Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Autorzy podejmują pytanie o użyteczność kategorii peryferyjności w analizie położenia Polski w świecie, zarówno współcześnie, jak i w perspektywie historycznej. Odwołując się m.in. do teorii zależności oraz teorii systemu światowego, pokazują, jak peryferyjny lub półperyferyjny status naszego kraju wpływa na specyfikę procesów obejmujących przemiany gospodarcze, stosunki międzynarodowe, politykę naukową czy migracyjną. Badacze stawiają oryginalne, nierzadko kontrowersyjne, tezy. Posłużyć one mogą zarówno jako inspiracja do dyskusji i badań akademickich nad znaczeniem kontekstu globalnych hierarchii gospodarki, polityki i kultury dla zrozumienia miejsca Polski w świecie, jak i do bardziej pragmatycznie zorientowanych debat nad możliwymi trajektoriami rozwoju kraju. Podczas lektury książki towarzyszyły mi dwa skrajne odczucia: przygnębienia i satysfakcji. Intelektualna satysfakcja była rezultatem zapoznania się z solidnymi (…) analizami sytuacji Polski przeprowadzanymi w perspektywie teorii zależności i/lub teorii światowego systemu kapitalistycznego (…). Przygnębienie spowodowane było argumentacją autorów poszczególnych rozdziałów, którzy przekonywali o trwałości strukturalnych barier rozwoju, wpisanych w położenie geopolityczne Polski wyznaczające jej strukturę gospodarczą. Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Krzysztofa Brzechczyna

Dogmaty liberalne prowokują do buntu. Ortodoksja rodzi heterodoksję. Centrum generuje heretyków i skazuje na doktrynalny margines. Liberalizm sensu largo, rozumiany jako filozofia polityczna oparta na założeniach indywidualistycznych, pozwala zaliczyć do liberalnej szkoły myślenia bohatera niniejszej pracy – autora, którego ideowa tożsamość przy stosowaniu bardziej restrykcyjnych klasyfikacji byłaby trudna do określenia. Henry David Thoreau miał problem z samoograniczeniem, pohamowaniem indywidualnych roszczeń i uznaniem praw innych. Postulował równość, niemniej jednak odnosił ją jedynie do sfery materialnej, w której czuł się ofiarą nierówności. W dziedzinie wartości idealnych, które dawały mu poczucie przewagi nad otoczeniem, głosił hasła elitarystyczne. Cenił wolność, ale lekceważył jej prawne zabezpieczenia. Zajmował się głównie wymiarem duchowym ludzkiej autonomii, zależnym od pracy wewnętrznej jednostki. Kłopoty z subordynacją, arystokratyzm kulturowy i skupienie na sobie wypchnęły pisarza poza główny nurt – na peryferie liberalizmu. (ze Wstępu)

Peryferie postrzegane są tradycyjnie jako uzależnione od centrów i skazane na niesamodzielność. W książce przedstawiono odmienne podejście, które wskazuje, że zależności centro-peryferyjne są zawsze dwustronne, a życie społeczne na peryferiach nie może być postrzegane wyłącznie jako pasywna reakcja na bodźce płynące z centrów. Ujęcie to – interakcyjne czy też kontekstowe – odwołuje się do nowych koncepcji, jakie pojawiają się w naukach społecznych, głównie w socjologii, geografii społecznej oraz analizie dyskursu. Ilustracją opisywanego paradygmatu jest analiza relacji symbolicznych pomiędzy Warszawą a trzema polskimi metropoliami: krakowską, poznańską i górnośląską. Tomasz Zarycki, dr hab., pracuje w Instytucie Studiów Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się socjologią polityki i kultury, geografią polityczną oraz analizą dyskursu. Jest autorem kilku książek, m.in.: Nowa przestrzeń społeczno-polityczna Polski (1997), Region jako kontekst zachowań politycznych (2002) oraz Kapitał kulturowy. Inteligencja w Polsce i w Rosji (2008), a także licznych artykułów publikowanych w znanych czasopismach: „Communist and Post-Communist Studies”, „East European Politics and Societies”, „Europe-Asia Studies”, „GeoForum”, „Journal of Communist Studies and Transition Politics”, „Russian Education & Society” oraz „Theory and Society”. Prowadził badania w wielu instytucjach zagranicznych w Holandii, Rosji, Szwecji, USA i Wielkiej Brytanii.

Janet L. Abu-Lughod (ur. 1928) należy do grupy amerykańskich uczonych, którzy w swej pracy naukowej, podjęli się badania zagadnień teorii tzw. systemów-światów. Autorka w swej analizie, dowodzi, że już w trzynastym wieku, a ściślej mówiąc na przestrzeni stulecia (1250-1350), na obszarze Eurazji, funkcjonował, formujący się od jedenastego wieku, przednowożytny „światowy system” wymiany handlowej, który obejmował swym zasięgiem trzy wysoko rozwinięte kręgi cywilizacyjne: chrześcijańską Europę Zachodnią, islamski Bliski Wschód oraz Daleki Wschód (wraz z subkontynentem indyjskim). Opierając się na skrupulatnej analizie poziomu rozwoju cywilizacyjnego wspomnianych trzech kręgów cywilizacyjnych, J. L. Abu-Lughod, odrzucając europocentryczne poglądy zachodniej historiografii, dochodzi do wniosku, że Europa, w opisywanym przez nią przednowożytnym eurazjatyckim systemie gospodarczym, bynajmniej nie odgrywała wiodącej roli cywilizacyjnej, stanowiąc w nim obszar o raczej peryferyjnym znaczeniu. Co więcej, w jej opinii, cywilizacja europejska, uzyskaną w XVI w. hegemonię, zawdzięczała nie tyle przypisywanym jej inherentnym czynnikom wzrostu (takim jak nadzwyczajna skala akumulacji kapitału, wyjątkowy charakter form organizacyjnych gospodarki wczesnokapitalistycznej, zaawansowanie w rozwoju technologicznym itd.), ile zjawisku, które określiła ona mianem „upadku Wschodu” ( fall of the East). Pod pojęciem tym kryje się cały splot czynników (takich jak epidemia czarnej śmierci, rozpad imperium mongolskiego, wycofanie się po 1435 r. floty chińskiej z Oceanu Indyjskiego), które stanowiąc czynniki dezintegrujące średniowieczny system-świat, wpłynęły na ukształtowanie się w dobie wielkich odkryć geograficznych sytuacji ułatwiającej lub wręcz umożliwiającej Europejczykom narzucenie swej supremacji, funkcjonującym nadal w tej epoce podsystemom gospodarczym Wschodu, które wcześniej tworzyły średniowieczny, euroazjatycki system wymiany handlowej. (Od redakcji)

Dawno minęły czasy, kiedy termin literatura regionalna oznaczał twórczość przeważnie minorową, w najrozmaitszych znaczeniach tego przymiotnika. Niniejszy tom odwołuje się zresztą do tamtych wcześniejszych faz i form regionalizmu, bowiem stanowią one konteksty historyczne i polityczne, wobec których współczesne myślenie regionalistyczne przyjęło postawę kontestacji, czy też, jak powiada w swoim znakomitym studium Małgorzata Mikołajczak, wszczęło rebelię. Opozycyjne, a tutaj również tytułowe, napięcie pomiędzy centrami a peryferiami, jest aktualną, współczesną postacią tożsamościowego dyskursu. W dalszym ciągu toczy się on na wielu płaszczyznach życia społecznego, stanowi istotę przemian kulturowych. Nadal najlepszego bodaj materiału obserwacyjnego czy wręcz badawczego dostarcza literatura. Zbiór studiów pt. Centra peryferie w literaturze XX i XXI wieku jest ze wszech miar oryginalną próbą analitycznej prezentacji aktualnego stanu tego tak ważnego dyskursu.prof. dr hab. Andrzej Zawada

Książka dotyczy dziejów architektury rezydencjonalnej, sakralnej (protestanckiej, katolickiej, żydowskiej) i użyteczności publicznej (m.in. ratusze, teatry) powstałej na terytorium pruskiego Śląska w latach 1740–1815. Przemiany stylowe i formalne najważniejszych gatunków architektonicznych tego okresu zostały ukazane na tle zmiany elit społecznych, kształtowania się nowej sytuacji konfesyjnej i zmian zachodzących w sferze społecznej. Książka zawiera obszerny materiał ilustracyjny.

Wydane wspólnie z Centrum Europejskim Natolin Publikacja jest pierwszą monografią opisująca całość zagadnień składających się na relacje gospodarcze Polski z resztą świata w okresie rozbiorów na początku XX wieku, w Drugiej Rzeczpospolitej, w PRL i w pierwszych latach Trzeciej Rzeczpospolitej. Przedmiotem badań stał się handel zagraniczny, handel usług, powiązania kapitałowe z zagranicą, transgraniczna mobilność pracy, obecność w organizacjach międzynarodowych, kooperacja przemysłowa i współpraca naukowo techniczna. Autor stara się znaleźć odpowiedź na pytanie, jak polskie dokonania gospodarcze i budowa pozycji międzynarodowej powinny być odbierane na tle osiągnięć innych krajów, a zwłaszcza naszych bliskich partnerów i sąsiadów. Książka warta polecenia ze względu na wartości merytoryczne, komunikatywność języka przekazu, ale przede wszystkim dlatego, że stanowi kompendium wiedzy o polskich międzynarodowych kontaktach gospodarczych w XX wieku. Patronat: Historia.org.pl

Książka poświęcona jest peryferiom i pograniczom rozumianym zarówno dosłownie – jako przestrzenie zdefiniowane geograficznie i politycznie, jak i metaforycznie – jako obszary przenikania się wpływów kulturowych i towarzyszące im stany umysłu. W myśli współczesnej coraz większego znaczenia nabiera kondycja pograniczna, czyli płynny proces bycia pomiędzy określonymi przestrzeniami, pozycjami czy sytuacjami społecznymi. Autorzy zebranych tu prac starali się skonkretyzować naturę tego pogranicznego doświadczenia, korzystając z dorobku socjologii przestrzeni i pamięci, badań nad stosunkami etniczno-narodowymi, tożsamościami, mniejszościami rozmaitego rodzaju czy wreszcie refleksji nad różnymi postaciami współczesnej kultury i mediów.

Małe formy literackie badano już na wiele sposobów. Ujęcie zaprezentowane w niniejszym opracowaniu jest wyjątkowe ze względu na zgromadzony materiał, a także połączenie spostrzeżeń językoznawczych i genologicznych. Publikacja skupia się na wykorzystaniu form w internetowej twórczości fanowskiej miłośników powieści o Harrym Potterze. Utwory fanfiction, jako teksty fanowskie, wyrażają aprobatę amatorów cyklu o Harrym Potterze, ale są równocześnie świadectwem lekturowego dyskomfortu, czytelniczego niedosytu, poprawiają i uzupełniają tekst źródłowy.

Książka Stadion na peryferiach jest bardzo ciekawym przykładem uprawianej w nowoczesny sposób nauki historycznej. Z pewnością jest to tekst interdyscyplinarny, i to w prawdziwym tego słowa znaczeniu, sięga bowiem zarówno do historii i jej warsztatu, do metod stosowanych w socjologii czy w antropologii kultury. Można go również zaliczyć do kategorii – niestety tak rzadkiej dotąd w Polsce – badań nad mentalité, co jeszcze bardziej podnosi jego wartość. Podobnie jak dostrzegalne wątki z historii wizualnej, mówionej, historii materialnej i historii przestrzeni. Nie odważyłbym się napisać, czego tutaj jest więcej. Dlatego całość robi tak pozytywne wrażenie. W skrócie, praca dotyczy zarówno tego, „jak było”, jak wyglądał sport w przestrzeni geograficznych i kulturowych peryferii w okresie głównie powojennym, ale również, jak myśleli o nim (myślą) bohaterowie opowieści (aktorzy społeczni) posiadający pamięć o przeszłości. Jednak podstawowym tematem według mnie jest społeczeństwo małych miasteczek i wsi, które niezbyt często znajduje się w polu zainteresowań historyków, a jeśli już, to traktowane jest jak margines potrzebny do przedstawienia przemian politycznych. Tutaj mamy do czynienia z wyobrażeniem społeczności jako motywem prymarnym. Sport wydaje się wręcz pewnym instrumentem do jej pokazania. Dodatkową zaletą jest zastosowanie oddolnej perspektywy pozwalającej dostrzec różne aspekty w zupełnie innym świetle albo po prostu pozwalające za¬rejestrować wątki dotąd niedostępne. (z recenzji dr. hab. Mariusza Mazura)

„Casado miażdży realizmem” – takie opinie można było przeczytać po wydaniu "Pieniędzy", jego pierwszej przetłumaczonej w Polsce książki poetyckiej. Pod koniec 2014 nakładem Fundacji im. Tymoteusza Karpowicza niepostrzeżenie ukazał się jego debiut z 1997 roku. Czy równie mocny??