Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Wydany przez Hitlera w dniu 3 kwietnia 1939 r. Rozkaz o jednolitych przygotowaniach wojennych Wehrmachtu na okres 1939/40 zawierał polecenie, by niemieckie siły zbrojne osiągnęły stan pozwalający, w przypadku konfliktu z Polską, na wyeliminowanie w krótkim czasie całości sił przeciwnika. Operacje winny być rozpoczęte w błyskawicznym tempie i doprowadzone do końca tak szybko, jak tylko możliwe, aby świat w krótkim czasie postawiony został przed faktami dokonanymi. Przygotowania do owego Planu Białego zakończone miały być do dnia 1 września 1939 r. W końcu czerwca 1939 r. głównodowodzący wojsk lądowych przedłożył plan operacyjny. Jego podstawowym zamysłem było oskrzydlenie i zniszczenie zasadniczych sił polskiej armii, oczekiwanych na zachód od linii Wisły i Narwi, dzięki koncentrycznemu natarciu Grupy Wojsk Lądowych Północ (3. i 4. Armia) z Pomorza i Prus Wschodnich oraz Grupy Wojsk Lądowych Południe (8., 10. i 14. Armia) ze Śląska i Słowacji.

Rewolucja Francuska i okres Cesarstwa sprawiły, że wielu żołnierzy wzniosło się na najwyższy poziom hierarchii wojskowej. Temu wyjątkowemu zjawisku sprzyjały dwadzieścia trzy lata wojny w połączeniu z potężnymi wstrząsami społecznymi. Geograficzne i społeczne pochodzenie francuskich generałów, początki i przebieg ich karier, moralność, odznaczenia to wszystko aspekty stanowiące przedmiot studiów, którym Georges Six poświęcił ostatnie lata życia. Bezstronny i metodyczny autor nie trzyma się wyłącznie chwalebnej strony zagadnienia. Podkreśla charakter tych żołnierzy, bez ogródek odsłania ich wady oraz zalety. Postacie, które ukazuje nam ta książka, to ludzie z krwi i kości, a nie starożytni półbogowie. Georges Six, historyk i żołnierz, profesor nadzwyczajny historii w Lyce Condorcet, pasjonat epoki Rewolucji i Cesarstwa, znany jest przede wszystkim jako autor monumentalnego i nieodzownego dla każdego badacza tego okresu Słownika biograficznego generałów i admirałów Rewolucji i Cesarstwa 1792-1814, wydanego w dwóch tomach w 1934 roku. Praca obecnie oddawana czytelnikom jest pokłosiem wieloletnich badań autora nad tym tematem i próbą całościowego spojrzenia na środowisko generalicji francuskiej wojen rewolucyjnych i napoleońskich.

Kontakty mnożnych rodów z rejonu Europy Północnej z przedstawicielami Imperium frankijskiego zintensyfikowały się dość gwałtownie pod koniec VIII wieku, gdy władza w tym mocarstwie należała do Karolingów, a monarchowie z tego rodu wytyczyli nowe kierunki ekspansji. Niniejsze studium poświęcone jest zagadnieniu konfrontacji, a także współpracy wikingów z dowódcami i wojownikami frankijskiej armii.

Niniejsza pozycja zamyka dwuczęściowe, wyczerpujące opracowanie na temat amerykańskich pancerników typów standardowych z II wojny światowej okrętów zaprojektowanych z myślą o innego rodzaju wojnie niż ta, w której przyszło im walczyć. Książka szczegółowo opisuje historię powstawania projektów typów Tennessee, Colorado oraz niedokończonych typów South Dakota i Lexington, a także losy bojowe dwóch pierwszych. Napisana przez czołowego eksperta w sprawach US Navy w II wojnie światowej, wzbogacona zdjęciami z epoki i powstałymi specjalnie na jej potrzeby ilustracjami, to druga połowa opowieści o amerykańskich pancernikach typów standardowych od koszmarnych uszkodzeń, jakich doznały w Pearl Harbor po udział w operacjach desantowych US Marine Corps i US Army, które pozwoliły wygrać wojnę na Pacyfiku.

Prezentowany tom podejmować będzie działania bojowe wrogich flot w okresie od połowy lipca 1940 roku do końca 1941 roku w odniesieniu do niektórych elementów trwającej rywalizacji o panowanie na Morzu Śródziemnym, a więc czas, gdy właśnie te walki morskie nabrały szczególnie intensywnego charakteru. Był to czas nie tylko starć pomiędzy flotą włoską i brytyjską, jak choćby bitwy koło Przylądka Passero, ale również coraz większej dominacji sił włoskich zwłaszcza we wschodniej części Morza Śródziemnego. Brytyjczycy odczuwali po klęsce ich francuskiego sojusznika coraz większe problemy na tym akwenie, dla których rozwiązaniem nie było ani utworzenie zespołu Force H w Gibraltarze, ani utrzymywanie aktywności sił śródziemnomorskich operujących z bazy w Aleksandrii.

Pomysł napisania niniejszej publikacji narodził się z dość prozaicznego powodu. Podczas poszukiwania informacji na temat pojazdów zdobycznych używanych podczas II wojny światowej przez siły zbrojne III Rzeszy stwierdziłem, iż usystematyzowanie wiadomości dotyczących samochodów pancernych oraz pojazdów opancerzonych bywało czasem dość problematyczne. Zbierając materiały na własny użytek w pewnym momencie doszedłem do wniosku, że podobne trudności ma zapewne wiele innych osób zainteresowanych tematyką. Tak narodził się pomysł powstania książki. Nie starałem się w niej zawrzeć zawiłych opisów technicznych poszczególnych pojazdów, takowe można znaleźć w innych doskonałych opracowaniach dotyczących tematu. Starałem się raczej skupić na ogólnej historii pojazdów przejętych przez armię niemiecką podczas II wojny światowej. W związku z powyższym książka jest przeznaczona bardziej dla ludzi interesujących się ogólną historią pojazdów zdobycznych używanych w tamtym okresie przez armię III Rzeszy, niż dla historyków lub specjalistów od uzbrojenia z okresu II wojny światowej. 

Dioklecjan i Konstantyn byli najwybitniejszymi spośród późnorzymskich cesarzy, a na okres ich panowania przypada apogeum istnienia legionów. Pod rządami następców Konstantyna, liczebność poszczególnych legionów spadła i w coraz większym stopniu traciły one swój wysoki status na rzecz nowych, elitarnych jednostek auxilia. Jednakże pomiędzy 284 a 337 rokiem to właśnie legiony były dominującą siłą. Legioniści pokonali wszystkich przeciwników i stanowili forpocztę zapierającej dech w piersiach odnowy cesarstwa, która przyniosła upokorzenie imperium perskiego i sprowadzenie Gotów i Sarmatów do roli wasali. Niniejszy tom poświęcony jest omówieniu wyposażenia, pochodzenia, szkolenia i doświadczeń bojowych ludzi ze wszystkich zakątków cesarstwa, którzy stanowili trzon sił rzymskich legionów w tym kluczowym okresie.

Wojny z Zakonem Krzyżackim odegrały istotną rolę w dziejach Polski Piastowskiej i Jagiellońskiej od XIV aż do początków XVI stulecia. Rezultatami tych wojen stały się nie tylko traktaty pokojowe, lecz także doświadczenia polityczno-militarne oraz poniesione straty materialne. Poznanie poważnego wysiłku zbrojnego, finansowego i dyplomatycznego, jaki musiał być poniesiony dla złamania przewagi niemieckich rycerzy zakonnych i zapewnienia Polsce i Litwie należnego im miejsca nad dolną Wisłą i Niemnem, pozwala lepiej zrozumieć istotę konfliktu Polski, a od roku 1409 także Litwy z Zakonem Krzyżackim w Prusach i po części w Inflantach.Badania polskie nad tymi problemami mają dosyć dawną metrykę, sięgającą początków XX stulecia. Powstały wówczas poważne studia, które polemizując z historiografią niemiecko-pruską stworzyły podwaliny nowoczesnej historiografii polskiej, związanej przede wszystkim z bitwą grunwaldzką (Stanisław Kujot). W okresie Polski Odrodzonej rozwinęły się badania szczególnie w odniesieniu do wojen czasów Władysława Łokietka i bitwy pod Płowcami (Stanisław Zajączkowski), kampanii grunwaldzkiej (Otton Laskowski) oraz wojny trzynastoletniej (Karol Górski). Po roku 1945 nasiliły się poważnie badania odnoszące się do kampanii grunwaldzkiej (Stefan Maria Kuczyński, Andrzej Nadolski) i wojny trzynastoletniej oraz ostatniej wojny pruskiej z początków XVI w. (Marian Biskup).W dorobku tym, wzbogacanym ujęciami historiografii niemieckiej, a w ostatnich latach także szwedzkiej (prace Svena Ekdahla) zaznaczyła się przewaga ujęć analitycznych oraz opracowań jedynie poszczególnych fragmentów walki Polski i Litwy z Zakonem Krzyżackim, bez dążenia do opracowania całościowej syntezy. Na podstawie dotychczasowego znacznego dorobku polskiej i obcej historiografii możliwe stało się jego podsumowanie i ukazanie całości zmagań Polski z Zakonem w latach 1308-1521, tj. w okresie ponad dwóch wieków. Zadanie takie próbuję realizować w niniejszej książce, starając się zbilansować pokaźny dorobek poprzedników, częściowo i własnych badań. W toku pisania okazało się jednak konieczne dopracowanie tzw. małych wojen z lat 1414-1435, które w stopniu wyraźnie niewystarczającym były dotąd uwzględniane przez badaczy. Dla tego okresu podjąłem więc próbę pełniejszej analizy (rozdz. IV-V), opartej głównie na materiale źródłowym.

W sierpniu 1914 r. mobilizacja 800-tysięcznej (już wkrótce znacznie rozbudowanej) armii Cesarstwa Niemieckiego zapoczątkowała pierwszą wielką wojnę epoki nowoczesnej wojnę, która do dziś uchodzi za największą rzeź żołnierzy w dziejach. Ówczesna armia niemiecka stanowi też najlepszy przykład pewnej ery w historii myśli wojskowej, kiedy praktycznie całą siłę żywą państw europejskich wcielano do ogromnych armii z poboru, które wspierało kilka kategorii rezerwy oraz specjalnie dla nich przeznaczone systemy przemysłu i komunikacji. W niniejszym tomie, pierwszym z trzech, autor przedstawia ogromną ilość danych w tekście i tabelach, zilustrowaną fotografiami oraz planszami barwnymi Gerry'ego Embletona.

W 1415 r. morderstwo w imię prawa na Janie Husie sprowokowało z biegiem czasu wybuch powstania w Królestwie Czeskim. Husycki ruch rewolucyjny był skierowany przeciwko monarchii, niemieckiej arystokracji oraz hierarchii kościelnej. Przez prawie 20 lat wojska husyckie i później zawodowe wojska polne z powodzeniem odpierały inwazje krzyżowców, przy czym swoje zwycięstwa zawdzięczały one kadrze dowódczej oraz wykorzystaniu wagenburgu. Ten zadziwiający okres w dziejach wojskowości jest wspominany nie tylko jako ważny element w dziejach narodu czeskiego ale i ważny początek w ruchu reformacyjnym.

Ostatni tom oklaskiwanej trylogii Richarda J. Evansa o narodzinach, rozkwicie i upadku nazistowskiego państwa. Wojna Trzeciej Rzeszy opisuje jak Niemcy ruszyły z impetem ku własnej zagładzie, niszcząc po drodze cały kontynent. Wszyscy wiemy, jak kończy się ta historia () ale Richard Evans wieńczy ją po mistrzowsku. () wspaniała. Peter Preston, Observer Mrożąca krew w żyłach, kapitalna lektura. Dominic Sandbrook, Sunday Telegraph (Książka Roku) Niełatwo oddać sprawiedliwość ludzkiemu i naukowemu zasięgowi Wojny Trzeciej Rzeszy () znakomita () mistrzowska narracja historyczna i zarazem najbardziej wszechstronne opracowanie dziejów nazistowskich Niemiec. Nicholas Stargardt, The Times Literary Suplement Daje czytelnikom przekonujące odpowiedzi na od tak dawna zadawane pytania, które to będą zadawane nadal, dotyczące tych niezrozumiałych, brutalnych reżimów. Mark Mazower, Guardian Richard J. Evans jest jednym z czołowych historyków zajmujących się nowoczesną historią Niemiec. Urodził się w Londynie w 1947 roku. Od 1989 do 1998 r. był profesorem historii w Birkbeck College, University of London. Od 1998 r. był profesorem historii nowoczesnej na Cambridge University. W 1994 r. został wyróżniony Hamburskim Medalem Sztuki i Nauki za kulturalne zasługi wobec miasta, a w roku 2000 był głównym biegłym w procesie o zniesławienie Davida Irvinga. Wśród jego książek znajdują się The Feminist Movement in Germany, 1894-1933; Death in Hamburg (laureatka Wolfson Literary Award for History), In Hitler's Shadow Rituals of Retribution (laureatka Fraenkel Prize in Contemporary History), In Defence of History (książka przetłumaczona do tej pory na osiem języków), Telling Lies About Adolf Hitler oraz Nadejście Trzeciej Rzeszy (nominowana do Los Angeles Times Book Prize).         

Grecki hoplita to archetypiczny wojownik uzbrojony we włócznię i prawdopodobnie najłatwiej rozpoznawalna postać doby złotego wieku starożytnej cywilizacji greckiej. Właśnie w tym okresie państwo zaczęło brać większą odpowiedzialność za siły zbrojne, oraz uzbrajanie i wyposażanie swoich obywateli. Od zwycięstwa odniesionego pod Maratonem nad królem perskim Dariuszem, do wzrostu potęgi Filipa Macedońskiego i jego syna, Aleksandra Wielkiego, hoplita pozostawał na pierwszej linii. Książka ta poświęcona jest życiu i doświadczeniom prostego, greckiego wojownika; opisuje, jak był powoływany pod broń i szkolony oraz jak walczył. Zawiera również szczegółowe omówienie rozwoju jego uzbrojenia zarówno zaczepnego, jak i ochronnego na przestrzeni czasu.

Wojna jest par excellence sztuka realizacji celow. Najbardziej zachecajace kombinacje strategii i taktyki sa pozbawione waloru subiektywnego - maja znaczenie tylko dzieki swojej mniej lub bardziej szczesliwej adaptacji w nieprzewidzianych: czasie i miejscu. Jesli chodzi o przejscie od idei do rezultatu - pojawia sie tutaj cala masa nierzadko drugorzednych okolicznosci wystarczajacych czesto do wywrocenia calego systemu. To wlasnie w koncepcji wykonania kryja sie przeszkody czasu i odleglosci, trudnosci pasywne takie jak: stan drog, zerwanie mostu, wylanie rzeki oraz przeszkody zwiazane z czlowiekiem: zmeczenie, brak zywnosci, wypadki, bledy w przekazie informacji, nieprzewidziane ruchy przeciwnika.

Po katastrofalnej kampanii rosyjskiej 1812 r. Napoleon stanął w obliczu nowej koalicji swoich starych wrogów. Z niezwykłą szybkością zebrał 200-tysięczną armię i wyruszył, aby połączyć się z resztkami starej Wielkiej Armii w Niemczech. Nie miał już jednak do czynienia ze słabymi przeciwnikami z 1805 i 1806 r. i 2 maja pod Ltzen zaczęło się uwidaczniać niedoświadczenie jego nowej armii. Słaby zwiad w wykonaniu nieopierzonej kawalerii sprawił, że Rosjanom Wittgensteina udało się zaskoczyć korpus Neya. W niniejszej książce opisano ostatnią realną szansę Napoleona na odbudowanie swego cesarstwa poprzez pokonanie sprzymierzonych w Niemczech przed wystąpieniem Austrii i dalszym pogorszeniem jego sytuacji.

W przeciwieństwie do kampanii jesiennej 1813 roku, kampania wiosenna przez długi czas nie cieszyła się popularnością u autorów piszących o epoce napoleońskiej. Być może dlatego, że nie obfitowała w wielkie, decydujące bitwy ani błyskotliwe operacje jednej albo drugiej z walczących stron. Po klęsce poniesionej w trakcie odwrotu spod Moskwy francuska Wielka Armia przestała praktycznie istnieć, lecz zwycięska Rosja nie była w stanie kontynuować samotnie ofensywy za wycofującymi się niedobitkami francuskich wojsk. Car Aleksander potrzebował silnych sojuszników i znalazł ich w pierwszym rzędzie w upokorzonych klęskami lat 1806-1807 Prusach, które tylko czekały na okazję do zemsty i powrotu do dawnej świetności. Również one nie miały wszak jeszcze armii, która mogłaby natychmiast stanąć u boku rosyjskich wojsk. Historia jej odbudowy jest głównym tematem opracowania Hollebena, który w swojej pracy korzystał głównie ze źródeł znajdujących się w archiwach państw biorących udział w kampanii 1813 roku i udostępnionych dopiero pod koniec minionego wieku.

Ksiazka A. Goldsworthy'ego jest szczegolowym studium sposobow walki oraz prowadzenia kampanii przez armie rzymska. Wiekszosc autorow prac naukowych skupia swoja uwage na armii w czasie pokoju lub patrzy na nia przez pryzmat instytucji panstwowych. Niniejsza ksiazka jest inna, autor podjal sie trudu zrekonstruowania struktur armii rzymskiej w kontekscie ich wplywu na zachowanie legionistow, podkreslajac jej niezwykla elastycznosc. Analizujac czynniki majace wplyw na koncowy rezultat zmagan, Goldsworthy zaproponowal nowa teze, twierdzac, ze armia rzymska byla doskonale przystosowana do kazdego rodzaju wojny. Stosujac nowatorskie metody badawcze zaproponowane przez Keegana w 'The face of battle' (1976), autor stworzyl wiarygodny obraz wydarzen majacych miejsce w czasie bitwy z uwzglednieniem taktyki, uzbrojenia, dowodztwa, zachowania zolnierzy w grupie i co najwazniejsze - morale legionistow.

Niniejsza praca w istotnym stopniu odbiega od innych dzieł Clausewitza. Nie jest to bowiem typowe dla tego wybitnego teoretyka wojskowości zwarte opracowanie poświęcone określonemu zagadnieniu. Analiza strategii to zbiór notatek Clausewitza, udostępnionych po jego śmierci przez żonę Carlowi von der Grbenowi i przygotowanych przez tegoż do wydania drukiem. Ten zaprzyjaźniony z autorem generał, podobnie jak on uczestnik wojen z napoleońską Francją, był później długoletnim adiutantem króla Prus Fryderyka Wilhelma IV oraz dowódcą różnych ugrupowań wyższego szczebla pruskiej armii. Przygotowując do druku spuściznę po Clausewitzu, von der Grben ograniczył się do jej uporządkowania i tylko w nielicznych wypadkach uzupełnił ją własnymi uwagami. Notatki te, które miały służyć Clausewitzowi do dalszych badań poświęconych historii wojskowości, są bardzo zróżnicowane pod względem dogłębności prezentowania danej kampanii: od zwięzłego, pozbawionego tła historycznego kalendarium wydarzeń aż po szczegółową analizę działań wojennych.

Od upadku ZSRR rosyjskie siły zbrojne przechodzą gwałtowną metamorfozę od rozbitych resztek wojska radzieckiego przez okres szokującego rozkładu i demoralizacji aż po zdyscyplinowane siły i złożoną doktrynę wojny hybrydowej, która w 2014 roku pozwoliła Władimirowi Putinowi w okamgnieniu zająć Krym. Publikacja ta zawiera rzadkie fotografie i całostronicowe kolorowe ilustracje ukazujące armię w akcji, sylwetki dowódców i ministrów obrony, a także ordre de bataille oraz szczegóły wyposażenia i ubioru. Stanowi fascynującą opowieść o trudnej historii armii oraz jej obecnym charakterze, możliwościach i stanie. Autor jest badaczem szanowanym na arenie międzynarodowej i mającym wyjątkowy dostęp do rosyjskojęzycznych źródeł i rosyjskich weteranów. Niniejsza książka to lektura obowiązkowa dla każdego, kto chce zrozumieć rosnącą potęgę sił zbrojnych Rosji.  

Podejmowanie wojen bywało niejednokrotnie porównywane do hazardu, ze względu na ich nieprzewidywalny z góry przebieg i nieoczekiwane wyniki. Wiele razy dochodziło w trakcie ich trwania do spektakularnych przełomów, gdy przewagę zyskiwała strona przegrywająca, a traciła ją odnosząca dotąd tryumfy. Mogły decydować o tym najprzeróżniejsze zjawiska, zarówno ściśle militarne, jak i odległe od spraw wojskowych, zarówno przygotowywane z zamysłem, jak i zupełnie przypadkowe. Nagłe zwroty w przebiegu wojennych zmagań przypisywano zaskakującym decyzjom podejmowanym przez polityków i dowódców, ich skłonnościom do ryzykownych zachowań, nowatorskim rozwiązaniom technicznym i taktycznym na polach walk, optymalnym wyborom miejsca i czasu podejmowanych działań zbrojnych, nagle rozbudzonemu zapałowi walczących mas wojska czy nawet zwykłym zrządzeniom losu i wielu innym czynnikom. Nieraz w zbiorowej świadomości urastały one do rangi zjawisk nadnaturalnych, stąd takie pojęcia, jak cud domu brandenburskiego, cud nad Marną czy cud nad Wisłą. Przełomom militarnym, a także ich ideowej i kulturowej trwałości w pamięci całych pokoleń chcemy poświęcić nasz kolejny tom z cyklu Człowiek i wojna.