[Wab]
Kategoria: BiografieWysyłka: od ręki
Niewiele na świecie pozostało monarchii, ale jeszcze mniej
prawdziwych monarchów. Według Marca Rochea Elżbieta II jest
ostatnią prawdziwą królową - uosabia wartości
kojarzące się z imperium,...
Pełen opis produktu 'Elżbieta II. Ostatnia królowa' »
Niewiele na świecie pozostało
monarchii, ale jeszcze mniej prawdziwych monarchów. Według
Marca Rochea Elżbieta II jest ostatnią prawdziwą
królową - uosabia wartości kojarzące się z imperium, z
poszanowaniem tradycji czy wytwornymi przyjęciami.
Konstytucyjnie, królowa jest ważnym elementem brytyjskiego
systemu władzy, ale jej rola jest symboliczna. Współpracownicy
Elżbiety II, a więc ministrowie i premierzy, wychwalali jej dar
słuchania i rozumienia problemów, orientację w dokumentach
państwowych. Jeden z nich określał spotkania z królową mianem
"wyczerpujących wizyt u psychiatry".
Królowa nie zawsze jednak była perfekcyjna: francuski
dziennikarz rozlicza ją z relacji z księżną Dianą. Przywołuje też
próby ocieplenia wizerunku monarchii, która wbrew zamierzeniom
pokazała, jak aktualne są w Wielkiej Brytanii podziały klasowe.
Królowej często zarzuca się chłód, zatwardziałość, niezdolność do
wygłoszenia przemówienia bez kartki, kolosalną fortunę, większą
miłość do psów niż własnych dzieci (corgi królowej noszą specjalne
buciki szyte na miarę, by nie uszkadzały sobie łapek na żwirze przy
pałacu Buckingham) oraz trzy rozwody potomków.
Czy zatem Elżbieta II jest tylko kurczowo trzymającym się
tradycji reliktem przeszłości, bardzo kosztownym reprezentantem
kraju bez władzy politycznej, czy może symbolizuje coś więcej?
Roche twierdzi, że jest nie tylko łącznikiem między nową i starą
Wielką Brytanią, ale też spoiwem dla wielu narodów, dającym
poczucie wspólnej tożsamości. Ta drobna kobieta przez ponad
pięćdziesiąt lat swego panowania zdołała oprzeć się falom krytyki
monarchii, coraz bardziej umacniając swoją pozycję. Choć sam
Roche jest zagorzałym republikaninem, przyznaje,
że postać królowej go fascynuje.
Podwładni Elżbiety II mówią, że ma
ścisły, logiczny umysł, i wychwalają jej punktualność, kurtuazję, a
zwłaszcza umiejętność słuchania. Gdy rozmówca zabiera jej zbyt
wiele czasu, patrzy na niego beznamiętnie, by dać mu odczuć
królewskie niezadowolenie.
Nie ma nic przeciwko pałacowym plotkom. W tym tak
klaustrofobicznym świecie izolacja, przywileje i podziały tylko
wzmacniają zazdrość, pretensje i humory. O tym, co dzieje się w jej
własnej rodzinie, informuje ją służba. To właśnie oni dali jej znać
o kłopotach Karola i Diany. Elżbieta II trafnie ocenia ludzi, bez
złudzeń i zbytniej pobłażliwości.
- Trzeba zdobyć jej zaufanie. Referuje się problem i przedstawia
jego rozwiązanie, a ona bardzo szybko decyduje, co dalej. Nie znosi
tracić czasu i być zaskakiwana - mówi jeden z jej
współpracowników.