[Adam Marszałek]
Kategoria: PrawoWysyłka: od ręki
treści zostały ujęte pod jedną wspólną nazwą: Prawo w
porządku bytu świata, co wydaje się uzasadnione,
przynajmniej z jednego punktu widzenia. Mianowicie jest nim
najbardziej ogólnie...
Pełen opis produktu 'Prawo w porządku bytu świata... T.1' »
Prawo istniej wszędzie tam, gdzie istnieje człowiek, ale odpowiedź
na pytanie, czym jest i co to jest prawo, nie jest już taka prosta.
Prawo widziane oczyma filozofa traci swoją jednoznaczność, wymyka
się schematom i z łatwością poddaje się abstrakcyjnemu myśleniu,
można powiedzieć, że przenika do świata idei, do rzeczywistości
świata myśli, gdzie rozum ogląda je na swój, tylko sobie właściwy i
specyficzny sposób, dążąc zarazem do jego możliwie doskonałego
poznania. Byt prawa staje się w ten sposób przedmiotem myślenia dla
takiej nauki, w której dane oparte na metodzie właściwej dla nauk
empirycznych nie przyniosą żadnych wymiernych rezultatów. Prawo nie
jest bowiem bytem ze świata materii, nie istniej tu oto, tak jak
istnieją drzewa czy inne byty realne. Jest bytem swego rodzaju, ma
sobie właściwy sposób istnienia i bytowania. Trudno jednak
zaprzeczyć jego istnieniu w ogóle, bowiem gdy tylko zadziała,
odczuwamy to działanie w dostępnym nam, empirycznym
świecie.
Wszystkie przedstawione w tej książce treści zostały ujęte pod
jedną wspólną nazwą: Prawo w porządku bytu świata, co wydaje się
uzasadnione, przynajmniej z jednego punktu widzenia. Mianowicie
jest nim najbardziej ogólnie brzmiące pytanie filozoficznoprawne:
Jakie miejsce zajmuje prawo jako byt w porządku bytu świata w
ogóle? Rozważając odpowiedź, trzeba pamiętać o tym, że bytu prawa
poszukiwać należy poza światem materii, w fenomenie
ponadindywidualnym i ponadpersonalnym, a więc w sferze wspólnoty i
społeczeństwa, w duchu wspólnotowym, do którego z natury jako
powinność i Sollen jest prawo skierowane i zaadresowane.
Myślą zaś przewodnią podczas lektury niech będą słowa starożytnego
filozofa Arystotelesa, który w Metafizyce pisał w taki oto sposób
na temat poznania: "Kto bowiem chce poznawać dla samego poznania,
ten pragnie wiedzy w najpełniejszym tego słowa znaczeniu. A taka
wiedza jest o tym, co jest najbardziej poznawalne. A najbardziej
poznawalne są przede wszystkim pierwsze zasady i przyczyny.
Albowiem przez nie i z nich poznaje się wszystko inne, nie zaś
odwrotnie-tamte przez to, co pod nie podpada".
Fragment wprowadzenia