Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Miłośnicy twórczości Gombrowicza z pewnością znają opozycję ojczyzna–synczyzna zarysowaną w Trans-Atlantyku. Marian Pilot, laureat nagrody Nike, na kartach Nowego matecznika dopisuje ojczyźnie inne pojęcie przeciwstawne – matecznik. Ta opozycja między scentralizowaną, historyczną i heroiczną ojczyzną a swojskim, możliwym do przejścia pieszo w jeden dzień matecznikiem wydaje się wręcz bardziej inspirująca od Gombrowiczowskiej. To piękne i proste słowo otworzyło mi moją rodzinną ziemię ostrzeszowską. O tej to ziemi matecznej, jej mieszkańcach, ich przymiotach i przywarach, wierzeniach i obyczajach, skłonności do pracy wytrwałej i sumiennej, jakby nie całkiem w polskim stylu w szczególności, napisałem książkę z umysłu zaściankową, na tyle jednak, jak się okazało, gorącą, że zdołała pozyskać sobie – powiem nieskromnie – gromadkę wielbicieli, dla których idea ojczyzny, rozumianej jako konstelacja wolnych mateczników, była atrakcyjna, godna rozwagi i dyskusji. Marian Pilot

Tu nie ma miejsca na nudę, warto spojrzeć na swoje życie z dystansem i przekonać się jaką może stworzyć niesamowitą fabułę, Matecznik daje taką możliwość! Dziennik zapracowanej kobiety, matki czwórki córek i żony, nie musi być horrorem czy kryminałem...Matecznik to dziennik bohaterki Kamili, w której losach można się rozsmakować, jak we własnej codzienności. Autorka puszcza do nas oko, żebyśmy mogli z boku spojrzeć na swoje życie, w których obok dni pełnych uśmiechu są też te gorsze i udowadnia, że nie jesteśmy sami, bo jesteśmy ogromnie podobni w tej "walce codziennej", od świąt do świąt, od wiosny do wiosny, w pragnieniu zatrzymania czasu, żeby wczorajszą złość zamienić na uśmiech! Agnieszka Grzelak jest autorka popularnych bajek profilaktycznych Cukierki i Magiczne kryształy, zbioru Bajki dla moich córeczek, a także serii książek o tematyce fantastycznej: Herbata szczęścia, Córka Szklarki i Ścieżki Avenidów. Pasjonuje się malarstwem; swoje prace eksponowała na kilku wystawach. Mieszka pod Warszawą z mężem i czterema córkami.

Bronisław Krzyżanowski "Bałtruk" urodził się w Wilnie 7 lipca 1906 r. Po skończeniu gimnazjum humanistycznego im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie studiował na wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Lwowskiej i Warszawskiej. W kampanii wrześniowej brał udział jako dowódca plutonu saperów w I Dywizji Piechoty. Przełomem stała się podróż Bronisława do Warszawy, gdzie za pośrednictwem swego przyjaciela, cichociemnego Macieja Kalenkiewicza "Kotwicza", dostał się w nurt pracy konspiracyjnej. Wrócił do Wilna jako "Bałtruk" - dowódca oddziału "Baza-Miód", mającego wspomagać dywersantów Odcinka V Wachlarza, którzy poprzez Wilno mieli dążyć pod Dyneburg. Bałtruka aresztowano w lipcu 1946 r. Przeszedł bestialskie śledztwo i parodię sądu wojennego. Z dziesięcioletnim wyrokiem wywieziono go do łagrów w polarnej strefie ZSRR. Po blisko dziewięciu latach, w kwietniu 1955 r., dostawiono go pod konwojem do granicy PRL, skąd już jako człowiek wolny udał się do rodziny, która po wysiedleniu z Wilna osiadła we Wrocławiu. Do emerytury pracował w kopalni miedzi w Lubinie Legnickim, gdzie stworzył i redagował ceniony przez fachowców kwartalnik, zawierający wyszukiwane i tłumaczone przez niego teksty angielskie, francuskie, niemieckie, rosyjskie z zakresu górnictwa światowego. Już po wojnie doszły do jego rąk odznaczenia nadane mu w czasie okupacji: Krzyż Walecznych i Order Krzyża Virtuti Militari oraz izraelski medal nadawany jedynie nielicznym "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata", który otrzymał wraz z żoną Heleną z Cywińskich. Bronisław Krzyżanowski zmarł we Wrocławiu 20 grudnia 1983 r.

To nie jest bajka o misiach. To opowieść o prawdziwym życiu niedźwiedzi w tatrzańskiej ostoi. Od zawsze budziły ludzki podziw i szacunek. Dawniejsi górale nie wymawiali nawet ich nazwy, by nie wywołać ich z lasu. Bywają podobne do ludzi, mają swoje radości i troski. Są cierpliwe, konsekwentne, znane z doskonałej pamięci, pewności siebie i imponującej siły. Ta opowieść jest szansą na bezpieczne podpatrzenie z ukrycia tych pięknych i mądrych tatrzańskich zwierząt, na zajrzenie do Kasprowego matecznika.