Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

James Lovelock Gaja. Nowe spojrzenie na życie na Ziemi Prószyński i S-ka Warszawa 2003 okładka miękka 176 stron Z okładki: Gaja Jamesa Lovelocka należy do kategorii dzieł określanych dziś mianem kultowych. Imieniem greckiej bogini Ziemi James Lovelock nazwał koncepcję, zgodnie z którą wszystkie występujące na Ziemi ekosystemy są ze sobą powiązane, wzajemnie od siebie zależne i funkcjonują jako całość w nierozerwalnym związku ze środowiskiem fizycznym. Najzagorzalsi zwolennicy tej koncepcji głosili nawet pogląd, że wszystkie organizmy działają jak jedna istota, mająca na celu utrzymywanie samej siebie. Przez naukowców hipoteza ta jeszcze do niedawna uznawana była za nazbyt mistyczną. Zyskała natomiast ogromną popularność wśród obrońców środowiska naturalnego. Ostatnio powraca do sal wykładowych; ekolodzy coraz częściej przyznają, że rdzeń tej koncepcji - idea współdziałających ze sobą w wymiarze globalnym ekosystemów - bliski jest obecnie formułowanym poglądom na temat równowagi panującej w przyrodzie.

Alice to młoda kobieta, która próbuje wrócić do równowagi po rozstaniu z chłopakiem i traumie gwałtu. Wyjeżdża do Londynu do przyjaciółki Leili i zatrudnia się we włoskiej restauracji. W tym samym czasie matka Leili, słynna malarka, postanawia kupić willę nieopodal pełnego uroku, włoskiego miasteczka i zaprasza do siebie na wakacje obie dziewczyny. W sąsiedztwie rezydencji mieszka w małym domku stara Babetta, która wraz z mężem zajmuje się ogrodami Villa Rosa i uwielbia gotować wspaniałe włoskie potrawy. Historia Alice i Babetty splatają się, a upalne, pełne słońca lato jest malowniczym tłem dla miłosnych perypetii, komplikacji ale i pozytywnych zaskoczeń, w które obfituje życie...

Młoda Żydówka z Lublina, od niedawna szczęśliwa mężatka, już na początku wojny zostaje wyrwana z bezpiecznego świata, w którym się wychowała. Doświadcza koszmaru getta lubelskiego i warszawskiego, uwięzienia przez gestapo, utraty najbliższych. Przechodzi przez piekło strachu, okrucieństwa, poniżenia, odkrywając przy tym, jak kruche jest to wszystko, co stanowi o człowieczeństwie.

Nasi przodkowie osiem lub dziesięć pokoleń wstecz, opierając się zapewne na pierwszych opisach pawianów, nadal wierzyli, że ludzie z głowami psów mieszkają w odległych krainach. Nawet wykształceni ludzie wciąż byli pewni, że żyją w fantastycznym, zaludnionym potworami świecie, w którym każdy gatunek mógł zamienić się w inny. Przyrodnicy znali tylko kilka tysięcy gatunków i często mylili się w podstawowych faktach. Kiedy odnaleziono kopalny szkielet ogromnego jaszczura, pewien świetnie wykształcony szwajcarski lekarz uznał go za grzesznika, który utonął podczas Potopu. W tamtych czasach przyrodnicy nie potrafili nawet odróżnić niektórych roślin od zwierząt i prowadzili gorące dyskusje, czy jedno może przekształcić się w drugie i wrócić ponownie do dawnej formy. To wszystko miało ulec zmianie, kiedy mała grupa odkrywców postanowiła wyjaśnić zagadki i tajemnice przyrody. Wielka era odkryć przyrodniczych trwała niecałe dwieście lat, od XVIII do XX wieku. Rozpoczęła się w 1735 roku, kiedy szwedzki botanik Karol Linneusz stworzył system klasyfikacji organizmów. Był charyzmatycznym nauczycielem, który używał wulgaryzmów i wykazywał religijny podziw dla cudów przyrody. Jego słowa zainspirowały dziewiętnastu studentów, którzy wybrali się w podróże badawcze. Połowa tych „apostołów”, jak sam ich nazywał, straciła życie w zamorskich krajach w służbie jego misji. Odkrywanie gatunków stało się jednym z najważniejszych i najtrwalszych osiągnięć epoki kolonializmu. Odkrywanie gatunków zmieniło podstawy wiedzy i wiary. Choć początkowo poszukiwacze gatunków wysławiali Boga i jego akt twórczy, wyniki ich pracy, o ironio, u wielu ludzi zasiały zwątpienie w samo istnienie Boga. Gatunki, które same w sobie wydawały się niewiele znaczące, wywoływały niepokojące pytania o pochodzenie człowieka, wiek naszej planety, istotę płci, znaczenie ras i gatunków, ewolucję zachowań społecznych i nieskończenie wiele innych. Kiedy dziś przeglądamy się w lustrze, widzimy to, co poszukiwacze gatunków przed nami odsłonili. Richard Conniff jest dziennikarzem, eseistą i pisarzem. Specjalizuje się w zachowaniach zwierząt. W ciągu czterdziestu lat pracy napisał wiele artykułów i książek, odbył też wiele podróży badawczych do Afryki, Ameryki Południowej i Azji.

Emilia Przecinek, znana autorka powieści dla kobiet, w wieku czterdziestu lat zostaje rozwódką z dwójką nastoletnich dzieci, kredytem hipotecznym do spłacenia oraz matką i teściową na karku. Dzieci nalegają, żeby chodziła na randki, a obie starsze panie, no cóż, jak to one, włażą z butami, gdzie tylko się da. W takiej sytuacji można albo załamać się nerwowo, albo popełnić morderstwo.Mimo niesprzyjających okoliczności Emilia postanawia odmienić swoje życie. Nie jest to łatwe, gdyż mężczyźni, których spotyka, absolutnie nie przypominają wspaniałych bohaterów jej powieści.Pech chce, że teściowa pisarki łamie nogę. Unieruchomiona na wózku, zaczyna obserwować sąsiadów, co okazuje się zajęciem na pełen etat, a nawet dwa, gdyż nie wszystko można zobaczyć przez okno, niektóre rzeczy trzeba podsłuchać. Przed wścibskimi staruszkami nic się nie ukryje. Ani kochanka o czerwonych włosach, ani skłonna do awantur żona, ani leżący w piwnicy trup, którego znajduje Emilia.Olga Rudnicka (ur. 1988) ? znana autorka powieści sensacyjnych ?Natalii 5?, ?Cichy wielbiciel?, ?Były sobie świnki trzy? i wielu, wielu innych. Miłośniczka zwierząt, natury i dobrego jedzenia. Kocha jazdę konną i dobrą książkę. Nigdy nie polubi kawy i hipokryzji. Zawsze będzie podążać za swoimi marzeniami.

Ellen Branford chce spełnić wyrażoną na łożu śmierci prośbę babci ? odnaleźć chłopaka z małego miasteczka, w którym babcia była kiedyś zakochana, i przekazać mu jej ostatni list.Porzucając Manhattan oraz narzeczonego z wyższych sfer nowojorskich, młoda kobieta wyrusza do Beacon w stanie Maine. Krótka wizyta szybko się komplikuje, gdy Ellen omal nie tonie w oceanie i zostaje wyratowana przez cieślę będącego przypadkowym świadkiem zdarzenia. Za sprawą wypadku Ellen zostaje kimś na kształt lokalnej sławy, co może jej dopomóc w odkryciu starannie ukrywanej przez babcię przeszłości ? lub wręcz przeciwnie. W miarę jak młoda kobieta dowiaduje się o babci więcej, a zarazem zaczyna wątpić w słuszność własnych wyborów, staje się jasne, że jednodniowy wypad do Beacon trzeba będzie przedłużyć. ?Apetyt na życie? to ciepła i smakowita opowieść o atrakcjach prostszego życia.Jeśli podobało się wam ?Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Ziemniaczanych Obierek?, pochłoniecie jednym tchem ?Apetyt na życie?. Mary Simses ma dar przywołania sugestywnych szczegółów, dzięki czemu czujemy, jakbyśmy osobiście brali udział w opisywanych scenach, oraz tworzenia dialogów, które zawsze brzmią prawdziwie.James Patterson

Przyjaźń kobiety na zakręcie i mężczyzny z przeszłością, z historią romansu Grety Garbo w tle.Victoria Solano pozornie ma wszystko: urodę, luksusowy apartament na Manhattanie, karierę uniwersyteckiego wykładowcy i męża kandydującego na stanowisko senatora. Idealne życie jest jednak fasadą, za którą kryją się samotność i pozbawione miłości małżeństwo.Wiadomość o śmierci przyjaciela ze studiów jest dla Victorii ciosem. On, czarujący kobieciarz, dusza towarzystwa i ona, niepozorna szara myszka, mimo dzielących ich różnic od lat wspierali się na życiowych zakrętach. Po przyjeździe na pogrzeb Victoria poznaje kobiety życia Jana ? silne i pewne siebie, ale też nieufne. Pożegnalny list od przyjaciela zmusza ją do pozostania w Madrycie i rozwikłania zagadki nie tylko skomplikowanych relacji Jana z bliskimi, lecz także starej taśmy z nieznanym dotąd nagraniem Grety Garbo. Taśma może położyć kres kłopotom finansowym rodziny. Czy odmieni też życie Victorii?Barwne perypetie szwedzkiej gwiazdy kina na tle Sztokholmu i Berlina pierwszej połowy dwudziestego wieku idealnie dopełniają historię przyjaźni Victorii i Jana. Oryginalna fabuła, wyraziste postacie, potężna dawka humoru i wzruszeń czynią z powieści Marty Rivery de la Cruz prawdziwą perełkę hiszpańskiej literatury kobiecej.?Życie na później? to historia przyjaźni między kobietą a mężczyzną, która w obliczu śmierci staje się prawdziwą miłością. Bo przecież przyjaźń to w gruncie rzeczy nic innego jak jedna z postaci miłości.?Diario Crítico?Historia silnych i odważnych kobiet, które w obliczu nieoczekiwanej straty muszą zmierzyć się z tym, co jeszcze szykuje dla nich życie.?La Razón?Marta Rivera de la Cruz urodziła się w 1970 r. w hiszpańskim Lugo, jest popularną dziennikarką i pisarką, autorką siedmiu powieści, licznych opowiadań i esejów, laureatką wielu nagród. Publikuje swoje teksty w magazynach ?El País Semanal?, ?Vogue?, ?Marie Claire?.

Ile jest w stanie zrobić matka, by ochronić własne dziecko? Jedynym marzeniem ośmioletniej Sophie Donohue jest być jak inne dziewczynki. Jej matka Janine z ociąganiem zgadza się, by córka razem z zastępem zuchów pojechała na dwudniowy biwak. Dziewczynka z wyjazdu nie wraca. Wbrew swym pragnieniom Sophie nie jest jednak zwykłą ośmiolatką. Cierpi na rzadką chorobę, a Janine, podejmując ostatnią próbę uratowania jej życia, wpisała córkę na eksperymentalną terapię, pomimo ostrych sprzeciwów swoich rodziców i byłego męża. Bez leku Sophie długo nie przetrwa; matczyna intuicja podpowiada Janine, że jej córka żyje, ale czasu jest niewiele. Głęboko w lasach Wirginii toczy się inny dramat. Sophie znajduje schronienie w chacie Zoe, która walczy o uratowanie własnej córki, skazanej za morderstwo. Dręczona wyrzutami sumienia, że nie poświęcała Marti czasu, kiedy ta była mała, bo bez reszty zajmowała się własną karierą aktorską, teraz przygotowała plan ucieczki córki z więzienia, któremu poważnie zagraża pojawienie się Sophie. Obie matki, Zoe i Janine, z wielką determinacją dążą do uratowania swych córek, ale może się to udać tylko jednej z nich. Trzymający w najwyższym napięciu dramat rodzinny. Znakomita powieść dla miłośników historii, w których fabularne zakręty i zwroty są częste jak na stromej górskiej ścieżce. ?Publishers Weekly? Świetnie zarysowane postaci bohaterów i niespodziewanie zmieniająca się akcja sprawiają, że powieść ta na długo zapada w pamięć. ?Booklist? Chamberlain zgłębia jeden z naszych największych lęków ? przed utratą dziecka ? a to wszystko w formie wciągającej i tajemniczej historii. ?The Associated Press?

Nasza wiedza o świecie istot żywych przeżywa okres rewolucyjnych zmian. W rzeczywistość opisywaną dotychczas przez biologię zaczyna wkraczać mechanika kwantowa. Okazuje się, że tak niecodzienne zjawiska, jak koherencja, superpozycja, tunelowanie i splątanie, mają fundamentalne znaczenie nie tylko na poziomie kwantowym, lecz kształtują też mechanizmy rządzące życiem. Dziś wiemy już, że są istotne dla fotosyntezy, DNA, oraz że wpływają na mutacje genów i pomagają nawigować ptakom w czasie ich migracji, jednak to z całą pewnością dopiero początek odkryć. W książce ?Życie na krawędzi? Jim Al-Khalili i Johnjoe McFadden w sposób prosty i jednocześnie fascynujący przedstawiają najnowsze osiągnięcia, kształtujące naszą wiedzę o świecie istot żywych, dowodząc, że życie łączy klasyczny świat obiektów makroskopowych z dziwnym i osobliwym światem mechaniki kwantowej. Profesor Jim Al-Khalili, Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego, jest naukowcem i pisarzem, szefem katedry fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Surrey, gdzie wykłada mechanikę kwantową i prowadzi własne badania z tej dziedziny. Napisał wiele książek popularnonaukowych, które przełożono do tej pory na dwadzieścia języków. W 2007 roku Towarzystwo Królewskie w Londynie uhonorowało go medalem Michaela Faradaya, a w 2011 roku Instytut Fizyki przyznał mu medal Kelvina. W obydwu przypadkach doceniono jego osiągnięcia w popularyzowaniu nauki. W Polsce ukazała się jego książka ?Paradoks. Dziewięć największych zagadek fizyki? oraz ?Kwanty. Przewodnik dla zdezorientowanych?. Profesor Johnjoe McFadden jest profesorem molekularnej genetyki na Uniwersytecie Surrey. Wyniki badań przyniosły mu nagrodę Royal Society Wolfson Research Merit Award.

W książce „Hipoteza Medei” Peter Ward prezentuje całkiem nową, stymulującą do przemyśleń wizję relacji łączących organizmy żywe z biosferą Ziemi. Posługując się najnowszymi odkryciami z dziedziny geologii, sugeruje, że największym wrogiem życia jest samo życie. Twierdzenie to pozostaje w sprzeczności z hipotezą Gai, zaproponowaną przez Jamesa Lovelocka, zgodnie z którą to właśnie dzięki życiu panują na Ziemi warunki sprzyjające organizmom żywym. W odpowiedzi na hipotezę Gai, \"kochającej matki\", która pielęgnuje życie, Ward przywołuje postać Medei, mitycznej matki-dzieciobójczyni. Czy życie samo z siebie mogłoby zagrozić własnej egzystencji? Zgodnie z hipotezą Medei tak właśnie jest. Ward twierdzi, że wszystkie, poza jednym, masowe wymierania, które dotknęły Ziemię, były spowodowane przez same organizmy. Przyglądając się historii naszej planety, w nowy sposób ukazuje Ziemię stojącą w obliczu alarmującego spadku różnorodności i biomasy – spadku wywołanego „życiobójczymi” skłonnościami organizmów żywych. Hipoteza Medei nie odnosi się zresztą wyłącznie do naszej planety – przerażająca prognoza obejmuje całe potencjalne życie we Wszechświecie. Ward dowodzi wprawdzie, iż możemy uniknąć zagłady, lecz zarazem ostrzega, że czas nagli.Spis treściPrzedmowaRozdział 1. Życie w ujęciu darwinowskimRozdział 2. Co oznacza ewolucyjny „sukces”Rozdział 3. Dwie hipotezy dotyczące natury życia na ZiemiRozdział 4. Sprzężenia zwrotne i procesy globalne potwierdzające hipotezę MedeiRozdział 5. Zdarzenia o charakterze medejskim w historii życia na ZiemiRozdział 6. Ludzie jako narzędzia MedeiRozdział 7. Zmiany biomasy w czasie jako testRozdział 8. Przewidywane przyszłe trendy biomasyRozdział 9. PodsumowanieRozdział 10. Skutki ekologiczne i sposoby działaniaRozdział 11. Co trzeba zrobićBibliografiaIndeks nazwisk

W książce „Hipoteza Medei” Peter Ward prezentuje całkiem nową, stymulującą do przemyśleń wizję relacji łączących organizmy żywe z biosferą Ziemi. Posługując się najnowszymi odkryciami z dziedziny geologii, sugeruje, że największym wrogiem życia jest samo życie. Twierdzenie to pozostaje w sprzeczności z hipotezą Gai, zaproponowaną przez Jamesa Lovelocka, zgodnie z którą to właśnie dzięki życiu panują na Ziemi warunki sprzyjające organizmom żywym. W odpowiedzi na hipotezę Gai, \"kochającej matki\", która pielęgnuje życie, Ward przywołuje postać Medei, mitycznej matki-dzieciobójczyni. Czy życie samo z siebie mogłoby zagrozić własnej egzystencji? Zgodnie z hipotezą Medei tak właśnie jest. Ward twierdzi, że wszystkie, poza jednym, masowe wymierania, które dotknęły Ziemię, były spowodowane przez same organizmy. Przyglądając się historii naszej planety, w nowy sposób ukazuje Ziemię stojącą w obliczu alarmującego spadku różnorodności i biomasy – spadku wywołanego „życiobójczymi” skłonnościami organizmów żywych. Hipoteza Medei nie odnosi się zresztą wyłącznie do naszej planety – przerażająca prognoza obejmuje całe potencjalne życie we Wszechświecie. Ward dowodzi wprawdzie, iż możemy uniknąć zagłady, lecz zarazem ostrzega, że czas nagli.Spis treściPrzedmowaRozdział 1. Życie w ujęciu darwinowskimRozdział 2. Co oznacza ewolucyjny „sukces”Rozdział 3. Dwie hipotezy dotyczące natury życia na ZiemiRozdział 4. Sprzężenia zwrotne i procesy globalne potwierdzające hipotezę MedeiRozdział 5. Zdarzenia o charakterze medejskim w historii życia na ZiemiRozdział 6. Ludzie jako narzędzia MedeiRozdział 7. Zmiany biomasy w czasie jako testRozdział 8. Przewidywane przyszłe trendy biomasyRozdział 9. PodsumowanieRozdział 10. Skutki ekologiczne i sposoby działaniaRozdział 11. Co trzeba zrobićBibliografiaIndeks nazwisk

W książce „Hipoteza Medei” Peter Ward prezentuje całkiem nową, stymulującą do przemyśleń wizję relacji łączących organizmy żywe z biosferą Ziemi. Posługując się najnowszymi odkryciami z dziedziny geologii, sugeruje, że największym wrogiem życia jest samo życie. Twierdzenie to pozostaje w sprzeczności z hipotezą Gai, zaproponowaną przez Jamesa Lovelocka, zgodnie z którą to właśnie dzięki życiu panują na Ziemi warunki sprzyjające organizmom żywym. W odpowiedzi na hipotezę Gai, \"kochającej matki\", która pielęgnuje życie, Ward przywołuje postać Medei, mitycznej matki-dzieciobójczyni. Czy życie samo z siebie mogłoby zagrozić własnej egzystencji? Zgodnie z hipotezą Medei tak właśnie jest. Ward twierdzi, że wszystkie, poza jednym, masowe wymierania, które dotknęły Ziemię, były spowodowane przez same organizmy. Przyglądając się historii naszej planety, w nowy sposób ukazuje Ziemię stojącą w obliczu alarmującego spadku różnorodności i biomasy – spadku wywołanego „życiobójczymi” skłonnościami organizmów żywych. Hipoteza Medei nie odnosi się zresztą wyłącznie do naszej planety – przerażająca prognoza obejmuje całe potencjalne życie we Wszechświecie. Ward dowodzi wprawdzie, iż możemy uniknąć zagłady, lecz zarazem ostrzega, że czas nagli.Spis treściPrzedmowaRozdział 1. Życie w ujęciu darwinowskimRozdział 2. Co oznacza ewolucyjny „sukces”Rozdział 3. Dwie hipotezy dotyczące natury życia na ZiemiRozdział 4. Sprzężenia zwrotne i procesy globalne potwierdzające hipotezę MedeiRozdział 5. Zdarzenia o charakterze medejskim w historii życia na ZiemiRozdział 6. Ludzie jako narzędzia MedeiRozdział 7. Zmiany biomasy w czasie jako testRozdział 8. Przewidywane przyszłe trendy biomasyRozdział 9. PodsumowanieRozdział 10. Skutki ekologiczne i sposoby działaniaRozdział 11. Co trzeba zrobićBibliografiaIndeks nazwisk

Ellen Branford chce spełnić wyrażoną na łożu śmierci prośbę babci odnaleźć chłopaka z małego miasteczka, w którym babcia była kiedyś zakochana, i przekazać mu jej ostatni list.Porzucając Manhattan oraz narzeczonego z wyższych sfer nowojorskich, młoda kobieta wyrusza do Beacon w stanie Maine. Krótka wizyta szybko się komplikuje, gdy Ellen omal nie tonie w oceanie i zostaje wyratowana przez cieślę będącego przypadkowym świadkiem zdarzenia. Za sprawą wypadku Ellen zostaje kimś na kształt lokalnej sławy, co może jej dopomóc w odkryciu starannie ukrywanej przez babcię przeszłości lub wręcz przeciwnie. W miarę jak młoda kobieta dowiaduje się o babci więcej, a zarazem zaczyna wątpić w słuszność własnych wyborów, staje się jasne, że jednodniowy wypad do Beacon trzeba będzie przedłużyć. Apetyt na życie to ciepła i smakowita opowieść o atrakcjach prostszego życia.

W książce „Hipoteza Medei” Peter Ward prezentuje całkiem nową, stymulującą do przemyśleń wizję relacji łączących organizmy żywe z biosferą Ziemi. Posługując się najnowszymi odkryciami z dziedziny geologii, sugeruje, że największym wrogiem życia jest samo życie. Twierdzenie to pozostaje w sprzeczności z hipotezą Gai, zaproponowaną przez Jamesa Lovelocka, zgodnie z którą to właśnie dzięki życiu panują na Ziemi warunki sprzyjające organizmom żywym. W odpowiedzi na hipotezę Gai, \"kochającej matki\", która pielęgnuje życie, Ward przywołuje postać Medei, mitycznej matki-dzieciobójczyni. Czy życie samo z siebie mogłoby zagrozić własnej egzystencji? Zgodnie z hipotezą Medei tak właśnie jest. Ward twierdzi, że wszystkie, poza jednym, masowe wymierania, które dotknęły Ziemię, były spowodowane przez same organizmy. Przyglądając się historii naszej planety, w nowy sposób ukazuje Ziemię stojącą w obliczu alarmującego spadku różnorodności i biomasy – spadku wywołanego „życiobójczymi” skłonnościami organizmów żywych. Hipoteza Medei nie odnosi się zresztą wyłącznie do naszej planety – przerażająca prognoza obejmuje całe potencjalne życie we Wszechświecie. Ward dowodzi wprawdzie, iż możemy uniknąć zagłady, lecz zarazem ostrzega, że czas nagli.Spis treściPrzedmowaRozdział 1. Życie w ujęciu darwinowskimRozdział 2. Co oznacza ewolucyjny „sukces”Rozdział 3. Dwie hipotezy dotyczące natury życia na ZiemiRozdział 4. Sprzężenia zwrotne i procesy globalne potwierdzające hipotezę MedeiRozdział 5. Zdarzenia o charakterze medejskim w historii życia na ZiemiRozdział 6. Ludzie jako narzędzia MedeiRozdział 7. Zmiany biomasy w czasie jako testRozdział 8. Przewidywane przyszłe trendy biomasyRozdział 9. PodsumowanieRozdział 10. Skutki ekologiczne i sposoby działaniaRozdział 11. Co trzeba zrobićBibliografiaIndeks nazwisk