[Komlogo]
Kategoria: Nauka / Pedagogika
Prezentujemy zestaw ÄwiczeĹ, ktĂłre sÄ
rozszerzeniem poprzedniej
czÄĹci âDaÄ rzeczy sĹowo- apraksja mowyâ. Publikacja
âDaÄ rzeczy sĹowo- apraksja mowy 2â zostaĹa
podzielona na...
Pełen opis produktu 'DaÄ rzeczy sĹowo Apraksja mowy 6 zeszytĂłw' »
Prezentujemy zestaw ÄwiczeĹ, ktĂłre sÄ
rozszerzeniem poprzedniej
czÄĹci âDaÄ rzeczy sĹowo- apraksja mowyâ. Publikacja
âDaÄ rzeczy sĹowo- apraksja mowy 2â zostaĹa podzielona na 6
czÄĹci: zeszyt 1. A, O, L, M, B zeszyt 2. P, U(Ă), I, J, W
zeszyt 3. F, N, E, Z, S, C zeszyt 4. DZ, D, T, Y, Ĺ/SI, Ĺš/ZI, SZ
zeszyt 5. Ĺť/RZ, DĹť, Ĺ, Ĺ/NI, G, H/CH, zeszyt 6. CZ, K, R,
Ä/CI, DĹš/DZI.
WiodÄ
cym deficytem afazji ruchowej sÄ
, obok zaburzeĹ czysto
jÄzykowych, trudnoĹci ruchowe zwiÄ
zane z odtworzeniem sekwencji
ruchĂłw potrzebnych do wypowiedzenia danego sĹowa, czyli apraksja
mowy. Usprawnianie wymaga specjalnie zogniskowanej na tym deficycie
terapii. Badacze podkreĹlajÄ
(Boehme, 2003), Ĺźe istotna jest
duĹźa liczba powtĂłrzeĹ, nawet gdy sylaby czy sĹowa sÄ
w
wiÄkszoĹci wypowiadane poprawnie. WaĹźne takĹźe, by widoczna
byĹa twarz osoby mĂłwiÄ
cej, co pozwoli choremu na obserwowanie i
naĹladowanie ruchĂłw artykulacyjnych. Pomocne mogÄ
byÄ rĂłwnieĹź
inne wskazĂłwki, takie jak podpowiedĹş gestem (np. dotkniÄcie
rÄkÄ
okolic krtani w celu zaprezentowania dĹşwiÄcznoĹci) lub
teĹź jak w naszej publikacji dodatkowe instrukcje sĹowne, czyli
opis wymowy gĹoski, zdjÄcia prezentujÄ
ce ukĹady warg czy
schematy graficzne przedstawiajÄ
ce uĹoĹźenie narzÄ
dĂłw mowy
podczas wypowiadania gĹosek.
PrzykĹady do ÄwiczeĹ zostaĹy dobrane specjalnie pod kÄ
tem
stopniowania trudnoĹci. Trudno jednak jednoznacznie okreĹliÄ
kolejnoĹÄ, w jakiej powinna przebiegaÄ terapia, poniewaĹź
czÄĹÄ badaĹ (Howard, Varley, 1995) podaje, Ĺźe sĹowa sÄ
Ĺatwiejsze do zapamiÄtania i powtĂłrzenia niĹź np. sylaby. Inni
badacze natomiast (Dabul i Bollier, 1976; Holtzapple i Marshall,
1977; Knock i inni, 2000, Raymer i inni, 2002) zalecajÄ
rozpoczÄcie terapii od powtarzania izolowanych dĹşwiÄkĂłw,
nastÄpnie sylab, a dopiero na koĹcu wyrazĂłw, fraz czy zdaĹ.
Podobnie jest z kolejnoĹciÄ
Äwiczonych gĹosek. Podczas
przygotowywania materiaĹĂłw nie znalazĹyĹmy publikacji naukowej
rozwiÄ
zujÄ
cej ten problem, wobec tego dobierajÄ
c kolejnoĹÄ
Äwiczonych gĹosek kierowaĹyĹmy siÄ gĹownie naszym
doĹwiadczeniem w pracy z pacjentami z apraksjÄ
mowy. WydajÄ
siÄ, Ĺźe gĹoski, ktĂłrych wymowÄ Ĺatwiej zaobserwowaÄ (tzn.
sposĂłb ich artykulacji jest doĹÄ dobrze widoczny np. âA, O, L,
Mâ sÄ
Ĺatwiejsze do powtĂłrzenia niĹź te, ktĂłrych sposĂłb
artykulacji jest mniej widoczny np. âK, Gâ.
Wyrazy do powtarzania/ odczytywania sÄ
w kolejnoĹci, poczÄ
tkowo
Ĺatwiejsze np. z dwiema sylabami otwartymi po wyrazy zawierajÄ
ce
zbitki spĂłĹgĹoskowe.
Äwiczenia zostaĹy uĹoĹźone wedĹug schematu: opis wymawiania
gĹoski, zdjÄcie uĹoĹźenia warg podczas jej wymawiania, przekrĂłj
boczny (rentgenogramy zaczerpniÄte z T. Benni âFonetyka opisowa
jÄzyka polskiegoâ), czytanie/ powtarzanie sylab,
czytanie/powtarzanie wyrazĂłw, koĹczenie zdaĹ.
ZachÄcamy logopedĂłw by kolejnoĹÄ ÄwiczeĹ zmieniaÄ
indywidualnie w zaleĹźnoĹci od potrzeb i moĹźliwoĹci kaĹźdego
pacjenta.
GĹoski miÄkkie (Ĺ, Ä, Ĺ, Ĺş i dĹş) zapisano jako Ĺ/si, Ä/ci,
Ĺş/zi, Ĺ/ni, Ĺş/zi, dĹş/dzi ze wzglÄdu na ich wymowÄ w jÄzyku
polskim , choÄ czÄĹÄ sĹĂłw obcojÄzycznych np. âcitoâ,
âsinusâ wymawia siÄ inaczej. W zwiÄ
zku z tym, w razie
koniecznoĹci prosimy o wyjaĹnienie pacjentowi tych kwestii.
Mamy nadziejÄ, Ĺźe proponowane zadania bÄdÄ
pomocne pacjentom,
ich rodzinom oraz logopedom.
Autorki