[czarne]
Kategoria: Historia. Archeologia >Historia krajów, narodów i miejscWysyłka: od ręki
chociaż czynił to z naukowym dystansem i obiektywizmem, zawsze
wpływ na jego pracę miała osobista historia. "Pejzaże
metropolii" śmierci to jedno z najwymowniejszych świadectw Zagłady
– prze...
Pełen opis produktu 'Pejzaże metropolii śmierci' »
Wybitny historyk Otto Dov Kulka został jako dziecko wysłany
najpierw do theresińskiego getta, a potem do Auschwitz. Jako jeden
z ocalonych poświęcił całe życie na badanie nazizmu i Holokaustu. I
chociaż czynił to z naukowym dystansem i obiektywizmem, zawsze
wpływ na jego pracę miała osobista historia. "Pejzaże metropolii"
śmierci to jedno z najwymowniejszych świadectw Zagłady –
przejmujące wspomnienia z czasów dzieciństwa w
Auschwitz.„Największa książka o Auschwitz od czasów Primo Leviego
[…]. Kulka osiągnął niemożliwe”Jury Nagrody im. Harolda Hyama
Wingate’a przyznawanej przez „Jewish Quarterly”"Otto Dov Kulka
zaprasza nas do miejsca, w którym obowiązuje niezmienne, bezosobowe
prawo wielkiej śmierci – można mieć co do tego absolutną pewność.
Istnieje tu także prywatna, „mała śmierć”, której czasem udaje się
uniknąć. „Pejzaże metropolii śmierci” to oszałamiająca, niezwykła,
zaskakująca książka. Książka, która nie daje spokoju. Trudno
uwolnić się od podziwu, zachwytu, od poczucia bycia pochłoniętym
przez obrazy, sceny, przez rytm opowieści. Nie sposób otrząsnąć się
z wrażenia wywołanego lekturą. Otto Dov Kulka dopuszcza nas do
swojej intymnej „sfery milczenia”, do własnych przemyśleń na temat
pejzaży Oświęcimia – tej „metropolii śmierci”. Przemyśleń – na tle
bogatej literatury „obozowej” – nowych, wyjątkowych,
niepowtarzalnych."Barbara Engelking"Straszna poezja rozpaczliwych
zapisków powierzonych przez skazańców czeskim wiatrom jest tylko
jednym z wielu pięknych i wstrząsających momentów „Pejzaży
metropolii śmierci”. To wielka książka, nieodzowna. Trzeba być za
nią wdzięcznym, ponieważ fakt, że została opublikowana, jest w
każdym sensie cudem […]. Dzieli nas teraz trzydzieści centymetrów,
gdy wymieniamy uścisk ręki. Jego oczy są suche, a ja myślę o tych
skrawkach papieru rzucanych z pociągu na wiatr i czuję wzbierające
łzy."Bryan Appleyard, „Sunday Times Culture”"Powiada się, że
świadectwo Prima Leviego jest świadectwem chemika – jasne, chłodne,
precyzyjne i zdystansowane. Świadectwo Kulki jest świadectwem
wytrawnego historyka – ironiczne, dociekliwe, zanurzone w
przeszłości i łączące konkret z wymiarem kosmicznym. Pamięć jest tu
służebnicą głębokiej świadomości historycznej, która ofiaruje nam
poruszającą prozę."Thomas Laqueur, „Guardian”"To książka nie tyle o
Auschwitz, ile o przezwyciężaniu wstrząsu ocalenia […]. Wśród
fragmentarycznych, dygresyjnych wspomnień znajdziemy perełki
straszliwej poezji konkretu […]. Tym, co sprawia, że dzieło Kulki
nie ma odpowiednika w całej literaturze obozowej, jest autentyzm
przywołanych przeżyć jedenastoletniego chłopca […]. Napisawszy tę
książkę, Kulka wyświadczył nam – i całemu światu – wielką przysługę
[…] zapalając najczystszy promyk słońca w bezdennej
ciemności."Simon Schama, „Financial Times”"Rozmyślania Kulki są
dręcząco dotkliwe […]. W tych wspomnieniach śmierć jest wierną i
bliską towarzyszką żywych. Niczym ciemne plamy krwi na śniegu
podczas ewakuacji obozu […]. Mimo wszystko w samym Auschwitz
zdarzały się chwile buntu, czarnego humoru i piękna […]. Ta książka
jest grobowcem, poetycką i przerażającą opowieścią o Holokauście, w
której Kulka nie tyle wraca do historycznego Auschwitz, ile
medytuje nad swoim wewnętrznym Auschwitz. W tym prywatnym Auschwitz
trwa wieczna groza."Arifa Akbar, „Independent”"Jedno z
najwymowniejszych świadectw czasu odczłowieczenia. Snując
przejmujące wspomnienia z lat dzieciństwa spędzonych w Auschwitz i
przeplatając je refleksjami mającymi walor wielkiej poezji
elegijnej, Dov Kulka niezrównanie wyraził grozę obozu śmierci, mękę
rodziny i bliskich, a także niezatarte piętno Auschwitz odciśnięte
w pamięci chłopca, który wyrósł na wybitnego historyka Holokaustu.
Ogromnie ważna książka, którą trzeba przeczytać."Ian Kershaw, „The
Daily Beast”...
