Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

System certyfikacji a zmiany strategii nauczania polszczyzny cudzoziemcówNauczanie języka polskiego jako obcego w środowiskach polonijnychProblematyka gramatyczna i leksykalna w nauczaniu polszczyznyObecność polskiej kultury narodowej w procesie glottodydaktycznymZagadnienia metodyczne, nowe materiały i podręcznikiNauczanie polszczyzny w grupach jednorodnych językowoAudiowizualność, film i Internet w nauczaniu języka polskiego jako obcego

?Artykuły zebrane w prezentowanym tomie naświetlają różnorodne aspekty teoretyczne i praktyczne nauczania języka polskiego jako obcego [...]. Nie do przecenienia jest zarówno ich wartość poznawcza, jak i metodyczna. Będą stanowić cenną pomoc dydaktyczną w pracy lektora języka polskiego jako obcego".

Tom ten przynosi podsumowanie dyskusji toczonej w Polsce w ostatnim dziesięcioleciu, to znaczy w latach 1992-2003 w związku z obecnością elementów kultury w nauczaniu języka polskiego oraz obcego.

Tom ten przynosi podsumowanie dyskusji toczonej w Polsce w ostatnim dziesięcioleciu, to znaczy w latach 1992-2003 w związku z obecnością (lub nie) elementów kultury w nauczaniu języka polskiego jako obcego. Datę początkową wyznaczają dwie prace: Wojciecha Jekiela i Cezarego Rowińskiego z Instytutu "Polonicum" Uniwersytetu Warszawskiego, opublikowane w tomie Vademecum lektora języka polskiego pod redakcją Barbary Bartnickiej, Lidii Kacprzak i Ewy Rohozińskiej (1992). Obie dotyczą obecności kultury polskiej w procesie nauczania języka polskiego jako obcego: praca W. Jakiela odnosi się do tej obecności na zajęciach językowych dla początkujących, praca C. Rowińskiego zaś - do wprowadzania wiedzy o kulturze polskiej na lektoratach dla studentów z poziomu średniego i zaawansowanego. Prace publikowane w niniejszym tomie różnią się od nich znacznie, gdyż odwołują się do pomocy dydaktycznych, uwzględniających elementy kultury w nauczaniu języka polskiego jako obcego, biorą pod uwagę przeprowadzone później badania P. Garncarka, G. Zarzyckiej, J. Rokickiego, A. Burzyńskiej i S. Schmidt, przyjmują wreszcie jako punkt odniesienia programy realioznawcze w nauczaniu języka niemieckiego jako obcego oraz standardy europejskie zaproponowane w tym zakresie przez Europejski system opisu kształcenia językowego: uczenie się, nauczanie, ocenianie (2003).

Niniejsza książka przeznaczona jest dla nauczycieli języka polskiego jako obcego oraz studentów studiów tej specjalności. Ma być pomocą przy planowaniu zajęć na różnych poziomach zaawansowania językowego w taki sposób, by dawać uczącym się możliwość kształcenia określonych kompetencji oraz budowania tożsamości przy jednoczesnym rozwijaniu świadomości kulturowej. Tekst literacki w zaprezentowanym ujęciu jest narzędziem, dzięki któremu można kształcić język oraz rozwijać kompetencję kulturową, prowokując do dialogu z poznawanym tekstem. W poniższych rozważaniach skupiam się więc na dydaktyce, nie zaś na teorii literatury. Prezentuję także tradycję wykorzystywania tekstów literackich w procesie nauczania, a szczególnie dużo miejsca poświęcam nowoczesnym strategiom nauczania ? kształceniu określonych kompetencji oraz podejściu zadaniowemu ? które mieszczą się w nauczaniu międzykulturowym, a szerzej w pedagogice dialogu/dyskursu.

Dużą wartością tej rozprawy są jej walory teoretyczne i metodologiczne. Danutę Gałygę cechuje wysoka świadomość metodologiczna poparta licznymi lekturami i przemyśleniami. Jej program badań przedstawiony w rozdziale 3. musi zostać potraktowany przez kolejnych badaczy jako ścieżka edukacyjna, którą ? nawet jeśli nie zechcą podążać wprost ? będą musieli przejść w chwili, gdy podejmą kolejne badania skuteczności nauczania języków obcych. Użyte narzędzia, procedury pomiaru i techniki ewaluacji zostały bardzo dobrze opisane w rozdziale 4. i 5. (m.in. rodzaje testów, wskaźniki łatwości, trafności i rzetelności testu), natomiast analityczny rozdział 6. ukazuje, jak można stosować opisane narzędzia ewaluacji w praktyce. (...) W pracy tej podjęto rzadko poruszane dotąd w glottodydaktyce polonistycznej zagadnienie efektywności nauczania, co sprawia, że jest ona niezwykle wartościowa pod względem poznawczym.(z recenzji Prof. dr hab. Grażyny Zarzyckiej)

W 2004 roku wprowadzony został system certyfikacji znajomości języka polskiego jako obcego, oparty na wskaźnikach biegłości językowej zawartych w Europejskim systemie opisu kształcenia językowego (ESOKJ, 2003). Poprzedziły go wieloetapowe działania obejmujące między innymi prace nad standardami wymagań egzaminacyjnych, opracowanie kryteriów oceny, przygotowywanie zadań oraz testów pilotażowych i próbnych, a także szkolenia mające na celu przybliżenie i upowszechnienie systemu certyfikacji.

Celem niniejszej publikacji jest pokazanie możliwości zastosowania aforyzmu jako dobrego tekstu autentycznego w nauczaniu obcokrajowców. Książka ma charakter dwudzielny. Celem części I, noszącej tytuł ?Aforyzm jako miniatura literacka?, jest usytuowanie aforyzmu wśród innych małych form literackich. Część II publikacji, zatytułowana ?Aforyzm w nauczaniu języka polskiego jako obcego?, jest pierwszą na gruncie glottodydaktyki polonistycznej próbą opisu szerokiego spektrum możliwości zastosowania aforyzmu w nauczaniu języków.

Jest to publikacja wartościowa, stojąca na wysokim poziomie merytorycznym, niezbędna w glottodydaktyce polonistycznej. Jestem całkowicie przekonana, że z uwagi na na swoje wysokie walory poznawcze spotka się z serdecznym przyjęciem nie tylko w środowisku polonistów parających się nauczaniem języka polskiego jako obcego.Z recenzji prof. Jolanty Ignatowicz-Skowrońskiej

Programy nauczania języka polskiego jako obcego. Poziomy A1-C2(- WYDANIE DRUGIE POPRAWIONE)redakcja i autorzy: Iwona Janowska, Ewa Lipińska, Agnieszka Rabiej, Anna Seretny, Przemysław TurekW 2004 roku wprowadzony został system certyfikacji znajomości języka polskiego jako obcego, oparty na wskaźnikach biegłości językowej zawartych w Europejskim systemie opisu kształcenia językowego (ESOKJ, 2003). Poprzedziły go wieloetapowe działania obejmujące między innymi prace nad standardami wymagań egzaminacyjnych, opracowanie kryteriów oceny, przygotowywanie zadań oraz testów pilotażowych i próbnych, a także szkolenia mające na celu przybliżenie i upowszechnienie systemu certyfikacji. Ukazały one konieczność modernizacji procesu nauczania polszczyzny obcokrajowców polegającej przede wszystkim na:- innej organizacji procesu kształcenia językowego, będącej konsekwencją ujmowania biegłości językowej w kategoriach określonych umiejętności, a nie wiązania jej z ukończeniem określonego kursu1;- przyjęciu zalecanego przez Radę Europy podziału na sześć poziomów zaawansowania (A1 ? C2);- wprowadzeniu do codziennej praktyki dydaktycznej różnorodnych technik i typów ćwiczeń rozwijających i sprawdzających stopień opanowania wszystkich sprawności oraz kompetencji lingwistycznej uczących się.Niezbędne stało się również wskazanie kierunku oraz zakresu działań dydaktycznych mniej doświadczonym nauczycielom, a samym uczącym się języka polskiego jako obcego/drugiego ? umożliwienie przystąpienia do egzaminów biegłości. Potrzebne było zatem opracowanie nowoczesnych programów nauczania, które byłyby dostosowane do standardów europejskich oraz przystawałyby do systemu certyfikacji znajomości polszczyzny. Pracy tej, z inicjatywy E. Lipińskiej i A. Seretny, podjął się zespół Centrum Języka i Kultury Polskiej w Świecie Uniwersytetu Jagiellońskiego w składzie: Iwona Janowska, Ewa Lipińska, Agnieszka Rabiej, Anna Seretny, Przemysław Turek oraz inni. Dostarczone materiały zostały opracowane i dostosowane do koncepcji całości przez Zespół Redakcyjny. Programy nauczania języka polskiego jako obcego przygotowane zostały dla wszystkich poziomów zaawansowania (od A1 do C2).

Książka Iwony Janowskiej jest próbą objęcia całokształtu zagadnień związanych z podejściem zadaniowym do uczenia się i nauczania języków obcych. Celem książki jest prezentacja podstawowych założeń programowych tego podejścia oraz interpretacja założeń teoretycznych w świetle praktyki pedagogicznej. Wypracowane i przedstawione w niniejszej pracy materiały, strategie i procedury przyczynić się mogą do uściślenia i rozpowszechnienia metodyki zadaniowej, a przede wszystkim do podniesienia jakości nauczania i uczenia się języków obcych.