Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Książka Siergieja Amielina stanowi zapis dotychczasowych ustaleń pierwszego w historii katastrof lotniczych nieoficjalnego śledztwa prowadzonego przez międzynarodową grupę pasjonatów.Rozmiary tragedii Tu-154M z 10 kwietnia 2010 r., początkowy chaos informacyjny, pytania o przyczyny i okoliczności wypadku - wszystko to sprawiło, że w ciągu kilku godzin po katastrofie zawrzały nie tylko lokalne fora internetowe, ale i specjalistyczne lotnicze serwisy na całym świecie. W ciągu następnych dni zawiązała się międzynarodowa społeczność internautów, którzy zaczęli dociekać, co się wydarzyło i dlaczego, próbowali odtworzyć przebieg katastrofy oraz znaleźć jej przyczyny. Oprócz amatorów w dyskusje włączyli się rosyjscy (i nie tylko) specjaliści, w tym byli i aktualni piloci, którzy latali na tupolewach i znali smoleńskie lotnisko wojskowe. Nieoficjalne śledztwo internautów stało się samorzutną akcją niepodporządkowaną żadnym z góry określonym zasadom, z wyjątkiem dążenia do weryfikacji wszelkich możliwych hipotez. Jego uczestnicy nie mieli dostępu do tajnych dokumentów, za to dysponowali zbiorową wiedzą z najróżniejszych dziedzin - od psychologii po fizykę - oraz informacjami, jakich mogli dostarczyć mieszkańcy Smoleńska, w tym nieliczni świadkowie katastrofy. Zakrojone na taką skalę śledztwo publiczne jest zjawiskiem absolutnie wyjątkowym. Czegoś takiego nigdy dotychczas nie odnotowano.

Eksperci MAK byli o krok od zrozumienia, co działo się w ostatnich sekundach lotu prezydenckiego Tu-154M. Zmyliły ich jednak manewry pilota. Rosjanie nie byli w stanie pojąć, co robił Arkadiusz Protasiuk. Po prostu nie przyszło im do głowy, że w taki sposób można latać tym samolotem.Cywilni członkowie komisji Millera nie potrafili odtworzyć przebiegu katastrofy. Natomiast wojskowi zapewne zorientowali się, co się stało, i dlatego próbowali m.in. ukryć fakt, że jedną z osób odpowiedzialnych za tragedię był generał Andrzej Błasik. Błędy w raporcie Millera pojawiły się więc nie tylko przypadkiem. Uważamy, że komisja manipulowała informacjami zarówno podczas swoich konferencji, jak i w raporcie.Godzinami słuchaliśmy nagrań z czarnej skrzynki i analizowaliśmy, jak działały poszczególne urządzenia samolotu i jak przebiegał lot. Potem były dziesiątki spotkań z pilotami Tu-154M, technikami pokładowymi, ekspertami znającymi ten samolot jak własną kieszeń.Jesteśmy pewni, że piloci do samego końca chcieli wylądować.Ta książka jest naszym raportem. Ujawniamy w niej wszystko, o czym dowiedzieliśmy się podczas naszego dziennikarskiego śledztwa. Demaskujemy przyczyny i odtwarzamy przebieg katastrofy. Uważamy, że udało nam się zrekonstruować ją lepiej niż ekspertom MAK czy komisji Millera.Jan Osiecki ? z wykształcenia socjolog, z zawodu i pasji dziennikarz, od czternastu lat opisuje kulisy pracy posłów w Sejmie. Relacjonował najważniejsze wydarzenia polityczne m.in. dla ?Newsweeka?, Radia PiN, Programu III Polskiego Radia. Obecnie współpracuje z ?Bloomberg Businessweek Polska?. Jest autorem wywiadu rzeki Zbigniew Religa. Człowiek z sercem w dłoni, a także serii rozmów pt. Polaków rozmowy o polityce. Fascynuje się lotnictwem cywilnym.Tomasz Białoszewski ? dziennikarz telewizyjny i radiowy, komentator wydarzeń lotniczych. W przeszłości związany z redakcjami Wiadomości i Programów Wojskowych TVP. Zajmował się reportażem i publicystyką, głównie historyczno-wojenną. Laureat Grand Prix I Międzynarodowego Festiwalu Filmów Wojennych w Budapeszcie za film Szóstka z chmur. Współautor serialu lotniczo-historycznego pt. Na skrzydłach Ikara. Laureat lotniczego wyróżnienia ?Błękitne Skrzydła?.Robert Latkowski ? najstarszy stażem w Polsce pilot Tu-154M. Za sterami tej maszyny zasiadał przez 12 lat. Nauczyciel kolejnych pokoleń pilotów w 36. SPLT. Sprowadził Tu-154M o numerze bocznym 101 do Polski. W latach 1986?1999 dowodził 36. SPLT. Absolwent Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie i Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Rembertowie. Od 1999 r. w stanie spoczynku. Wylatał ponad 8700 godzin. Otrzymał tytuł honorowy i odznakę ?Zasłużony Pilot Wojskowy?.Mieczysław Prószyński ? wydawca czasopism i książek, astrofizyk, alpinista, skoczek spadochronowy. Od jego nazwiska wzięły nazwę firmy Prószyński i S-ka oraz Prószyński Media. Kiedyś zajmował się ogólną teorią względności i gwiazdami neutronowymi, potem został przedsiębiorcą i redaktorem naczelnym ?Poradnika Domowego?. Przez ostatnie 16 miesięcy badał przyczyny katastrofy smoleńskiej.

Materiały do tej książki zbieraliśmy przez kilka miesięcy. Z każdym dniem naszej pracy dochodziliśmy do coraz bardziej zaskakujących wniosków. Eksperci, z którymi rozmawialiśmy, przecierali oczy ze zdumienia, widząc wyniki naszych analiz. I nawet jeśli od razu się z nimi nie godzili, po namyśle przyznawali nam rację. Udało nam się odtworzyć nie tylko ostatnie chwile lotu prezydenckiego Tu-154M - śledztwo dziennikarskie doprowadziło nas do zaskakujących odkryć. Jesteśmy w stanie z dużym prawdopodobieństwem nie tylko podać przebieg katastrofy i wskazać jej bezpośrednie przyczyny, ale też odpowiedzieć na pytanie, jakie zaniechania i błędy, nawarstwiające się od lat, doprowadziły do wydarzeń 10 kwietnia 2010 roku.

Książka Siergieja Amielina stanowi zapis dotychczasowych ustaleń pierwszego w historii katastrof lotniczych nieoficjalnego śledztwa prowadzonego przez międzynarodową grupę pasjonatów.Rozmiary tragedii Tu-154M z 10 kwietnia 2010 r., początkowy chaos informacyjny, pytania o przyczyny i okoliczności wypadku - wszystko to sprawiło, że w ciągu kilku godzin po katastrofie zawrzały nie tylko lokalne fora internetowe, ale i specjalistyczne lotnicze serwisy na całym świecie. W ciągu następnych dni zawiązała się międzynarodowa społeczność internautów, którzy zaczęli dociekać, co się wydarzyło i dlaczego, próbowali odtworzyć przebieg katastrofy oraz znaleźć jej przyczyny. Oprócz amatorów w dyskusje włączyli się rosyjscy (i nie tylko) specjaliści, w tym byli i aktualni piloci, którzy latali na tupolewach i znali smoleńskie lotnisko wojskowe. Nieoficjalne śledztwo internautów stało się samorzutną akcją niepodporządkowaną żadnym z góry określonym zasadom, z wyjątkiem dążenia do weryfikacji wszelkich możliwych hipotez. Jego uczestnicy nie mieli dostępu do tajnych dokumentów, za to dysponowali zbiorową wiedzą z najróżniejszych dziedzin - od psychologii po fizykę - oraz informacjami, jakich mogli dostarczyć mieszkańcy Smoleńska, w tym nieliczni świadkowie katastrofy. Zakrojone na taką skalę śledztwo publiczne jest zjawiskiem absolutnie wyjątkowym. Czegoś takiego nigdy dotychczas nie odnotowano.