społecznej. Kiedy załamujemy teatralnie ręce nad utrzymującymi się podziałami kastowymi i jednocześnie oburzamy, gdy obok slumsów wyrastają luksusowe siedziby potentatów IT, nie przejdzie nam przez myśl, że moglibyśmy z indyjskich przykładów dowiedzieć się na przykład czegoś o polskiej transformacji.Chcemy budować gospodarkę opartą na wiedzy? To zobaczmy, jak Indie modernizują się dzięki kultowi nauki (pisze o tym Marcin Zaród) i na jakie problemy natykają się radykalne projekty walki z wykluczeniem cyfrowym (opowiada o tym w reportażu o „komputerze Gandhiego” Siddhartha Deb). Wierzymy, że lekarstwem na fanatyzm religijny jest kapitalistyczna prosperita? Prześledźmy nakreśloną przez Vinoda K. Jose karierę polityczną Narendry Modiego, pupilka zagranicznych inwestorów, kandydata hinduistycznej prawicy na premiera, którego obarcza się odpowiedzialnością za krwawe pogromy antymuzułmańskie. A może pocieszamy się, że choć Polska ma jeszcze wiele do zrobienia w kwestii równouprawnienia kobiet i mężczyzn, to przynajmniej nie jest u nas tak źle, jak w Indiach? Urvashi Butalia pokazuje, że pod wieloma względami indyjski ruch feministyczny jest dużo bardziej postępowy, choć do nas docierają akurat jedynie informacje o kolejnych brutalnych gwałtach w Delhi, Mumbaju czy Kalkucie. Wśród autorów również m.in. Arundhati Roy, Dipesh Chakrabarty, Richard Stamp, Igor Stokfiszewski, Sebastian Cichocki. Do tego rysunki Prabhakara Pachpute i projekty pochodzącego z Mumbaju kolektywu CAMP.Poza głównym tematem numeru prezentujemy również m.in. dramat Niebieski bus Dmitrija Lewickiego, prezentujący wydarzenia na kijowskim Majdanie, zdjęcia Majdanu Tomasa Rafy, Aleksandra Burłaki i Saszy Kurmaza. Zajmujemy się też modernizmem w radzieckiej Azji Środkowej, wydobyciem łupków w pewnej wsi na Lubelszczyźnie oraz wpływem rewolucji na Haiti na losy nowoczesnej Europy, a Cezary Michalski kontynuuje swój Dziennik człowieka politycznego. Zapraszamy do lektury!...