Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Ostatni Świadkowie. Wspomnienia i wiersze o II wojnie światowej to zbiór różnych form, stylów i perspektyw opowiadania o wojnie. To historie, w których w nieunikniony sposób przenikają się przeszłość i przyszłość. To przede wszystkim wspomnienia przedstawicieli ostatniego pokolenia, które pamięta II wojnę światową.Na książkę składają się dwie części. W pierwszej zatytułowanej Wojna oczami dziecka. Bezpośrednie świadectwo zostały umieszczone utwory autorów, którzy przeżyli wojnę i opisują własne wspomnienia zarówno prozą, jak i wierszem. W drugiej zatytułowanej Echa wojny spisane z ustnych przekazów znalazły się opowieści, zasłyszane przez autorów od innych ludzi, często bliskich, którzy już odeszli. Zawarto w niej również wiersze powojennych autorów, dotyczące tematu wojny.W pracy zamieszczono liczne zdjęcia: bezcenne pamiątki z rodzinnych albumów i współczesne fotografie uwieczniające spotkania po latach ? świadectwa trwania pokoleń. Media codziennie donoszą o konfliktach zbrojnych w różnych częściach naszego globu, o ofiarach śmiertelnych? Ale o okaleczonych na zawsze fizycznie i psychicznie świat mówi niewiele i przechodzi do porządku dziennego. Niech więc wypowiedzą się tutaj sami, a jeśli to niemożliwe, niech za nich mówią ci, którzy dostali ich świadectwo z pierwszej ręki.Elżbieta Czajka Wydanie tej książki ma na celu przedłużenie pamięci o wojnie, o tym, jakie jest jej rzeczywiste oblicze ? po to, żeby jak najdłużej i jak najwięcej ludzi strzegło pokoju jako wartości nadrzędnej, gdyż warunkującej życie wielkich mas ludzkich, wartości znacznie szlachetniejszej i bardziej pożytecznej niż gniew i nienawiść za krzywdy własne, osób bliskich oraz całych narodów.Joanna Oxyvia Jankowska

Czyta Krystyna Czubówna.W czasie wielkiej wojny ojczyźnianej zginęły miliony radzieckich dzieci. Rosyjskich, białoruskich, ukraińskich, żydowskich, tatarskich, łotewskich, cygańskich, kozackich, uzbeckich, ormiańskich, tadżyckich. Te, które przeżyły, wojny nie zapomniały nigdy. Dla nich to wspomnienie pierwszego papierosa otrzymanego od Niemca, zapach bzu i czeremchy, zabawa w strzelanie, pierwsze grzyby w lesie, kózka, która miała dawać mleko i zapewnić rodzinie przetrwanie. Ale też sprawy, przed którymi dzieci powinny być chronione ? śmierć, cierpienie, brak ojca, okrucieństwo i głód.Swietłana Aleksijewicz po raz kolejny udziela głosu tym, którzy go dotąd nie mieli. Tym, którzy przez lata byli tylko częścią niemego, anonimowego tłumu, tak zwanej ludności cywilnej, w wielkiej historii zawsze mniej ważnej od żołnierzy.Genialna reporterka udowadnia, że bez ich pamięci ciągle nie wiemy, czym jest wojna.

W czasie wielkiej wojny ojczyźnianej zginęły miliony radzieckich dzieci. Rosyjskich, białoruskich, ukraińskich, żydowskich, tatarskich, łotewskich, cygańskich, kozackich, uzbeckich, ormiańskich, tadżyckich. Te, które przeżyły, wojny nie zapomniały nigdy. Dla nich to wspomnienie pierwszego papierosa otrzymanego od Niemca, zapach bzu i czeremchy, zabawa w strzelanie, pierwsze grzyby w lesie, kózka, która miała dawać mleko i zapewnić rodzinie przetrwanie. Ale też sprawy, przed którymi dzieci powinny być chronione śmierć, cierpienie, brak ojca, okrucieństwo i głód. Swietłana Aleksijewicz po raz kolejny udziela głosu tym, którzy go dotąd nie mieli. Tym, którzy przez lata byli tylko częścią niemego, anonimowego tłumu, tak zwanej ludności cywilnej, w wielkiej historii zawsze mniej ważnej od żołnierzy. Genialna reporterka udowadnia, że bez ich pamięci ciągle nie wiemy, czym jest wojna.