Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Antologia sztuk współczesnych powstałych dla Teatru w Legnicy.W tomie znajdują się dramaty m.in. Przemysława Wojcieszka (Made in Poland), Marka Pruchniewskiego("Wesele" raz jeszcze), Lecha Raczaka (Plac Wolności)

Prezentowana Państwu książka nie jest zwartą opowieścią o uporządkowanej narracji. Nie zmienia to faktu, że jest lekturą pasjonującą. Składa się na nią kilkadziesiąt fragmentów - urywków, wypowiedzi, wywiadów, wspomnień - tworzących barwny portret Heleny Modrzejewskiej, jednej z najwybitniejszych Polek. Przyjaciółka Sienkiewicza i Paderewskiego, niekwestionowana gwiazda sceny, wprost uwielbiana Stanach Zjednoczonych, przyćmiewająca swym talentem blask samej Sary Bernhardt, dziś została w swej Ojczyźnie niemal zapomniana. Przed stu laty jej pogrzeb na krakowskim Cmentarzu Rakowickim stał się wielką patriotyczną manifestacją. Okrągła rocznica tego wydarzenia przeszła niemal niezauważona. To właśnie z tego powodu warto przypomnieć tę postać, jednak nie w formie monumentalnego posągu, a żywej opowieści, z której wyłania się kobieta nieprzeciętnej osobowości, wierna swym poglądom, krytycznie oceniająca otaczającą ją rzeczywistość, żyjąca nieustanną tęsknotą do swej największej miłości - Polski?

Sto lat temu, 8 kwietnia 1909 roku, zmarła jedna z największych aktorek XIX wieku: dla Polaków Helena Modrzejewska, dla reszty Europy i Amerykanów ? Madame Modjeska. Dobrze znamy jej barwne życie, ale wciąż niewiele wiemy o jej sztuce aktorskiej, stylu gry, a zwłaszcza o jej najwybitniejszych rolach, które sprawiły, że podziwiano ją na całym świecie. Nie wiemy też, jak reagowała publiczność na jej występy i jak oceniali je krytycy, zwłaszcza angielscy i amerykańscy. Odpowiedzią na te pytania jest książka Andrzeja Żurowskiego, poświęcona osiemnastu rolom granym przez Modrzejewską w sztukach Szekspira, które ugruntowały jej światową sławę. Autor oddaje głos świadkom epoki ? amerykańskim, polskim oraz angielskim krytykom, artystom, pamiętnikarzom, przywołuje setki recenzji i artykułów, korespondencję widzów i przyjaciół aktorki, jej autointerpretacje oraz inne świadectwa i dokumenty z epoki. W rezultacie powstała monografia umożliwiająca zrozumienie fenomenu sztuki aktorskiej Modrzejewskiej, ukazująca przemianę jej ról szekspirowskich oraz wyjaśniająca, dlaczego przeszły one do historii teatru, stając się kanonem dla następnych pokoleń aktorów.

Polska aktorka, która podbiła serca publiczności również za oceanem. Na zachodzie okrzyknięto ją "Ofelią stulecia", recenzje z przedstawień teatralnych obfitowały w peany na jej cześć.W kolejnych odsłonach autor przedstawia ją jednak nie tylko w splendorze sławy. Modrzejewską uważano też za gorszycielkę. Ubóstwianą na scenie, krytykowano za odważne strojei nieobyczajne zachowanie. Nie przeszkodziło to publiczności doceniać jej zaangażowania: dostrzegano wymowę polityczną sztuk, w których grała. Gdy zmarła, uroczystości pogrzebowe na krakowskim cmentarzu Rakowickim przerodziły się w manifestację patriotyczną.Kim zatem była Modrzejewska w oczach współczesnych: fenomenalną artystką, ?skarbem narodowym? czy też ?czarującą szatanką? i skandalistką?

Polska aktorka, która podbiła serca publiczności również za oceanem. Na zachodzie okrzyknięto ją "Ofelią stulecia", recenzje z przedstawień teatralnych obfitowały w peany na jej cześć.W kolejnych odsłonach autor przedstawia ją jednak nie tylko w splendorze sławy. Modrzejewską uważano też za gorszycielkę. Ubóstwianą na scenie, krytykowano za odważne strojei nieobyczajne zachowanie. Nie przeszkodziło to publiczności doceniać jej zaangażowania: dostrzegano wymowę polityczną sztuk, w których grała. Gdy zmarła, uroczystości pogrzebowe na krakowskim cmentarzu Rakowickim przerodziły się w manifestację patriotyczną.Kim zatem była Modrzejewska w oczach współczesnych: fenomenalną artystką, ?skarbem narodowym? czy też ?czarującą szatanką? i skandalistką?

(...) Obyczajowość, przesądy, smaki i smaczki XIX wieku zblakły w pierwszej kolejności. A z całej masy teatralnych legend, plotek, listów i wyidealizowanych pamiętników wyłoniła się twarz nieprzeciętnej polskiej artystki jak piękny fresk spod warstwy kurzu. Tak, twarz niewątpliwie piękna i piękne ciało. Ale nie tylko. Jeszcze charakter, wola, ambicja i talent. Najskuteczniejsza broń w rękach pięknej kobiety.