Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Antoni Pieńkowski -poeata, prozaik, dramaturg, eseista, dziennikarz, napisał m.in.. Dookoła pajaca, Ożeń się, ja nie wrócę, Pragnienie uśmiechu, Strofy satyryczne o szefach i szefowych. Obecny tom zawiera komplet opowiadań napisanych przez Autora. Mamy tu około 100 różnej długości i o różnej tematyce opowiadań. Łączy jes styl pisarski Pieńkowskiego, swoista czułość do bohaterów, często wplata autor zw zawoalowany sposób wątki autobiograficzne. Mamy tu trochę wspomnień z czasów PRL-u, ale też sporo o rodzącym się po 1989 roku kapitalizmie. Sporą część stanowią opowiadania pełne melancholijnej zadumy nad sobą, światem, cz\łowiekiem, ludzką naturą, ale też często odwołują się do współczesnych wydarzeń.

W opowiadaniach znajdziemy przeróżne oblicza miłości i powody do uśmiechu, a każdy z autorów odmalowuje je na swój niepowtarzalny sposób. I choć większość z nich tworzyła dziesiątki lat temu, to, co przyjdzie nam przeczytać, wciąż pozostaje aktualne.

Opowiadania Teresy Bochwic dotyczą różnych okresów PRL lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych, okresu pierwszej Solidarności i Polski tuż po transformacji ustrojowej. Użyte w podtytule określenie opowiadania prawdziwe można by opatrzyć przysłówkiem boleśnie prawdziwe. Prawdziwy jest nastrój, trafne są obserwacje obyczajowe. Czasami autorka sięga po wątki autobiograficzne. Książka odsłania sprawy z przeszłości, które nie zostały jeszcze dobrze opisane. Anna Nasiłowska

Zbiór 12 opowiadań Jacka Londona. Akcja większości z nich rozgrywa się na dalekiej północy, wśród ludów eskimoskich (Mistrz tajemnicy, Napój hiperbojerów, Wiara w człowieka, Wielka niewiadoma), indiańskich (Sprzysiężenie starców), poszukiwaczy złota i podróżników (Nieoczekiwane, Rozstajne drogi). Historię niezwykłego odkrycia pewnego poszukiwacza przedstawił także autor w opowiadaniu Szczerozłoty kanion. Jedno z opowiadań (Yah! Yah! Yah!) dotyczy dzikiego ludu tubylczego na jednym z atoli w Oceanii, którzy mordowali wszystkich przybyłych, ale tylko do pewnego wydarzenia. W opowiadaniu Wróg świata przedstawiono fantastyczną wizję mordercy-fanatyka, który wypowiedział wojnę ludzkości. Dwa pozostałe opowiadania - Na południe od toru oraz Złoty mak mają charakter społeczno-obyczajowy: w pierwszym z nich pewien nobilitowany wykładowca akademicki co jakiś czas przebiera się w robotnika, prowodyra strajków, w drugim z kolei pewien człowiek próbuje upilnować własnego pola niezwykłych maków, które jest stale rozkradane przez okolicznych mieszkańców.

Poznaj tajemnice Wieloświata i zdecyduj, po której stronie opowie się Twoja dusza! Rządzący Wieloświatem cykl zatoczył koło, ale przyszłość zamieszkujących je istot jest niepewna. W przygotowaniach przed nadchodzącymi przemianami pomóc może odkrywanie tajemnic przeszłości. Zebrane w niniejszym tomie opowiadania odkrywają przed Czytelnikami historie, które jak jaskółki zwiastowały nadchodzącą burzę wieloświatowego konfliktu. Opatrzone krótkimi komentarzami autorki, pozwalają także lepiej zrozumieć, jak przez lata rozwijał się pomysł na uniwersum, które z pojedynczej opowieści rozrosło się do kilkutomowej historii o wielu wątkach i ponad dwudziestu wiodących postaciach. Nadto zamieszczone w zbiorze obszerne kompendium omawia mechanikę stworzonego świata, prawa metafizyki Zaświatów i Międzyświata, historie bóstw, istot demonicznych i anielskich. Objaśnia też ukrytą na kartach powieści wielokulturową symbolikę, rozciągającą się od elementów wierzeń Słowian, poprzez motywy biblijne, aż po inspiracje rodem z Azji. Niezależnie od tego, czy dopiero zamierzasz przekroczyć bramy do Wieloświata, czy znasz już niektóre z jego tajemnic – ta książka jest dla Ciebie. Ilość stron: 288 / Format: 13,5x20 cm

Zbiór opowiadań ze świataAlgorytmu wojny. Niezwykłe historie, echa wydarzeń z czasów po Dniu. Doskonały sposób, by dowiedzieć się więcej o uniwersum Michała Cholewy lub rozpocząć przygodę, która rozwija się wGambicie,Punkcie cięcia,ForcieorazInwicie. Co szmugluje frachtowiec "Verona"? Jakie tajemnice Łeby odkrywa pozornie niegroźna awaria? Jak radzi sobie z odosobnieniem załoga wojskowej stacji łącznościowej? Do czego zmierza kult na pokładzie Arki? Czy "Mephisto"przywiózłdo bazy Sheringhamzłe wieści? Sprawdź, czy bez żadnego wsparcia przetrwasz ciszę po katastrofie ludzkiej cywilizacji.

Wiktor Woroszylski (1927-1996), poeta, prozaik, tłumacz literatury rosyjskiej, autor utworów dla dzieci i młodzieży oraz dzienników, w których z perspektywy świadka i uczestnika, intelektualisty i rzecznika podstawowych praw egzystencji ludzi i narodów, zapisał najważniejsze zdarzenia powojennej polskiej historii. Życiowe doświadczenie i mądrość, płynąca z obserwacji świata polityki oraz uplątanych w nią ludzi nie tylko Jemu współczesnych, także tych, którzy zapisali się jako Bohaterowie albo bohaterowie dziejów podyktowały Poecie tom wydanych w 1987 roku opowiadań pt. Historie. Wznawiamy je po trzydziestu pięciu latach wraz z kilkoma innymi, mniej znanymi opowiadaniami autorstwa Wiktora Woroszylskiego. Kiedy czytałam Historie przed laty, a był to czas schyłkowego PRL-u, często miałam wrażenie, że to opowiadania o tym, co dzieje się tu i teraz, w Polsce, a fakt, że autor przeniósł wszystko w odległe czasy i miejsca, nie ma większego znaczenia. O dziwo, i dziś, kilka dekad później, odnajduję w Historiach zaskakującą aktualność. Zachowały swoją moc i nadal przemawiają do mnie, choć świat pogalopował do przodu. Może dlatego, że niby wszystko się zmieniło, a jakby pozostało takie samo? Przecież w tym całkiem nowym, cyfrowym świecie, w jakim żyjemy, wciąż nieźle się mają analogowi tyrani, którzy lubią sobie przekupywać buntujących się pisarzy, wciąż gdzieś płoną stosy książek i układane są indeksy zakazanych lektur, wciąż uciekinierzy z ogarniętej wojną ojczyzny popełniają samobójstwa w obskurnych hotelowych pokoikach, czy raczej w ośrodkach dla uchodźców, a tajne policje nadal wydeptują ślady pod pomniki przyszłych bohaterów, choć pewnie dzisiaj raczej zdają się na Pegasusa. Może więc siła tych opowiadań tkwi w tym, że tak blisko im do przypowieści? Że ich przesłanie układa nam się w parabolę ludzkiego losu pod każdą szerokością geograficzną? Że autor sięga do źródeł naszej judeo-chrześcijańskiej kultury i Biblii, by pokazać powtarzalność pewnych ról, które ludzkość odgrywa wciąż na nowo, tyle że w zmieniających się dekoracjach? Z Posłowia Joanny Szczęsnej

"Chcesz poznać sztukę fotografii od początku do końca? Z książki tej dowiesz się wszystkiego, co niezbędne o tworzeniu narracji, robieniu zdjęć, sprzęcie i rekwizytach, pracy z tablicami inspiracji i modelami, obróbce zdjęć, a nawet o tym, jak w odpowiedni sposób przekazać gotowe dzieło zleceniodawcy. Dowiesz się, jak wykorzystać swój aparat fotograficzny do maksimum, jak zostać mistrzem opowiadania obrazami i jak robić naprawdę niepowtarzalne zdjęcia. Nie rób po prostu zdjęć, rób zdjęcia, które poruszą ludzi."

Opowiadania wybrane przez samego Dicka, doskonały przegląd jego wizjonerskich pomysłów i nieposkromionej wyobraźni. Być może, jeśli znaczna część ludzi przeczyta Dicka, będziemy mieli większe szanse żyć w lepszym świecie. - John Brunner. Zbiór opowiadań prezentujących niepokojące dickowskie światy i przenikającego je, nurtującego wielu z nas podejrzenia, że rzeczywistość skrywa coś znacznie mroczniejszego. Tak, jak cała twórczość Dicka, także jego doskonałe krótkie teksty przenoszą nas w przyszłość, która nie jest naszym celem, ale kluczem do zrozumienia współczesności i nas samych. Dziewiętnaście tekstów prezentuje przekrój literackiej kariery Dicka, od pierwszego Rooga, przez Elektryczną mrówkę, uznanej przez Lawrenca Sutina za najlepsze z opowiadań Dicka, po jeden z ostatnich, Małe co nieco dla nas, chrononautów. Wstęp napisał John Brunner, a posłowie Dicka przedstawia niezwykle ciekawe tło powstawania każdego z opowiadań. Opowiadania pomieszczone w tym zbiorze stanowią próbę zrozumienia wsłuchania się w głosy docierające z jakiegoś innego miejsca, niezwykle odległego, głosy bardzo słabe, ale ważne. Usłyszeć je można tylko późną nocą, gdy milknie bezustanny zgiełk i wrzawa naszego świata... (Sprawdzałem to kiedyś na zegarku, odbiór jest najlepszy między trzecią a czwartą czterdzieści pięć rano.) Rzecz jasna zazwyczaj nie informuję o tym ludzi, którzy pytają: Skąd bierze pan swoje pomysły?. Po prostu mówię im, że nie wiem. Tak jest znacznie bezpieczniej. - z posłowia Philipa K. Dicka

Wytrwać w tej pracy pomagało mi przeświadczenie, że mój trud może być przydatny dla innych osób, które pragną się poświęcić pisarstwu. - ze Wstępu. Opowiadania zebrane Franka Herberta to pierwsze w naszym kraju tak obszerne wydanie krótkich form prozatorskich autora Diuny. Zgromadzone w dwóch tomach utwory aż czterdzieści! są, można śmiało powiedzieć, bezcenne. To właściwie przekrój zainteresowań pisarza, które znalazły później odzwierciedlenie w jego najwybitniejszym dziele Kronikach Diuny. Polski czytelnik ma dzięki temu wyjątkową szansę poznać najważniejsze tematy twórczości Herberta, obserwować, jak się one zmieniały, śledzić rozwój jego stylu i przyglądać się ewolucji jako pisarza jednego z największych mistrzów fantastyki naukowej, gatunku sięgającego czasów Lukiana z Samosat.

W 121. rocznicę urodzin Stanisława Rembeka ukaże się kolejna trójka książek pisarza w edytorskim opracowaniu Macieja Urbanowskiego. W t. 46 znalazły się teksty literackie, dziennikarskie i wspomnieniowe na temat II wojny światowej. Tom 5 zbiera wspomnienia oraz opowiadania. Znajdą się w nim m.in. cykle Wrzesień. Opowieść o 1939 roku i Ostatnia porażka, a także niepublikowane wcześniej Na przedpolach Powstania i Cygarniczka zwycięstwa.

[] w eseju z 1934 roku T.S. Eliot przyznał opowiadaniu Mansfield Rozkosz miejsce równe Zmarłym Joyce'a i The Shadow in the Rose Garden Lawrence'a. W klasycznym studium gatunku, The Lonely Voice z 1962 roku, Frank O'Connor stawia ją (zresztą jako jedyną kobietę) obok takich autorów opowiadań, jak Czechow, Kipling, Joyce, Lawrence i Hemingway. O miejsce należne Mansfield wśród twórców modernizmu upomina się w pracy z 1991 roku Sydney Janet Kaplan, pisząc, że wobec obowiązującej przez lata wizji krytycznej, uznającej jedynie wąską i wyłącznie męską reprezentację modernizmu, wysiłek krytyki feministycznej skoncentrował się na zapewnieniu miejsca w kanonie Virginii Woolf. Kaplan podkreśla, że zabrakło świadomości, iż znane z prozy Woolf odkrywcze innowacje narracyjne, takie jak opowiadanie bez fabuły, elementy strumienia świadomości i monologu personalnego czy skupienie na momencie psychologicznym, pojawiły się w opowiadaniach Mansfield wcześniej niż u autorki Pani Dalloway. Przy okazji niedawnego wydania Preludium William Boyd stwierdza wprost: To, co uznajemy za kwintesencję Virginii Woolf, avant la lettre było już u Mansfield. Tak jak Czechow dał życie Mansfield, tak Mansfield dała życie dojrzałemu stylowi Woolf. - fragment posłowia Byłam zazdrosna o jej twórczość to jedyna twórczość, o jaką kiedykolwiek byłam zazdrosna. - Virginia Woolf

Opowiadania o miłości, w których prawda przeplata się ze snem, a najważniejszą sferą w życiu okazuje się duchowość, mająca wpływ na wszystkie aspekty życia. "I nie może być to miłość ze snu, marzenia, wymyślona, nieodwzajemniona, ale najzwyklejsza, mocno wrośnięta w codzienność realna.

Opowiadania Stanisława Lema w subiektywnym wyborze Tomasza Lema, syna pisarza Odkrywanie Lema nigdy się nie kończy. Do jego opowiadań zawsze można wracać i mieć pewność, że odnajdziemy w nich nowe wątki i pokusimy się o nowe interpretacje. To lektura pełna wiedzy i genialnych pomysłów, podtekstów filozoficznych, zmuszająca do zastanowienia, ale też w wielu fragmentach nadzwyczaj zabawna. Czytając teksty Lema nie sposób nie zadać sobie pytań, skąd pisarz czerpał inspiracje i czy jego inwencja twórcza miała jakiekolwiek granice? Niniejszy tom ma wyjątkowy charakter wyboru tekstów dokonał syn pisarza, Tomasz Lem. Obok opowiadań znanych z różnych cykli czytelnik odnajdzie tu także teksty, które nawet dla lemologów stanowią nie lada gratkę. Młodzieńcze powiadanie Ogród ciemności wcześniej ukazało się jedynie w prasie, a utwór Czarne i białe po raz pierwszy publikowany jest w książce Stanisława Lema. Pewien eklektyzm niniejszego zbioru spowodowany jest względami osobistymi. Na przykład bez Ogrodu ciemności moja przyszła matka nie zainteresowałaby się Stanisławem Lemem jako kandydatem na męża i nie mógłbym napisać tych kilku słów. Natomiast Czarne i białe to opis alegorycznego snu, który przyśnił się ojcu w Wiedniu w okresie, kiedy pożegnał się już z beletrystyką zaskakująco odległy od jego literackiego emploi. Pomiędzy tymi dwoma biegunami znalazły się opowiadania zarówno młodzieńczego jak i dojrzałego Lema. To oczywiście subiektywna ocena, ale odnoszę wrażenie, że w tym zestawieniu nawet utwory znane czytelnikowi ukazują swoje nowe, zaskakujące oblicze. Tomasz Lem

W ostatnim trzecim tomie swoich opowiadań szef rosyjskiej policji śledczej zmierzy się m.in. z oszustem karcianym Rakowem. Przedstawia także makabryczną historię zabójstwa porucznika Buturlina, jak także całą plejadę moskiewskich, petersburskich i ryskich oszustów i fałszerzy. Wśród tych pierwszych zacne miejsce zajmują oszuści matrymonialni. Z opowiadania Ofiara radu wynika, że nie zawsze warto za wszelką cenę próbować tego fachu. Wszystkie opowiadania bazują na prawdziwych sprawach i są niezwykłych świadectwem swoich czasów - to żywa historia kryminału.

Współczesne opowiadania w katarze są odzwierciedleniem problemów, jakie stoją przed młodym pokoleniem Katarczyków. Są dowodem na swobodę wypowiedzi, szczególnie kobiety, o czym świadczy przeważająca liczba kobiet autorek. Stawiają przed oczyma czytelnika bogatą panoramę scen rodzajowo-obyczajowych. autorzy starają się uchwycić moment odchodzenia dawnej rzeczywistości i wkraczania nowej. W ich twórczości widoczne są dwie postawy względem przeszłości: domagająca się zmian w imię postępu cywilizacyjnego oraz zaduma i żal za tradycyjnym modelem życia. U podstaw młodej literatury w katarze leży szacunek dla własnej przeszłości i chęć kontynuowania tradycji po dostosowaniu jej do nowych treści i funkcji.

Tadeusz Borowski do obozu w Oświęcimiu trafił, gdy miał dwadzieścia jeden lat. Przetrwał. Cała nasza wina leży w tym, że przeżyliśmy. Jako martwi bylibyśmy bohaterami stwierdził kilka lat później. Swoje pierwsze opowiadania napisał w 1945 roku, kiedy w Polsce nie ukazała się jeszcze ani jedna książka, która mówiłaby o obozowej rzeczywistości. Borowski pokazał, jak ludzie przystosowywali się do nowych warunków, z jednej strony podejmując walkę o życie, ale z drugiej zgadzając się na bierny udział w zbrodni. Portretował również ludzi gotowych dokonać potwornych rzeczy, byle tylko przetrwać, ofiary, które nieraz stawały się katami wobec swoich współwięźniów. Opowiadania Borowskiego, pisane oszczędnym, pozbawionym emocji językiem, wywołały ostry spór o jego postawę i sposób pokazywania życia obozowego. Do dziś jest to jeden z najbardziej wstrząsających obrazów holokaustu. W nowym wydaniu zostały zebrane utwory z tomów Pożegnanie z Marią i Kamienny świat. Wstępem opatrzył je Maciej Libich. W dobie popularności książek ukazujących tamte czasy w sposób sztampowy i upudrowany, a także usilnych starań polityków, by zamazać obraz historii dla doraźnych celów, teksty Borowskiego jawią się jako odtrutka. To boleśnie szczere opowiadania, które ukazują okupacyjny świat bez przemilczeń i upiększeń. Ze wstępu Macieja Libicha

Raphael Aloysius Lafferty jest uważany za jeden z najoryginalniejszych głosów we współczesnej literaturze. W swojej karierze był wielokrotnie nominowany do nagród i nagradzany, zdobył między innymi World Fantasy Award za całokształt twórczości. Ten zbiór zawiera 22 niezwykłe i niewiarygodne opowiadania, w tym: nagrodzone Hugo: Matka Euremy ze wstępem Roberta Silverberga, nominowane do Hugo: Ciąg dalszy na następnej skale ze wstępem Nancy Kress i Niebo ze wstępem Gwendy Bond, nominowane do Nebuli: Na naszej ulicy ze wstępem Neila Gaimana, oraz wiele innych opowiadań przedstawianych przez innych współczesnych mistrzów fantastyki, przyznających, że R. A. Lafferty był dla nich ważną inspiracją oraz liczącą się literacką siłą.

Opowiadania należą do gatunku literackiego zwanego epickim. Charakteryzują się niewielkimi rozmiarami, luźną, dość swobodną konstrukcją i zasadniczo niezbyt skomplikowaną fabułą. Treść opowiadań w porządku przyczynowo-skutkowym prezentuje kolejne zdarzenia rozgrywające się w przeszłości. Oczywiście istnieją odstępstwa od tego typu definicji opowiadań cechujące się wyższym stopniem skomplikowania tego typu prozy. Pierwsze wydanie antologii opowiadań Wydawnictwa Astrum skupia jak w soczewce to wszystko,

Piętnaście najlepszych opowiadań mistrza literatury science fiction! Top fifteen. Najlepsze z najlepszych. Piętnaście prezentowanych tu opowiadań Stanisława Lema wybranych zostało w drodze plebiscytu wśród czytelników, z udziałem samego autora oraz wybitnego lemologa i krytyka literackiego, Jerzego Jarzębskiego, którzy wskazali swoje ulubione teksty. Wszystkie opowiadania ułożono według miejsca zajmowanego w czytelniczym rankingu, który zadecydował o pozycji trzech pierwszych utworów. Są to: Simon Merril: Sexplosion, Trzej elektrycerze i Alistar Waynewright: Being Inc.. Im dalej w spisie treści, tym większa stosunkowo rola pisarza i krytyka w ich doborze. Jedno jest pewne teksty pochodzące z różnych cykli i tomów zebrane obok siebie brzmią jeszcze mocniej i pełniej. To utwory nadal żywe, pełne fantastycznych pomysłów, groteskowego humoru, nieoczekiwanych rozwiązań fabularnych i głębokich podtekstów filozoficznych.