Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Wprowadzenie Drogi Czytelniku!Nowa Fenomenologia [2]JENS SOENTGEN: Ukryta rzeczywistość. Wprowadzenie do Nowej Fenomenologii Hermanna SchmitzaFERDINAND FELLMANN: Uczucia w historiach a Nowa FenomenologiaAktualność Husserla [2]ANDRZEJ LISAK: Czy możemy mówić o nieaktualności HusserlaPAWEŁ DYBEL: Idea fenomenologii jako opisu "samych rzeczy" u Husserla i HeideggeraKATARZYNA SLOWIKOVA: Struktura przeżywania jako struktura świadomości czasuANNA GRZEGORCZYK: Fides i rat/o u Edmunda Husserla według Edyty SteinPrezentacjeADOLF REINACH: O fenomenologiiWOJCIECH ŻEŁANIEC: Adolf Reinach, nota biograficznaANDRZEJ PÓŁTAWSKI: Personalistyczny realizm Roberta SpaemannaRecenzjeMATEUSZ BONECKI: Pomiędzy stylem a etosem, czyli co stoi za plecami ogólności i spójności?ANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: Tolerancja w pluralistycznym świecie życiaJAKUB DURAJ: Filozofia jako hermeneutyka", czyli o pożytkach z poszukiwańTHOMAS ROLF: Przyczynki do fenomenologii percepcjiTHOMAS ROLF: Podmiotowość-odpowiedzialność--prawda. Nowe aspekty fenomenologii Edmunda HusserlaKronikaHANS RAINERSEPP: Rozwój, stan i perspektywy międzynarodowego ruchu fenomenologicznegoKonferencja "Co to jest fenomenologia?"Konkurs Ogłoszenie o konkursie

Przygotowane przez Oficynę Naukową wydanie książki Natalie Depraz jest pierwszą udostępnioną po polsku pracą tej wybitnej przedstawicielki współczesnej fenomenologii francuskiej, mającej w swym dorobku zarówno prace propedeutyczne z zakresu fenomenologii, jak i nowatorskie przedsięwzięcia badawcze o charakterze interdyscyplinarnym.Omawiana praca jest nie tylko podręcznikowym kompendium informacji o pewnym kierunku filozofii, lecz twórczym i przejrzystym, a zarazem zwięzłym i uwzględniającym aktualny stan badań uporządkowaniem i przedstawieniem ? w aspekcie rzeczowym i historycznym ? zagadnienia doświadczenia i jego opisu.Swoje rozważania autorka osadza w bogatym kontekście teoretycznym kluczowych pojęć fenomenologii: redukcji fenomenologicznej i ejdetycznej, wariacji imaginacyjnej, opisu fenomenologicznego, wzbogacając nadto metodologię współczesnych badań fenomenologicznych. Wprowadza zatem czytelnika w samo centrum współczesnych badań fenomenologicznych. Szczególnie interesująca jest jej interpretacja właściwej postawy fenomenologicznej jako ?empiryzmu transcendentalnego?.

Książka ukazuje wizerunek człowieka nowej jakości i jego drogę od potencjalności do realności świętego wymiaru. Nowy Człowiek jest świadomy przenikania świętości w życiu i konieczności jej spełniania, realizuje swój święty wymiar poprzez święte czyny.

Antologia tekstów po raz pierwszy tłumaczonych na język polski, składających się na obraz współczesnej fenomenologii ? prezentujących zjawiska w niej zachodzące i ukazujących jednocześnie żywe dyskusje, jakie fenomenologia prowadzi z innymi dyscyplinami nauki. Redaktorzy tomu starali się przedstawić specyficzne oblicze współczesnej fenomenologii w skali nieco szerszej niż tylko dany kraj, krąg kulturowy czy wybrana dziedzina fenomenologicznego traktowania, dlatego nie uzależniali wyboru tekstów od kryteriów narodowościowych ani dziedzinowych, nie ograniczyli się też do twórczych rozwinięć fenomenologii Husserlowskiej, jak to bywało najczęściej we wcześniej publikowanych antologiach. Pragnęli przede wszystkim dotknąć tego, co charakteryzuje aktualną sytuację fenomenologii, zadbali też, aby wybrani autorzy byli reprezentatywni dla danego obszaru problemowego.Teksty zostały pogrupowane w siedmiu działach tematycznych: Fenomenologia ciała, Fenomenologia i sztuka, Fenomenologia intersubiektywności, Fenomenologia i teologia, Fenomenologia i kognitywistyka, Fenomenologia i feminizm, Fenomenologia i psychoanaliza. Każdy dział otwiera wprowadzenie polskiego redaktora naukowego do danego obszaru badań.

W książce tej autor osiąga pełną dojrzałość i samodzielność teoretyczną, rozwijając własną wersję fenomenologii.Zachowany tu zostaje właściwy fenomenologii, choć właśnie swoiście zmodyfikowany, transcendentalny poziom analiz, chroniący je przed możliwością naturalistycznej redukcji.

Fenomenologia ducha to niemalże powieść przygodowa. I jak to w powieściach, są tu fragmenty o gigantycznej wręcz sławie; ekscentryczna przedmowa, teoria świadomości nieszczęśliwej, rozważania o pracy, dialektyka pana i niewolnika.Bohaterem jest duch - świadomość, która rozwija się, przechodząc kolejne fazy. Oddala się od siebie w imię jakiejś prawdy, odkrywa jej iluzoryczność, aż wreszcie wraca do siebie dzięki uświadomieniu sobie prawdy już pełniejszej.

Poszczególne rozdziały w założeniu mają w sobie coś z programu. Ich kolejność odpowiada kolejnym etapom kształtowania się fenomenologii obcego, toteż można je czytać jako wprowadzenia albo komentarze do obszerniejszych prac, które już zostały napisane.

Fenomenologia ducha Hegla jest jednym z najsłynniejszych dzieł w całej europejskiej historii filozofii. Jest to dzieło zdumiewające swą oryginalnością. Hegel wychodzi w nim wielorako poza koleiny, którymi posuwała się do tej pory myśl filozoficzna, i zarazem zamyka relatywnie krótki okres niezwykle dynamicznego rozwoju filozofii niemieckiej, zaczynający się od kantowskiego "przewrotu kopernikańskiego". Oryginalność stanowiska Hegla polega zwłaszcza na przerzucaniu pomostów między sferami, które zazwyczaj traktowane były rozłącznie. Myślenie i byt, świadomość i samowiedza, teoria i praktyka, prawda i fałsz - to tylko niektóre przeciwieństwa, które w jego filozofii się łączą. Zaś sama filozofia wtopiona jest w sposób organiczny w historię filozofii, ta zaś - w historię powszechną. I to właśnie stanowi specyficzny charakter tego dzieła. Hegel przedstawia w nim własne stanowisko filozoficzne, a zarazem jego "historyczną dedukcję", czyli szczególnego rodzaju historię filozofii i historię w ogóle, ponieważ konkretna filozofia wyraża zawsze jakąś postać świata. W samym tytule dzieła łączą się dwa przeciwieństwa - "duch", który jest najwyższą prawdą, i jego różne od prawdy przejawy, formy zjawiskowe, czyli "fenomeny". W koncepcji fenomenologii jako opisu różnych przejawów ducha w ich koniecznym następowaniu po sobie zawiera się idea istotnego związku między prawdą a fałszem. Droga do prawdy prowadzi przez błędy i nawet gdy prawda absolutna już się w świecie pojawiła, nie można jej poznać w inny sposób niż przez przejście w myśli całej tej drogi - drogi stopniowego uwalniania się od tego, co nie jest prawdą, lecz pozorem. W ostatecznym rezultacie, w wiedzy absolutnej, cała ta droga jest zawarta jako "zniesiona" - jej po-szczególne etapy są zanegowane o tyle, o ile pojmuje się je jako wyraz całej prawdy, ale zachowane jako "logiczne momenty" całości. Prawdą, absolutem jest duch. Ten Heglowski punkt widzenia nasuwał zawsze pytania o stosunek między absolutem a jednostką ludzką, absolutem a Bogiem, filozofią a religią. Historycy filozofii odpowiadali na te pytania na wszelkie możliwe sposoby. Nie ulega jednak wątpliwości, że absolut realizuje się dzięki historii, że historia dokonuje się dzięki aktywności jednostkowych podmiotów i że realizacją absolutu jest wiedza absolutna, mająca formę filozoficzną, pojęciową, w której forma religijna ulega zniesieniu. Światosław Florian Nowicki

Fenomenologiczno-krytyczna dyskusja niektórych tradycyjnych tez o byciuTezy średniowiecznej ontologiiTeza ontologii nowożytnej: podstawowymi odmianami bycia są bycie przyrody i bycie duchaPytanie ontologii fundamentalnej o sens bycia w ogóle

Jasne jest zatem, że w ogóle nie może być mowy, by filozofia (która przecież rozpoczyna od krytyki poznania i we wszystkim, czym poza tym jest, zakorzeniona jest w krytyce poznania) miała kierować się metodycznie (albo wręcz rzeczowo) według nauk ścisłych, by miała sobie stawiać ich metodykę za wzór, by jej zadanie miało sprowadzać się do kontynuacji i uzupełnienia, według metodyki zasadniczo wspólnej wszystkim naukom, pracy wykonanej już w naukach ścisłych.(Fragment Wykładu pierwszego)W "Pięciu wykładach" Husserl po raz pierwszy publicznie wypowiedział idee, które miały określić całe jego późniejsze myślenie. Daje w nich zarówno jasne przedstawienie redukcji fenomenologicznej, jak i podstawowej idei konstytucji przedmiotów w świadomości.

Najważniejsze dzieło teoretyczne Jüngera ? prorocze i pionierskie. Jego echa odnaleźć można u Heideggera, Deleuze?a, Baudrillarda czy Virilio, teoretyków społeczeństwa masowego. Lektura daje możliwość obcowania z niezwykłym stylem autora w wywodzie poddanym rygorowi i zasadzie konsekwencji, lecz przy tym wybitnie oryginalnym pojęciowo (charakterystyczne pojęcia, które wprowadza, to np. ?strefa elementarna? czy ?totalna mobilizacja?).Książka przynosi całościową teorię nowoczesności. Penetruje fascynujące obszary ontologii społecznej, filozofii techniki, historii politycznej i antropologii nowoczesności.Bezpośrednią inspiracją dzieła była I wojna światowa i jej następstwa. Jünger już w 1932 roku przepowiadał zmierzch społeczeństwa mieszczańskiego.Tytułowy robotnik to aktywna siła i ucieleśnienie najważniejszego rysu nowej epoki, w której panować będzie ?totalny prymat pracy?. Konserwatywny Jünger rozwinął tu paradoksalnie teorię Marksa. Wszystko staje się formą pracy: wojna, wypoczynek, poznanie. Autor ukazał też koniec epoki indywiduum i masy ? dwóch fenomenów, które cechują jego zdaniem raczej klasyczne społeczeństwo XIX wieku niż świat współczesny.

RozprawyFERDINAND FELLMANN: Cielesność i emocjonalność. Z fenomenologii erotycznej oczywistościPETRA GEHRING: Ist die Phänomenologie eine Wirklichkeitswis-senschaft? Überlegungen zur Aktuälitat der Phänomenologie und ihrer VerfahrenMARCIN WALIGÓRA: Etyczny projekt Emmanuela Levinasa - fenomenologia czy antyfenomenologia?MAREK POKROPSKI: Opis czasowych aspektów cielesności na podstawie fenomenologii E. Husserla i M. Merleau-Ponty'egoJAGNA BRUDZIŃSKA: Fenomenologia imaginacji a psychoanalityczne wymiary nieświadomościMARIUSZ MORYŃ: Doświadczenie życia jako podstawa oczywistości w Nowej Fenomenologii Hermanna SchmitzaZ dziejów fenomenologiiEDYTA STEIN: Zadanie i metoda filozofiiJEAN-FRANÇOIS COURTINE: Historia i fenomenologiczne losy intentioRecenzjeANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: Fenomenologia politycznościANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: Wizja podmiotu w filozofii WittgensteinaANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: Wittgensteina Długa droga ku hermeneutyceKrótkie omówieniaZUZANNA ADAM: Fenomenologia jako klucz do wszystkiego?ANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: Z polskich badań nad HeideggeremKronikaANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: VII Konferencja Polskiego Towarzystwa FenomenologicznegoMARCIN MOSKALEWICZ, AGATA MERGLER: Hannah Arendt Critical EncountersMARCIN MOSKALEWICZ, AGATA MERGLER: Hermeneutics: Contemporary Prospects (Tradition, Transmission and Treason)

Fenomenologia jest humanizmemFenomen pytania w perspektywie fenomenologiiŚwiadomość i realnośćRecepcja Husserla w Polsce - próba periodyzacjiIdentitat und Tradition. Zwischen Hermeneutik und PhanomenologieGadamers Kritik der Heideggerschen DichtungsauslegungRelacja hermaneutyki filozoficznej i filozofii hermeneutycznej

Przez długi czas jedynym większym dziełem autorstwa Ernsta Cassirera dostępnym polskiemu czytelnikowi był Esej o człowieku w przekładzie Anny Staniewskiej. Dzięki temu autor ten znany jest w Polsce głównie jako filozof kultury i twórca filozofii form symbolicznych. Po dziś dzień tylko nieliczni znają jego prace historyczne czy analizy literatury i poezji niemieckiej, rzadka jest znajomość jego rozpraw poświęconych współczesnej fizyce ? teorii względności i mechanice kwantowej czy też prac poświęconych krytycznym wykładniom rozwoju nauk biologicznych. Do niedawna rzadka była w naszym kraju nawet świadomość jego duchowej przynależności do neokantowskiej szkoły marburskiej. Tym bardziej rzadka jest wiedza o Cassirerowskiej fenomenologii czy też pracach poświęconych metafizyce ? dokładniej zaś ?fenomenom bazowym?. [?] Zamiarem autora była próba odsłonięcia mechanizmów filozofii form symbolicznych, nie zaś powierzchowna relacja z efektów badań jej twórcy. Ze względu na specyfikę i ogromny zakres materiałów nie było to zadanie łatwe. Po pierwsze, jak wspomniano, Cassirer rzadko zdaje relację z metody swych badań, a jeśli to robi, opatruje tę relację tak dużą ilością szczegółowych przykładów, rekonstrukcji historycznych i odniesień do myśli innych, że trudno wydobyć główne systematyczne motywy jego myśli. Po drugie, najczęściej używa do prezentacji własnych poglądów języka, który zaczerpnięty jest z istniejących tradycji czy koncepcji filozoficznych ? stąd niekiedy trudno zrekonstruować jego własny. Sporą pomocą w realizacji tego zadania okazują się opublikowane niedawno notatki do wykładów, wstępne szkice późniejszych rozpraw, w których otrzymujemy, w co prawda nieuporządkowanej i niedoskonałej formie, ale za to pozbawiony retorycznych i polemicznych sformułowań, szkielet tej koncepcji, dzięki któremu można lepiej zrozumieć i przedstawić wiążące go zasady i pojęcia. I to właśnie stanowiło główny zamysł i cel niniejszej rozprawy.Ze ?Wstępu?

Johannes Daubert (1877?1947) jest największą legendą ruchu fenomenologicznego i najmniej znanym jego twórcą. Choć nigdy niczego nie opublikował, nie złożył pracy doktorskiej i nie pełnił żadnych oficjalnych stanowisk akademickich, to jako student dokonał najwięcej dla powstania i rozwoju ruchu. Po kilkunastu latach uczestnictwa w świecie akademickim wycofał się do życia na wsi. Owiewa go nimb tajemnicy, którą podsycają słowa Maksa Schelera o ?nieznanym fenomenologu Daubercie? oraz wspomnienia Gerdy Walter o ?legendarnym Daubercie?. Aleksander Pfänder powiada, że wraz z Husserlem zainicjował on ruch fenomenologiczny. Podobnie ocenia sprawę Wilhelm Schapp, który dodaje: ?Byłoby wielce wartościowe napisać pracę o Daubercie?. Zdaniem Herberta Spiegelberga, Daubert był najbardziej wpływowym członkiem monachijskiego kręgu fenomenologów, a jego spotkanie z Husserlem w roku 1902 było jednym z najważniejszych wydarzeń inicjujących ruch. Wypowiedzi te uzupełnia głos Romana Ingardena: ?Johannes Daubert był (?) najmądrzejszym filozofem (?) i centralną postacią grupy monachijskiej?. Wtóruje mu Reinhold Smid, nazywając Dauberta ?Sokratesem monachijskiej fenomenologii?, a Czesław Głombik wspomina o bezwarunkowej potrzebie prezentacji jego oddziaływania w historii ruchu. Na koniec trzeba przywołać znamienne słowa Husserla: ?zawsze chciałem z Panem razem żyć i filozofować?.Ironią losu jest to, że do lat osiemdziesiątych XX w. pozostawał on postacią enigmatyczną, a jego wpływowa i nowatorska filozofia należała do fenomenologicznej ezoteryki. Niniejsza książka jest pierwszą na świecie monografią myśli i życia Dauberta. Prezentuje je ona na tle historii monachijskich początków ruchu fenomenologicznego oraz z perspektywy systematycznych studiów nad zrodzoną z pytania i w pytaniu naturą tego, co fenomenologiczne.

Wprowadzenie do fenomenologii Roberta Sokolowskiego pozwala poznać terminologię i idee jednego z ważniejszych kierunków filozoficznych XX wieku. Autor bardzo rzetelnie stara się wyjaśnić, czym jest fenomenologia jako filozofia oraz czym różni się ona od myślenia przedfilozoficznego. Rozwija przykłady fenomenologicznej analizy, bada różne obszary ludzkiego doświadczenia - percepcję, pamięć, wyobraźnię, a także słowa, obrazy i symbole. Wreszcie, aby lepiej zgłębić omawiane zagadnienie, stara się umieścić fenomenologię w aktualnym kontekście, porównuje ją z nowożytnością i postmodernizmem, a także filozofią tomistyczną. Książka napisana jest prostym i żywym językiem, dzięki czemu w sposób jasny i interesujący prezentuje istotne zagadnienia fenomenologii oraz z niezwykłą przenikliwością omawia kluczowe pojęcia, takie jak "intencjonalność", "oczywistość", "konstytucja", "naoczność kategorialna", "świat życia".Prof. Robert Sokolowski, filozof i teolog, jest wykładowcą filozofii na Amerykańskim Uniwersytecie Katolickim (CUA) w Waszyngtonie. W latach 1989-1990 był przewodniczącym Amerykańskiego Towarzystwa Metafizycznego. Interesuje się przede wszystkim fenomenologią i jest autorem wielu publikacji z tej dziedziny, m.in. Husserlian Meditations (1974), Pictures, Quotations, and Distinctions (1992), Obecność eucharystyczna. Studium z teologii fenomenologicznej (1995), Phenomenology of the Human Person (2008).

Praca zbiorowa pod redakcją Andrzeja Gielarowskiego i Roberta Grzywacza znakomicie wpisuje się w nurt badań międzynarodowych nad fenomenem intencjonalności. Jej szczególna wartość polega na przybliżeniu polskiemu czytelnikowi ważnych osiągnięć francuskiej i polskiej filozofii najnowszej, akcentującej swoistość i nieredukowalność optyki pierwszoosobowej. (...) Ciekawy jest pomysł traktowania intencjonalności jako elementu wspólnego nawet istotnie różniącym się między sobą fenomenologom. (...) Chodzi o zwrócenie uwagi na specyficznie francuską konfrontację fenomenologii i filozofii refleksji, która owocuje twórczym rozpięciem między Przedmiotowością i podmiotowością. (...) Praca świetnie ukazuje doniosłość wspólnotowego wymiaru docierania do rozumienia przy całym egzystencjalnie dramatycznym rozdarciu człowieka i rozjaśnia polifoniczną naturę rozumienia. (...) Jest szczególnie ważnym osiągnięciem w czasach atomizacji nauki i skrajnego indywidualizmu."Z recenzji dra hab. Andrzeja Wiercińskiego

Książka Dana Zahaviego przedstawia rozwój filozofii Husserla - począwszy od jego wczesnych rozpraw na temat logiki i intencjonalności aż po późne zagadnienia intersubiektywności i świata życia (Lebenswelt). Autor, łącząc perspektywę systematyczną i historyczną, omawia kluczowe pojęcia fenomenologii, takie jak: epoché, redukcja i konstytucja transcendentalna. Poświęca również wiele uwagi fenomenologicznym analizom intersubiektywności, czasu i ciała. Wskazuje też na to, jak Husserlowska myśl wykuwała się stopniowo poprzez ciągłe rewizje podstawowych zasad fenomenologii.Książka napisana przystępnym językiem jest doskonałym wprowadzeniem zarówno dla studentów, jak i osób zainteresowanych filozofią współczesną i jej rozwojem. Autor aspiruje jednak do czegoś więcej aniżeli tylko przedstawienia uznanej interpretacji filozofii Husserla. Czerpie bowiem z wyników swoich własnych badań - zarówno nad wybranymi dziełami Husserla, jak i nad jego niepublikowanymi manuskryptami.

RozprawyJEAN-LUC MARION: Granice fenomenalnościIWONA LORENC: Obraz w ujęciu fenomenologicznym i antropologicznym (Merleau-Ponty, Belting)ANDRZEJ ZALEWSKI: świadomość intencjonalna modelowana w tekście filozoficznymPIOTR ŁACIAK: Status podmiotowości w fenomenologii HusserlaMARIA MAŁGORZATA BARANOWSKA: Człowiek jako osoba duchowa w ujęciu Maxa ScheleraWITOLD PŁOTKA: Geneza rozumu: nowy wymiar racjonalizmu w fenomenologii HusserlaADAM WĘGRZECKI: Perspektywy fenomenologicznej antropologii filozoficznejRecenzje i omówieniaDARIUSZ BĘBEN: Fink i jego dziełoKS. GRZEGORZ MALINOWSKI: Husserliana XXXIX: D/e LebensweltANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: Barbara Merker. Rozumienie wedle Heideggera i wedle BrandomaANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: Donatella Di Cesare. Gadamera portret filozoficznyKronikaANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: Fenomenologia i antropologia filozoficznaMARCELA KOŚCIAŃCZUK: Fenomen słowaANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: Hermeneutyka wobec wyzwań etycznychANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: 150. rocznica urodzin Edmunda HusserlaANDRZEJ LEDER, ROBERT PIŁAT: Konferencja "Husserl Circle" w ParyżuANDRZEJ PRZYŁĘBSKI: Filosofia come scienza rigorosaSVEN SELLMER: Fenomenologia jako podstawa krytyki kultury -sympozjum w Rostocku