Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Ian Buruma powraca do swojej ojczyzny, by przyjrzeć się jednemu z największych dylematów naszych czasów przez pryzmat śmierci kontrowersyjnego holenderskiego reżysera Theo van Gogha, brutalnie zamordowanego przez islamskiego ekstremistę.Ta zbrodnia to swoisty emblemat czasów, w których żyjemy: chłodnego listopadowego dnia w Amsterdamie młody, gniewny muzułmanin, Mohammed Bouyeri, syn marokańskich imigrantów, zastrzelił znanego, kontrowersyjnego holenderskiego reżysera Theo van Gogha, prawnuka Vincenta i naczelnego europejskiego prowokatora, za to, że wraz z żarliwie antyislamską, urodzoną w Somalii holenderską polityczką Ayaan Hirsi Ali nakręcił film, który "znieważył" islam. Zastrzeliwszy van Gogha, Bouyeri spokojnie stanął nad jego trupem i poderżnął mu gardło zakrzywioną maczetą, jakby składał rytualną ofiarę, co też w dosłownym sensie czynił.Morderstwo to wstrząsnęło spokojną, zadowoloną z siebie, dostatnią Holandią: krajem, który szczyci sie mianem bastionu tolerancji. Uderzeniowa fala szoku przebiegła całą Europę i świat. Wkrótce potem Ian Buruma powrócił do swojej ojczyzny, by podjąć próbę zrozumienia tych wydarzeń i ustlić, jakie ogólniejsze wnioski powinno sie wyciągnąć z tej historii - a jakich wniosków wyciągać nie należy.Rezultatem tych wysiłków jest arcydzieło Burumy: książka odznaczająca się zarówno precyzyjnym, opanowanym stylem thrillera o rzeczywistej zbrodni, jak i intelektualna głębią, której można się było spodziewać po jednym z najbardziej poważanych dziennikarzy i myślicieli naszych czasów. Całe życie Iana Burumy wiodło go ku tej książce: pod jego piórem historia ta staje się modelową opowieścią naszych czasów, opowieścią o tym, co dzieje się, gdy polityczny islam zderza się ze świeckim Zachodem, a tolerancja dociera do swych granic.

Książka ta wynika w z konfrontacji dzisiejszego literaturoznawstwa ze współczesnym życiem publicznym. Wydawałoby się, że nauka o literaturze niewiele może mieć wspólnego z ideologią tolerancji czy fanatyzmu, będąc raczej dziedziną neutralnej retoryki figur. Jednak od czasów poststrukturalizmu praxis stała się nieodłącznym elementem wiedzy literaturoznawczej w takich kierunkach, jak przeżywający renesans dialogizm Bachtinowski, feminizm, teoria queer, pragmatyzm, badania kulturowe i antropologiczne czy nawet kognitywizm. Już wcześniej zaś bywała praxis - jako domena postaw - wyznacznikiem sposobu myślenia o przedmiocie i wyboru metod badań. Co więcej, jeśli pisarze tacy jak Salman Rushdie, John M. Coetzee czy Orhan Pamuk są orędownikami wolności słowa i tolerancji zarazem (wcześniej w Polsce rzecznikiem tych wartości był np. Czesław Miłosz), to i literaturoznawcy nie mogą uciec od samego tematu tolerancji i implikowanego przez nie zagadnienia praw człowieka.

Tytuł Dawne literatury romańskie. W świecie tolerancji i nietolerancji, zagadek i tajemnic Autorzy Tomasz Wysłobocki, Maja Pawłowska Język polski Wydawnictwo Universitas ISBN 978-83-242-2942-0 Rok

Książka ta wynika w z konfrontacji dzisiejszego literaturoznawstwa ze współczesnym życiem publicznym. Wydawałoby się, że nauka o literaturze niewiele może mieć wspólnego z ideologią tolerancji czy fanatyzmu, będąc raczej dziedziną neutralnej retoryki figur. Jednak od czasów poststrukturalizmu praxis stała się nieodłącznym elementem wiedzy literaturoznawczej w takich kierunkach, jak przeżywający renesans dialogizm Bachtinowski, feminizm, teoria queer, pragmatyzm, badania kulturowe i antropologiczne czy nawet kognitywizm. Już wcześniej zaś bywała praxis - jako domena postaw - wyznacznikiem sposobu myślenia o przedmiocie i wyboru metod badań. Co więcej, jeśli pisarze tacy jak Salman Rushdie, John M. Coetzee czy Orhan Pamuk są orędownikami wolności słowa i tolerancji zarazem (wcześniej w Polsce rzecznikiem tych wartości był np. Czesław Miłosz), to i literaturoznawcy nie mogą uciec od samego tematu tolerancji i implikowanego przez nie zagadnienia praw człowieka....

Książka ta wynika w z konfrontacji dzisiejszego literaturoznawstwa ze współczesnym życiem publicznym. Wydawałoby się, że nauka o literaturze niewiele może mieć wspólnego z ideologią tolerancji czy fanatyzmu, będąc raczej dziedziną neutralnej retoryki figur. Jednak od czasów poststrukturalizmu praxis stała się nieodłącznym elementem wiedzy literaturoznawczej w takich kierunkach, jak przeżywający renesans dialogizm Bachtinowski, feminizm, teoria queer, pragmatyzm, badania kulturowe i antropologiczne czy nawet kognitywizm. Już wcześniej zaś bywała praxis - jako domena postaw - wyznacznikiem sposobu myślenia o przedmiocie i wyboru metod badań. Co więcej, jeśli pisarze tacy jak Salman Rushdie, John M. Coetzee czy Orhan Pamuk są orędownikami wolności słowa i tolerancji zarazem (wcześniej w Polsce rzecznikiem tych wartości był np. Czesław Miłosz), to i literaturoznawcy nie mogą uciec od samego tematu tolerancji i implikowanego przez nie zagadnienia praw człowieka....

Ian Buruma powraca do swojej ojczyzny, by przyjrzeć się jednemu z największych dylematów naszych czasów przez pryzmat śmierci kontrowersyjnego holenderskiego reżysera Theo van Gogha, brutalnie zamordowanego przez islamskiego ekstremistę. Ta zbrodnia to swoisty emblemat czasów, w których żyjemy: chłodnego listopadowego dnia w Amsterdamie młody, gniewny muzułmanin, Mohammed Bouyeri, syn marokańskich imigrantów, zastrzelił znanego, kontrowersyjnego holenderskiego reżysera Theo van Gogha, prawnuka Vincenta i naczelnego europejskiego prowokatora, za to, że wraz z żarliwie antyislamską, urodzoną w Somalii holenderską polityczką Ayaan Hirsi Ali nakręcił film, który "znieważył" islam. Zastrzeliwszy van Gogha, Bouyeri spokojnie stanął nad jego trupem i poderżnął mu gardło zakrzywioną maczetą, jakby składał rytualną ofiarę, co też w dosłownym sensie czynił. Morderstwo to wstrząsnęło spokojną, zadowoloną z siebie, dostatnią Holandią: krajem, który szczyci sie mianem bastionu tolerancji. Uderzeniowa fala szoku przebiegła całą Europę i świat. Wkrótce potem Ian Buruma powrócił do swojej ojczyzny, by podjąć próbę zrozumienia tych wydarzeń i ustlić, jakie ogólniejsze wnioski powinno sie wyciągnąć z tej historii - a jakich wniosków wyciągać nie należy. Rezultatem tych wysiłków jest arcydzieło Burumy: książka odznaczająca się zarówno precyzyjnym, opanowanym stylem thrillera o rzeczywistej zbrodni, jak i intelektualna głębią, której można się było spodziewać po jednym z najbardziej poważanych dziennikarzy i myślicieli naszych czasów. Całe życie Iana Burumy wiodło go ku tej książce: pod jego piórem historia ta staje się modelową opowieścią naszych czasów, opowieścią o tym, co dzieje się, gdy polityczny islam zderza się ze świeckim Zachodem, a tolerancja dociera do swych granic.

Książka ta wynika z konfrontacji dzisiejszego literaturoznawstwa ze współczesnym życiem publicznym. Wydawałoby się, że nauka o literaturze niewiele może mieć wspólnego z ideologią tolerancji czy fanatyzmu, będąc raczej dziedziną neutralnej retoryki figur. Jednak od czasów poststrukturalizmu praxis stała się nieodłącznym elementem wiedzy literaturoznawczej w takich kierunkach, jak przeżywający renesans dialogizm Bachtinowski, feminizm, teoria queer, pragmatyzm, badania kulturowe i antropologiczne czy nawet kognitywizm. Już wcześniej zaś bywała praxis - jako domena postaw - wyznacznikiem sposobu myślenia o przedmiocie i wyboru metod badań. Co więcej, jeśli pisarze tacy jak Salman Rushdie, John M. Coetzee czy Orhan Pamuk są orędownikami wolności słowa i tolerancji zarazem (wcześniej w Polsce rzecznikiem tych wartości był np. Czesław Miłosz), to i literaturoznawcy nie mogą uciec od samego tematu tolerancji i implikowanego przez nie zagadnienia praw człowieka.Omawiane w książce problemy nie są jednak tylko aktualnym zagadnieniem publicystycznym. Uczeni reprezentujący wiele dziedzin nauki, kiedyś zwłaszcza filozofii i literaturoznawstwa, dziś także kulturoznawstwa, interesowali się kwestią emancypacji różnych grup społecznych od dawna. Warto przypomnieć, że u narodzin nowoczesnej literatury, tzn. w XVIII-wiecznej powieści, kwestia tolerancji innego jest także obecna. Ten głęboko oświeceniowy paradygmat jest sposobem myślenia, jak się wydaje, nie wszędzie i nie na zawsze zrealizowanym. Warto o tej genezie pamiętać, kiedy pisze się o nowożytnej literaturze. Stąd aktualność ciągle ponawianych odniesień nie tylko do renesansowego humanizmu Montaigne\'a, refleksji o tolerancji Braci Polskich, czy Johna Locke\'a i Shaftesbury\'ego, ale także Johna Stuarta Milla czy Leszka Kołakowskiego, myślicieli, z którymi kojarzą się próby zdefiniowania tolerancji. Przedstawiciele akademickiego myślenia z wielu krajów i kontynentów podejmują w tej książce zagadnienia żywe także w przestrzeniach publicznych Polski, Europy i świata. Jednak nie wykraczają oni poza podstawowe zadania swoich dziedzin i świata uniwersyteckiego: poza analizę i badanie zjawisk. Tym samym ten głos w sferze publicznej pozostaje głosem profesjonalistów. Spis treści: Od redaktorów Część pierwsza: Dociekania konceptualne i metodologiczneAndrew R. Murphy, Dwie koncepcje tolerancjiDanuta Ulicka, Glos(s)y do heteroglozji, albo krótki heteroglos(s)ariuszPrzemysław Pietrzak, Etyczne/ estetyczne - literatura, teoria, tolerancja Część druga: Dyskursy i kręgi tolerancjiDyskurs literackiArne Melberg, Ucząc się od Montaigne\'aKenneth Holmqvist, Jarosław Płuciennik, Solilokwium i tolerancja: metaprezentacje jako presupozycje gatunku literackiegoMagdalena Rembowska-Płuciennik, Powieść strumienia świadomości. Między apologią różnorodności a horrorem principium individuationisPenny Tucker, Fundamenty tolerancji: kompetytywne spojrzenie na tolerancję przy wykorzystaniu modeli autobiograficznychJoanna Jabłkowska, Pod znakiem liberalnej tolerancji. Dzienniki i publicystyka Maxa FrischaAgnieszka Karpowicz, Merz i Zlep. Estetyczne modele kultury opartej na tolerancji w twórczosci Kurta Schwittersa i Mirona BiałoszewskiegoKatarzyna Kwapisz Williams, Kalekie teksty, ułomne ciała: technologie nowych mediów i estetyka tolerancji Charlesa MeeMagdalena Bednarek, Zbrodnia porządku - uwarunkowania i oblicza nietolerancji w prozie Stefana ThemersonaMagdalena Drabikowska, Suwerenność zanegowana. Bohater osiemnastowiecznej powieści gotyckiej między natura a światem kultury Różnorodność ludzka, episteme i ethosDaniel Carey, Dwie startegie tolerancji: Locke, Shaftesbury i problem pluralizmuPaweł Pieniążek, Między siłą a słabością - problem tolerancji u NietzchegoPatrycja Bobowska-Nastarzewska, Dialektyka poszanowania siebie i innego - Paula Ricœura tolerancja wobec innościMaria Kostyszak, Tolerancja tolerancji nierówna-odcienie znaczenia w filozofii Spinozy, Heideggera i Derridy Empatia, caritas i kulturaMagdalena Środa, Postawy wobec innościAlan P.F. Sell, Chrześcijaństwo, sekularyzm i tolerancja: liberalne wartości i nieoświecone postawyAnna Cetera, Trudny dar empatii: O postaciach (nie)tolerancji w pismach Tomasza More\'aTobias Budke, Pierwsi angielscy drukarze a zagadnienie religijnej tolerancjiŁukasz Romanowski, Via Media - droga środka jako przejaw tolerancji w kazaniach Johna Donne\'aJacek Sieradzan, Tolerancja w buddyzmie Część trzecia: Wyobraźnia, debatowanie i kompasyWspólnoty wyobrażone i debataMarie-Luise Egbert, Tolerancja renegocjowana: ekstremizm i terror w beletrystyce angielskiejGrażyna Gajewska, Między cyberpunkiem a kobiecą cyberfikcją. Literatura fantastycznonaukowa o współczesnych formach dyskryminacjiAleksandra Chomiuk, Człowiek wobec Obcego. O Solaris Stanisława Lema, Andrieja Tarkowskiego i Stevena SoderberghaTomasz Kaliściak, Homotekstualność i tolerancja w Jesieni z Audenem Tadeusza OlszewskiegoAgata Winer, Świat Dysku Terrego Pratchetta - reprezentascja tolerancji w literackim świecie możliwymMarcin Jauksz, Dialog agresji: obrazy nietolerancji we współczesnym kinie Wolność, pragmatyka i kompasyCharles Russell, \"Osama Bin Laden wchodzi do baru,,,\" i inne dowcipy na erę niepokoju. Refleksje o poczuciu humoru i kwestii tolerancjiKamil Sipowicz, Hipisi PRL-u. PoczątkiIwona Jakubowska-Branicka, O granicach tolerancji we współczesnej demokracji liberalnejJadwiga Maszewska, Spojrzenie z pogranicza. Meksykańscy Amerykanie w powieści Any Castillo So far from GodNatalia Lemann, \" Jestem tłumaczem kultur\" - pomiędzy antropologią a historią. Ryszarda Kapuścińskiego lekcja tolerancji wobec świata i InnegoMariola Pietrak, Polityka tolerancji. Literatura kobieca Cono Sur w kontekście wydarzeń politycznych XX wiekuAleksandra M. Różalska, Rasizm oświecony: marginalizacja \"inności\" w kulturze amerykańskiejAgnieszka Węglińska, Granice wolności słowa? Tolerancja w konfliktach o podłożu religijnym w środkach masowego przekazuMarta Zabłocka, Oriana Fallaci - wściekły smok o dwóch głowach. Publicystyka prasowa a polityczna poprawnośćPaweł Kuciński, Tożsamość totalitarna i wizerunki Żyda w pamflecie antysemickim lat trzydziestych. RekonesansMarcin Adamiak, Profesjonalizm i zaangażowanie Indeks nazwiskNoty o autorach