Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Książka włącza się w naukowe poszukiwania wiedzy o edukacji kulturalnej. Autor koncentruje się na edukacji kulturalnej rozumianej jako wychowanie do uczestnictwa w kulturze symbolicznej i wspomaganie wielostronnego rozwoju osobowego człowieka w toku rozwijanej przez niego całożyciowej aktywności kulturalnej.W 11 rozdziałach publikacji poruszono następujące główne tematy: pojęcie edukacji kulturalnej, aktywność i działalność kulturalna, klaryfikacja wartości w drodze uczestnictwa kulturalnego, upowszechnianie kultury i animacja kulturalna, czas wolny a kultura, permanentna edukacja kulturalna, autoedukacja jako warunek podmiotowego uczestnictwa kulturalnego jednostki, człowiek dorosły jako współkreator swojego środowiska edukacyjnego i kulturalnego, ewolucja i przydatność domu kultury. Książka jest zaopatrzona w liczne przypisy bibliograficzne.Odbiorcami książki są nauczyciele akademiccy zajmujący się pedagogiką ogólną, pedagogiką społeczną, socjologią edukacji, socjologią kultury, studenci studiów pedagogicznych, pedagogiczno-artystycznych i kulturoznawczych, pracownicy instytucji upowszechniania kultury i animacji kulturalnej (muzeów, bibliotek, domów kultury, stowarzyszeń społeczno-kulturalnych, samorządów lokalnych), a także nauczyciele szkół artystycznych różnych stopni oraz dziennikarze działów kultury redakcji gazet, radia i telewizji.

Praca pomyślana została jako podręcznik akademicki i ma wszelkie szanse, żeby stać się publikacją zaliczaną do kanonu lektur na wielu kierunkach studiów humanistycznych, a przede wszystkim na kierunkach "pedagogika" i "kulturoznawstwo". Autor - wybitny znawca i reprezentant pedagogiki kultury - przedstawił rodowód tego kierunku czy nurtu myśli pedagogicznej, nakreślił dzieje kształtowania się założeń filozoficznych i metodologicznych pedagogiki kultury, przywołał poglądy klasyków tego kierunku (tworzących w Polsce i w innych krajach). Przyjęty w tej pracy układ chronologiczno-problemowy pozwala śledzić losy pedagogiki kultury i jej zwolenników, pozwala także dostrzec dokonujące się przemiany i uwarunkowania przemian w pojmowaniu oraz uprawianiu pedagogiki kultury. Warto zwrócić uwagę, że o ile część (umownie) historyczna jest próbą szkicowego odtworzenia głównych idei, poglądów i sporów z przeszłości, o tyle część traktująca o współczesności zawiera autorski, oryginalny wykład problemów, a także przegląd spraw i wydarzeń określających aktualną kondycję pedagogiki kultury. Profesor Janusz Gajda od kilkudziesięciu lat współtworzy pedagogikę kultury w naszym kraju i właśnie On - oraz Profesor Irena Wojnar - może stan pedagogiki kultury przedstawić w sposób najbardziej kompetentny.

Pedagogika kultury - pytania o jej współczesną tożsamośćCharakter współczesnej kultury i relacje człowiek-kulturaKształcenie-edukacja. Od teorii i praktyki

Niniejsze opracowanie jest próbą potraktowania kultury popularnej jako składowej nowocześnie rozumianej pedagogiki kultury. Książka składa się z kilku wyodrębnionych części, zachowując zasadę ?od ogółu do szczegółu?. Pierwsza zawiera teksty ukazujące teoretyczne i metodologiczne zaplecze badań pedagogicznych nad kulturą popularną (Witold Jakubowski, Zbyszko Melosik, Dariusz Kubinowski i Martyna Pryszmont-Ciesielska). Artykuły wypełniające część drugą skupiają się na przedstawieniu edukacyjnego potencjału i zarazem socjalizacyjnych mechanizmów ?działania? kultury popularnej (Agnieszka Gromkowska-Melosik, Joanna Anioł, Oskar Szwabowski, Marta Kondracka-Szala i Marcin Michalak). Część trzecia dotyczy możliwości wykorzystania filmu w działaniach edukacyjnych (Joanna Golonka-Legut, Michał Brol i Agnieszka Skorupa, Alicja Mironiuk-Netreba oraz Ewelina Konieczna). Czwartą część tworzą teksty o sposobach czytania fotografii, będącej ważnym elementem współczesnej kultury obrazu (Wiesław Drobek i Ewa Dawidejt-Drobek, Justyna Pilarska, Emilia Mazurek, Mariusz Makowski). W ostatniej części omówiono wieloaspektowo zjawisko popkulturowych biografii (Agnieszka Ogonowska, Magdalena Karkowska, Anna Ślósarz i Maria Szumera).

Praca Pedagogika kultury w zarysie pomyślana została jako podręcznik akademicki i ma wszelkie szanse, żeby stać się publikacją zaliczaną do kanonu lektur na wielu kierunkach studiów humanistycznych, a przede wszystkim na kierunkach ?pedagogika? i ?kulturoznawstwo?. Autor ? wybitny znawca i reprezentant pedagogiki kultury ? przedstawił rodowód tego kierunku czy nurtu myśli pedagogicznej, nakreślił dzieje kształtowania się założeń filozoficznych i metodologicznych pedagogiki kultury, przywołał poglądy klasyków tego kierunku (tworzących w Polsce i w innych krajach). Przyjęty w tej pracy układ chronologiczno-problemowy pozwala śledzić losy pedagogiki kultury i jej zwolenników, pozwala także dostrzec dokonujące się przemiany i uwarunkowania przemian w pojmowaniu oraz uprawianiu pedagogiki kultury.prof. dr hab. Tadeusz Lewowicki

Niniejsze opracowanie jest próbą potraktowania kultury popularnej jako składowej nowocześnie rozumianej pedagogiki kultury. Książka składa się z kilku wyodrębnionych części, zachowując zasadę ?od ogółu do szczegółu?. Pierwsza zawiera teksty ukazujące teoretyczne i metodologiczne zaplecze badań pedagogicznych nad kulturą popularną (Witold Jakubowski, Zbyszko Melosik, Dariusz Kubinowski i Martyna Pryszmont-Ciesielska). Artykuły wypełniające część drugą skupiają się na przedstawieniu edukacyjnego potencjału i zarazem socjalizacyjnych mechanizmów ?działania? kultury popularnej (Agnieszka Gromkowska-Melosik, Joanna Anioł, Oskar Szwabowski, Marta Kondracka-Szala i Marcin Michalak). Część trzecia dotyczy możliwości wykorzystania filmu w działaniach edukacyjnych (Joanna Golonka-Legut, Michał Brol i Agnieszka Skorupa, Alicja Mironiuk-Netreba oraz Ewelina Konieczna). Czwartą część tworzą teksty o sposobach czytania fotografii, będącej ważnym elementem współczesnej kultury obrazu (Wiesław Drobek i Ewa Dawidejt-Drobek, Justyna Pilarska, Emilia Mazurek, Mariusz Makowski). W ostatniej części omówiono wieloaspektowo zjawisko popkulturowych biografii (Agnieszka Ogonowska, Magdalena Karkowska, Anna Ślósarz i Maria Szumera).Z recenzji prof. dr hab. Agnieszki Cybal-MichalskiejTom jest zbiorem artykułów odwołujących się do ciekawego poznawczo i jakże ważnego społecznie zagadnienia pedagogiki kultury popularnej. Uważna ich lektura ukazuje, że odpowiedź na pytanie o warunki umożliwiające ?rozpoznanie edukacyjnego i socjalizacyjnego ?działania? rozmaitych fenomenów kultury współczesnej? domaga się wywalczenia w humanistycznym i społecznym dyskursie. [?] Niewątpliwie to oryginalne opracowanie nie tylko stanowi znaczący wkład w rozwój nauk społecznych, lecz także inspiruje do stawiania kolejnych pytań i poszukiwania na nie wielokontekstowych odpowiedzi.