Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Baumgarten dzieli metafizykę na następujące działy: ontologia, kosmologia, psychologia i teologia. Taki schemat posłużył Kantowi do jego rozważań z Krytyki czystego rozumu, gdzie stawiając pytanie o możliwość metafizyki, rozumie ją w sensie podziału na metaphysica generalis i metaphysica specialis. Tekst Baumgartena porządkuje i wprowadza pewien zakres terminologiczny utrwalony w dalszej filozofii bez którego trudno zrozumieć Kanta i jego następców. Metafizyka stała się najpopularniejszym podręcznikiem do wykładów z filozofii na niemieckich uniwersytetach w drugiej połowie XVIII wieku. Sam Kant określił Baumgartena jako jednego z najwybitniejszych metafizyków jego czasów. W dziejach filozofii, autor najbardziej znany jest ze swej koncepcji estetyki, którą jako pierwszy potraktował jako autonomiczny dział filozofii.(Od redakcji)

W dniu 17 i 18 maja 2007 roku w Obrzycku odbyła się konferencja ?Kant a metafizyka" zorganizowana przez Instytut Filozofii UMK w Toruniu i Instytut Filozofii UAM w Poznaniu. Wygłoszone tam referaty planowaliśmy wydać w tomie pokonferencyjnym, jednak od czasu tego spotkania minęły ponad trzy lata. W tym czasie część tekstów została przez autorów wycofana, część wymieniona, a tylko mniej niż połowa referatów pokrywa się z tymi, które zostały rzeczywiście wygłoszone podczas spotkania. Powstał zatem właściwie nowy zbiór tekstów, luźno związany z pierwotnym projektem edycji wystąpień konferencyjnych, ale - jak one - ściśle nawiązujący tematycznie do związków filozofii Immanuela Kanta z metafizyką europejską i, w naszym przekonaniu, zawierający ciekawe i oryginalne opracowania tego problemu, które zatem przedstawiamy do oceny czytelników.

Główne problemy analitycznej metafizyki umysłuOdmiany superweniencjiIntencjonalność, materializm i realne strukturyFunkcjonalizm - kognitywistyka czy fantastyka naukowa?Dlaczego nie jestem dualistą własności?Świadomość i jej miejsce w naturze

Znana jest opinia, że filozofia nie dostarcza rozwiązań, a jedynie zwraca uwagę na problemy, których wcześniej nie dostrzegaliśmy. Nie kwestionując jej, należy podkreślić, że zadaniem filozofii jest także przywracanie wartości słowom, które straciły znaczenie. Jednym z takich słów jest "śmierć", współcześnie używane raczej w kontekście etycznym i medycznym niż metafizycznym; mówiąc o godnej śmierci skupiamy się wszak na tym, jakie warunki umierania należy człowiekowi zapewnić. Nie negując wagi tej kwestii, nie można zapominać, że ma ona charakter wtórny, człowiekowi nie chodzi bowiem o to, jak umierać, lecz - dlaczego?Problemu śmierci nie da się rozwiązać na płaszczyźnie technicznej, dlatego jednym z zadań filozofii jest przywrócenie metafizycznego i egzystencjalnego wymiaru śmierci. Ostatecznie bowiem to rozstrzygnięcia dotyczące istoty i racji śmierci leżą u podstaw naszych preferencji związanych ze sposobem umierania. Inaczej będzie pojmował własne odejście ten, kto wierzy w sąd ostateczny i życie wieczne, inaczej zaś ten, kto postrzega śmierć jako wyzwolenie lub naturalny kres życia. Usytuowanie problemu śmierci na płaszczyźnie metafizycznej nie znaczy, że pomijamy to, co w umieraniu najważniejsze, czyli wymiar osobowy. Przeciwnie, właśnie perspektywa metafizyczna pozwala zrozumieć, że śmierć powinna być interpretowana z perspektywy tego, kogo dotyczy; każda jest zatem moją śmiercią, śmiercią określonego mnie.Nie wiemy wprawdzie, czym jest śmierć ani dlaczego jej podlegamy, nie tracimy jednak nadziei, że tkwi w niej sens, który prędzej czy później zostanie nam odsłonięty.

Tom III/1 zawiera przegląd mityczno-filozoficzno-poetyckich doświadczeń i przedstawień "chwały" i zawartych w spuściźnie przedchrześcijańskiego i chrześcijańskiego Zachodu. Punktów stycznych z teologią jest bardzo wiele, gdyż biblijne objawienie zakorzeniło się w konkretnej historycznej przestrzeni ludzkiego myślenia, odczuwania i obrazowania. Z drugiej strony według tego samego biblijnego objawienia od praczasów istnieje nadprzyrodzony stosunek stworzonego świata i ludzkiego ducha do Boga, łaska Boża (która w Chrystusie jest z góry przeznaczona dla całego świata) ukryta w całej przestrzeni dziejów. Stąd mity, filozofie i poezje mogą kryć w sobie przeczucie chwały Boga.

Jest to monografia o szczególnej wartości, gdyż pozwala uzyskać wgląd w samą istotę zarówno sposobu jego [Jaspersa] filozofowania, jak też uzyskanych wyników. (...) w polskim piśmiennictwie filozoficznym dotyczącym zapatrywań Jaspersa jest ona pierwszą pracą będącą rezultatem tak szeroko zakrojonego zamierzenia badawczego. (...) Z monografii wyłania się pełny i przejrzysty obraz jego poszukiwań filozoficznych, uzyskany dzięki ostrożnej i wnikliwej interpretacji jego poglądów... Autorce udała się rzecz niełatwa, mianowicie budowanie tego obrazu niejako ?od wewnątrz?. Zapewne takiemu postępowaniu monografia zawdzięcza znaczne przybliżenie do ujęcia spraw przez samego Jaspersa oraz uderzającą zwartość. Autorka sięga zarówno do wczesnych prac Jaspersa, jak też do prac późnych (...) w zasięgu zainteresowań i rozważań Autorki znalazła się niemal cała filozofia Jaspersa. W przypadku Metafizyki egzystencjalnej Karla Jaspersa mamy do czynienia z dziełem wybitnym.z recenzji prof. Adama Węgrzeckiego

Księga Gamma Metafizyki zaczyna się od zdania zapowiadającego nową orientację filozoficzną: Istnieje nauka, która bada Byt jako taki i przysługujące mu atrybuty istotne (1003 a 21). Ta nowa nauka kryje się pod nazwą, której nie wymyślił Arystoteles ? "metafizyka". Nauka ta ani nie miała poprzedników, ani żadnej tradycji. Powstały więc różne hipotezy tłumaczące sens tej nowej nazwy. Wystarczy się odwołać do klasyfikacji nauki w epoce Arystotelesa, ażeby się przekonać, że nie było miejsca dla tej nauki, którą nazwano po śmierci Arystotelesa "metafizyką", a którą później zaczęto również nazywać "ontologią".

Kolejna książka Amélie Nothomb nazywanej przez media ?niesfornym dzieckiem literatury?. Autorka z właściwą sobie werwą opisuje pierwsze trzy lata życia w Japonii, gdzie się urodziła. Szybko się zorientowałam, że mój wiek zapewnia mi specjalny status. W Krainie Wschodzącego Słońca od urodzenia do momentu, gdy osiągnie się wiek przedszkolny, jest się bogiem. Nishio-san traktowała mnie jak bóstwo. Mój brat, moja siostra i ?futago? wyrośli już z błogosławionego wieku: zwracano się do nich normalnie. Ja byłam ?okosama?: czcigodną dziecięcą ekscelencją, dzieckiem-władcą.

Filozofowie cenią w Kancie krytyka rozumu i klasycznej metafizyki, a także twórcę metody transcendentalnej i fundatora nowej metafizyki. Etycy widzą w kategorycznym imperatywie podwaliny nowoczesnej deontologii; estetycy chętnie odwołują się do Kantowskiej teorii smaku czy wzniosłości, teolodzy zaś nieufnym okiem spoglądają na ideę Boga jako postulatu rozumu. Także teoria polityki zdążyła już okrzyknąć ideał wieczystego pokoju ?naiwnym urojeniem".Dotychczas jednak najmniej skorzystano z teorii państwa i prawa; jak się wydaje, to właśnie adeptom nauk prawniczych Metafizyka moralności posłużyć może radą, inspiracją lub choćby prowokacją gwoli rozwagi nad genezą i legitymacją pozytywnego prawa - od cywilnego poczynając, na obywatelskim i międzynarodowym kończąc. Jeśli chodzi o racjonalistyczną szkołę prawa naturalnego, to Kant nie ma sobie równych.

Księga Gamma Metafizyki zaczyna się od zdania zapowiadającego nową orientację filozoficzną: Istnieje nauka, która bada Byt jako taki i przysługujące mu atrybuty istotne (1003 a 21). Ta nowa nauka kryje się pod nazwą, której nie wymyślił Arystoteles - "metafizyka". Nauka ta ani nie miała poprzedników, ani żadnej tradycji. Powstały więc różne hipotezy tłumaczące sens tej nowej nazwy. Wystarczy się odwołać do klasyfikacji nauki w epoce Arystotelesa, ażeby się przekonać, że nie było miejsca dla tej nauki, którą nazwano po śmierci Arystotelesa "metafizyką", a którą później zaczęto również nazywać "ontologią".

Książka ta stanowi wyjątkowe połączenie teorii aktora-sieci Brunona Latoura ze spekulatywnym realizmem Grahama Harmana oraz jego sprzymierzeńców. Będzie fascynującą lekturą dla wszystkich zainteresowanych nowymi trendami w humanistyce, które pojawiają się po przydługim postmodernistycznym intermezzo.Graham Harman (1968) jest profesorem filozofii w Southern California Institute of Architecture, wcześniej wykładał na American University w Kairze. Jego najnowsze książki to Immaterialism: Objects and Social Theory (2016) i Bruno Latour: Reassemblingthe Political (2014). W roku 2013 ukazał się polski przekład jego Traktatu o przedmiotach.

Niewątpliwie temat metafizyki nie należy do najczęściej spotykanych w konkretnej twórczości teologicznej, a zagadnienia teologiczne nieczęsto są dyskutowane przez filozofów. Otwarcie filozofii na teologię i teologii na filozofię wciąż jeszcze dla wielu zdaje się metodologicznym błędem i obyczajowo-intelektualnym faux pas - pisze we wstępie ks. Robert Woźniak i podejmuje próbę zmiany tej sytuacji. Robi to prezentując kilkanaście bardzo różnych artykułów: z jednej strony filozofów, pytających o możliwość współistnienia metafizyki z teologią, a z drugiej teologów, dyskutujących o potrzebie metafizyki, ujmujących zagadnienia tak historycznie, jak i syntetycznie. To wieloaspektowe ujęcie jest według autora dopiero punktem wyjścia do debaty o tym, co nawzajem mogą sobie dać metafizyka i teologia w sytuacji kryzysu ich obu, ale samo w sobie już stanowi ciekawą syntezę.

Czarne zeszyty są dokumentem szczególnej wagi. Heidegger zapowiada, że nie należy ich traktować jako roboczych notatek, przygotowywanych z myślą o jakimś z góry ?zaplanowanym systemie?, ani jako zbioru ?aforyzmów?, gromadzących ?życiowe mądrości?, lecz by uznać je za ?skromna forpocztę [?] niewysłowionego jeszcze namysłu w poszukiwaniu drogi ku wciąż początkowemu myśleniu, które w odróżnieniu od metafizycznego, zwie się myśleniem zgodnym z dziejami bycia?. Nie jest w nich istotne to, co zostaje przedstawione i ujęte w pojęciowych konstrukcjach, ale sposób, w jaki wypracowywane jest pytanie o bycie.Metafizyka i polityka to ostatnia książka Cezarego Wodzińskiego, ukończona kilka miesięcy przed jego śmiercią.

Niniejsza monografia zawiera analizę najbardziej znaczących dla twórczości Woolf tekstów dokonaną w kontekście filozofii dionizyjskiej Nietzschego. Publikacja omawia antymetafizyczny charakter dyskursu tej autorki poprzez zastosowanie kategorii fundamentalnych dla jego filozofii.

Autorka omawia odpowiedź, jaką dał polski filozof Zygmunt Zawirski na pytanie o rolę metafizyki w dobie triumfu nauki. Rozważone zostają tutaj następujące kwestie: Czy w ogóle sensowne jest pytanie o naukową metafizykę? Jakie przesłanki usprawiedliwiają jej postawienie? I wreszcie: Czego, wbrew oczekiwaniom niektórych filozofów, na pewno nie można się po takiej metafizyce spodziewać?

Książka jest próbą ujawnienia tych założeń filozoficznych, na których - wbrew usilnie deklarowanemu zerwaniu z wszelkimi ogólnymi przesądzeniami metafizycznymi - wspiera się formacja intelektualna określana mianem postmodernizmu. Autorka stara się wykazać, iż charakterystyczne dla tej formacji rozstrzygnięcia związane są z mniej lub bardziej ukrytą akceptacją tzw.materialistycznej hipotezy metafizycznej.

Magia kina to nie tylko dobry scenariusz, poruszająca gra aktorów czy doskonałe efekty specjalne. To również, a może przede wszystkim przekaz ukryty w treści obrazu, w jego dialogach, subtelnej grze świateł i cieni, niedopowiedzeniach oraz pytaniach, które nas widzów nie pozostawiają obojętnymi po zakończonym seansie.Współcześnie, największe wytwórnie filmowe z założenia unikają serwowania zbyt głębokich treści, preferując raczej promowanie przeciętności i kopiowanie tego, co już w kinie po wielokroć oglądaliśmy. W tej sytuacji wytrawni kinomani niezwykle rzadko trafiają na prawdziwe perełki ? dzieła na wskroś unikalne, zgłębiające meandry ludzkiej psychiki, szukające odpowiedzi na istotne pytania: kim jesteśmy, skąd pochodzimy, jak powstał wszechświat, co czeka nas po śmierci? i nie obawiające się eksploracji takich dziedzin jak filozofia, metafizyka, ezoteryka czy duchowość.Celem tej książki jest przybliżenie Czytelnikom właśnie tego rodzaju ekranizacji. Zebrane tu recenzje 111 filmów połączył wspólny mianownik: rodzaj ulotnego, metafizycznego signum. Każdy z prezentowanych obrazów to swoiste arcydzieło - osobny interpretacyjny wszechświat, pełen zagadek, alegorii i symboli, które poruszają nasze emocje i najczulsze struny ludzkiej duszy.

Jeden z najwybitniejszych myślicieli rosyjskich przełomu XIX i XX wiekupodejmuje w książce kluczowe pytania chrześcijaństwa, życia religijnego, zbawienia. Odwołuje się z jednej strony do tradycji Starego Testamentu, z drugiej bada oblicze nauk Chrystusa jako sędziego Świata, opisuje ekstremalne formy wiary, na przykład samospalenia i zakopywanie żywcem, jakie miały miejsce w owym czasie w Rosji.

Książka stanowi bardzo pożyteczny przewodnik po europejskiej filozofii, której metafizyka jest najważniejszą częścią. Zainteresuje ona z pewnością studentów filozofii i teologii, ale także może przyciągnąć uwagę zwykłych czytelników, dla których słowo "metafizyka" brzmi może egzotycznie. Ich też zaintryguje pytanie, co takiego kryje się w filozoficznych dociekaniach, że poświęcały się im jedne z najtęższych umysłów w dziejach europejskiej kultury.

Recenzowana książka jest inspirującym zbiorem artykułów, wyrastających z chęci obrony metafizyki przed rozmaitymi próbami jej współczesnej dekonstrukcji. Równocześnie jednak Autorzy poszczególnych artykułów nie chcą odpowiadać na konkretne zarzuty dekonstrukcjonistów ani tym bardziej za wszelką cenę udowadniać, że także dekonstrukcjonizm jest (przynajmniej implicite) określoną metafizyką, lecz starają się raczej zbudować metafizykę doświadczenia, uwolnioną od tych błędów, które słusznie wytykali tradycyjnym modelom myślenia metafizycznego współcześni dekonstrukcjoniści.Polecam lekturę tej książki nie tylko z powodu ważnych kwestii w niej podjętych i wysokiego poziomu merytorycznego zawartych studiów, lecz także z uwagi na międzypokoleniowy dialog filozoficzny, którego jest ona zapisem. Autorzy, których teksty zostały włączone do tomu, należą do dwu lub nawet trzech różnych pokoleń filozofów, których doświadczenia historyczne, egzystencjalne czy religijne często były bardzo odmienne. Dzięki temu książka daje poznawczo bardzo interesujący obraz intelektualnych rozterek, z jakimi zmagają się współcześni myśliciele, próbując zaradzić rozmaitym ludzkim biedom.Jestem przekonany, że książka zwróci uwagę zarówno badaczy zainteresowanych technicznymi aspektami związanymi z podstawami metafizyki (ontologii), jak też myślicieli o nachyleniu bardziej egzystencjalnym czy dialogicznym, którym leżą na sercu problemy sensu ludzkiego życia czy zanikającego w świecie zachodnim pragnienia transcendencji (nie tylko w sensie religijnym).