Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Wybór najbardziej znanych utworów Ignacego Jana Paderewskiego, który zasłynął nie tylko jako wybitny mąż stanu i wirtuoz fortepianu, ale także jako kompozytor utworów scenicznych, orkiestrowych, kameralnych i solowych. Wydanie to przedstawia najbardziej popularne utwory Paderewskiego na fortepian, począwszy od słynnego ''Menueta'' po ''Krakowiaka''. Utwory w publikacji: Album tatarzańskie op. 12 nr 1 Chant d'amour z op. 10 nr 2 Cracovienne fantastique z op. 14 nr 6 Krakowiak z op. 5 nr 1 Krakowiak z op. 5 nr 3 Legende z op. 16 nr 1 Mazurek z op. 5 nr 2 Mélodie z op. 16 nr 2 Melodié z op. 8 nr 3 Menuet z op. 14 nr 1 Nocturne z op. 16 nr 4 Theme varie z op. 16 nr 3 Un Moment musical z op. 16 nr 6

Wybór najbardziej znanych utworów Ignacego Jana Paderewskiego, który zasłynął nie tylko jako wybitny mąż stanu i wirtuoz fortepianu, ale także jako kompozytor utworów scenicznych, orkiestrowych, kameralnych i solowych. Wydanie to przedstawia najbardziej popularne utwory Paderewskiego na fortepian, począwszy od słynnego „Menueta” po „Krakowiaka". Utwory w publikacji: Paderewski Ignacy Jan - Menuet z op. 14 nr 1 Paderewski Ignacy Jan - Cracovienne fantastique z op. 14 nr 6 Paderewski Ignacy Jan - Legende z op. 16 nr 1 Paderewski Ignacy Jan - Mélodie z op. 16 nr 2 Paderewski Ignacy Jan - Theme varie z op. 16 nr 3 Paderewski Ignacy Jan - Nocturne z op. 16 nr 4 Paderewski Ignacy Jan - Un Moment musical z op. 16 nr 6 Paderewski Ignacy Jan - Album tatarzańskie op. 12 nr 1 Paderewski Ignacy Jan - Krakowiak z op. 5 nr 1 Paderewski Ignacy Jan - Mazurek z op. 5 nr 2 Paderewski Ignacy Jan - Krakowiak z op. 5 nr 3 Paderewski Ignacy Jan - Melodié z op. 8 nr 3 Paderewski Ignacy Jan - Chant d'amour z op. 10 nr 2 ISBN 83-224-0772-6 Nr kat.: 10175

Poruszająca i pełna emocji opowieść o Ignacym Paderewskim - pianiście, polityku i społeczniku. Młody czytelnik dowie się tu wiele o dzieciństwie Paderewskiego. Książka pokazuje, że o kraj można walczyć nie tylko z karabinem w dłoni, ale także dyplomacją.

Wyjątkowa publikacja wydana z okazji setnej rocznicy powołania Ignacego Jana Paderewskiego na premiera Rzeczypospolitej Polskiej. Album doskonale przybliża postać tego niezwykle zasłużonego dla dobra niepodległej ojczyzny wybitnego polityka, pianisty i kompozytora. Tekst został wzbogacony bogatym materiałem ilustracyjnym liczącym blisko 200 fotografii.

Utwory w publikacji: Chant d'amour Cracovienne fantastique Krakowiak Legende nr 1 Mazurek Melodie Menuet Nocturne Theme varie Un moment musical

Podniszczona okładka (zwłaszcza tył). Wnętrze książki - stan dobry plus. Słaba jakość papieru i druku.

Ignacy Paderewski, wybitny artysta, muzyk i polityk, Prezydent Ministrów w 1919 r. do dziś budzi zainteresowanie historyków. Zafascynowany Stanami Zjednoczonymi, wiązał z nimi nadzieję na odbudowę Polski obejmującej trzy dzielnice rozbiorowe. Od 1917 r. działał w składzie Komitetu Narodowego Polskiego. Jesienią 1918 r. był tym politykiem polskim, który mógł liczyć na powszechne poparcie zarówno w kraju, jak i na Zachodzie, jednak swoimi działaniami w latach 1919-1920 nie zapisał się w pamięci rodaków najkorzystniej.

Opis - Najbardziej znana i najpopularniejsza seria wydań utworów Fryderyka Chopina przygotowana przez I. J. Paderewskiego, L. Bronarskiego i J. Turczyńskiego. Zamiarem Komitetu redakcyjnego było jak najwierniejsze oddanie zamysłu kompozytora poprzez silne oparcie wydania na rękopisach, kopiach zatwierdzonych przez samego Chopina oraz na pierwszych wydaniach. Całość składa się z 21 tomów. Nazwa - Utwory kameralne CW XVI Chopin Autor - Paderewski Ignacy, Bronarski Ludwik, Turczyński Józef Oprawa - Miękka Wydawca - Polskie Wydawnictwo Muzyczne Kod ISBN - 9790274006655 Kod EAN - 9790274006655 Rok wydania - 2011 Język - angielski Format - 23.5x31.0cm Ilość stron - 156 Podatek VAT - 5%

Awers: Centralnie, stylizowany wizerunek Ignacego Jana Paderewskiego grającego na fortepianie. PoniĹźej napis: RZECZPOSPOLITA/POLSKA. U dołu oznaczenie roku emisji: 2011. PowyĹźej, po lewej stronie, napis: 10 ZŁ. U góry, po lewej stronie, wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Pod orłem, po prawej stronie, znak mennicy: MW.  Rewers: Stylizowany wizerunek popiersia Ignacego Jana Paderewskiego. Po prawej stronie stylizowany wizerunek orła nawiązujący do herbu Rzeczypospolitej Polskiej wprowadzonego w 1919 r. U góry, półkolem, napis: IGNACY JAN PADEREWSKI. U dołu, po lewej stronie, na tle popiersia Ignacego Jana Paderewskiego, półkolem, napis: 1860-1941.  ĹťyciorysIgnacy Jan Paderewski herbu Jelita urodził się 6 listopada 1860 roku w Kuryłówce. Matka Paderewskiego zmarła wkrótce po jego narodzinach. Opieka nad Ignacym oraz jego siostrą Antoniną spadła na ich ojca, uczestnika powstania styczniowego, który za udział w powstaniu został uwięziony. Niedługo potem on równieĹź zmarł, a dziećmi zajęła się ciotka. Prawdopodobnie duĹźy wpływ na wychowanie Paderewskiego wywarł Michał Babiński, były powstaniec listopadowy, który uczył przyszłego pianistę geografii, literatury oraz języka francuskiego. Młody Paderewski od wczesnej młodości przejawiał talent do muzyki. Pierwsze stopnie jego muzycznej edukacji to lata 1872-1878 spędzone w warszawskim Instytucie Muzycznym. Po jego ukończeniu Paderewski utrzymywał się z gry na przyjęciach oraz udzielanych lekcji. Sam ćwiczył nawet dwanaście godzin dziennie. W 1880 roku poślubił Antoninę Korsakównę, która po dziewięciu miesiącach zmarła zostawiając go z kilkumiesięcznym wówczas synem, Alfredem. Po śmierci Ĺźony Paderewski wyjechał do Berlina aby tam doskonalić swój warsztat muzyczny.Za granicą Paderewski poznał słynną polską aktorkę, Helenę Modrzejewską, która uwierzyła w jego talent i podarowała mu znaczną sumę pieniędzy na dalszą naukę. Dzięki jej pomocy finansowej Paderewski kształcił się w Wiedniu pod okiem Teodora Leszetyckiego, który polecił go póĹşniej na posadę nauczyciela gry na fortepianie w Strasburgu.Pierwszy, duĹźy koncert dał Paderewski w ParyĹźu w 1888 roku. Ze stolicy Francji udał się następnie do Londynu, gdzie wystąpił, m.in. przed samą królową Wiktorią. Mimo tych sukcesów Paderewski popadł w kłopoty finansowe i z tego powodu zmuszony był przyjąć ofertę tournée po Stanach Zjednoczonych, które odbył w latach 1891-1892. Trasa koncertowa okazała się dla niego wielkim sukcesem. Paderewski zamieszkał w USA, gdzie zdobył ogromną popularność oraz artystyczną renomę. W 1899 roku oĹźenił się z Heleną Górską. Mimo tego Ĺźe Paderewscy zakupili dworek w Małopolsce, to osiedlili się w Szwajcarii, w posiadłości niedaleko Lozanny.Na przełomie stuleci Paderewski skomponował swoją jedyna operę pt. „Manru”. Prapremiera dzieła miała miejsce 29 maja 1901 roku w Dreznie. Amerykańska prapremiera odbyła się w walentynki 1902 roku w nowojorskiej Metropolitan Opera. Do dziś jest to jedyna polska opera, która została tam wystawiona. Po wybuchu I wojny światowej Paderewski wykorzystał swoja popularność i rozpoczął  działalność dyplomatyczną na rzecz swojej ojczyzny. Oprócz dyplomacji, zbierał równieĹź fundusze na pomoc ofiarom wojny i został współzałoĹźycielem komitetów pomocy Polakom w ParyĹźu i Londynie. W 1915 roku wraz z Henrykiem Sienkiewiczem załoĹźyli Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Artysta kaĹźdy swój występ poprzedzał mową na temat niepodległości Polski. Udało mu się takĹźe nawiązać dobre relacje z Edwardem House'm, doradcą prezydenta Wilsona. Dzięki temu w styczniu 1917 roku mógł spotkać się z samym prezydentem, aby wręczyć mu memoriał dotyczący Polski. Być moĹźe właśnie za sprawą nieustannych starań Paderewskiego sprawa polskiej niepodległości znalazła się w słynnych 14 punktach Wilsona. W sierpniu 1917 roku kompozytor objął funkcję przedstawiciela Komitetu Narodowego Polskiego na USA.Do Polski wrócił pod koniec grudnia 1918 roku, po powrocie Piłsudskiego, który zlecił misję formowania rządu Moraczewskiemu. Dwudziestego piątego grudnia Paderewski pojawił się w Gdańsku, a póĹşniej w Poznaniu. Jego wizyta w stolicy Wielkopolski nie spotkała się z aprobatą zaborcy pruskiego. Władze pruskie nie zgodziły się bowiem na jego pobyt w mieście i starały się doręczyć Paderewskiemu nakaz opuszczenia miasta. Przebywającego w hotelu Bazar kompozytora ochraniały jednak polskie oddziały. Jego wizyta była nie tylko polityczną manifestacją, ale stała się równieĹź przyczynkiem do niespotykanych wcześniej w tym zaborze otwartych manifestacji patriotycznych i niepodległościowych. Wizyta Paderewskiego uwolniła energię, która gromadziła się w Wielkopolsce od wielu lat. Splot wydarzeń: tłumionych dążeń niepodległościowych, niechęci wobec zaborcy i jego represji oraz manifestacji wobec wizyty Paderewskiego, doprowadził wreszcie do wybuchu zwycięskiego dla Polaków Powstania Wielkopolskiego.Po przyjeĹşdzie do Warszawy Paderewski został, najpierw mediatorem pomiędzy obozami Piłsudskiego i Dmowskiego, a następnie, 16 stycznia 1919 roku mianowano go premierem oraz ministrem spraw zagranicznych. Wraz z Dmowskim reprezentowali oni Polskę na konferencji w ParyĹźu, której efektem końcowym był traktat wersalski, kończący I wojnę światową. W tym samym czasie Paderewski wspierał Tadeusza Rozwadowskiego w jego staraniach mających na celu utworzenie polskiego Legionu Amerykańskiego, mającego odpierać ataki bolszewików na Polskę. Rezultatem ich współpracy stało się powstanie polsko-amerykańskiej Eskadry Lotniczej im. Tadeusza Kościuszki.Mimo wielu sukcesów, Paderewskiemu nie udało się jednak zrealizować wszystkich planów strony polskiej. Ponadto jego bezpartyjny rząd był krytykowany zarówno przez polską prawicę, jak i lewicę. Sam Paderewski zdawał sobie sprawę z tego, Ĺźe misja jego rządu ma charakter tymczasowy, toteĹź w grudniu 1919 roku podał się do dymisji. Następnie wyjechał na zasłuĹźony odpoczynek do Szwajcarii.Wrócił jednak w 1920 roku, w szczycie wojny polsko-bolszewickiej. Został wtedy wysłannikiem polskiego rządu do Ligi Narodów. Jednak szybko, bo juĹź w 1921 roku zrezygnował z tej funkcji. W czasie swojej kariery politycznej Paderewski dał się poznać jako świetny dyplomata i organizator, szczerze oddany sprawie polskiej.W 1922 roku ponownie udał się do Stanów Zjednoczonych. Tam powrócił do koncertowania, za odbyte wówczas tournée po USA otrzymał w sumie 500 tysięcy dolarów, sumę, jak na owe czasy, astronomiczną. PóĹşniej zajął się takĹźe działalnością charytatywną, m.in. przekazując na te cele dochody ze swoich koncertów.W 1935 roku, po śmierci Marszałka Piłsudskiego, Paderewski współtworzył tzw. Front Morges, organizację opozycyjną wobec polskiego reĹźimu autorytarnego. Organizacja ta domagała się demokratyzacji Ĺźycia politycznego w Polsce oraz wysuwała kandydaturę Paderewskiego na stanowisko prezydenta kraju.Po wybuchu II wojny światowej Paderewski wszedł w skład polskich władz na uchodĹşstwie. Został przewodniczącym Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie, która stanowiła emigracyjny substytut Sejmu. W 1940 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby prowadzić tam działalność na rzecz niepodległości Polski. Dzięki jego staraniom rząd Sikorskiego uzyskał fundusze na uzbrojenie polskich sił zbrojnych na Zachodzie.Ignacy Paderewski zmarł w Nowym Jorku, 29 czerwca 1941 roku. Został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington, pod Waszyngtonem. Jego prochy wróciły juĹź do wolnej Polski i w 1992 roku spoczęły w podziemiach archikatedry św. Jana w Warszawie. Za Ĺźycia i po śmierci Ignacy Paderewski został odznaczony, m.in. orderem wojennym Virtuti Militari, Orderem Orła Białego, Legią Honorową, Orderem Imperium Brytyjskiego oraz doktoratami honoris causa wielu uczelni.

Awers: U góry, półkolem, napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. PoniĹźej, po lewej stronie, wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Po prawej stronie stylizowany wizerunek powiewającej wstęgi w polskich barwach narodowych. U dołu oznaczenie roku emisji: 2011. PowyĹźej napis: 200 ZŁ. Pod orłem, po prawej stronie, znak mennicy: MW.  Rewers: Centralnie, stylizowany wizerunek popiersia Ignacego Jana Paderewskiego z profilu. PoniĹźej, ukośnie, napis: IGNACY JAN/PADEREWSKI/1860-1941.  Ĺťyciorys  Ignacy Jan Paderewski herbu Jelita urodził się 6 listopada 1860 roku w Kuryłówce. Matka Paderewskiego zmarła wkrótce po jego narodzinach. Opieka nad Ignacym oraz jego siostrą Antoniną spadła na ich ojca, uczestnika powstania styczniowego, który za udział w powstaniu został uwięziony. Niedługo potem on równieĹź zmarł, a dziećmi zajęła się ciotka. Prawdopodobnie duĹźy wpływ na wychowanie Paderewskiego wywarł Michał Babiński, były powstaniec listopadowy, który uczył przyszłego pianistę geografii, literatury oraz języka francuskiego. Młody Paderewski od wczesnej młodości przejawiał talent do muzyki. Pierwsze stopnie jego muzycznej edukacji to lata 1872-1878 spędzone w warszawskim Instytucie Muzycznym. Po jego ukończeniu Paderewski utrzymywał się z gry na przyjęciach oraz udzielanych lekcji. Sam ćwiczył nawet dwanaście godzin dziennie. W 1880 roku poślubił Antoninę Korsakównę, która po dziewięciu miesiącach zmarła zostawiając go z kilkumiesięcznym wówczas synem, Alfredem. Po śmierci Ĺźony Paderewski wyjechał do Berlina aby tam doskonalić swój warsztat muzyczny.  Za granicą Paderewski poznał słynną polską aktorkę, Helenę Modrzejewską, która uwierzyła w jego talent i podarowała mu znaczną sumę pieniędzy na dalszą naukę. Dzięki jej pomocy finansowej Paderewski kształcił się w Wiedniu pod okiem Teodora Leszetyckiego, który polecił go póĹşniej na posadę nauczyciela gry na fortepianie w Strasburgu.  Pierwszy, duĹźy koncert dał Paderewski w ParyĹźu w 1888 roku. Ze stolicy Francji udał się następnie do Londynu, gdzie wystąpił, m.in. przed samą królową Wiktorią. Mimo tych sukcesów Paderewski popadł w kłopoty finansowe i z tego powodu zmuszony był przyjąć ofertę tournée po Stanach Zjednoczonych, które odbył w latach 1891-1892. Trasa koncertowa okazała się dla niego wielkim sukcesem. Paderewski zamieszkał w USA, gdzie zdobył ogromną popularność oraz artystyczną renomę. W 1899 roku oĹźenił się z Heleną Górską. Mimo tego Ĺźe Paderewscy zakupili dworek w Małopolsce, to osiedlili się w Szwajcarii, w posiadłości niedaleko Lozanny.  Na przełomie stuleci Paderewski skomponował swoją jedyna operę pt. „Manru”. Prapremiera dzieła miała miejsce 29 maja 1901 roku w Dreznie. Amerykańska prapremiera odbyła się w walentynki 1902 roku w nowojorskiej Metropolitan Opera. Do dziś jest to jedyna polska opera, która została tam wystawiona.  Po wybuchu I wojny światowej Paderewski wykorzystał swoja popularność i rozpoczął działalność dyplomatyczną na rzecz swojej ojczyzny. Oprócz dyplomacji, zbierał równieĹź fundusze na pomoc ofiarom wojny i został współzałoĹźycielem komitetów pomocy Polakom w ParyĹźu i Londynie. W 1915 roku wraz z Henrykiem Sienkiewiczem załoĹźyli Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Artysta kaĹźdy swój występ poprzedzał mową na temat niepodległości Polski. Udało mu się takĹźe nawiązać dobre relacje z Edwardem House'm, doradcą prezydenta Wilsona. Dzięki temu w styczniu 1917 roku mógł spotkać się z samym prezydentem, aby wręczyć mu memoriał dotyczący Polski. Być moĹźe właśnie za sprawą nieustannych starań Paderewskiego sprawa polskiej niepodległości znalazła się w słynnych 14 punktach Wilsona. W sierpniu 1917 roku kompozytor objął funkcję przedstawiciela Komitetu Narodowego Polskiego na USA.  Do Polski wrócił pod koniec grudnia 1918 roku, po powrocie Piłsudskiego, który zlecił misję formowania rządu Moraczewskiemu. Dwudziestego piątego grudnia Paderewski pojawił się w Gdańsku, a póĹşniej w Poznaniu. Jego wizyta w stolicy Wielkopolski nie spotkała się z aprobatą zaborcy pruskiego. Władze pruskie nie zgodziły się bowiem na jego pobyt w mieście i starały się doręczyć Paderewskiemu nakaz opuszczenia miasta. Przebywającego w hotelu Bazar kompozytora ochraniały jednak polskie oddziały. Jego wizyta była nie tylko polityczną manifestacją, ale stała się równieĹź przyczynkiem do niespotykanych wcześniej w tym zaborze otwartych manifestacji patriotycznych i niepodległościowych. Wizyta Paderewskiego uwolniła energię, która gromadziła się w Wielkopolsce od wielu lat. Splot wydarzeń: tłumionych dążeń niepodległościowych, niechęci wobec zaborcy i jego represji oraz manifestacji wobec wizyty Paderewskiego, doprowadził wreszcie do wybuchu zwycięskiego dla Polaków Powstania Wielkopolskiego.  Po przyjeĹşdzie do Warszawy Paderewski został, najpierw mediatorem pomiędzy obozami Piłsudskiego i Dmowskiego, a następnie, 16 stycznia 1919 roku mianowano go premierem oraz ministrem spraw zagranicznych. Wraz z Dmowskim reprezentowali oni Polskę na konferencji w ParyĹźu, której efektem końcowym był traktat wersalski, kończący I wojnę światową. W tym samym czasie Paderewski wspierał Tadeusza Rozwadowskiego w jego staraniach mających na celu utworzenie polskiego Legionu Amerykańskiego, mającego odpierać ataki bolszewików na Polskę. Rezultatem ich współpracy stało się powstanie polsko-amerykańskiej Eskadry Lotniczej im. Tadeusza Kościuszki.  Mimo wielu sukcesów, Paderewskiemu nie udało się jednak zrealizować wszystkich planów strony polskiej. Ponadto jego bezpartyjny rząd był krytykowany zarówno przez polską prawicę, jak i lewicę. Sam Paderewski zdawał sobie sprawę z tego, Ĺźe misja jego rządu ma charakter tymczasowy, toteĹź w grudniu 1919 roku podał się do dymisji. Następnie wyjechał na zasłuĹźony odpoczynek do Szwajcarii.  Wrócił jednak w 1920 roku, w szczycie wojny polsko-bolszewickiej. Został wtedy wysłannikiem polskiego rządu do Ligi Narodów. Jednak szybko, bo juĹź w 1921 roku zrezygnował z tej funkcji. W czasie swojej kariery politycznej Paderewski dał się poznać jako świetny dyplomata i organizator, szczerze oddany sprawie polskiej.  W 1922 roku ponownie udał się do Stanów Zjednoczonych. Tam powrócił do koncertowania, za odbyte wówczas tournée po USA otrzymał w sumie 500 tysięcy dolarów, sumę, jak na owe czasy, astronomiczną. PóĹşniej zajął się takĹźe działalnością charytatywną, m.in. przekazując na te cele dochody ze swoich koncertów.  W 1935 roku, po śmierci Marszałka Piłsudskiego, Paderewski współtworzył tzw. Front Morges, organizację opozycyjną wobec polskiego reĹźimu autorytarnego. Organizacja ta domagała się demokratyzacji Ĺźycia politycznego w Polsce oraz wysuwała kandydaturę Paderewskiego na stanowisko prezydenta kraju.  Po wybuchu II wojny światowej Paderewski wszedł w skład polskich władz na uchodĹşstwie. Został przewodniczącym Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie, która stanowiła emigracyjny substytut Sejmu. W 1940 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby prowadzić tam działalność na rzecz niepodległości Polski. Dzięki jego staraniom rząd Sikorskiego uzyskał fundusze na uzbrojenie polskich sił zbrojnych na Zachodzie.  Ignacy Paderewski zmarł w Nowym Jorku, 29 czerwca 1941 roku. Został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington, pod Waszyngtonem. Jego prochy wróciły juĹź do wolnej Polski i w 1992 roku spoczęły w podziemiach archikatedry św. Jana w Warszawie. Za Ĺźycia i po śmierci Ignacy Paderewski został odznaczony, m.in. orderem wojennym Virtuti Militari, Orderem Orła Białego, Legią Honorową, Orderem Imperium Brytyjskiego oraz doktoratami honoris causa wielu uczelni.

Prezentowana książka nie jest powieścią biograficzną, ale zbiorem esejów zamieszczonych tu przez wielu znanych autorów, m.in. Historyków i muzykologów oraz artystów polskich, będących wykonawcami dzieł Paderewskiego. Album zawiera informacje przeznaczone dla tych Czytelników, którzy chcieliby pogłębić i usystematyzować swoją wiedzę o Polaku miary niepospolitej - Ignacym Janie Paderewskim....

Prezentowana książka nie jest powieścią biograficzną, ale zbiorem esejów zamieszczonych tu przez wielu znanych autorów, m.in. Historyków i muzykologów oraz artystów polskich, będących wykonawcami dzieł Paderewskiego. Album zawiera informacje przeznaczone dla tych Czytelników, którzy chcieliby pogłębić i usystematyzować swoją wiedzę o Polaku miary niepospolitej - Ignacym Janie Paderewskim.

Ogłoszenie 2001 roku Rokiem Ignacego Paderewskiego zaktywizowało w dziedzinie badań nad jego biografią kilka znaczących s'rodowisk naukowych i archiwalnych. Należą do nich zwłaszcza Instytut Historii PAN, Ośrodek Dokumentacji Muzyki Polskiej XIX w. im. I. J. Paderewskiego przy Uniwersytecie Jagiellońskim, Archiwum Akt Nowych oraz Muzeum Wychodźstwa Polskiego im. Ignacego Jana Paderewskiego Łazienki Królewskie, Podchorążówka. Z instytucji tych pochodzą opublikowane w niniejszym tomie Archiwum Politycznego Ignacego Paderewskiego dokumenty.W Instytucie Historii PAN, który sprawuje od początku opiekę naukową nad Archiwum Politycznym Ignacego Paderewskiego gromadzone są dokumenty różnej proweniencji, obrazujące aktywnos'ć artystyczną, a przede wszystkim obywatelską Paderewskiego. Wkrótce przekazane zostaną one Muzeum Wychodźstwa Polskiego im. Ignacego Paderewskiego. W 1974 r. padcrcwiana IH PAN wzbogacone zostały wspomnieniami osobistego sekretarza Mistrza Ignacego Kołłupajły.

Kategoria: numizmatyka/monety PRL  Awers monety: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Ludowej, po bokach orła oznaczenie roku emisji 19-75, pod orłem napis: ZŁ 100 ZŁ. Znak mennicy pod łapą orła. W otoku napis: POLSKA/RZECZPOSPOLITA/LUDOWA.  Rewers monety: Stylizowany wizerunek lewego profilu Ignacego Jana Paderewskiego. U dołu monety napis: 1860/1941/IGNACY/JAN/PADEREWSKI.  Awers monety: Stanisława Wątróbska  Ignacy Jan Paderewski herbu Jelita urodził się 6 listopada 1860 roku w Kuryłówce. Matka Paderewskiego zmarła wkrótce po jego narodzinach. Opieka nad Ignacym oraz jego siostrą Antoniną spadła na ich ojca, uczestnika powstania styczniowego, który za udział w powstaniu został uwięziony. Niedługo potem on równieĹź zmarł, a dziećmi zajęła się ciotka. Prawdopodobnie duĹźy wpływ na wychowanie Paderewskiego wywarł Michał Babiński, były powstaniec listopadowy, który uczył przyszłego pianistę geografii, literatury oraz języka francuskiego. Młody Paderewski od wczesnej młodości przejawiał talent do muzyki. Pierwsze stopnie jego muzycznej edukacji to lata 1872-1878 spędzone w warszawskim Instytucie Muzycznym. Po jego ukończeniu Paderewski utrzymywał się z gry na przyjęciach oraz udzielanych lekcji. Sam ćwiczył nawet dwanaście godzin dziennie. W 1880 roku poślubił Antoninę Korsakównę, która po dziewięciu miesiącach zmarła zostawiając go z kilkumiesięcznym wówczas synem, Alfredem. Po śmierci Ĺźony Paderewski wyjechał do Berlina aby tam doskonalić swój warsztat muzyczny.  Za granicą Paderewski poznał słynną polską aktorkę, Helenę Modrzejewską, która uwierzyła w jego talent i podarowała mu znaczną sumę pieniędzy na dalszą naukę. Dzięki jej pomocy finansowej Paderewski kształcił się w Wiedniu pod okiem Teodora Leszetyckiego, który polecił go póĹşniej na posadę nauczyciela gry na fortepianie w Strasburgu.  Pierwszy, duĹźy koncert dał Paderewski w ParyĹźu w 1888 roku. Ze stolicy Francji udał się następnie do Londynu, gdzie wystąpił, m.in. przed samą królową Wiktorią. Mimo tych sukcesów Paderewski popadł w kłopoty finansowe i z tego powodu zmuszony był przyjąć ofertę tournée po Stanach Zjednoczonych, które odbył w latach 1891-1892. Trasa koncertowa okazała się dla niego wielkim sukcesem. Paderewski zamieszkał w USA, gdzie zdobył ogromną popularność oraz artystyczną renomę. W 1899 roku oĹźenił się z Heleną Górską. Mimo tego Ĺźe Paderewscy zakupili dworek w Małopolsce, to osiedlili się w Szwajcarii, w posiadłości niedaleko Lozanny.  Na przełomie stuleci Paderewski skomponował swoją jedyna operę pt. „Manru”. Prapremiera dzieła miała miejsce 29 maja 1901 roku w Dreznie. Amerykańska prapremiera odbyła się w walentynki 1902 roku w nowojorskiej Metropolitan Opera. Do dziś jest to jedyna polska opera, która została tam wystawiona.  Po wybuchu I wojny światowej Paderewski wykorzystał swoja popularność i rozpoczął działalność dyplomatyczną na rzecz swojej ojczyzny. Oprócz dyplomacji, zbierał równieĹź fundusze na pomoc ofiarom wojny i został współzałoĹźycielem komitetów pomocy Polakom w ParyĹźu i Londynie. W 1915 roku wraz z Henrykiem Sienkiewiczem załoĹźyli Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Artysta kaĹźdy swój występ poprzedzał mową na temat niepodległości Polski. Udało mu się takĹźe nawiązać dobre relacje z Edwardem House'm, doradcą prezydenta Wilsona. Dzięki temu w styczniu 1917 roku mógł spotkać się z samym prezydentem, aby wręczyć mu memoriał dotyczący Polski. Być moĹźe właśnie za sprawą nieustannych starań Paderewskiego sprawa polskiej niepodległości znalazła się w słynnych 14 punktach Wilsona. W sierpniu 1917 roku kompozytor objął funkcję przedstawiciela Komitetu Narodowego Polskiego na USA.  Do Polski wrócił pod koniec grudnia 1918 roku, po powrocie Piłsudskiego, który zlecił misję formowania rządu Moraczewskiemu. Dwudziestego piątego grudnia Paderewski pojawił się w Gdańsku, a póĹşniej w Poznaniu. Jego wizyta w stolicy Wielkopolski nie spotkała się z aprobatą zaborcy pruskiego. Władze pruskie nie zgodziły się bowiem na jego pobyt w mieście i starały się doręczyć Paderewskiemu nakaz opuszczenia miasta. Przebywającego w hotelu Bazar kompozytora ochraniały jednak polskie oddziały. Jego wizyta była nie tylko polityczną manifestacją, ale stała się równieĹź przyczynkiem do niespotykanych wcześniej w tym zaborze otwartych manifestacji patriotycznych i niepodległościowych. Wizyta Paderewskiego uwolniła energię, która gromadziła się w Wielkopolsce od wielu lat. Splot wydarzeń: tłumionych dążeń niepodległościowych, niechęci wobec zaborcy i jego represji oraz manifestacji wobec wizyty Paderewskiego, doprowadził wreszcie do wybuchu zwycięskiego dla Polaków Powstania Wielkopolskiego.  Po przyjeĹşdzie do Warszawy Paderewski został, najpierw mediatorem pomiędzy obozami Piłsudskiego i Dmowskiego, a następnie, 16 stycznia 1919 roku mianowano go premierem oraz ministrem spraw zagranicznych. Wraz z Dmowskim reprezentowali oni Polskę na konferencji w ParyĹźu, której efektem końcowym był traktat wersalski, kończący I wojnę światową. W tym samym czasie Paderewski wspierał Tadeusza Rozwadowskiego w jego staraniach mających na celu utworzenie polskiego Legionu Amerykańskiego, mającego odpierać ataki bolszewików na Polskę. Rezultatem ich współpracy stało się powstanie polsko-amerykańskiej Eskadry Lotniczej im. Tadeusza Kościuszki.  Mimo wielu sukcesów, Paderewskiemu nie udało się jednak zrealizować wszystkich planów strony polskiej. Ponadto jego bezpartyjny rząd był krytykowany zarówno przez polską prawicę, jak i lewicę. Sam Paderewski zdawał sobie sprawę z tego, Ĺźe misja jego rządu ma charakter tymczasowy, toteĹź w grudniu 1919 roku podał się do dymisji. Następnie wyjechał na zasłuĹźony odpoczynek do Szwajcarii.  Wrócił jednak w 1920 roku, w szczycie wojny polsko-bolszewickiej. Został wtedy wysłannikiem polskiego rządu do Ligi Narodów. Jednak szybko, bo juĹź w 1921 roku zrezygnował z tej funkcji. W czasie swojej kariery politycznej Paderewski dał się poznać jako świetny dyplomata i organizator, szczerze oddany sprawie polskiej.  W 1922 roku ponownie udał się do Stanów Zjednoczonych. Tam powrócił do koncertowania, za odbyte wówczas tournée po USA otrzymał w sumie 500 tysięcy dolarów, sumę, jak na owe czasy, astronomiczną. PóĹşniej zajął się takĹźe działalnością charytatywną, m.in. przekazując na te cele dochody ze swoich koncertów.  W 1935 roku, po śmierci Marszałka Piłsudskiego, Paderewski współtworzył tzw. Front Morges, organizację opozycyjną wobec polskiego reĹźimu autorytarnego. Organizacja ta domagała się demokratyzacji Ĺźycia politycznego w Polsce oraz wysuwała kandydaturę Paderewskiego na stanowisko prezydenta kraju.  Po wybuchu II wojny światowej Paderewski wszedł w skład polskich władz na uchodĹşstwie. Został przewodniczącym Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie, która stanowiła emigracyjny substytut Sejmu. W 1940 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby prowadzić tam działalność na rzecz niepodległości Polski. Dzięki jego staraniom rząd Sikorskiego uzyskał fundusze na uzbrojenie polskich sił zbrojnych na Zachodzie.  Ignacy Paderewski zmarł w Nowym Jorku, 29 czerwca 1941 roku. Został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington, pod Waszyngtonem. Jego prochy wróciły juĹź do wolnej Polski i w 1992 roku spoczęły w podziemiach archikatedry św. Jana w Warszawie. Za Ĺźycia i po śmierci Ignacy Paderewski został odznaczony, m.in. orderem wojennym Virtuti Militari, Orderem Orła Białego, Legią Honorową, Orderem Imperium Brytyjskiego oraz doktoratami honoris causa wielu uczelni.

Kategoria: numizmatyka / monety PRL  Awers monety: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Ludowej, po bokach orła oznaczenie roku emisji 19-75, pod orłem napis: ZŁ 100 ZŁ. Znak mennicy pod łapą orła. W otoku napis: POLSKA/RZECZPOSPOLITA/LUDOWA.  Rewers monety: Stylizowany wizerunek lewego profilu Ignacego Jana Paderewskiego. U dołu monety napis: 1860/1941/IGNACY/JAN/PADEREWSKI.  Awers monety: Stanisława Wątróbska  Ignacy Jan Paderewski herbu Jelita urodził się 6 listopada 1860 roku w Kuryłówce. Matka Paderewskiego zmarła wkrótce po jego narodzinach. Opieka nad Ignacym oraz jego siostrą Antoniną spadła na ich ojca, uczestnika powstania styczniowego, który za udział w powstaniu został uwięziony. Niedługo potem on równieĹź zmarł, a dziećmi zajęła się ciotka. Prawdopodobnie duĹźy wpływ na wychowanie Paderewskiego wywarł Michał Babiński, były powstaniec listopadowy, który uczył przyszłego pianistę geografii, literatury oraz języka francuskiego. Młody Paderewski od wczesnej młodości przejawiał talent do muzyki. Pierwsze stopnie jego muzycznej edukacji to lata 1872-1878 spędzone w warszawskim Instytucie Muzycznym. Po jego ukończeniu Paderewski utrzymywał się z gry na przyjęciach oraz udzielanych lekcji. Sam ćwiczył nawet dwanaście godzin dziennie. W 1880 roku poślubił Antoninę Korsakównę, która po dziewięciu miesiącach zmarła zostawiając go z kilkumiesięcznym wówczas synem, Alfredem. Po śmierci Ĺźony Paderewski wyjechał do Berlina aby tam doskonalić swój warsztat muzyczny.  Za granicą Paderewski poznał słynną polską aktorkę, Helenę Modrzejewską, która uwierzyła w jego talent i podarowała mu znaczną sumę pieniędzy na dalszą naukę. Dzięki jej pomocy finansowej Paderewski kształcił się w Wiedniu pod okiem Teodora Leszetyckiego, który polecił go póĹşniej na posadę nauczyciela gry na fortepianie w Strasburgu.  Pierwszy, duĹźy koncert dał Paderewski w ParyĹźu w 1888 roku. Ze stolicy Francji udał się następnie do Londynu, gdzie wystąpił, m.in. przed samą królową Wiktorią. Mimo tych sukcesów Paderewski popadł w kłopoty finansowe i z tego powodu zmuszony był przyjąć ofertę tournée po Stanach Zjednoczonych, które odbył w latach 1891-1892. Trasa koncertowa okazała się dla niego wielkim sukcesem. Paderewski zamieszkał w USA, gdzie zdobył ogromną popularność oraz artystyczną renomę. W 1899 roku oĹźenił się z Heleną Górską. Mimo tego Ĺźe Paderewscy zakupili dworek w Małopolsce, to osiedlili się w Szwajcarii, w posiadłości niedaleko Lozanny.  Na przełomie stuleci Paderewski skomponował swoją jedyna operę pt. „Manru”. Prapremiera dzieła miała miejsce 29 maja 1901 roku w Dreznie. Amerykańska prapremiera odbyła się w walentynki 1902 roku w nowojorskiej Metropolitan Opera. Do dziś jest to jedyna polska opera, która została tam wystawiona.  Po wybuchu I wojny światowej Paderewski wykorzystał swoja popularność i rozpoczął działalność dyplomatyczną na rzecz swojej ojczyzny. Oprócz dyplomacji, zbierał równieĹź fundusze na pomoc ofiarom wojny i został współzałoĹźycielem komitetów pomocy Polakom w ParyĹźu i Londynie. W 1915 roku wraz z Henrykiem Sienkiewiczem załoĹźyli Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Artysta kaĹźdy swój występ poprzedzał mową na temat niepodległości Polski. Udało mu się takĹźe nawiązać dobre relacje z Edwardem House'm, doradcą prezydenta Wilsona. Dzięki temu w styczniu 1917 roku mógł spotkać się z samym prezydentem, aby wręczyć mu memoriał dotyczący Polski. Być moĹźe właśnie za sprawą nieustannych starań Paderewskiego sprawa polskiej niepodległości znalazła się w słynnych 14 punktach Wilsona. W sierpniu 1917 roku kompozytor objął funkcję przedstawiciela Komitetu Narodowego Polskiego na USA.  Do Polski wrócił pod koniec grudnia 1918 roku, po powrocie Piłsudskiego, który zlecił misję formowania rządu Moraczewskiemu. Dwudziestego piątego grudnia Paderewski pojawił się w Gdańsku, a póĹşniej w Poznaniu. Jego wizyta w stolicy Wielkopolski nie spotkała się z aprobatą zaborcy pruskiego. Władze pruskie nie zgodziły się bowiem na jego pobyt w mieście i starały się doręczyć Paderewskiemu nakaz opuszczenia miasta. Przebywającego w hotelu Bazar kompozytora ochraniały jednak polskie oddziały. Jego wizyta była nie tylko polityczną manifestacją, ale stała się równieĹź przyczynkiem do niespotykanych wcześniej w tym zaborze otwartych manifestacji patriotycznych i niepodległościowych. Wizyta Paderewskiego uwolniła energię, która gromadziła się w Wielkopolsce od wielu lat. Splot wydarzeń: tłumionych dążeń niepodległościowych, niechęci wobec zaborcy i jego represji oraz manifestacji wobec wizyty Paderewskiego, doprowadził wreszcie do wybuchu zwycięskiego dla Polaków Powstania Wielkopolskiego.  Po przyjeĹşdzie do Warszawy Paderewski został, najpierw mediatorem pomiędzy obozami Piłsudskiego i Dmowskiego, a następnie, 16 stycznia 1919 roku mianowano go premierem oraz ministrem spraw zagranicznych. Wraz z Dmowskim reprezentowali oni Polskę na konferencji w ParyĹźu, której efektem końcowym był traktat wersalski, kończący I wojnę światową. W tym samym czasie Paderewski wspierał Tadeusza Rozwadowskiego w jego staraniach mających na celu utworzenie polskiego Legionu Amerykańskiego, mającego odpierać ataki bolszewików na Polskę. Rezultatem ich współpracy stało się powstanie polsko-amerykańskiej Eskadry Lotniczej im. Tadeusza Kościuszki.  Mimo wielu sukcesów, Paderewskiemu nie udało się jednak zrealizować wszystkich planów strony polskiej. Ponadto jego bezpartyjny rząd był krytykowany zarówno przez polską prawicę, jak i lewicę. Sam Paderewski zdawał sobie sprawę z tego, Ĺźe misja jego rządu ma charakter tymczasowy, toteĹź w grudniu 1919 roku podał się do dymisji. Następnie wyjechał na zasłuĹźony odpoczynek do Szwajcarii.  Wrócił jednak w 1920 roku, w szczycie wojny polsko-bolszewickiej. Został wtedy wysłannikiem polskiego rządu do Ligi Narodów. Jednak szybko, bo juĹź w 1921 roku zrezygnował z tej funkcji. W czasie swojej kariery politycznej Paderewski dał się poznać jako świetny dyplomata i organizator, szczerze oddany sprawie polskiej.  W 1922 roku ponownie udał się do Stanów Zjednoczonych. Tam powrócił do koncertowania, za odbyte wówczas tournée po USA otrzymał w sumie 500 tysięcy dolarów, sumę, jak na owe czasy, astronomiczną. PóĹşniej zajął się takĹźe działalnością charytatywną, m.in. przekazując na te cele dochody ze swoich koncertów.  W 1935 roku, po śmierci Marszałka Piłsudskiego, Paderewski współtworzył tzw. Front Morges, organizację opozycyjną wobec polskiego reĹźimu autorytarnego. Organizacja ta domagała się demokratyzacji Ĺźycia politycznego w Polsce oraz wysuwała kandydaturę Paderewskiego na stanowisko prezydenta kraju.  Po wybuchu II wojny światowej Paderewski wszedł w skład polskich władz na uchodĹşstwie. Został przewodniczącym Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie, która stanowiła emigracyjny substytut Sejmu. W 1940 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby prowadzić tam działalność na rzecz niepodległości Polski. Dzięki jego staraniom rząd Sikorskiego uzyskał fundusze na uzbrojenie polskich sił zbrojnych na Zachodzie.  Ignacy Paderewski zmarł w Nowym Jorku, 29 czerwca 1941 roku. Został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington, pod Waszyngtonem. Jego prochy wróciły juĹź do wolnej Polski i w 1992 roku spoczęły w podziemiach archikatedry św. Jana w Warszawie. Za Ĺźycia i po śmierci Ignacy Paderewski został odznaczony, m.in. orderem wojennym Virtuti Militari, Orderem Orła Białego, Legią Honorową, Orderem Imperium Brytyjskiego oraz doktoratami honoris causa wielu uczelni.

Moneta prosto z woreczka NBP  Zostanie dostarczona w plastikowym kapslu oraz dodatkowo w woreczku strunowym  Zapewniamy profesjonalne przełoĹźenie monety z woreczka NBP do kapsla