Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

"Ciężkie ołowiane chmury upiornie wyglądały zzazwyczaj błękitnego nieba. Ich ponurej szarzyzny nie zdołały ukryć nawet puszyste korony kasztanowców piętrzących się blisko domostwa. Teresa przezornie zamknęła okno, bo chłód studził jej bujne myśli. Nadbiegający warkot się wzmógł. Zastygła jak rzeźba, bo usłyszała znajome charknięcie wakompaniamencie ze stukotem podobnym do galopu koni arabskich. Przyjechałem, Tereska, cieszysz się? Niewyraźny głos należał do jej małżonka. Jesteś, Zbychu! Aczego tak wcześnie? Spojrzała chłodno na przybysza. Stali tak chwilę wciasnej izbie. Mierzyli się krytycznie wzrokiem, zdziwieni, że kiedyś pałali do siebie sympatią, amoże tak im się tylko zdawało, skoro obrali wspólny ślubny kobierzec. Od dłuższego czasu nie darzyli się uczuciem, popychała ich ku sobie niedola, połączył zaś zwykły wiejski rozsądek, który kazał im popełnić sakrament małżeństwa, gdy młodość zdawała się im niechybnie wymykać. Teresa patrzyła obojętnie na swego ślubnego, którego oszpeciła ciężka fizyczna praca tam gdzieś na wschodzie. Pozbawiła go itak skromnej urody, jego bujna niegdyś czupryna dziś prezentowała się jak ptasie gniazdo. Małe oczka nieokreślonego koloru zmniejszyły się do niemożliwych rozmiarów. Nos, co dumnie wystawał zptasiej twarzy, tego dnia jakby się jeszcze zgarbił iwyrósł. Wpomieszczeniu zapanowało ciężkie jak ołów napięcie od niewypowiedzianych słów." Pańszczyzna życia to powieść obyczajowa zelementami biografii. Wiernie idobitnie oddaje mentalność izwyczaje wybranych mieszkańców ze wschodu Polski. Przedstawione postaci istniały bądź wciąż naprawdę żyją. Jest tu miejscami groteskowy, lecz zawsze szczery opis zdarzeń zostatnich dziesięcioleci XX wieku rozgrywających się wmalowniczej wsi. Wnietuzinkowych bohaterach czytelnik łatwo odnajdzie własne odpowiedniki, wśród swych znajomych, bliższych bądź dalszych, żyjących współcześnie lub wprzeszłości. Powieść bawi, wprawia wosłupienie, atakże porusza. Główna bohaterka Teresa Krowiakowa to typowa wieśniaczka, obdarzona prostodusznością, dobrocią, pracowitością, ale nie brak jej też przywar izwykłej naiwności. Autorka rozprawia się ztrudnymi zagadnieniami, znanymi od zarania dziejów, zjakimi rodzajowi ludzkiemu przychodzi się zmagać, adotyczącymi m.in. niesprawiedliwości społecznej, bezduszności czy ludzkiej znieczulicy. Opowiada zrozmachem owszelkich przejawach iodcieniach smutku, nostalgii, namiętności, radości czy nadziei tkwiące głęboko wludzkiej duszy. Temat ludzkiej egzystencji wysuwa się często na plan pierwszy, zmuszając czytelnika do refleksji, wywołując czasem skryte wzruszenie iprowokując nawet salwy śmiechu. Drogi Czytelniku, zechciej wyruszyć ze mną do krainy czystych jezior, majestatycznych gór, wiatrów wygrywających słowiczą melodię, lasów pachnących borem, do łąk zielonych złoconych falistym zbożem. Być może tam na zboczu gór napotkasz tych, których już kiedy poznałeś

Nikt nie może kierować drugą osobą, tak aby robiła to, co chcą pozostali. Ale życie z takiego czy innego powodu spłatało nam figla, którego może niejednokrotnie nie chcieliśmy. Jednak wtargnęliśmy na tor, po którym nasze życie rozpędzało się coraz bardziej i bardziej. Oglądamy się za siebie, zatrzymujemy się w nieodpowiednich miejscach i w końcu następuje całkowity upadek życia, które miało być ostoją rodziny i naszą, a o którym nie mieliśmy pojęcia, że tak może się skończyć. I czas, który dajemy sobie, przyrzekając, że już nigdy więcej nie sięgniemy po kieliszek i pełną wódki butelkę, która zrujnowała nasze życie i wielu innym, którzy również przysięgali jak my. Już nigdy więcej. A potem z powrotem. I pojawiają się myśli, które nas ciągle nachodzą, a może skończyć z sobą. A jednak wytrwałość nie zawsze idzie w parze z naszymi myślami, jednym się udaje, a drudzy się topią. I ciągłe wyczekiwanie na zmianę naszego życia, które samo się nie zmieni. Musimy chcieć, musimy z tym walczyć, niejednokrotnie osamotnieni. By wejść w życie na trzeźwo i dążyć do tego, że to już dzisiaj, może jutro. Lub nie uda nam się pokonać nałogu, jesteśmy za słabi, by walczyć ze sobą i z naszymi myślami, które nas dręczą, przypominając, jak to było dawniej. Było życie na trzeźwo Tomik zawiera utwory wierszowane i prozę poetycką.

Mirosław Kunecki dr inż. W 1964 r. ukończył studia chemiczne na Politechnice Wrocławskiej. Pracę zawodową rozpoczął w Zakładach Chemicznych Wizów w Bolesławcu, od najniższego szczebla jako stażysta. Po wykonaniu kilku opracowań technicznych i projektów inżynieryjnych uzdrawiających gospodarkę zakładu awansował na kierownika wydziału produkcyjnego, a następnie po obronie pracy doktorskiej na Politechnice Krakowskiej na kierownika laboratorium badawczego oraz na głównego specjalistę kontroli jakości i ochrony środowiska. Brał też udział w rozruchu instalacji kwasu fosforowego w Policach oraz dużej instalacji kwasu siarkowego w Czardżou w Turkmenistanie. Wcześniej, w latach 196768 ukończył studium podyplomowe z inżynierii chemicznej na Politechnice Warszawskiej. Wiedza ta pozwoliła mu zarówno niezawodnie rozwiązywać trudne problemy techniczne, jak i uczyć w szkołach średnich chemii, fizyki i matematyki oraz problematyki związanej z przewozem towarów niebezpiecznych zwanych ADR-ami, co realizuje do dziś. Jest autorem ponad 60 publikacji naukowych.

Jedzenie nas nie tylko wzmacnia. Jedzenie może nam także zaszkodzić. Mówimy o zatruwaniu naszego ciała systematycznie, codziennie, z precyzją cichego mordercy podającego do porannej herbaty dawkę arszeniku. Właściwa dieta, przestrzeganie prostych wskazań, umiejętne dbanie o organizm to droga do zdrowia. Wiedzą o tym dobrze autorki tej książki. Obie jedna jedząca mięso i druga wegetarianka mają za sobą chorobę nowotworową. Pomimo tego, że są bardziej świadome niż większość Polaków i wiedzą wiele na temat zdrowych potraw, same gubiły się w przeróżnych, często sprzecznych, informacjach i sugestiach dotyczących tego, co jeść, aby być zdrowym. Uporządkowały więc ogromną dostępną wiedzę na ten temat, podparły ją najnowszymi badaniami, a to wszystko opisały w prosty, przyjazny sposób. Prowadzą dialog, kłócą się, wyjaśniają trudne pojęcia (np. wskaźnik glikemiczny) i podają swoje sprawdzone przepisy. A to wszystko pod opieką dietetyka Radosława Bernata. Tamara i Gośka, dwie kobiety z doświadczeniem onkologicznym napisały świetny poradnik żywieniowy dla tych, którzy zmagają się z paskudną chorobą, a także dla wszystkich, którzy chcą jej uniknąć. Polecam! Katarzyna Bosacka TO NIE JEST KSIĄŻKA, KTÓRA POWIE, JAK WYLECZYĆ SIĘ Z RAKA. TO JEST KSIĄŻKĄ, KTÓRA MOŻE NAS PRZED NIM UCHRONIĆ.

Opowieści z życia pani Skorpion są trochę jak opowieści Casanovy w spódnicy. Spotykamy w tej książce pięknych młodych mężczyzn, zwierzęcą chemię, szalone związki z dużo młodszymi partnerami. Relacje krótkie i namiętne, jak również spokojne, trwające latami. Zawartych jest też w niej wiele praktycznych rad, które mogą pomóc w utrzymaniu naszych związków w niegasnącym ogniu miłości i pożądania. Czytelnik, który szuka rozwiązania problemów, jak ulepszyć swoje stosunki z partnerem lub polepszyć i urozmaicić swoje życie erotyczne, znajdzie w tej książce z pewnością wiele użytecznych wskazówek, z których może skorzystać lub nie, w zależności od potrzeb. Autorka urodziła się w Polsce za czasów PRL-u. Wychodzi za mąż za miejscowego gangstera. Po rozwodzie udaje się jej uciec z kraju, przechodzi przez obóz dla uchodźców we Włoszech, skąd wyjeżdża do Kanady. Udziela się w środowisku polonijnym. Wychodzi ponownie za mąż za Kanadyjczyka i razem wyjeżdżają do Korei Południowej, gdzie zaczyna w krótkim czasie robić karierę biznesową. Współpracuje z polską ambasadą, otwiera dwie izby handlowe. Organizuje wiele misji gospodarczych. Jako prezes izby aranżuje forum biznesowe z udziałem prezydenta Korei Południowej pana Lee Myung-baka oraz prezesów największych koreańskich firm. Przyjaźni się z najsłynniejszym kreatorem mody w Korei Andr Kimem, spotyka się prywatnie z Lucianem Pavarottim. Po nieudanym małżeństwie wyjeżdża z Korei do Gruzji. Spotyka się osobiście z prezydentem Gruzji Micheilem Saakaszwilim, przedstawiając mu grupę koreańskich inwestorów. Mieszkała w ośmiu krajach światai zwiedziła przeszło czterdzieści. Odwiedziła w sekretnej dolinie w Mongolii starych szamanów. Z osobistych podróży i doświadczeń życiowych czerpie materiały do swoich książek.

Powieść o czasach, które oby nigdy nie nadeszły "Urbem anatis" to powieść o futurystycznym świecie zdominowanym przez złą, autorytarną władzę, na której czele stoi, ogarnięty jej żądzą, bezwzględny dyktator. Włada on wszystkim i wszystkimi przy pomocy żywych narzędzi, czyli wiernych i posłusznych do bólu urzędników. W świecie tym nie ma miejsca na wolność, uczciwość, sprawiedliwość i solidarność. A miłość, nawet jeżeli prawdziwa, musi być głęboko ukryta albo sprowadzona przez absurdalne przepisy do roli aktu czysto fizycznego. Wśród mieszkańców panuje podział na lepszych i gorszych i ci gorsi żyją w ciągłym strachu i niepewności jutra. Czy wykreowany przez Autora świat to tylko fikcja literacka, czy może jednak da się w nim znaleźć inspiracje i odniesienia do otaczającej nas rzeczywistości?

Jakie marzenia pogrzebałeś dawno temu? Dlaczego poddajesz się w niektórych kwestiach zbyt szybko? Do spełnienia jakich pragnień brakuje Ci tej ostatniej odrobiny odwagi? Wystarczy już tego czekania! Skończ z wątpliwościami! Ryba nie rzuca się na haczyk, a jeleń nie wystawia się sam na celownik. Tak samo szansa musi być upolowana. Zamiast czekać, aż szczęście zostanie podane na srebrnej tacy, ludzie spełnieni wykorzystują swoją intuicyjną inteligencję do rozpoznawania szans tych właściwych! Nie zawodzimy ze względu na naszą rzeczywistość, lecz z powodu naszych subiektywnych wyobrażeń, fanatycznych uprzedzeń oraz wyolbrzymionych oczekiwań. O sukcesie czy porażce nie decyduje jakaś metoda lub strategia, tylko właściwa perspektywa. Kto chce rozwiązać swoje problemy, ten musi się najpierw od nich uwolnić. Jak to zrobić? Przekonaj się, korzystając z wielu przykładów podanych w tej książce, jak proste może być osiągnięcie szczęścia i spełnienia. Autor bazuje na czterdziestu latach praktyki i życia tym, o czym pisze. Nie ma więc powodu, aby wszystkie błędy popełniać samemu, jeśli można uczyć się od innych, którzy je już popełnil

Każda z nas wybiera ścieżki, którymi idzie przez życie. Nie zawsze są one proste i usłane płatkami róż. Czasem trzeba zawrócić, żeby móc iść dalej…„Ścieżki życia” to lektura łatwa i przyjemna, odpowiednia na letnie wieczory lub urlopową beztroskę. Dla bohaterki, niekochanej i niedocenianej przez męża, codzienność to zmaganie się z nieakceptowanym przez nią zachowaniem mężczyzny, który najwyraźniej wikła się w kolejne romanse. Poznajemy ją na etapie, kiedy złość na niego wyparta została przez obojętność. A od tego już tylko krok do rozwodu. Julia, trzydziestokilkuletnia bibliotekarka z lekką nadwagą, rozpoczyna kolejny etap życia, którego głównymi atrakcjami są książki i przygarnięty kot. Na szczęście Julia ma też wspaniałych przyjaciół, na których zawsze może liczyć – rodzinę Malickich, zwariowaną koleżankę z pracy – Anię i uroczego sąsiada – pana Antoniego. Dzięki nim życie Julii jest pełne niesamowitych i zabawnych zdarzeń. Za co kochamy romanse i opowieści o szczęściu? Za przystojnych, czułych, opiekuńczych mężczyzn, ubóstwiających swe wybranki i będących wiernymi im aż do grobowej deski. Za dobre, lekko zakompleksione kobiety, skrzywdzone przez los, które nagle odnajdują sens życia i obdarzają drzemiącymi w nich pokładami miłości cały świat. Za humor i lekkość. I wszystko to w „Ścieżkach życia” odnajdziemy....

„Pomarańcza Życia” to magiczna baśń pełna nadziei i miłości. Autorka zwraca w niej uwagę na ponadczasowe wartości, które towarzyszą nam na co dzień, ale często o nich zapominamy, gdyż przysłania je szara rzeczywistość. Dopiero w obliczu niebezpieczeństwa, gdy zagrożone jest życie, w tym wypadku akurat dzieci pary królewskiej, okazuje się, co tak naprawdę jest ważne. Nie bogactwa, nie sława, nie uznanie, lecz rodzina, miłość, zdrowie i nadzieja, która pomaga przetrwać najgorsze chwile. Baśń zaraża optymizmem i pozwala z radością spojrzeć w przyszłość....

Przedstawiam Państwu drugą część mojej powieści. Jest to książka o przyjaźni, braterstwie, honorze, a przede wszystkim o prawdziwej i ponadczasowej miłości. Wbrew pozorom jednak nie jest to książka historyczna, lecz inspirująca baśń przygodowa. Jeżeli pragną Państwo poznać dalsze niesamowite losy Krisa i Marii Magdaleny, to zachęcam do przeczytania drugiej części „Templariusza”. Nie odległość, nie czas, bo ten nie koi ran, lecz prawdziwa tęsknota i prawdziwa miłość pokazują, jak bardzo kogoś kochamy....

Edyta Malczewska – z wykształcenia ekonomistka. Absolwentka szkoły reklamy oraz Wyższej Szkoły Zarządzania i Przedsiębiorczości.Obraz emocji życia, który został pokazany w książce, to mała garstka tego, z czym człowiek żyję i boryka się na co dzień. To ludzkie zachowania, decyzje i rozczarowania. To miłość i śmierć, odwaga i strach, przyjaciel i wróg, zdrada i fałsz. Autorka w swoich utworach podejmuje między innymi próbę, aby przekonać czytelnika, że samobójstwo to bezsensowna śmierć i nie wolno się na nią zgadzać.Tłumaczy, że często, gdy nie możemy dogonić własnego szczęścia i pragnień, to winy należy szukać w samym sobie. Porusza tematy, które zawsze będą towarzyszyć nam w życiu, czy tego chcemy, czy nie, a z którymi musimy nauczyć się żyć.Warto spojrzeć na historię innych ludzi, wyciągnąć z nich mądre wnioski i rozpalić w sobie te emocję, które pozwolą zamknąć zły rozdział w życiu, by w końcu zacząć oddychać pełną piersią. Czasem wystarczy jeden mądry człowiek, jedno mądre zdanie, by druga osoba pogodniej spojrzała na siebie i obudziła w sobie lub w drugim człowieku ten uśpiony sens życia, który leży zakurzony i zapomniany na dnie niejednego serca.Emocje, które targają człowiekiem, mają potężną moc, mogą zabić i zniszczyć lub wznosić na wyżyny. Wybór należy do każdego z nas....

Historia, której nie sposób nie czytać bez emocji. Historia podążania współcześnie tropami św. Jakuba. Historia konfrontowana relacjami i opiniami współczesnych nam osób – pielgrzymów.[…] większość rozmowy poświęcona była camino i motywacjom pielgrzymów. Moi rozmówcy doszli do wniosku, że 70% pielgrzymów zmierza do Santiago z pobudek religijnych, 10% ma motywacje czysto kulturalne, a pozostali inne: sport, ciekawość, przygodę itp. Byłem pod wrażeniem wielkiej kultury tej 12-głosowej dyskusji oraz łatwości dojścia do wspólnego zdania. A wymienione liczby potwierdzały tylko moje wcześniejsze obserwacje pielgrzymów […]Fragment rozdz. Dzień ósmy...

DLACZEGO ŻYJEMY pokazuje, jak można najskuteczniej samemu sobie otworzyć drzwi na przyciąganie miłości i szczęścia, by móc wieść pasjonujące życie. Niniejsza książka zrodziła się z bezwarunkowej miłości. Z głębi mego serca i duszy dzielę się nią ze wszystkimi. Tak, aby każdy miał szansę zrozumieć cel naszego istnienia, mógł oczyścić i uzdrowić swoje serce oraz dać wolność swojej duszy. I w ten sposób pozwolić, by ta Największa Bezwarunkowa Miłość zatroszczyła się o całą resztę. Ufam, że moja wiedza pomoże tym, którzy chcą się udoskonalać i wspinać na najwyższe szczyty szczęścia w swoim życiu. A w ramionach bezwarunkowej miłości wszystko, co najwspanialsze, jest osiągalne.Pragnę, aby każdy odnalazł swój klucz do własnego serca i tego najprawdziwszego szczęścia, tak by we wszystkich zawitała i na zawsze zamieszkała bezwarunkowa miłość, a wtedy każdy z osobna i wszyscy razem stworzymy ten prawdziwy raj na Ziemi.Teresa Zabiegała...

Historia, której nie sposób nie czytać bez emocji. Historia podążania współcześnie tropami św. Jakuba. Historia konfrontowana relacjami i opiniami współczesnych nam osób ? pielgrzymów.[?] większość rozmowy poświęcona była camino i motywacjom pielgrzymów. Moi rozmówcy doszli do wniosku, że 70% pielgrzymów zmierza do Santiago z pobudek religijnych, 10% ma motywacje czysto kulturalne, a pozostali inne: sport, ciekawość, przygodę itp. Byłem pod wrażeniem wielkiej kultury tej 12-głosowej dyskusji oraz łatwości dojścia do wspólnego zdania. A wymienione liczby potwierdzały tylko moje wcześniejsze obserwacje pielgrzymów [?]Fragment rozdz. Dzień ósmy