[NBP - srebrne monety]
Kategoria: Kategorie > Monety srebrne - 10 zł
Wielkość emisji: 50 000 szt. Cena emisyjna NBP: 92 zł Data emisji
monet w NBP: 29.08.2011 r. W zestawie: srebrna moneta w kapsule
ochronnej, folder emisyjny Ignacy Jan Paderewski
(1860-1941)...
Pełen opis produktu '10 zł, Ignacy Jan Paderewski (1860-1941), 2011' »
Kolekcja:Srebrne monety o tematyce historycznej
Kolekcja: "Sławni Polacy"
Stanzachowania monety: I (menniczy)
Nominał: 10zł
Srebro: Ag925
Stempel:lustrzany
Średnica: 32,00 mm
Waga: 14,14 g
Wielkość emisji:50 000szt.
Cenaemisyjna NBP: 92 zł
Data emisji monet w NBP:29.08.2011r.
W zestawie: srebrnamoneta w kapsule ochronnej, folderemisyjny
Ignacy Jan Paderewski (1860-1941) - polski pianista, kompozytor i
polityk godny uwiecznienia przez NBP w szlachetnym kruszcu.
Srebrna moneta kolekcjonerska została wybita w Mennicy Polskiej
dodającym blasku stemplem lustrzanym.
Wspaniała pasja, niepowtarzalna historia i trafna inwestycja w
jednym!
Awers: centralnie, stylizowany wizerunek Ignacego Jana
Paderewskiego grającego na fortepianie. Poniżej napis:
RZECZPOSPOLITA/POLSKA. U dołu oznaczenie roku emisji: 2011.
Powyżej, po lewej stronie, napis: 10 ZŁ. U góry, po lewej stronie,
wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Pod
orłem, po prawej stronie, znak mennicy: MW.
Rewers: stylizowany wizerunek popiersia Ignacego Jana
Paderewskiego. Po prawej stronie stylizowany wizerunek orła
nawiązujący do herbu Rzeczypospolitej Polskiej wprowadzonego w 1919
r. U góry, półkolem, napis: IGNACY JAN PADEREWSKI. U dołu, po lewej
stronie, na tle popiersia Ignacego Jana Paderewskiego, półkolem,
napis: 1860-1941.
Ignacy Jan Paderewski (1860-1941) - jeden z najwybitniejszychi
najsławniejszych pianistów swoich czasów, żarliwy patriotai
społecznik, niestrudzony rzecznik interesu Polski w świecie.
Jakopotomek szlachty o silnych tradycjach patriotycznych wzrastałw
atmosferze poświęcenia sprawie narodowej.
Talent muzycznykształcony w latach 1872-1878 w Warszawie, a
następniew Berlinie, Strasburgu i Wiedniu, pozwolił mu w 1888 r.
rozpocząćbłyskotliwą karierę pianisty wirtuoza na estradach całego
świata.W 1890 r., po koncertach we Francji, Holandii i Niemczech,
podbiłAnglię.
Do 1892 r. wystąpił w ponad stu miastach USA i Kanady.Koncertował
także w Afryce Południowej, Australii, na Tasmanii,w Nowej
Zelandii, na Hawajach, Kubie i w Ameryce Południowej,rozsławiając
imię własne i Polski.
Jego gra odznaczała sięczarem dźwięku, głębią i dramatyczną siłą,
stanowiąc zarazemkwintesencję polskości.
W repertuarze bowiem, obok utworówwłasnych (wśród których uznanie
zyskały m.in. Fantazja polska,opera Manru i Menuet G-dur), poczesne
miejsce zajmowałamuzyka Fryderyka Chopina.
Sławę i zgromadzony rychło majątekartysta wykorzystywał do
wspierania sprawy narodowej.W 1910 r., na 500-lecie zwycięstwa pod
Grunwaldem, ufundowałw Krakowie słynny pomnik Władysława Jagiełły,
jak głosi napisna nim: PRAOJCOM NA CHWAŁĘ, BRACIOM NA OTUCHĘ.
Płomienna mowa wygłoszona podczas odsłonięcia tego pomnikado rzesz
rodaków z trzech zaborów, w której postulował jednośćnarodu w
dążeniu do niepodległości, wywarła ogromne wrażeniei zainicjowała
jego działalność polityczną.
Podczas I wojnyświatowej organizował komitety pomocy ofiarom wojny
w Polsce,polskie siły zbrojne, a po koncertach przemawiał, agitując
narzecz Ojczyzny. Dzięki jego kontaktom i wpływom w USA
sprawaniepodległości Polski zaistniała na forum
międzynarodowym.
Zaowocowało to słynnym orędziem prezydenta Wilsona z 1917 r.i
deklaracją premierów Francji, Włoch i Wielkiej Brytanii z 1918 r.o
konieczności odbudowy niezawisłej Polski jako elementu nowegoładu w
Europie. Powróciwszy do kraju, udał się w grudniu 1918 r.do
Poznania, gdzie powitały go entuzjastycznie tłumy rodaków.
Przemówienie (wygłoszone z okna hotelu), wzywające do
jednościwszystkich stronnictw i stanów w dziele odbudowy Polski,
stałosię zarzewiem zwycięskiego powstania wielkopolskiego.
Witanywszędzie z rosnącym entuzjazmem, po przybyciu do
Warszawyzłożył deklarację, której pozostał wierny: służyć nie
jakiemukolwiekstronnictwu, a jedynie Polsce.
Wkrótce objął stanowiskopremiera i ministra spraw zagranicznych. Na
konferencjipokojowej w Paryżu, wraz z Romanem Dmowskim,
usilniezabiegał o zabezpieczenie interesów i wzmocnienie
autorytetuPolski.
Rozstrzygnięcia Traktatu Wersalskiego, na które polscynegocjatorzy,
mimo najlepszej woli, mieli ograniczony wpływ, niesatysfakcjonowały
klasy politycznej i opinii publicznej.
Trudnościwewnętrzne w odbudowującym się kraju spowodowały
upadekrządu Paderewskiego w grudniu 1919 r. i jego decyzję o
emigracji(do 1921 r. pozostawał delegatem Polski w Lidze Narodów).W
1921 r.
Naczelnik Państwa Józef Piłsudski uhonorował goOrderem Orła Białego
„w uznaniu wybitnych zasług położonychdla Rzeczypospolitej Polskiej
na polu działalności obywatelskieji politycznej”.
Dowodem uznania w świecie były choćby doktoratyhonoris causa m.in.
uniwersytetów w Oxfordzie i Cambridge.Rozczarowanie kształtem
polityki wewnętrznej i narastającymipo 1926 r. tendencjami
autorytarnymi nie osłabiły patriotycznegozmysłu artysty, który
nadal jak tylko mógł wspierał i umacniałinteres Polski.
W 1936 r. patronował powstaniu tzw. frontu Morges,ugrupowania
centrowego, które miało być przeciwwagą dlacoraz bardziej
antydemokratycznych rządów sanacji. W grudniu1939 r. został
przewodniczącym Rady Narodowej - polskiegoparlamentu na
wychodźstwie.
Czynny w działaniach na rzeczPolski do ostatnich dni zmarł 29
czerwca 1941 r. w Nowym Jorku.Decyzją prezydenta Roosevelta został
pochowany na NarodowymCmentarzu w Arlington.
W 1991 r. jego szczątki, w obecnościprezydentów RP i USA, złożono w
krypcie archikatedrywarszawskiej.
dr Marek A. JanickiInstytut HistorycznyUniwersytetu
Warszawskiego
******
Ignacy JanPaderewski (1860-1941) - one of the most eminent and
famouspianists of his times, ardent patriot and involved citizen,
tirelesspromoter of Poland’s interest in the world. As a member of
anoble family with strong patriotic traditions, he was brought up
in theatmosphere of devotion to the national affair.
His musical talent, developed in the years 1872–1878 inWarsaw, and
later in Berlin, Strasbourg and Vienna, allowed him in 1888to start
a career of a virtuoso pianist on world stages.
In 1890, after concerts in France, the Netherlands and Germany,
he“won” England. By 1892, he had played in over 100cities in the
USA and Canada. He also performed in South Africa,Australia,
Tasmania, New Zealand, Hawaii, Cuba and South America,making his,
and Poland’s, name increasingly popular.
The wayhe played the piano was characterized by the charm of
sound,profoundness and dramatic force, at the same time being the
essence ofPolishness.
It was so, because the repertoire, apart from his own pieces
(fromwhich the Polish Fantasy, the Manru opera and the Minuet in
G-majorenjoyed particular recognition) included many pieces
byFrédéric Chopin. The artist took advantage of hisfame and fortune
to support the national affair.
In 1910, for the 500th anniversary of the Grunwald Victory, he
foundedthe famous monument of Władysław Jagiełło in Kraków.
Theinscription on the monument read: TOGLORIFY THE FOREFATHERS, TO
COMFORT THE BROTHERS.
Fervent speech made during the unveiling of the monument to the
crowdsof his compatriots from the three annexations, in which he
promoted thenation’s unity in striving for independence, made a
greatimpression and initiated his political activity.
During World War I, Paderewski organized committees helping the
victimsof war in Poland, Polish armed forces. After concerts he
gave speeches,agitating in favor of his motherland. Owing to his
contacts andinfluences in the USA, the affair of Poland’s
independencewas discussed on an international level.
It resulted in the famous proclamation of President Wilson in 1917,
anddeclaration of Prime Ministers of France, Italy and Great
Britain in1918, on the necessity to rebuild independent Poland as
an element ofnew order in Europe. Having returned to Poland, in
December 1918 hewent to Poznań, where he was enthusiastically
welcomed by crowds.
The speech (made from a hotel window), calling for the unity of
allfractions and states in the process of rebuilding Poland, became
themainspring of the victorious Wielkopolska Uprising. Welcomed
withgrowing enthusiasm everywhere, having arrived to Warsaw,
Paderewskimade a declaration which he remained faithful to: to
serve Poland, nota fraction.
Soon he became Prime Minister and Minister for Foreign Affairs. On
apeace conference in Paris, he and Roman Dmowski made all efforts
tosecure the interest and reinforce the authority of Poland.
The terms of the Treaty of Versailles, which the Polish
negotiators,despite their best will, had limited influence on, did
not satisfypolitical class and public opinion. Internal
difficulties inside therebuilding country caused the collapse of
Paderewski’sgovernment in December 1919 and his decision to
emigrate (to 1921 heremained Poland’s delegate in the League of
Nations).
In 1921, Józef Piłsudski, Chief of State, honored him withthe Order
of the White Eagle „in recognition fordistinguished merits in his
civil and political activity”.Honorary doctorates of, among others,
Oxford and Cambridge Universitiesproved his recognition in the
world.
Disappointment with the shape ofhome policy and authoritarian
tendencies growing after 1926 did notweaken the patriotic sense of
the artist, who kept supporting andstrengthening the interest of
Poland as much as possible.
In 1936, he favored the foundation of the so-called Front Morges,
analliance of centrist parties, which was to counterbalance
theincreasingly antidemocratic rule of Sanation. In December
1939,Paderewski became President of the National Council - the
PolishParliament in exile. Paderewski died on 29 June 1941 in New
York.
To his last days, he actively supported actions in favor of Poland.
Bydecision of President Roosevelt, he was buried in the National
Cemeteryin Arlington. In 1991, his remains were, in the presence of
Presidentsof Poland and the USA, buried in the crypt of the Warsaw
Archcathedral.
Marek A. Janicki, Ph.
D.
Institute of History
at the University of
Warsaw
Text from the NationalBank of Poland’s issue folder