[]
Kategoria: Monety / Monety PRL (kolekcjonerskie)
Chopin urodziĹ siÄ, wedĹug oĹwiadczeĹ samego artysty
i jego rodziny, 1 marca 1810 lub 22 lutego wedĹug metryki chrztu,
we wsi Ĺťelazowa Wola koĹo Sochaczewa, na Mazowszu, w ówczesnym
...
Pełen opis produktu '50 zĹ, Fryderyk Chopin, 1974' »
Odmiana z roku 1974 - o wiele rzadsza i trudniejsza do
zdobycia niĹź moneta z rok 1972
NakĹad monety z 1972 roku to 49.999 sztuk, nakĹad monety
z 1974 roku to 10.375 sztuk.
Fryderyk Franciszek Chopin urodziĹ siÄ, wedĹug oĹwiadczeĹ
samego artysty i jego rodziny, 1 marca 1810 lub 22 lutego wedĹug
metryki chrztu, we wsi Ĺťelazowa Wola koĹo Sochaczewa, na
Mazowszu, w ówczesnym KsiÄstwie Warszawskim. Dwór w Ĺťelazowej
Woli stanowiĹ posiadĹoĹÄ hrabiów Skarbków, w którym jako
nauczyciel byĹ zatrudniony ojciec kompozytora, spolonizowany
Francuz, MikoĹaj Chopin. Ojciec Fryderyka przybyĹ do Polski w
wieku szesnastu lat i juĹź nigdy do Francji nie wróciĹ, nie
utrzymywaĹ nawet kontaktów ze swojÄ
rodzinÄ
. JakĹźe odmienny los
spotkaĹ jego syna, który wyjechawszy do ParyĹźa, nigdy juĹź nie
wróciĹ do ojczyzny. Jego talent muzyczny objawiĹ siÄ juĹź w
dzieciĹstwie i jako siedmiolatek byĹ mĹody Chopin autorem dwóch
polonezów; g-moll i B-dur. Gry na fortepianie uczyĹ siÄ od 1816
roku.
Niemniej jego talent wymagaĹ oszlifowania. Dlatego teĹź w 1826 r.
Fryderyk rozpoczÄ
Ĺ naukÄ na wydziale Teorii Muzyki, JeneraĹbasu
i Kompozycji warszawskiej SzkoĹy GĹównej Muzyki kierowanej przez
Józefa Elsnera. Nauczyciel Chopina, zdajÄ
c sobie sprawÄ z
wyjÄ
tkowego talentu ucznia i zgodnie z jego naturÄ
i
temperamentem, pozwoliĹ mu koncentrowaÄ siÄ na muzyce
fortepianowej. PozostawaĹ jednak nieugiÄty w sprawach
dotyczÄ
cych przedmiotów teoretycznych, zwĹaszcza kontrapunktu.
DziÄki takiej postawie Elsnera, Chopin, wyrobiĹ w sobie solidny
warsztat, dyscyplinÄ i precyzjÄ konstrukcji kompozycyjnej. Chopin
ukoĹczyĹ studia w 1829 roku, a Elsner w raporcie po trzecim roku
nauki zapisaĹ: Trzecioletni Szopen Fryderyk - szczególna
zdatnoĹÄ, geniusz muzyczny. Natychmiast po ukoĹczeniu studiów, w
lipcu 1829 roku udaĹ siÄ w towarzystwie znajomych na krótkÄ
wycieczkÄ do Wiednia, gdzie daĹ dwa wystÄpy w
Kärtnerthortheater. OdniósĹ fenomenalny sukces u
publicznoĹci.
Krytyka, choÄ ganiĹa jego grÄ za maĹÄ
siĹÄ dĹşwiÄku, to
kompozycje oceniĹa bardzo dobrze. WspaniaĹe wystÄpy zaowocowaĹy
pierwszÄ
zagraniczna publikacjÄ
utworów Chopina; wiedeĹski
wydawca, Tobias Haslinger, opublikowaĹ Wariacje na temat Mozarta.
Wkrótce Chopin wróciĹ do Warszawy, ale Europa staĹa dla niego
otworem. Po powrocie, z wielkÄ
pasjÄ
, zajÄ
Ĺ siÄ komponowaniem,
piszÄ
c m. in. dwa Koncerty fortepianowe z orkiestrÄ
: f-moll i
e-moll. Celem planowanego wyjazdu byĹ poczÄ
tkowo Berlin, jednak
Chopin wybraĹ WiedeĹ, aby potwierdziÄ odniesiony tam sukces i
utrwaliÄ swÄ
pozycjÄ. 11 paĹşdziernika 1830 roku odbyĹ siÄ w
Teatrze Narodowym uroczysty poĹźegnalny koncert, na którym Chopin
wykonaĹ Koncert e-moll. Na tym, ostatnim, koncercie w Polsce
ĹpiewaĹa Konstancja GĹadkowska, pierwsza miĹoĹÄ i pierwsza
muza wielkiego kompozytora. ByÄ moĹźe, przeczuwajÄ
c koniec tego
uczucia w obliczu planowanego wyjazdu, 4 wrzeĹnia 1830 r. Chopin
pisaĹ do swojego przyjaciela, Tytusa Woyciechowskiego: Jeszcze
siedzÄ - nie mam dosyÄ siĹy do zdecydowania dnia, myĹlÄ, Ĺźe
wyjeĹźdĹźam po to, Ĺźebym na zawsze zapomniaĹ o domu; myĹlÄ, Ĺźe
jadÄ umrzeÄ - a jak to przykro musi byÄ umieraÄ gdzie indziej,
nie tam, gdzie siÄ ĹźyĹo. JakĹźe mi to okropnie bÄdzie widzieÄ
zamiast rodziny zimnego doktora albo sĹuĹźÄ
cego przy ĹoĹźu
Ĺmiertelnym. [...] Jak za najĹwiÄtszÄ
rzecz uwaĹźam zwiÄ
zki
towarzyskie z jednej strony, tak z drugiej strony utrzymujÄ, Ĺźe
to diabelski wynalazek, i lepiej by byĹo, Ĺźeby ludzie na Ĺwiecie
nie znali pieniÄdzy, melszpyzów, butów, kapeluszów, befsztyków,
naleĹników itd., jakĹźe ludzie to wszystko znajÄ
. Chopin, wraz z
przyjacielem, wyjechaĹ do Austrii 2 listopada.
W kilka dni po ich przybyciu do Wiednia, doszĹa ich wiadomoĹÄ o
wybuchu powstania (Listopadowego). Chopin bardzo przeĹźyĹ
powstanie oraz jego klÄskÄ. JesieniÄ
1831 roku wyjechaĹ do
Francji, która staĹa siÄ jego drugÄ