Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

W wizerunkowej autokreacji przywódcy socjalistycznej Jugosławii, Josipa Broza Tity, oraz w akcie powołania przez niego do życia wielonarodowej federacji chorwacki performer Tomislav Gotovac dostrzegł oryginalne dzieło sztuki, którą określił mianem „paranoja Yu art”. Z perspektywy artysty eksperymentalnego polityczny kunszt marszałka (po mistrzowsku lawirującego między przedzielonymi żelazną kurtyną Wschodem i Zachodem), a także jego estetyczny zmysł i świadomość retorycznej siły publicznego image’u musiały wydawać się fascynujące. Społeczne oddziaływanie Tity przybrało postać quasi-religijnego kultu. Oparte było na charyzmie budowanej za pomocą propagandowego przekazu wizualnego, będącego zarazem nośnikiem ikoniczności wizerunku marszałka. Od czasów wojny ów przekaz stanowił impuls i materię zarówno „dworskiej” twórczości artystów socjalistycznej Jugosławii, jak i naiwnej, „dewocyjnej” plastyki wyznawców-amatorów. Skanonizowany za ich sprawą społeczny obraz komunistycznego przywódcy stał się przedmiotem interikonicznej gry oraz ideologicznych przewartościowań na gruncie sztuki krytycznej lat 70. i 80., rozwijącej się pod wpływem kontrkultury. Dziś z kolei postać i epoka Tity inspirują postjugosłowiańską ars nostalgiae, której istnienie jest odpowiedzią na stan kryzysu wywołany poczuciem nadmiaru historii przy niedoborze sensu. Książka Obraz władzy we władzy obrazu opowiada o jugosłowiańskiej kulturze władzy, widzianej przez pryzmat losów wizerunku jej głównego animatora i aktora – Josipa Broza Tity....

W wizerunkowej autokreacji przywódcy socjalistycznej Jugosławii, Josipa Broza Tity, oraz w akcie powołania przez niego do życia wielonarodowej federacji chorwacki performer Tomislav Gotovac dostrzegł oryginalne dzieło sztuki, którą określił mianem ?paranoja Yu art?. Z perspektywy artysty eksperymentalnego polityczny kunszt marszałka (po mistrzowsku lawirującego między przedzielonymi żelazną kurtyną Wschodem i Zachodem), a także jego estetyczny zmysł i świadomość retorycznej siły publicznego image?u musiały wydawać się fascynujące. Społeczne oddziaływanie Tity przybrało postać quasi-religijnego kultu. Oparte było na charyzmie budowanej za pomocą propagandowego przekazu wizualnego, będącego zarazem nośnikiem ikoniczności wizerunku marszałka. Od czasów wojny ów przekaz stanowił impuls i materię zarówno ?dworskiej? twórczości artystów socjalistycznej Jugosławii, jak i naiwnej, ?dewocyjnej? plastyki wyznawców-amatorów. Skanonizowany za ich sprawą społeczny obraz komunistycznego przywódcy stał się przedmiotem interikonicznej gry oraz ideologicznych przewartościowań na gruncie sztuki krytycznej lat 70. i 80., rozwijącej się pod wpływem kontrkultury. Dziś z kolei postać i epoka Tity inspirują postjugosłowiańską ars nostalgiae, której istnienie jest odpowiedzią na stan kryzysu wywołany poczuciem nadmiaru historii przy niedoborze sensu. Książka Obraz władzy we władzy obrazu opowiada o jugosłowiańskiej kulturze władzy, widzianej przez pryzmat losów wizerunku jej głównego animatora i aktora ? Josipa Broza Tity.

Seria Dziennikarze - Twórcy - Naukowcy podejmuje niezwykle interesujący temat funkcjonowania tych środowisk w systemie totalitarnym.Władza w PRL dbała o swój wizerunek, a wszelkie odstępstwa od zadekretowanego odpowiednimi regułami kanonu były źle widziane, a często też dotkliwie karane....

Seria Dziennikarze - Twórcy - Naukowcy podejmuje niezwykle interesujący temat funkcjonowania tych środowisk w systemie totalitarnym.Władza w PRL dbała o swój wizerunek, a wszelkie odstępstwa od zadekretowanego odpowiednimi regułami kanonu były źle widziane, a często też dotkliwie karane.

OBRAZY WŁADZY WE WSPÓŁCZESNEJ KULTURZE ROSYJSKIEJ  Każda władza polityczna, zanim ukonstytuuje się w uwiarygodniającej ją formie instytucjonalno-prawnej, funkcjonuje już, przynajmniej do pewnego stopnia, w sferze mentalności, obyczaju tudzież ich językowej artykulacji. Wszak nie sposób sobie wyobrazić władzy sprawowanej bez żadnego społecznego przyzwolenia (choćby tylko ogólnie rozumianego), tak jak nie sposób sobie wyobrazić poszczególnych jej komponentów — władcy, autorytetu, hierarchii etc. — bez umożliwiających ich wyodrębnienie i operacjonalizację kognitywno-pojęciowych presupozycji zawartych w językowym obrazie świata. Słowem, każda władza, choćby najbardziej instrumentalnie rozumiana czy najbardziej odległa od naszych względem niej oczekiwań, wyrasta organicznie z określonego substratu kulturowego. Fragment przedmowy.   Książka Obrazy władzy we współczesnej kulturze rosyjskiej stanowi ciekawe i wielostronne studium różnych postaci władzy w rosyjskiej historii, kulturze i dyskursie społeczno-politycznym. Wielogłos przedstawicieli różnych dyscyplin stanowi cenne uzupełnienie toczących się od dziesiątek lat, a czasem nawet kilku wieków dyskusji na temat charakterystyki zbiorowego i indywidualnego wyobrażenia władzy w Rosji, umiejscowienia Rosji na osi Wschód-Zachód, roli jednostki i społeczeństwa, relacji władzy i społeczeństwa. Dr hab. Michał Głuszkowski — z recenzji wydawniczej.