Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Mała dziecięca nerka W przepięknych wyrazistych, neonowych kolorach Zapinana na suwak Wykonana z wytrzymałego i odpornego na warunki atmosferyczne materiału Posiada pasek z możliwością regulacji do 60 cm

Mała dziecięca nerka W przepięknych wyrazistych, neonowych kolorach Zapinana na suwak Wykonana z wytrzymałego i odpornego na warunki atmosferyczne materiału Posiada pasek z możliwością regulacji do 60 cm

Mała dziecięca nerka W przepięknych wyrazistych, neonowych kolorach Zapinana na suwak Wykonana z wytrzymałego i odpornego na warunki atmosferyczne materiału Posiada pasek z możliwością regulacji do 60 cm

Mała dziecięca nerka W przepięknych wyrazistych, neonowych kolorach Zapinana na suwak Wykonana z wytrzymałego i odpornego na warunki atmosferyczne materiału Posiada pasek z możliwością regulacji do 60 cm

Zdobił czy szpecił? Informował czy reklamował? Zachęcał do kupna konkretnego towaru czy dbał, by nazwa firmy zachowała się w pamięci pokoleń? Na pewno – przyciągał wzrok. Neon, bo o nim mowa, to główny bohater książki Łódzkie neony Bartosza Stępnia. W okresie Polski Ludowej neon ubarwiał szary, monotonny obraz miast. Nocą rozjaśniał mroki, ożywiał ulice, wabił kolorami i bawił grafiką. Za dnia tracił na urodzie, stając się stelażem ze szklanych rurek. W PRL-owskiej Łodzi było ich wiele. Głównie znajdowały się na reprezentacyjnej ulicy miasta – Piotrkowskiej. Najczęściej umieszczano je na fasadach budynków, tuż nad oknem wystawowym sklepu, montowano na wysięgnikach w poprzek ulicy czy na dachach. W okresie największej popularności, na początku lat 70. XX w mieście znajdowało się 419 reklam świetlnych, z czego 159 przy ulicy Piotrkowskiej.   Bohater pierwszego planu zwięźle informował i zachęcał klientów do zakupu towarów (Bielizna, Konwalia), polecał korzystanie z wielu usług (Foto), przypominał klientom, że w tym właśnie miejscu istnieje konkretny zakład, dom handlowy czy instytucja (Dom Technika, Central, Kino Tatry) Dziś, choć trudno je znaleźć, fascynacja nimi nie ustaje. Ciekawe liternictwo i niebanalna grafika nadal inspirują. 

Lakier hybrydowy NEONOY DWA to intensywny neonowy róż. Lakier pochodzi z limitowanej kolekcji lakierów hybrydowych zaprojektowanych przez Cleo.     Wszystkie lakiery hybrydowe NEESS są produkowane w Europie i poddawane restrykcyjnym testom jakości. Staranne połączenie składników i pigmentów oraz odpowiednia konsystencja sprawia, że struktura utwardzonego lakieru jest bardzo elastyczna i łatwo dopasowuje się do powierzchni paznokcia.   Manicure hybrydowy wykonany produktami NEESS gwarantuje trwałość do 3 tygodni bez odprysków i zarysowań*.   *Przy zastosowaniu wszystkich produktów z linii NEESS dedykowanych do wykonania manicure hybrydowego     Poj. 4ml

Zdobił czy szpecił? Informował czy reklamował? Zachęcał do kupna konkretnego towaru czy dbał, by nazwa firmy zachowała się w pamięci pokoleń? Na pewno przyciągał wzrok.Neon, bo o nim mowa, to główny bohater książki Łódzkie neony Bartosza Stępnia.W okresie Polski Ludowej neon ubarwiał szary, monotonny obraz miast. Nocą rozjaśniał mroki, ożywiał ulice, wabił kolorami i bawił grafiką. Za dnia tracił na urodzie, stając się stelażem ze szklanych rurek.W PRL-owskiej Łodzi było ich wiele. Głównie znajdowały się na reprezentacyjnej ulicy miasta Piotrkowskiej. Najczęściej umieszczano je na fasadach budynków, tuż nad oknem wystawowym sklepu, montowano na wysięgnikach w poprzek ulicy czy na dachach.W okresie największej popularności, na początku lat 70. XX w mieście znajdowało się 419 reklam świetlnych, z czego 159 przy ulicy Piotrkowskiej.Bohater pierwszego planu zwięźle informował i zachęcał klientów do zakupu towarów (Bielizna, Konwalia), polecał korzystanie z wielu usług (Foto), przypominał klientom, że w tym właśnie miejscu istnieje konkretny zakład, dom handlowy czy instytucja (Dom Technika, Central, Kino Tatry)Dziś, choć trudno je znaleźć, fascynacja nimi nie ustaje. Ciekawe liternictwo i niebanalna grafika nadal inspirują.

Zdobił czy szpecił? Informował czy reklamował? Zachęcał do kupna konkretnego towaru czy dbał, by nazwa firmy zachowała się w pamięci pokoleń? Na pewno – przyciągał wzrok. Neon, bo o nim mowa, to główny bohater książki Łódzkie neony Bartosza Stępnia. W okresie Polski Ludowej neon ubarwiał szary, monotonny obraz miast. Nocą rozjaśniał mroki, ożywiał ulice, wabił kolorami i bawił grafiką. Za dnia tracił na urodzie, stając się stelażem ze szklanych rurek. W PRL-owskiej Łodzi było ich wiele. Głównie znajdowały się na reprezentacyjnej ulicy miasta – Piotrkowskiej. Najczęściej umieszczano je na fasadach budynków, tuż nad oknem wystawowym sklepu, montowano na wysięgnikach w poprzek ulicy czy na dachach. W okresie największej popularności, na początku lat 70. XX w mieście znajdowało się 419 reklam świetlnych, z czego 159 przy ulicy Piotrkowskiej. Bohater pierwszego planu zwięźle informował i zachęcał klientów do zakupu towarów (Bielizna, Konwalia), polecał korzystanie z wielu usług (Foto), przypominał klientom, że w tym właśnie miejscu istnieje konkretny zakład, dom handlowy czy instytucja (Dom Technika, Central, Kino Tatry) Dziś, choć trudno je znaleźć, fascynacja nimi nie ustaje. Ciekawe liternictwo i niebanalna grafika nadal inspirują.