Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Bazgroły dla składacza modeli latających to książka niezwykła. Można by ją nazwać autobiografią duchową, czy też autobiografią ducha – jako że stanowi rodzaj opowieści o duchowym, twórczym dojrzewaniu – Kierca poety, aktora, reżysera. Byłoby to jednak określenie zbyt powierzchowne w odniesieniu do tekstu, który łączy w sobie cechy erudycyjnego eseju o naturze człowieka i jego związkach z Bogiem oraz osobistej opowieści o najintymniejszych doświadczeniach: utraty i odzyskania tożsamości, erotyki i płci, cierpienia i spełnienia, a także życia i śmierci. Ze względu na to, iż Bazgroły... pisane są prozą, bogato inkrustowaną wierszami, można by tu mówić o prozie poetyckiej. Tyle tylko, że Kierc unika „poetyzowania” w tym gatunkowym rozumieniu, jest raczej dociekliwy niż liryczny, raczej skupiony na słowie niż ozdobny. Nie tworzy wyrazistych, poetyckich obrazów, metafor czy lirycznych klimatów, skupia się na sensach i pytaniach. Stawia je ostro, odważnie, nie wahając się wkraczać w strefę obyczajowego i religijnego tabu. Nie epatuje jednak czytelnika, unika dosłowności i emocjonalnego nacisku na odbiorcę, umie się z anegdoty wycofać – wyjść z niej i dojść wyżej – do drobiazgowej, szerokiej analizy, do tezy, często kontrowersyjnej, lecz zawsze otwierającej nowe perspektywy.Artur Daniel Liskowacki...

Bazgroły dla składacza modeli latających to książka niezwykła. Można by ją nazwać autobiografią duchową, czy też autobiografią ducha ? jako że stanowi rodzaj opowieści o duchowym, twórczym dojrzewaniu ? Kierca poety, aktora, reżysera. Byłoby to jednak określenie zbyt powierzchowne w odniesieniu do tekstu, który łączy w sobie cechy erudycyjnego eseju o naturze człowieka i jego związkach z Bogiem oraz osobistej opowieści o najintymniejszych doświadczeniach: utraty i odzyskania tożsamości, erotyki i płci, cierpienia i spełnienia, a także życia i śmierci. Ze względu na to, iż Bazgroły... pisane są prozą, bogato inkrustowaną wierszami, można by tu mówić o prozie poetyckiej. Tyle tylko, że Kierc unika ?poetyzowania? w tym gatunkowym rozumieniu, jest raczej dociekliwy niż liryczny, raczej skupiony na słowie niż ozdobny. Nie tworzy wyrazistych, poetyckich obrazów, metafor czy lirycznych klimatów, skupia się na sensach i pytaniach. Stawia je ostro, odważnie, nie wahając się wkraczać w strefę obyczajowego i religijnego tabu. Nie epatuje jednak czytelnika, unika dosłowności i emocjonalnego nacisku na odbiorcę, umie się z anegdoty wycofać ? wyjść z niej i dojść wyżej ? do drobiazgowej, szerokiej analizy, do tezy, często kontrowersyjnej, lecz zawsze otwierającej nowe perspektywy.Artur Daniel Liskowacki

Bazgroły dla składacza modeli latających to książka niezwykła. Można by ją nazwać autobiografią duchową, czy też autobiografią ducha – jako że stanowi rodzaj opowieści o duchowym, twórczym dojrzewaniu – Kierca poety, aktora, reżysera. Byłoby to jednak określenie zbyt powierzchowne w odniesieniu do tekstu, który łączy w sobie cechy erudycyjnego eseju o naturze człowieka i jego związkach z Bogiem oraz osobistej opowieści o najintymniejszych doświadczeniach: utraty i odzyskania tożsamości, erotyki i płci, cierpienia i spełnienia, a także życia i śmierci. Ze względu na to, iż Bazgroły... pisane są prozą, bogato inkrustowaną wierszami, można by tu mówić o prozie poetyckiej. Tyle tylko, że Kierc unika „poetyzowania” w tym gatunkowym rozumieniu, jest raczej dociekliwy niż liryczny, raczej skupiony na słowie niż ozdobny. Nie tworzy wyrazistych, poetyckich obrazów, metafor czy lirycznych klimatów, skupia się na sensach i pytaniach. Stawia je ostro, odważnie, nie wahając się wkraczać w strefę obyczajowego i religijnego tabu. Nie epatuje jednak czytelnika, unika dosłowności i emocjonalnego nacisku na odbiorcę, umie się z anegdoty wycofać – wyjść z niej i dojść wyżej – do drobiazgowej, szerokiej analizy, do tezy, często kontrowersyjnej, lecz zawsze otwierającej nowe perspektywy.Artur Daniel Liskowacki...

Bazgroły dla składacza modeli latających to książka niezwykła. Można by ją nazwać autobiografią duchową, czy też autobiografią ducha – jako że stanowi rodzaj opowieści o duchowym, twórczym dojrzewaniu – Kierca poety, aktora, reżysera. Byłoby to jednak określenie zbyt powierzchowne w odniesieniu do tekstu, który łączy w sobie cechy erudycyjnego eseju o naturze człowieka i jego związkach z Bogiem oraz osobistej opowieści o najintymniejszych doświadczeniach: utraty i odzyskania tożsamości, erotyki i płci, cierpienia i spełnienia, a także życia i śmierci. Ze względu na to, iż Bazgroły... pisane są prozą, bogato inkrustowaną wierszami, można by tu mówić o prozie poetyckiej. Tyle tylko, że Kierc unika „poetyzowania” w tym gatunkowym rozumieniu, jest raczej dociekliwy niż liryczny, raczej skupiony na słowie niż ozdobny. Nie tworzy wyrazistych, poetyckich obrazów, metafor czy lirycznych klimatów, skupia się na sensach i pytaniach. Stawia je ostro, odważnie, nie wahając się wkraczać w strefę obyczajowego i religijnego tabu. Nie epatuje jednak czytelnika, unika dosłowności i emocjonalnego nacisku na odbiorcę, umie się z anegdoty wycofać – wyjść z niej i dojść wyżej – do drobiazgowej, szerokiej analizy, do tezy, często kontrowersyjnej, lecz zawsze otwierającej nowe perspektywy.Artur Daniel Liskowacki...